Cyt.:
„O istnieniu Bitelsów dowiedziałem się, kiedy zespół już nie istniał. Stało się to nagle, jakbym nieoczekiwanie coś zrozumiał, doznał objawienia.”
Daniel Wyszogrodzki, „Plac Leńskiego”

Daniel Wyszogrodzki, dziennikarz muzyczny i tłumacz, związany z polską sceną muzyczną, w swojej autobiograficznej powieści powraca do swoich dziecięcych i młodzieńczych wspomnień. Autor urodził się w 1960 roku w Warszawie, wychowywany był przez dziadków na warszawskiej Pradze, gdzie chodził również do podstawówki.

Ta książka jest bardzo osobista i autor zaprasza nas do tej swojej osobistej podróży. To powieść o siermiężnych czasach PRL-u, gdy w sklepach niczego nie było, wszystko trzeba było zdobywać „po znajomości”, za oknami było szaro i ponuro, paszporty leżały w biurkach urzędników i można było otrzymać je jedynie w wyjątkowych sytuacjach, a jednak życie wydawało się piękne bo innego po prostu nie było.

Nie sądziłem, że lektura sprawi mi tyle przyjemności. Jesteśmy z autorem z jednego rocznika i był to powrót również do moich wspomnień, które wydawałoby się już dawno gdzieś uleciały. Odkrywanie muzyki z cotygodniowych audycji Muzycznej Poczty UKF prowadzonej przez Piotra Kaczkowskiego /najbardziej wyczekiwanych/ i czatowanie z palcem na przycisku magnetofonu szpulowego by nagrać ją w całości i odtwarzać w nieskończoność.

Cyt.:
„Przed oczami miałem okładkę płyty z białym światłem rozszczepionym w pryzmacie a w głowie słyszałem jeden numer: Money.”
Daniel Wyszogrodzki, „Plac Leńskiego”

Poszukiwania i fascynacje literackie i filmowe, psoty, wagary i wygłupy z rówieśnikami oraz odkrywanie własnej seksualności i pierwsze miłości, pamiętane do końca życia. Wyścig Pokoju i Mistrzostwa Świata w piłce nożnej w 1974 roku, które powodowały, że polskie ulice były jak wymarłe a piłkarzy po powrocie z Niemiec witano jak mistrzów świata.

Zabawna i nostalgiczna. Powrót do dzieciństwa i do świata, którego już nie ma. Mój Plac Leńskiego był zupełnie gdzie indziej ale był niemal taki sam.

Polecam.

Cyt.:
„O istnieniu Bitelsów dowiedziałem się, kiedy zespół już nie istniał. Stało się to nagle, jakbym nieoczekiwanie coś zrozumiał, doznał objawienia.”
Daniel Wyszogrodzki, „Plac Leńskiego”

Daniel Wyszogrodzki, dziennikarz muzyczny i tłumacz, związany z polską sceną muzyczną, w swojej autobiograficznej powieści powraca do swoich dziecięcych i młodzieńczych wspomnień....

Ależ to był sugestywny rajd we wspomnienia. Świetnie napisana powieść. Nie wiem, czy młode pokolenie zrozumie peerelowskie smaczki, ale poznawczo na pewno warto się zapoznać.

Szczerze polecam.

Ależ to był sugestywny rajd we wspomnienia. Świetnie napisana powieść. Nie wiem, czy młode pokolenie zrozumie peerelowskie smaczki, ale poznawczo na pewno warto się zapoznać.

Szczerze polecam.

Kawał rewelacyjnej książki! Inteligentna, szczera, zabawa i niezwykle wciągająca opowieść o dorastaniu na warszawskiej Pradze w czasach PRL-u.

Kawał rewelacyjnej książki! Inteligentna, szczera, zabawa i niezwykle wciągająca opowieść o dorastaniu na warszawskiej Pradze w czasach PRL-u.

Książka pana Wyszogrodzkiego sprawiła mi mnóstwo przyjemności. Za pomocą czarodziejskiego, latającego dywanu wspomnień, przeniosła mnie w czasy minione, dobrze znane.
Dziękuję za przypomnienie jednych z najmilej wspominanych wydarzeń z dzieciństwa : choroba a obok łóżka stos książek do przeczytania! . Ale kto w dzisiejszych czasach może pojąć, że właśnie takie sceny mogą być niezapomniane, najważniejsze, takie na całe życie.

Książka pana Wyszogrodzkiego sprawiła mi mnóstwo przyjemności. Za pomocą czarodziejskiego, latającego dywanu wspomnień, przeniosła mnie w czasy minione, dobrze znane.
Dziękuję za przypomnienie jednych z najmilej wspominanych wydarzeń z dzieciństwa : choroba a obok łóżka stos książek do przeczytania! . Ale kto w dzisiejszych czasach może pojąć, że właśnie takie sceny...

Przeczytałem „Plac Leńskiego” Daniela Wyszogrodzkiego. Wspaniała książka! Zbierałem się, by coś o niej napisać. Podczas czytania śmiałem się, zachwycałem, wspominałem, wzruszałem się. Może i przychylałem się do sporego nacisku związanego z seksualnymi marzeniami i przeżyciami bohatera. Ok. Ale to był przecież mały chłopiec, który wraz z postępem książki zaczął dorastać. Ile razy przypominają się moje przeżycia, marzenia, miłostki. Czy nie były w pewnych sytuacjach podobne? Ale jak spojrzałem na inne fragmenty, jak wspaniale opisywał on Warszawę, miejsca, gdzie mieszkał, w których się poruszał, odwiedzał, spacerował, czuł muzykę. Przede wszystkim książka jest mi bliska, ponieważ on częściowo kierował swoje kroki po częściach stolicy, które znałem, w których mieszkałem, gdzie chodziłem do przedszkola. Zwycięzców, Obrońców, Saska, Praga Północ, bazar Różyckiego, Czterech Śpiących. Jak to zaczęło mi przypominać moje młode lata. Niesamowicie głęboko odczułem jego opisy dziadków, mamy (płakałem, jak pisał o swojej mamie) i taty, ich pochodzenia, życia, niemożności pogodzenia się z sytuacją Polski (Ludowej),wspomnienia z lat przedwojennych. Przypominam sobie mojego dziadka zamkniętego w swoim świecie, a jednocześnie wzywanego na przesłuchania, żyjącego śmiercią brata w Powstaniu. Babcię, która gotowała mu obiady. Widzę moją mamę, która pozostała w swoim pseudo solidarnościowo-powstańczym patriotyzmie, trwającą tak dalej w tych mitach im więcej czasu mija. Jak mocno widziałem te konflikty, ten polski pseudo-heroizm, a jednocześnie trudność w odnalezieniu się w życiu w tym kraju. Przepraszam, że tak oceniam, wyrzucam z siebie, ale widzę, jak niepoliczalna, bezcenna była strata takiej liczby ludności w czasie wojny, tylu młodych i starszych ludzi z wykształceniem i zwykłych, którzy mogli rozwijać nasz kraj. Choćby matematyków (polecam Genialnych Lwowskiej szkoły matematycznej Pana Mariusza Urbanka). A pozostał w sporej liczbie lub był przemieszczany i zmieszany z gruzem ten gorszy składnik społeczeństwa. Jak wielki był udział tej klasy ludzi i jak była ona promowana przez lata powojenne. Dziękuję za te książkę. Chcę chodzić, spacerować po miejscach opisanych w książce, zaznaczać ołówkiem. Robić zdjęcia.

Przeczytałem „Plac Leńskiego” Daniela Wyszogrodzkiego. Wspaniała książka! Zbierałem się, by coś o niej napisać. Podczas czytania śmiałem się, zachwycałem, wspominałem, wzruszałem się. Może i przychylałem się do sporego nacisku związanego z seksualnymi marzeniami i przeżyciami bohatera. Ok. Ale to był przecież mały chłopiec, który wraz z postępem książki zaczął dorastać. Ile...

"Plas Leńskiego" to autobiograficzna powieść o dorastaniu w PRL-owskiej rzeczywistości. Dla osób, które pamiętają tamte czasy lektura książki jest nostalgiczną podróżą w przeszłość, a dla młodszych czytelników, szansą na poznanie realiów życia dzieci i młodzieży w socjalistycznym kraju. Warto przeczytać

"Plas Leńskiego" to autobiograficzna powieść o dorastaniu w PRL-owskiej rzeczywistości. Dla osób, które pamiętają tamte czasy lektura książki jest nostalgiczną podróżą w przeszłość, a dla młodszych czytelników, szansą na poznanie realiów życia dzieci i młodzieży w socjalistycznym kraju. Warto przeczytać

Wspomnienia (a może powieść wspomnieniowa?) Daniela Wyszogrodzkiego, znanego dziennikarza i publicysty. Autor w pierwszoosobowej narracji opisuje swoje dzieciństwo i okres nastoletni, aż do pierwszych wakacji po podstawówce, w 1974 roku.
A było ono ciekawe i nietypowe. Jego wychowaniem zajmowali się bowiem głównie dziadkowie do spółki z jednym rodziców. Ale dla młodych ludzi większe znaczenie ma opinia środowiska rówieśniczego niż własnej rodziny, co świetnie widać w książce. Niektóre tematy i problemy (szczególnie związane z okresem dojrzewania) są niezmienne i czytelne w każdych czasach i okolicznościach, inne zaś to już dziś prehistoria, jak subkultury młodzieżowe – ogólnoświatowych hipisów i specyficznie polskich gitowców (git-ludzi) czy środowisko dawnego bazaru Różyckiego. Dla dzisiejszej młodzieży, bazującej na serwisach streamingowych, niezrozumiałe będą muzyczne poszukiwania autora, nagrywanie na magnetofon szpulowy i kupowanie płyt winylowych na pchlim targu. Ale warto zainteresować się fascynacjami Daniela Wyszogrodzkiego w tym zakresie. Nie sposób bowiem odmówić autorowi znakomitego gustu muzycznego. Warto czytać książkę z odpowiednim podkładem. Interesująco przestawiają się także fascynacje literackie autora.
Także opis wakacji spędzanych przez młodego Danka odbiega od dzisiejszych standardów. Ale zwraca uwagę duża samodzielność autora, czy to w Polsce, czy w demoludach bądź w na wpół zachodniej Jugosławii.
Realia PRLu pokazane są z punktu widzenia młodego człowieka, przez co krytyka jest przedstawiona w sposób bardziej prześmiewczy niż męczeńsko-potępiający. Pokazane jest również powszechne cwaniactwo pozwalające ludziom żyć i radzić sobie w tym systemie.
Jak zawsze wspomnienia wywołują nostalgię za latami, gdy ludzie posiadali mniej gadżetów i innych dóbr, za to częściej kontaktowali się z innymi i przeżywali więcej przygód.
Oceny byłaby zdecydowanie wyższa, gdyby nie nadmiar wulgaryzmów, na szczecie tylko w dialogach. Chociaż trzeba przyznać autorowi, że sam przyznał, że już w podstawówce, jako nastoletni chłopcy postanowili z nimi walczyć.
Przeczytane w ramach wyzwania listopadowego - książka o Polsce lub rozgrywająca się w Polsce.

Wspomnienia (a może powieść wspomnieniowa?) Daniela Wyszogrodzkiego, znanego dziennikarza i publicysty. Autor w pierwszoosobowej narracji opisuje swoje dzieciństwo i okres nastoletni, aż do pierwszych wakacji po podstawówce, w 1974 roku.
A było ono ciekawe i nietypowe. Jego wychowaniem zajmowali się bowiem głównie dziadkowie do spółki z jednym rodziców. Ale dla młodych...

Książka prawdziwa i szczera. Bardzo przyjemnie sie czyta. Powinien ją przeczytać kazdy 60-cio latek. Odżywają wspomnienia. Szczególnie polecam Warszawiakom z Pragi. Szkoda że tyko 560 stron....

Książka prawdziwa i szczera. Bardzo przyjemnie sie czyta. Powinien ją przeczytać kazdy 60-cio latek. Odżywają wspomnienia. Szczególnie polecam Warszawiakom z Pragi. Szkoda że tyko 560 stron....

Wspomnienia lat młodzieńczych spędzonych w PRLowskiej Warszawie, a dokładniej na Pradze. Poznawanie świata, muzyki i odkrywanie samego siebie. Miejscami mam wrażenie, że "ogladam" tamten świat oczami Poldka z "Podróży za jeden uśmiech". A do tego świetny opis zwyczajnego życie w komunistycznej Polsce.

Wspomnienia lat młodzieńczych spędzonych w PRLowskiej Warszawie, a dokładniej na Pradze. Poznawanie świata, muzyki i odkrywanie samego siebie. Miejscami mam wrażenie, że "ogladam" tamten świat oczami Poldka z "Podróży za jeden uśmiech". A do tego świetny opis zwyczajnego życie w komunistycznej Polsce.

Bardzo wciagajaca, błyskotliwa i inteligentna pozycja.

Bardzo wciagajaca, błyskotliwa i inteligentna pozycja.