Prowadź swój pług przez kości umarłych

" - O kraju świadczą jego Zwierzęta. Stosunek do Zwierząt. Jeżli ludzie
zachowują się bestialsko wobec Zwierząt, nie pomoże im żadna demokracja
ani w ogóle nic. "
OLGA TOKARCZUK - "Prowadź swój pług przez kości umarłych"
...
na podstawie tej książki Agnieszka Holland nakręciła film "POKOT"

PRZERAŻA MNIE TEN ŚWIAT!!!
PEŁEN ZŁA, ZEPSUCIA..., ten potworny wyścig szczurów. By jak najlepiej wyglądać, by jak najwięcej mieć szmalu...
Tyle egoizmu, zachłanności, chcwiości...W tym wyścigu bezlitości krzywdzi się wszystko, byle dopiąć tych celów!!!
W tej zachłanności szczury gubią cel swego istnienia. Nie wiedzą czego chcą od swojej pokręconej egzystencji, ciągle szukają i w tym szukaniu nie dostrzegają i nie doceniają swojego szczęścia i skarbów, które mają na codzień.
Dobrze mi się czytało tę książkę naszej noblistki, bo odpoczywałem karmiąc się jej słowami, a do mojego umysłu docierała piękna, wartościowa treść. Jest w niej mnóstwo wrażliwości do świata, natury, zwłaszcza zwierząt. Zwraca uwagę na wiele spraw społecznych, egzystencjalnych, moralnych.
Stworzyła charyzmatyczną, ekscentryczną starszą, samotnie mieszkającą kobietę, żyjącą pośród lasu i zwierząt. Niezrozumiała dla świata ludzkich hien nastawionych na zysk i dobrą padlinę, walczy o normalność i dobroć. Ta droga wybrukowana jest całą masą gówna ( przepraszam za kolokwializm ), jakie zostawiają jej na drodze wrogo nastawieni względem niej ludzie.
Warto poznać tę historię, stać się literackim uczestnikiem tej opowieści, bo coraz mniej w ludziach heroizmu, który determinuje do walki i wyzwala pragnienie uczynienia tego świata odrobinę lepszym. Większości z nas nie chce się prowadzić takiej walki, nie starcza nam odwagi, chęci i ambicji. Bardziej dbamy o nasze dobro, które wcale nie powinno być spychane na margines, bo nawet myśląc o sobie, można też znaleźć odrobinę miejsca i sił, by naprawiać świat z jego słabości, niedoskonałości i żądz, które niszczą duszę od środka, eliminując z niej najlepsze cechy.
Jest w tej książce mnóstwo miłości do przyrody, natury. Widać, że wrażliwa dusza z tej naszej autorki. Czuć tę wrażliwość dosłownie wszędzie, na każdej stronie...
Warto obejrzeć "POKOT" Agnieszki Holland, który jest dobrą ekranizacją, ale polecałbym na początek zacząć od książki.

" - O kraju świadczą jego Zwierzęta. Stosunek do Zwierząt. Jeżli ludzie
zachowują się bestialsko wobec Zwierząt, nie pomoże im żadna demokracja
ani w ogóle nic. "
OLGA TOKARCZUK - "Prowadź swój pług przez kości umarłych"
...
na podstawie tej książki Agnieszka Holland nakręciła film "POKOT"

PRZERAŻA MNIE TEN ŚWIAT!!!
PEŁEN ZŁA, ZEPSUCIA..., ten potworny wyścig szczurów. By...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczerze, od początku niekoniecznie wiedziałam co myśleć o książce. Sięgnęłam po nią, ponieważ chciałam wiedzieć co takiego niesamowitego jest w naszej najnowszej noblistce Oldze Tokarczuk. No i chciałam przeczytać jej książki dla własnego spokoju ducha. By wiedzieć czy na niego zasłużyła.
Za język zdecydowanie, ale nie jestem pewna czy kupiła mnie tą pozycją. Przez całość się dość zanudziłam, nie ciągnęła mnie do siebie. Było z tą pozycją coś co mnie do siebie nie przekonywało.
Podobał mi się jednak wątek myślistwa, sama osobiście jestem anty zabijaniu zwierząt, więc fakt samej postaci Janiny był bardzo pozytywnie odebrany.
Końcówka mnie zaskoczyła, ostatnie 30 stron to była istna bomba, która spowodowała, że książka mnie do siebie nareszcie przekonała. Szkoda tylko, że tak późno.
Ale nie powoduje to, że ostawię panią Tokarczuk. Na pewno sięgnę jej pozostałe książki, uznaję to po prostu za złą pozycję na początek przygody z nią.

Szczerze, od początku niekoniecznie wiedziałam co myśleć o książce. Sięgnęłam po nią, ponieważ chciałam wiedzieć co takiego niesamowitego jest w naszej najnowszej noblistce Oldze Tokarczuk. No i chciałam przeczytać jej książki dla własnego spokoju ducha. By wiedzieć czy na niego zasłużyła.
Za język zdecydowanie, ale nie jestem pewna czy kupiła mnie tą pozycją. Przez całość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę przeczytałam jakiś czas temu, ale nie potrafiłam się zmotywować by napisać opinie na jej temat. Dlaczego? Bo książka jest beznadziejna. Nie przypadła mi do gustu

Żałuję, że sięgnęłam po tę książkę, ale musiałam ją przeczytać na zajęcia na uczelni, w innym wypadku nigdy nie „zainteresowałabym” się nią. Zdecydowanie lepiej mi było, gdy nie byłam świadoma istnienia takiej książki, ale jak mus to mus.

Strasznie mnie irytowało w tej książce pisanie przez autorkę losowych słów wielką literą, które bardzo rozpraszały mnie w czytaniu, bo cały czas zwracałam uwagę, że to przecież nie ma żadnego sensu [chyba, że sensem tego zabiegu jest irytacja czytelnika]. Bardzo mnie wybijał z rytmu ten zabieg, przez co miałam mniejsze skupienie na opowiedzianej historii, która jest niezachwycająca.

Kreacja bohaterów też nie jest dobra, lecz żałosna, praktycznie od samego początku można się domyślić kto zabił i jakie są motywy tej osoby.

Autorka zdecydowanie nie potrafi zainteresować czytelnika, a słabe zabiegi psychologiczne potęgują tylko wrażenie „nieudanego eksperymentu”.

Zastanawiające jest również to, że na podstawie tej książki powstał film „Pokot” (niestety obejrzany także na zajęciach), który jeszcze bardziej utwierdził mnie w przekonaniu jak kiepska jest ta historia, dlatego też uważam, że szkoda marnować swój czas, na tę lekturę, jednakże każdy też powinien wyrobić sobie sam opinię – Ja zdecydowanie nie polecam.

Książkę przeczytałam jakiś czas temu, ale nie potrafiłam się zmotywować by napisać opinie na jej temat. Dlaczego? Bo książka jest beznadziejna. Nie przypadła mi do gustu

Żałuję, że sięgnęłam po tę książkę, ale musiałam ją przeczytać na zajęcia na uczelni, w innym wypadku nigdy nie „zainteresowałabym” się nią. Zdecydowanie lepiej mi było, gdy nie byłam świadoma istnienia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lekka, z humorem, wciągająca akcja. Polecam dodatkowo obejrzeć jej ekranizacje, Pokot.

Lekka, z humorem, wciągająca akcja. Polecam dodatkowo obejrzeć jej ekranizacje, Pokot.

Pokaż mimo to

Ta powieść była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Olgi Tokarczuk.
Miałam duże oczekiwania i wyobrażenia względem tego formatu.

Sam tytuł określany jest jako thriller, którego klimatu jak na mój gust mogłoby być więcej.

Przez większość książki czułam się, jakbym czytała powieść obyczajową z kilkoma zbrodniami w tle.
Sielski nastrój towarzyszący życiu na uboczu, w towarzystwie zaledwie kilku osób i otoczeniu natury został oddany niesamowicie i przede wszystkim to mnie urzekło!
Język, styl, lekkości z jaką wręcz przebiegłam przez wszystkie strony są kolejnymi pozytywami.

Całość oceniam bardzo dobrze i na pewno sięgnę po kolejną pozycję z dorobku noblistki.

Ta powieść była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Olgi Tokarczuk.
Miałam duże oczekiwania i wyobrażenia względem tego formatu.

Sam tytuł określany jest jako thriller, którego klimatu jak na mój gust mogłoby być więcej.

Przez większość książki czułam się, jakbym czytała powieść obyczajową z kilkoma zbrodniami w tle.
Sielski nastrój towarzyszący życiu na uboczu, w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przed sięgnięciem po tę książkę wiedziałem o niej tyle co z krótkiej zapowiedzi filmu: natura, ekolożka vs myśliwi. Pomyślałem, że jest to bardzo ciekawa perspektywa i chętnie spojrzę na ten temat oczami bohaterki.

Bo sam trochę miotam się od ściany do ściany. Z jednej strony, gdy widzę gdzieś w Internecie filmiki na których myśliwi znęcają się nad zwierzętami, gdy urządzają sobie krwawe rzezie nad dzikami bez poszanowania warunków sanitarnych itd to nóż mi się w kieszeni otwiera. Z drugiej strony znam też głosy z drugiej strony i wierzę, że myśliwi są potrzebni w regulacji przyrody, że niestety tak mocno ubezwłasnowolniliśmy przyrodę, że już nie jest i pewnie nigdy nie będzie samowystarczalna. Jestem też, i się do tego przyznaję, mięsożercą i zwyczajnie lubię co jakiś czas zjeść dziczyznę.

Natomiast przyroda oczami bohaterki jest święta, zwierzęta to istoty ważne, przyjaciele, "córki". I ja bardzo takie podejście szanuję. Nie w pełni podzielam, ale na pewno szanuję.

A co do samej książki to mogę podzielić ją na trzy części ze względu na mój odbiór. Najpierw bardzo miło, leniwie i sielankowo obserwowałem życie Janiny Duszejko w jej domu, w jej kotlinie, w jej przyrodzie. Uwielbiam opisy spokojnego, wiejskiego życia (Myśliwski, Wharton) mam ewidentnie ciągoty do takiego spędzania czasu. Druga cześć trochę mnie znudziła bo przesycona jest astrologią, licznymi opisami planet, gwiezdnych układów, oddziaływań kosmosu itp. Niestety ja jestem zbyt racjonalny. Kompletnie nie wierzę w astrologię, w znaki zodiaku (ledwo pamiętam swój) i ta część była dla mnie trudna do przejścia. Ale później nastała część trzecia (niestety najkrótsza) gdzie akcja mocno się zawiązała i zaczęła zaskakiwać.

Podoba mi się też wydźwięk całej książki. Cały czas spodziewałem się, że pojawią się sytuacje nadprzyrodzone, nie z tego świata, a wygrała jednak przyziemność. Nic więcej nie piszę, żeby nie spoilować. Warty podkreślenia jest też niesamowity warsztat pisarski autorki, książkę czyta się lekko, przyjemnie, z dużą przyjemnością. Ja wprawdzie książkę przesłuchałem i tu też muszę wspomnieć świetną kreację aktorską Agaty Kuleszy - świetnie przeczytany audiobook!

Ps. Pozwolę sobie jeszcze na jedną dygresję, gdyby ktoś dotarł do tego momentu ;) Spotkałem w jednej z opinii argumenty przeciw tej książce jakoby promuje ekoterroryzm i jakieś zielone lewactwo - cokolwiek by to miało oznaczać. Szanowni Czytelnicy, rozumiem, że ktoś może mieć inne zdanie, nie zgadzać się, nie rozumieć. Ale czyż właśnie literatura nie jest po to, żeby pokazywać nam inny punkt widzenia? Czy kiedy czytamy książkę o mordercy musimy go chwalić? Musimy się z nim utożsamiać? Czytajmy, poznawajmy, starajmy się zrozumieć. A jeżeli na koniec odłożymy książkę i pozostaniemy przy swoim zdaniu to to nasze zdanie jedynie stanie się dojrzalsze, bo zderzone z innym punktem widzenia przetrwało, podbudowało się i urosło w jeszcze większe zrozumienie i pewność siebie. Książki nas przecież nie mogą zmienić wbrew nam. Mogą nas tylko ubogacić.

Przed sięgnięciem po tę książkę wiedziałem o niej tyle co z krótkiej zapowiedzi filmu: natura, ekolożka vs myśliwi. Pomyślałem, że jest to bardzo ciekawa perspektywa i chętnie spojrzę na ten temat oczami bohaterki.

Bo sam trochę miotam się od ściany do ściany. Z jednej strony, gdy widzę gdzieś w Internecie filmiki na których myśliwi znęcają się nad zwierzętami, gdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Biorąc pod uwagę fakt, że książka napisana jest przez noblistkę, spodziewałem się tekstu trudnego w odbiorze. Zaskoczyłem się, ponieważ wbrew oczekiwaniom, książka zawierała w sobie lekkość pióra, połączoną z niebanalną grą językiem. Nic tu nie jest na siłę, ani na wyrost. Fabuła ciekawa i zaskakująca. Czytało się bardzo przyjemnie. Oryginalna bohaterka, kierująca się ciekawymi motywacjami.

Biorąc pod uwagę fakt, że książka napisana jest przez noblistkę, spodziewałem się tekstu trudnego w odbiorze. Zaskoczyłem się, ponieważ wbrew oczekiwaniom, książka zawierała w sobie lekkość pióra, połączoną z niebanalną grą językiem. Nic tu nie jest na siłę, ani na wyrost. Fabuła ciekawa i zaskakująca. Czytało się bardzo przyjemnie. Oryginalna bohaterka, kierująca się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytelnikowi szybko udziela się czułość spojrzenia Duszejko oraz jej - wcale nie tak infantylna, jak przekornie zaznacza - uważność w oglądzie świata. To niezwykła opowieść o współczesnych idealistach, żyjących gdzieś obok wielkiej narracji: tych, którzy nie wpadli na pomysł wielkiego wynalazku, nie mają władzy, zdają się są dla świata bez żadnego pożytku, lecz "kto podzielił świat na bezużyteczne i pożyteczne"? (s. 288.)
Momentami melancholijna, hippisowska. Na przemian dojmująco smutna i wywołująca szczery uśmiech. Po prostu piękna. Jak samo życie.

Czytelnikowi szybko udziela się czułość spojrzenia Duszejko oraz jej - wcale nie tak infantylna, jak przekornie zaznacza - uważność w oglądzie świata. To niezwykła opowieść o współczesnych idealistach, żyjących gdzieś obok wielkiej narracji: tych, którzy nie wpadli na pomysł wielkiego wynalazku, nie mają władzy, zdają się są dla świata bez żadnego pożytku, lecz "kto...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomimo tego, że wcześniej widziałem już "Pokot", bardzo chciałem przeczytać tę książkę. Z uwagi na film, na temat i na moje wcześniejsze (wciąż jeszcze nieliczne!) doświadczenia z prozą Pani Tokarczuk. Nie żałuję tej decyzji. Rozwój wypadków był mi już wprawdzie znany, ale dzięki temu mogłem większą uwagę poświęcić na różne Detale i Właściwości tej książki. Całość wypada na plus.

Pomimo tego, że wcześniej widziałem już "Pokot", bardzo chciałem przeczytać tę książkę. Z uwagi na film, na temat i na moje wcześniejsze (wciąż jeszcze nieliczne!) doświadczenia z prozą Pani Tokarczuk. Nie żałuję tej decyzji. Rozwój wypadków był mi już wprawdzie znany, ale dzięki temu mogłem większą uwagę poświęcić na różne Detale i Właściwości tej książki. Całość wypada...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała opowieść o przyjaźni, miłości do natury i zwierząt i o tym jak nierówna, ba, niemożliwa jest walka z utartymi wartościami ludzkimi.

Wspaniała opowieść o przyjaźni, miłości do natury i zwierząt i o tym jak nierówna, ba, niemożliwa jest walka z utartymi wartościami ludzkimi.

Pokaż mimo to