Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choćbym nie wiem jak się starała, nie polubię tego klasyka. Nie rozumiem fenomenu.
Zacznijmy może jednak od tego, że ubiegły rok definitywnie zraził mnie do osób o romantycznym usposobieniu. Dla mnie to już tylko ludzie niespecjalnie dostosowani do szarej codzienności, którzy zachwycają się w metaforach i wierszach kształtem rozlanego mleka... Mam w sobie coś z marzycielki, ale nie z romantyczki, epoka romantyzmu była dla mnie męką. Tak samo "Pani Bovary", którą męczyłam przez prawie 2 tygodnie.
No ile można nie doceniać tych wszystkich dóbr, które Emma dostała/wywalczyła/wyprosiła? Mąż nie poświęcał jej uwagi, "nie kochał jej"? Litości - a kto popierał większość jej planów, przystawał na jej zachcianki, nieba chciał przychylić?! Emma robiła coś dla innych po to tylko, by usatysfakcjonować swe ego, cierpieć też chciała bardziej i więcej dla nakarmienia ego i swych fantazji.

Nie umiem tu znaleźć głębszego sensu, brakuje mi jasności umysłu po owej lekturze :/

Choćbym nie wiem jak się starała, nie polubię tego klasyka. Nie rozumiem fenomenu.
Zacznijmy może jednak od tego, że ubiegły rok definitywnie zraził mnie do osób o romantycznym usposobieniu. Dla mnie to już tylko ludzie niespecjalnie dostosowani do szarej codzienności, którzy zachwycają się w metaforach i wierszach kształtem rozlanego mleka... Mam w sobie coś z marzycielki,...