Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem

Niesamowite historie ludzi z problemami neurologicznymi. Po przeczytaniu tej książki, tytułowe pomylenie żony z kapeluszem, okazuje się być całkiem zrozumiałe, przynajmniej w tym konkretnym przypadku. A jest to dopiero pierwszy z wielu równie ciekawych. Czytając kolejne rozdziały czułam współczucie dla pacjentów, którzy muszą mierzyć się z tak dziwnymi i trudnymi objawami, a jednocześnie podziw, że wielu z nich tak dobrze radziło sobie w tych okolicznościach. Niektóre z nich historii, np. brak poczucia własnego ciała, są trudne do wyobrażenia. Są też sytuacje, które z jednej strony wydają się zabawne, np. wyrzucanie własnej nogi z łóżka, myśląc że należy do kogoś innego. Z drugiej, jakie to musi być straszne przeżycie, dla kogoś kto czegoś takiego doświadcza. Bardzo pruszyły mnie te przykłady. Podobało mi się, że autor nie podchodzi do swoich pacjentów tylko jak do interesujących "obiektów", ale widzi w nich przede wszystkim ludzi. Dzięki temu nie daje gotowych odpowiedzi, kogo i czy zawsze trzeba leczyć. Pokazuje jak dla niektórych pacjentów choroba, jest jednocześnie pozytywnym elementem życia, który pozwala korzystać z innych możliwości. Przedstawia też takich, którzy nie są w stanie dostrzec, że coś z ich odbieraniem świata jest nie tak, i pozwala im żyć tak jak są w stanie.

Niesamowite historie ludzi z problemami neurologicznymi. Po przeczytaniu tej książki, tytułowe pomylenie żony z kapeluszem, okazuje się być całkiem zrozumiałe, przynajmniej w tym konkretnym przypadku. A jest to dopiero pierwszy z wielu równie ciekawych. Czytając kolejne rozdziały czułam współczucie dla pacjentów, którzy muszą mierzyć się z tak dziwnymi i trudnymi objawami, a je...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Doskonałe studium niezwykłych chorób mózgu, usterek naszego ciała i ich konsekwencji. Czytając tę książkę możesz na zmianę dziękować opatrzności, że z Tobą wszystko "w miarę" w porządku, z zastanawianiem się, czy to oni są szaleni czy może jednak my? Pozycja, którą każdy zainteresowany fenomenem ludzkiej psychiki powinien przeczytać, która wiele wyjaśnia i poszerza nasze horyzonty.

Doskonałe studium niezwykłych chorób mózgu, usterek naszego ciała i ich konsekwencji. Czytając tę książkę możesz na zmianę dziękować opatrzności, że z Tobą wszystko "w miarę" w porządku, z zastanawianiem się, czy to oni są szaleni czy może jednak my? Pozycja, którą każdy zainteresowany fenomenem ludzkiej psychiki powinien przeczytać, która wiele wyjaśnia i poszerza na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomost między tym, co w nauce jest bezosobowe, 'oderwane', a bliskością z osobą, która jest według pewnych kategorii kaleka czy inaczej 'skrzywdzona przez naturę', lecz także otrzymuje coś w zamian. Każdy jest warty uwagi, ale przykłady nadmiaru czy niedoboru jaskrawiej nam to pokazują.

Historie przedstawionych tu osób zaciekawiły mnie, dlatego szkoda, że autor nie przyłożył większej uwagi do szczegółów. Czułam iż podchodzi do swoich pacjentów bardziej 'z sercem', lecz rzucił mi się pewien brak precyzji jakoby sporo odrzucał jako nieważne. Dla mnie precyzja obrazu jest ogromnie istotna.
Chętnie przeczytam coś więcej jak ta książka oraz obejrzę filmy w rodzaju "Historia Marii" oraz poznam życie np. Helen Keller, którą wspomniał dr Sacks na początku książki.

Natura potrafi być brutalna, ale zawsze daje coś w zamian. Niestety nieraz bywa to niszczone przez osoby z otoczenia, które za najważniejsze uznają bycie przystostosowanym do społeczeństwa. Z resztą nie tylko w przypadku osób chorych następuje degradacja tego, co niezwykłe na rzecz tego, co przydatne. Nie każdy ma tyle szczęścia, że środowisko pozwoli mu zachować i rozwijać jego osobliwość. Sama czuję się ofiarą tego, że muszę poświęcać tyle czasu temu co rzekomo jest na poczet mojej przyszłości, ale jest tak dobijające, nudne i samo w sobie wydaje mi się pozbawione sensu. Tak wiele bezsensu ma miejsce. Może nie na pierwszy rzut oka, ale kiedy się wejdzie... Każde drzwi prowadzą do milionów następnych. Z jednej strony to fascynujące, ale z drugiej tak BOLI. Jednakże czuję iż wcale nie muszę uważać się za cierpiącą. Zrobię ile mogę by nie cierpieć z mojej miłości do analizy i doświadczania oraz nie musieć się tego wyrzekać na rzecz tego, co inni uważają za istotniejesze.

Pomost między tym, co w nauce jest bezosobowe, 'oderwane', a bliskością z osobą, która jest według pewnych kategorii kaleka czy inaczej 'skrzywdzona przez naturę', lecz także otrzymuje coś w zamian. Każdy jest warty uwagi, ale przykłady nadmiaru czy niedoboru jaskrawiej nam to pokazują.

Historie przedstawionych tu osób zaciekawiły mnie, dlatego szkoda, że autor nie prz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Istnieją zjawiska, które nam - zwykłym ludziom mogą wydawać się niepojęte. Jak to jest możliwe, żeby ktoś potrafił rozpoznawać kształty jedynie przy akompaniamencie muzyki? Dlaczego niektórzy ludzie nie są w stanie ustać na nogach i chwytać przedmiotów bez patrzenia na własne kończyny? Co to znaczy, że jedna osoba potrafi w jednej chwili posiadać konkretne wspomnienia, osobowość, pracę i rodzinę, a kilka minut później mieć zupełnie inną przeszłość i teraźniejszość? Na te i na wiele innych pytań próbuje odpowiedzieć Sacks zabierając czytelnika w podróż poprzez najciekawsze kliniczne przypadki chorób psychicznych i neurologicznych prezentując je w ciekawej, prostej, wciągającej i godnej niejednej wspaniałej powieści - formie.

Istnieją zjawiska, które nam - zwykłym ludziom mogą wydawać się niepojęte. Jak to jest możliwe, żeby ktoś potrafił rozpoznawać kształty jedynie przy akompaniamencie muzyki? Dlaczego niektórzy ludzie nie są w stanie ustać na nogach i chwytać przedmiotów bez patrzenia na własne kończyny? Co to znaczy, że jedna osoba potrafi w jednej chwili posiadać konkretne wspomnienia, osobowoś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

N°17/2019
Uwielbiam kiedy ktoś poleci mi książkę i okazuje się, że to petarda!

Sam tytuł jest już całkiem dziwny, ale zapewniam Was, że to nic w porównaniu z treścią książki. Oliver Sacks jest angielskim neurologiem, psychiatrą i jak się okazało - niezłym pisarzem, bardem opowiadającym o chorobach, niczym o baśniowych krainach. Jego styl pozostaje naukowy, pełny trudnych, czasem zupełnie nieznanych terminów medycznych, jednak świat, o którym pisze przeraża, fascynuje i wciąga na tyle, że nie sposób się od niego oderwać. Jest to studium najdziwniejszych neurologicznych przypadków, o których kiedykolwiek mogłam usłyszeć. Bohaterami są np. mężczyzna, który zatrzymał się w 1945 roku i tylko te czasy pamięta, tytułowy bohater od kapelusza, stracił umiejętność rozpoznawania twarzy, jest też kobieta, która nie czuje swojego ciała itd. Morał nasuwa się jeden, ale dosadny: jak wielką niepełnosprawnością okazują się choroby neurologiczne. Najdziwniejsze z możliwych, często nieuleczalne, a w dodatku niewidzialne dla otoczenia. Witajcie w świecie umysłu i jego kaprysów.

N°17/2019
Uwielbiam kiedy ktoś poleci mi książkę i okazuje się, że to petarda!

Sam tytuł jest już całkiem dziwny, ale zapewniam Was, że to nic w porównaniu z treścią książki. Oliver Sacks jest angielskim neurologiem, psychiatrą i jak się okazało - niezłym pisarzem, bardem opowiadającym o chorobach, niczym o baśniowych krainach. Jego styl pozostaje naukowy, pełny t...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór opowiadań o pacjentach Autora. Historii niejednorodnych nie tylko ze względu na opisywane przypadki, ale też na sposób ich prezentacji. Jedne z nich Olivier Sacks poddał wnikliwej, wieloaspektowej analizie. Inne potraktował nieco powierzchownie. Zaskakujące wydaje się łączenie wiedzy naukowej (z zakresu medycyny) z romantyzmem. To niewątpliwie jedna z przyczyn oryginalności tego opracowania.
Co stanowi atut tego tomu? Pokazanie sposobu postrzegania świata przez pacjentów, tak odmiennego od naszego? Pytanie: czy zaburzonego?
I to, co niektórzy uznają za mało profesjonalne, czyli emocjonalny stosunek lekarza do pacjentów. Myślę, że to świadczy o człowieczeństwie a nie braku profesjonalizmu.
Dodatkowo ujęła mnie Jego umiejętność zawierania głębokich prawd w prostych słowach: "każdy z nas jest historią. Każdy z nas jest opowiadaniem, które nieświadomie piszemy..."

Zbiór opowiadań o pacjentach Autora. Historii niejednorodnych nie tylko ze względu na opisywane przypadki, ale też na sposób ich prezentacji. Jedne z nich Olivier Sacks poddał wnikliwej, wieloaspektowej analizie. Inne potraktował nieco powierzchownie. Zaskakujące wydaje się łączenie wiedzy naukowej (z zakresu medycyny) z romantyzmem. To niewątpliwie jedna z przyczyn oryginalnoś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykle interesujący zbiór ciekawych przypadków pacjentów znanego neurolog.
Książka urzeka nie tylko odkrywaniem przed nami złożonością ludzkiego umysłu, ale również podejściem Sacksa do pacjenta. Szukaniem drugiego dna. Sacks nie dąży jedynie do poprawy wadliwie działających funkcji mózgu ale stara się zrozumieć człowieka i pomóc odnaleźć mu sens życia i wewnętrzny spokój, w obliczu nierzadko strasznej choroby.

Polecam

Niezwykle interesujący zbiór ciekawych przypadków pacjentów znanego neurolog.
Książka urzeka nie tylko odkrywaniem przed nami złożonością ludzkiego umysłu, ale również podejściem Sacksa do pacjenta. Szukaniem drugiego dna. Sacks nie dąży jedynie do poprawy wadliwie działających funkcji mózgu ale stara się zrozumieć człowieka i pomóc odnaleźć mu sens życia i wewnętrzny spok...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z jednej strony to naprawdę ciekawa książka, poruszająca istotny temat odmienności neurologicznych i niejako 'dająca głos' osobom nimi dotkniętymi. Z drugiej strasznie romantyzuje ten temat (do czego autor wprost się przyznaje) i podchodzi do swoich pacjentów jak do niebywałych wybryków natury, których świat jest "prosty i czysty". Pomimo tego, że zdaję sobie sprawę z naprawdę dobrych intencji Sacksa, dużo w jego opisach protekcjonalizmu (a może to tylko dobór słów?). Kolejna rzecz to wielokrotne posługiwanie się takimi pojęciami jak Bóg, dusza i jaźń bez tłumaczenia ani definiowania ich w żaden sposób.

Z jednej strony to naprawdę ciekawa książka, poruszająca istotny temat odmienności neurologicznych i niejako 'dająca głos' osobom nimi dotkniętymi. Z drugiej strasznie romantyzuje ten temat (do czego autor wprost się przyznaje) i podchodzi do swoich pacjentów jak do niebywałych wybryków natury, których świat jest "prosty i czysty". Pomimo tego, że zdaję sobie sprawę z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak można pomylić człowieka z przedmiotem?!
Zaskakujący tytuł przypisałam szalonej wyobraźni autora z jeszcze bardziej wydumaną opowieścią. Nie przypuszczałam, że wejdę w świat chorób fascynująco opowiedzianych i dowiem się, że takie pomyłki w tym świecie to norma. Są dziwy w niebie i na ziemi, o których ani śniło się waszym filozofom – wiedział o tym William Szekspir, umieszczając tę myśl w „Hamlecie”. Podobne Adam Mickiewicz w „Romantyczności” – Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko.
Skąd nagle to nawiązanie do romantyzmu?
Z nawiązania autora a zarazem neurologa do romantyzmu w swoich rozważaniach wstępnych ukazujących neurologię i jego pacjentów z zaburzeniami pracy mózgu niemalże jak podróże w głąb nieznanych lądów, gdzie wszystko jest nowe, inne, a nawet piękne. Połączył „to, co naukowe, i to, co romantyczne” w jedno. To jego holistyczne nastawienie przywróciło „przypadkowi” i jednostce chorobowej człowieczeństwo. Nie pozwoliło też na bezmyślne porównywanie mózgu do komputera. Pozwoliło za to na poznanie historii osoby chorej, jej przeżyć, doznań i skojarzeń, zmagań z chorobą, walką o jej przetrwanie i odkrycie nieznanych przestrzeni świadomości zdrowemu człowiekowi. Autor swoich pacjentów uczynił przewodnikami po dziejach choroby i krainach świadomości niczym z bajki, które „łączą się w jedno u zbiegu faktu i baśni”, a co rosyjski neuropsycholog Aleksandr Łuria, na którego badania autor często się powoływał, nazwał „romantyczną nauką”. Dzięki takiemu „romantycznemu” podejściu mogłam nie tylko poznać najważniejsze zaburzenia wywołane nieprawidłową pracą mózgu o różnym podłożu uszkodzeń, ale także przekonać się, że neurologia może być „ludzka”.
Autor całość wiedzy podzielił na cztery rozdziały, w których pogrupował choroby wynikające ze strat, nadmiarów, uniesień i powrotów oraz prostego odbioru przez umysł. W tym kontekście agnozja, amnezja, fantom, afazja, zespół Tourette’a i Korsakowa czy muzyczna epilepsja brzmiały, jak tytuły bohaterów opowieści z „Baśni tysiąca i jednej nocy” snutych przez autora niczym Szeherezada. I dokładnie taki był jego zamysł, o czym świadczy motto umieszczone w książce. Do tego stopnia, że niektóre choroby nie były dla pacjentów „dopustem bożym”, ale darem pozytywnie wpływającym na psychikę , a w konsekwencji na ich życie, czyniąc je pełniejszym, ciekawszym i sensowniejszym. Ba! Niektórzy nie chcieli być z nich wyleczeni! Stając się geniuszami w innej dziedzinie, pozbawienie choroby czyniło ich kalekami. Mistyków i wizjonerów osoby tylko chore na epilepsję lub migrenę. Artystów- ludzi bez weny i natchnienia. Ale nie wszyscy mają to szczęście stać się znanymi i uznanymi. Większość zapełnia szpitale psychiatryczne. To właśnie do nich dociera autor, ukazując bogactwo przeżyć, doznań, odmiennych procesów myślowych, a przez to fascynujących.
Przede wszystkim jednak zbliża!
Oswaja choroby, nadając im status normalności, a nawet atrakcyjności w swojej odmienności i, najważniejsze dla mnie, wskazuje płaszczyznę komunikacji z osobą chorą. Potwierdza sens mojej pracy, kiedy idę z młodzieżą do ośrodka Warsztatu Terapii Zajęciowej, by wspólnie z jego uczestnikami odkrywać świat książki, niwelując granice zdrowia i choroby. Nie ma różnic. Są opowieści i wspólne ich doświadczanie.
http://naostrzuksiazki.pl/

Jak można pomylić człowieka z przedmiotem?!
Zaskakujący tytuł przypisałam szalonej wyobraźni autora z jeszcze bardziej wydumaną opowieścią. Nie przypuszczałam, że wejdę w świat chorób fascynująco opowiedzianych i dowiem się, że takie pomyłki w tym świecie to norma. Są dziwy w niebie i na ziemi, o których ani śniło się waszym filozofom – wiedział o tym William Szekspir, u...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

dobra książka, bardzo otwiera oczy na ludzi, o których nigdy nie pomyślałoby się że mogą istnieć.

dobra książka, bardzo otwiera oczy na ludzi, o których nigdy nie pomyślałoby się że mogą istnieć.

Pokaż mimo to