Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem

Zawartość interesująca. Natomiast opisana zbyt naukowym językiem. W ciągu czytania mogła przytłaczać, nudzić i niewiele wnosić.

Zawartość interesująca. Natomiast opisana zbyt naukowym językiem. W ciągu czytania mogła przytłaczać, nudzić i niewiele wnosić.

Czy można pomylić kogoś z kapeluszem?

Okazuje się, że umysł ludzki potrafi płatać różne figle i, że tego typu pomyłka jest całkiem możliwa. Publikacja Sacka to książka o istocie człowieczeństwa, w której autor przedstawił analizy osób chorych w kontekście psychicznym. W wielu zaprezentowanych przez niego przypadkach ludzie dotknięci pewnymi neurologicznymi schorzeniami nie zdawali sobie z tego do końca sprawy. Żyli i nauczyli się funkcjonować w społeczeństwie nawet ze swymi "defektami", nie dostrzegając absolutnie żadnego z tym problemu. W tej pasjonującej i zarazem ważnej książce zagłębiamy się w najbardziej skrywane meandry ludzkiej psychiki. Okazuje się, że nasz mózg skrywa ogromnie wiele tajemnic, których do końca istnienia świata pewnie nawet najwybitniejszym neurologom oraz neuropsychologom nie uda się ich do końca zbadać. Jest on jedną z tych części naszego ciała, która zawsze będzie nas zaskakiwać. Przedstawione przez Sacksa przykłady defektów mózgu są zadziwiające, szokujące, wręcz nieprawdopodobne. Choć Sacks jest naukowcem, to to co zostało przez niego opisane na kartach tej książki nie jest dla zwykłego odbiorcy tego tekstu niezrozumiałe. Wszystko zostało wyraźnie przedstawione w sposób głęboki, ale jednocześnie bardzo prosty i w dużej mierze literacki. Uważam, że neuropsychologia to pasjonująca dyscyplina naukowa, pozwalająca na lepsze poznanie naszego mechanizmu myślowego.

Wszystkim gorąco polecam tą szalenie fascynującą lekturę, która niewątpliwie zmusza czytelnika do podjęcia refleksji nad sobą. Każdy z nas bowiem w zakresie działań swojej psychiki jest w pewnym stopniu, choćby nawet niewielkim, niekompletny. Nasz umysł gdzieś głęboko skrywa całe mnóstwo lęków, które cichutko sobie drzemią i lepiej byłoby dla nas, gdyby nigdy się nie obudziły, ale... nie posiadamy takiej władzy, aby ten nasz mózg w pełni kontrolować. Jego możliwości są ponadprzeciętne i dalej niezbadane.

Czy można pomylić kogoś z kapeluszem?

Okazuje się, że umysł ludzki potrafi płatać różne figle i, że tego typu pomyłka jest całkiem możliwa. Publikacja Sacka to książka o istocie człowieczeństwa, w której autor przedstawił analizy osób chorych w kontekście psychicznym. W wielu zaprezentowanych przez niego przypadkach ludzie dotknięci pewnymi neurologicznymi schorzeniami...

Moja ulubiona książka chciałbym jeszcze do niej wrócić. To jedna z tych książek które zmieniają życie na lepsze. Jest mega ciekawa, zaskakująca, ma solidne podstawy naukowe. Łatwy do zrozumienia język który tłumaczy nietypowe zjawiska neurobiologii

Moja ulubiona książka chciałbym jeszcze do niej wrócić. To jedna z tych książek które zmieniają życie na lepsze. Jest mega ciekawa, zaskakująca, ma solidne podstawy naukowe. Łatwy do zrozumienia język który tłumaczy nietypowe zjawiska neurobiologii

Z jednej strony potencjał, z drugiej zagrożenie i jak niewiele czasem trzeba, by sytuacja się odwróciła. Jaki ten nasz mózg jest skomplikowany.

Z jednej strony potencjał, z drugiej zagrożenie i jak niewiele czasem trzeba, by sytuacja się odwróciła. Jaki ten nasz mózg jest skomplikowany.

Świetna książka opisująca ciekawe przypadki neurologiczne. Im dalej w las, tym schorzenia i wnioski autora bardziej interesujące. Bardzo wciąga! Zdecydowanie polecam.

Świetna książka opisująca ciekawe przypadki neurologiczne. Im dalej w las, tym schorzenia i wnioski autora bardziej interesujące. Bardzo wciąga! Zdecydowanie polecam.

Pierwszą myślą, jaka przyszła mi do głowy po przeczytaniu “Mężczyzny, który pomylił swoją żonę z kapeluszem” było to, że gdybym kiedykolwiek zaniemógł na jakąkolwiek chorobę neurologiczną to chciałbym trafić do lekarza takiego, jakim był Oliver Sacks. Z dużą dozą wnikliwości analizujący każdy przypadek, potrafiący indywidualnie podejść do każdego pacjenta, a przede wszystkim ciepły i niesamowicie ludzki.

To ciepło jest głównym elementem książki, który sprawił że całkowicie oddałem się jej czytaniu. Jak sam autor pisze wynika to z założenia, z którego wyszedł - w swoich dziełach stara się omawiać nie historie przypadków, lecz pogłębia tę hipokratejską tradycję o podmiotowość, tworząc niesamowite opowieści nie tylko o chorobie, ale też o ludziach, którzy ją napotykają. Nawiązuje przy tym do twórcy neuropsychologii Aleksandra Łurii i jego koncepcji “romantycznej nauki”.

Doskonale sprawdza się to w formie książki złożonej z 24 opowieści o pacjentach i ich chorobach podzielonej na 4 części: “Straty”, “Nadmiary”, “Uniesienia i powroty” oraz “Świat prostych umysłów”. Każda z nich omawia choroby powiązane ze sobą rodzajowo - odpowiednio z brakiem lub zaburzeniami funkcji neurologicznych, przerostem funkcji neurologicznych, urojeniami oraz upośledzeniem intelektualnym. Przez ten zabieg cała ta książka stanowi wachlarz różnorodnych chorób neurologicznych budujących wobec nich społeczną świadomość, wrażliwość i akceptację - szczególnie wobec tych mniej typowych, takich jak zanik zmysłu propriocepcji, który przykładowo łatwo pomylić z upojeniem alkoholowym.

Z ciekawszych rzeczy, jakich dowiedziałem się czytając tę książkę było to, jak niesamowita maszyna, jaką jest mózg, jest w stanie stworzyć nowe mechanizmy, które pomagają zmagać się z danymi ubytkami czy nadmiarami, redukując ich działanie. Z zafascynowaniem czytałem, jak tytułowemu bohaterowi z agnozją wzrokową codzienne funkcjonowanie umożliwiało tworzenie melodii do wykonywania codziennych czynności, czy też jak zmysł wzroku kobiecie cierpiącej na zanik propriocepcji pozwolił wrócić do życia przed chorobą.

“Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem”, pomimo wszechotaczającego ciepła narracji Olivera Sacksa, jest książką niezwykle smutną. Dla mnie, choroby neurologiczne, a w szczególności te zaburzające funkcje neurologiczne są najgorszym typem, choroby jakie może spotkać każdą istotę ludzką, a ta książka jest nimi, zgodnie z tematyką, mocno przesycona. W najtrudniejszych pod względem emocjonalnym przypadkach, Sacks, który często analizuje i odnosi się do danych chorób pod względem filozoficznym, zastanawia się, czy dany pacjent nadal posiada duszę, co uważam za niepokojąco przygnębiające.

Z perspektywy kierunku, który studiuję, jakim jest Architektura Przestrzeni Informacyjnych, uważam tę książkę z dwóch stron przydatną dla tej dziedziny naukowej: jednej, powiązanej z projektowaniem rzeczy w ramach idei dostępności, dającą świadomość istnienia tych chorób i zwracającą uwagę na bariery, jakie mogę mieć różne osoby z chorobami neurologicznymi oraz drugą, wyjaśniającą umysłową reprezentację świata, co pomaga w zrozumieniu teoretycznych podstaw organizacji wiedzy.

Tę książkę poleciłbym każdemu, nie tylko ze względu tematykę umożliwiającą lepsze zrozumienie otaczającego nas świata, ale również mając na uwadze jak niewiarygodnie przyjemnie czyta się te “chorobowe opowieści”.
Miłosz Kaniewski

Pierwszą myślą, jaka przyszła mi do głowy po przeczytaniu “Mężczyzny, który pomylił swoją żonę z kapeluszem” było to, że gdybym kiedykolwiek zaniemógł na jakąkolwiek chorobę neurologiczną to chciałbym trafić do lekarza takiego, jakim był Oliver Sacks. Z dużą dozą wnikliwości analizujący każdy przypadek, potrafiący indywidualnie podejść do każdego pacjenta, a przede...

O Olivierze Sacksie pierwszy raz usłyszałam przy okazji oglądania filmu "Przebudzenia". "Mężczyzna, który pomylił swoja żonę z kapeluszem" leżał już od wielu lat na mojej kupce wstydu, dlatego postanowiłam w nowym roku go odkurzyć.
Pierwsze co można powiedzieć o tej książce to to, że przyciąga do niej sam tytuł - jest totalnie z czapy. Od pierwszego wydania minęło niemal 40 lat, więc jestem ciekawa czy niektórym opisywanym postaciom dałoby się pomóc w dzisiejszych czasach. Autor pokazuje czytelnikowi każdy przypadek z dwóch stron -to jak medycznie postrzegamy pacjenta i to, jak on postrzega siebie i otaczający go świat.
Sam tekst jest jak dla mnie miejscami zbyt fachowy, nie raz musiałam sprawdzać poszczególne terminy medyczne, jednak osobie interesującej się medycyną lektura nie sprawi trudności.

O Olivierze Sacksie pierwszy raz usłyszałam przy okazji oglądania filmu "Przebudzenia". "Mężczyzna, który pomylił swoja żonę z kapeluszem" leżał już od wielu lat na mojej kupce wstydu, dlatego postanowiłam w nowym roku go odkurzyć.
Pierwsze co można powiedzieć o tej książce to to, że przyciąga do niej sam tytuł - jest totalnie z czapy. Od pierwszego wydania minęło niemal...

Kupiłam zachęcona pochlebnymi opiniami i muszę przyznać, że trochę się zawiodłam. Owszem, opisanych jest kilka zabawnych i bardzo ciekawych przypadków, jednak większość jest ciekawa zapewne jedynie dla osób związanych z neurologią/psychologią/psychiatrią.

Ważna kwestia - książka powstała w 1985 roku, co w obliczu rozwoju nauki o mózgu, czyni ją odrobinę nieaktualną i nawet ja (totalny laik, ale po kilku ciekawych książkach) to zauważyłam.

Kolejny zarzut: nie wiem dla kogo autor pisał tę książkę, ale niektóre jej fragmenty są ciężkostrawne dla osób "niebranżowcyh". Wiele w nich terminów specjalistycznych i odniesień do literatury fachowej.

Niemniej można ją potraktować wybiórczo i po prostu pominąć fragmenty, które nas nie zainteresują, ponieważ książka jest podzielona na przypadki.

Uznaję ją z niezłą, ale nie świetną czy wybitną, jak np. "Dziwne przypadki ludzkiego mózgu"

Kupiłam zachęcona pochlebnymi opiniami i muszę przyznać, że trochę się zawiodłam. Owszem, opisanych jest kilka zabawnych i bardzo ciekawych przypadków, jednak większość jest ciekawa zapewne jedynie dla osób związanych z neurologią/psychologią/psychiatrią.

Ważna kwestia - książka powstała w 1985 roku, co w obliczu rozwoju nauki o mózgu, czyni ją odrobinę nieaktualną i...

Jeśli jesteś studentem psychologii - przeczytaj, wykładowcy ją uwielbiają, zabłyśniesz. Jeśli nie jesteś to też przeczytaj, bo to ciekawa podróż.

Jeśli jesteś studentem psychologii - przeczytaj, wykładowcy ją uwielbiają, zabłyśniesz. Jeśli nie jesteś to też przeczytaj, bo to ciekawa podróż.

Niezwykle ciekawa pozycja z zakresu neurologii i psychologii. Czy można być jednocześnie autystą, człowiekiem nieradzącym sobie z podstawowymi zadaniami związanymi z funkcjonowaniem na świecie, i geniuszem matematyki, człowiekiem z komputerową pamięcią, niezwykłymi zdolnościami muzycznymi lub artystycznymi? Czy można, mimo uszkodzenia mózgu, zapanować nad bezwładnością ciała? Czy można czynnie funkcjonować jako świetny i ceniony profesor mimo agnozji wzrokowej? Zachęcam do lektury.

Niezwykle ciekawa pozycja z zakresu neurologii i psychologii. Czy można być jednocześnie autystą, człowiekiem nieradzącym sobie z podstawowymi zadaniami związanymi z funkcjonowaniem na świecie, i geniuszem matematyki, człowiekiem z komputerową pamięcią, niezwykłymi zdolnościami muzycznymi lub artystycznymi? Czy można, mimo uszkodzenia mózgu, zapanować nad bezwładnością...