Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowita książka.

Niesamowita książka.

nie wiedzieć czemu, ale nie podoba mi się. :c

nie wiedzieć czemu, ale nie podoba mi się. :c

Słabe. Oczekiwałam czegoś innego. Zawiodłam się

Słabe. Oczekiwałam czegoś innego. Zawiodłam się

Skończyły się strony świata, jednak to nie znaczy, że skończyła się opowieść. Ona się dopiero zaczyna!
W trzeciej książce z cyklu ponownie przenosimy się na stepy, ale zahaczamy też o góry. Ta książka to opowieść o północno-wschodnich krańcach imperiów. Tak jak w poprzednich częściach pełno tu magii, tajemnic, intryg ale i też epickich bitew czy charakterystycznych bohaterów.
W tym tomie pojawiają się moje kochane Czerwone Szóstki i Czaardan Laskolnyka. Te dwa zespoły to powody, dlaczego pokochałam poprzednie części. A połączenie ich razem, splątanie ich wątków w jedno - mistrzostwo.
Wegner w genialny sposób zilustrował to, co mówi ludowa mądrość. "Mężczyzna jest głową rodziny, a kobieta jest szyją, która tą głową kręci". Widać to idealnie w relacjach Ojciec Wojny-niewolnica. Yawenyr jest niezwykłą postacią, nie sposób go nie polubić, mimo że jest raczej bohaterem negatywnym, głównym wrogiem głównych bohaterów: Wozaków. Ojciec Wojny został pokazany jako genialny strateg, który zawsze jest na trzy kroki przed wrogami podczas planowania starcia. Mimo podeszłego wieku potrafi jeszcze złapać Synów Wojny za pyski i sprawić, że znienawidzą dzień swoich narodzin.
Inną wybijającą się postacią, która wywarła na mnie emocje jest Key'la. To cierpienie, które doznała; ten wszystkich ból, który przechodził jej młode ciało... Na końcu ksiązki to wszystko sprawiło, ofiara którą poniosła doprowadziła w końcu do końca tej strasznej walki. Mała Key'la ponownie stała się bohaterką. Nie tylko dla Wozaków, ale też dla mnie. Chciałabym w obliczu cierpienia mieć tyle odwagi i honoru by postąpić tak jak ona to zrobiła. Fakt, że wrogowie będąc pod wrażeniem tego co ta małą dokonała sprawiło, że sama poczułam dumę.
Jednak ta książka, to nie tylko chytrzy bohaterowie czy ich heroiczne czyny, ale też spektakularne bitwy. Uwielbiam Wegnera za świat który stworzył, wszystko jest tak dokładnie przemyślane. Łącznie z opisami bitw i formacjami wojskowymi. Sam fakt, że przez większość tego, liczącego prawie 700 stron, klocka to pis jednej bitwy, który wcale nas nie zanudza. Wręcz przeciwnie: chcemy więcej i więcej!
Nie mogę doczekać się aż zacznę "Pamięć wszystkich snów".

Skończyły się strony świata, jednak to nie znaczy, że skończyła się opowieść. Ona się dopiero zaczyna!
W trzeciej książce z cyklu ponownie przenosimy się na stepy, ale zahaczamy też o góry. Ta książka to opowieść o północno-wschodnich krańcach imperiów. Tak jak w poprzednich częściach pełno tu magii, tajemnic, intryg ale i też epickich bitew czy charakterystycznych...