Czarownica

Sonia Hunamska wow! Bohaterka moich marzeń. Motywy słowiańskie na pokładzie również i historyczny research a propos rytuałów. Podziw.

Sonia Hunamska wow! Bohaterka moich marzeń. Motywy słowiańskie na pokładzie również i historyczny research a propos rytuałów. Podziw.

Na tę porę roku może być, rzadko sięgam po takie książki, nawet jest klimacik, czekała u mnie parę lat, kupiłam jeszcze grubo przed 30 na wyprzedaży za kilka złotych. Jednak jakoś nie odrzuca tak jak Miszczuk, z popularną serią gdzie epatuje się pewnymi pragnieniami czy scenami, w sumie poza jedną bardziej pikantną. Czarownica może sobie lecieć w tle w prędkości większej niż 1x - jeśli macie opłaconą usługę Empik, można ją przeczytać szybko jeśli się chce, wystarczy przebiec wzrokiem bo ambitne to to nie jest.

Guilty pleasure dla mnie było, to pół strony gdzie jest wspomniane " Ztraceni v Karpatech" zespołu XIII Stoleti. Kto siedzi trochę w muzyce, której nie grają w mediach, albo kojarzy Śp. Tomasza Beksińskiego i jego audycje, powinien skojarzyć Elżbietę. :D Uwaga w wersji audio jest błąd jeśli o nazwę zespołu w wersji papierowej jest dobrze.

Włączyłam drugą część może będzie lepiej, ale ogólnie lektura dość przyjemna, i nie męcząca, a kobiece czytadła potrafią nie raz męczyć bardziej niż np. ambitne, ważne reportaże.

Na tę porę roku może być, rzadko sięgam po takie książki, nawet jest klimacik, czekała u mnie parę lat, kupiłam jeszcze grubo przed 30 na wyprzedaży za kilka złotych. Jednak jakoś nie odrzuca tak jak Miszczuk, z popularną serią gdzie epatuje się pewnymi pragnieniami czy scenami, w sumie poza jedną bardziej pikantną. Czarownica może sobie lecieć w tle w prędkości większej...

Naprawdę świetna powieść!

Bardzo podoba mi się przedstawienie pierwotnej magii natury, nawiązując do słowiańskich wierzeń, w dodatku we współczesnym świecie. Bohaterowie są wyraziści, pełnowymiarowi. Akcja ani się nie wlecze, ani nie pędzi na łeb na szyję. Bardzo dobrze się czyta. Autorka pięknie formułuje zdania, jej opisy są sugestywne, a zarazem pozwalające puścić wodzę wyobraźni.

Nie jest to najlepsza powieść jaką w życiu czytałam, ale właśnie jej potrzebowałam na baaardzo długą podróż pociągiem i do tego okazała się być idealna i zachwycająca.

Naprawdę świetna powieść!

Bardzo podoba mi się przedstawienie pierwotnej magii natury, nawiązując do słowiańskich wierzeń, w dodatku we współczesnym świecie. Bohaterowie są wyraziści, pełnowymiarowi. Akcja ani się nie wlecze, ani nie pędzi na łeb na szyję. Bardzo dobrze się czyta. Autorka pięknie formułuje zdania, jej opisy są sugestywne, a zarazem pozwalające puścić...

„W naszym kręgu kulturowym za wcielenie zła brano kobiety o rudych włosach…”

“Czarownica” Anny Litwinek dała mi to, czego teraz potrzebuję najbardziej: oderwanie się od problemów, oczyszczenie głowy, odprężenie, po prostu dobrą rozrywkę. Mam przeczucie, że po takie historie będę teraz sięgać coraz częściej, a z całą pewnością sięgnę po kontynuację „Czarownicy”. Spędziłam czas z Sonią Hunamską i nie żałuję ani chwili. Z moją nową koleżanką nie sposób się nudzić 😊

Sonia, prowadząc dziennikarskie śledztwo w sprawie tajemniczych pochówków na terenie miejscowego kościoła, dokopuje się do informacji, które ktoś, za wszelką cenę pragnie ukryć. Nasza bohaterka jednocześnie dowiaduje się, kim naprawdę jest i kim byli jej przodkowie. Będzie musiała zmierzyć się z magią, o której do tej pory nie miała pojęcia. Czy znajdzie na swojej drodze kogoś, kto pomoże jej przejść przez nieznaną ścieżkę, pokieruje, wskaże możliwości?

„Czarownica” to lekkie urban fantasy, z iskrą, zadziorne, inteligentne, zabawne, tak jak lubię. Bawiłam się przednie i planuję kolejne spotkanie z nową przyjaciółką już bardzo niedługo 😊

„W naszym kręgu kulturowym za wcielenie zła brano kobiety o rudych włosach…”

“Czarownica” Anny Litwinek dała mi to, czego teraz potrzebuję najbardziej: oderwanie się od problemów, oczyszczenie głowy, odprężenie, po prostu dobrą rozrywkę. Mam przeczucie, że po takie historie będę teraz sięgać coraz częściej, a z całą pewnością sięgnę po kontynuację „Czarownicy”. Spędziłam...

Cudowna! Świetnie bawiłam się przy tej książce. Lekkie urban fantasy to coś co lubię najbardziej, czyli fantasy dziejące się we współczesnych czasach. Bardzo klimatyczne opisy zimowego polskiego miasteczka, morze kawy, szczypta humoru. Magia i przenikanie światów realnego i pozazmysłowego na wzór "Mistrza i Małgorzaty" Bułkhakowa. Postacie żywe, bardzo łatwo je sobie wyobrazić. Poza tym bardzo podobały mi się nawiązanie do wierzeń starosłowiańskich, krytyka sztywnych dogmatów KK, przekonanie o mocy, czerpanej z żywiołów natury... Jak dla mnie bomba, z pewnością sięgnę po następną część :)

Cudowna! Świetnie bawiłam się przy tej książce. Lekkie urban fantasy to coś co lubię najbardziej, czyli fantasy dziejące się we współczesnych czasach. Bardzo klimatyczne opisy zimowego polskiego miasteczka, morze kawy, szczypta humoru. Magia i przenikanie światów realnego i pozazmysłowego na wzór "Mistrza i Małgorzaty" Bułkhakowa. Postacie żywe, bardzo łatwo je sobie...

Kult natury, sporo ciekawych opisów rytuałów, tajemna wiedza magiczna podana na tacy.

Momentami przydługie opisy, ale w ogólnej ocenie - dla zainteresowanych czarownictwem na plus.

Kult natury, sporo ciekawych opisów rytuałów, tajemna wiedza magiczna podana na tacy.

Momentami przydługie opisy, ale w ogólnej ocenie - dla zainteresowanych czarownictwem na plus.

No cóż... Mocno średnie, bez fajerwerków, momentami przygłupawe. W kategorii "durnoczytka" też nie porywa. A już na pewno nijak ma się opis z książki do rzeczywistości.

No cóż... Mocno średnie, bez fajerwerków, momentami przygłupawe. W kategorii "durnoczytka" też nie porywa. A już na pewno nijak ma się opis z książki do rzeczywistości.

Świetne polskie fantazy z nutka humoru i napięcia. Wciągnęła mnie na dwa wieczory :) polecam
Obecnie mozna czytac w empik go premium

Świetne polskie fantazy z nutka humoru i napięcia. Wciągnęła mnie na dwa wieczory :) polecam
Obecnie mozna czytac w empik go premium

Po "Czarownicę" Anny Litwinek sięgnęłam ze względu na tytuł. Lubię oderwać się od rzeczywistości i przeczytać literaturę, która nawiązuje do przeszłych wierzeń w bogów naszych rodzimych bądź też zagranicznych. Czarownice najczęściej są z nimi w jakiś sposób powiązane dlatego z ogromnym zainteresowaniem się za nią zabrałam.
Bohaterka tej powieści to Sonia Hunamska, która z zawodu jest dziennikarką. Pracuje w jednej z lokalnych gazet. Do biura ma najbliżej ale notorycznie się spóźnia do pracy.
Pewnego ranka budzi się po koszmarze i zauważa, że jest brudna a pod paznokciami ma zaschniętą krew. Oględziny pomieszczeń mieszkalnych nie wskazują na to aby cokolwiek złego jej lub komuś innemu w tym mieszkaniu się stało. Jest to jeden z pierwszych niepokojących przypadków, które się jej przytrafiają a wątpliwości, że nie zwariowała rozwiewa jej ciotka o imieniu Hala, wyjaśniając, że może należeć do pewnego ginącego już kręgu „mądrych ludzi”.
Natomiast na pobliskim cmentarzu prowadzone były wykopaliska archeologiczne i ponoć zostały odkryte wampirze groby. A że zbliża się halloween to temat dla dziennika w którym pisze wydaje się wielce „na czasie”. W tym celu koniecznie musi porozmawiać z kierownikiem wykopalisk Igorem Petrarką. Od tego momentu ich ścieżki w zasadzie próbują się ze sobą „przeciąć” a oni nawet nie zdają sobie sprawy jak wiele mają ze sobą wspólnego.
Niestety ktoś bardzo nie chce aby Sonia opublikowała swój artykuł. Tą osobą jest kościelny adwokat Aleksander Sot.
W książce pojawia się również wątek Kościoła jednak jako czegoś złego. Za każdym razem przedstawiony w barwie czarnej. Nigdy szarej czy białej. Dlatego niektóre osoby mogą poczuć niesmak podczas czytania pewnych wątków.
Styl jakim napisana jest ta powieść nie jest zły. Autorka pisze językiem, który raczej większości czytelników przypadnie do gustu. Muszę jednak w tym miejscu nadmienić, że czegoś mi w tej lekturze zabrakło. Jak dla mnie co poniektóre fragmenty są zbyt infantylne, pewne wątki mogłyby zostać rozbudowane, jak na przykład charakterystyka „mądrych ludzi” i ich bóstw ochronnych. Według mnie autorka bardziej powinna była się na nich skupić. Za mało „magii” i historii z nią związanej w powieści, która ma o niej traktować. Dlatego też po przeczytaniu poczułam się rozczarowana „Czarownicą”, co nie oznacza, że nie znajdzie swoich wiernych fanów.

Po "Czarownicę" Anny Litwinek sięgnęłam ze względu na tytuł. Lubię oderwać się od rzeczywistości i przeczytać literaturę, która nawiązuje do przeszłych wierzeń w bogów naszych rodzimych bądź też zagranicznych. Czarownice najczęściej są z nimi w jakiś sposób powiązane dlatego z ogromnym zainteresowaniem się za nią zabrałam.
Bohaterka tej powieści to Sonia Hunamska, która...

Bardzo mi się podobała książka. Szczególnie, że mam odczucia odnośnie Religi podobne do głównej bohaterki. Czekam na kolejne tomy.

Bardzo mi się podobała książka. Szczególnie, że mam odczucia odnośnie Religi podobne do głównej bohaterki. Czekam na kolejne tomy.