Opinie użytkownika
To było bardzo rozczarowujące :D
Zdaję sobie sprawę, że uderzam w pewnego rodzaju dobro narodowe. Żałuję nieco sięgnięcia po audiobook, zamiast tradycyjnej książki. Po pierwsze, poszłoby szybciej (zatem i strawniej). Po drugie, narracja p. Nowickiego, na początku satysfakcjonująca, później jeszcze uwypukliła nadmierną egzaltację niektórych fragmentów.
A było jej co nie...
Jako, nazwijmy to, koneserka gatunku oraz tematyki, nie spodziewałam się, że coś mnie jeszcze zaskoczy. A jednak! Bardzo ciekawa pozycja, uniwersalna i godna polecenia także osobom spoza polskiego podwórka. Jak każda podobna, mocno przeładowana faktami, ale tu, pierwszy raz, konkluzja wbiła mnie w fotel.
Pokaż mimo to
Już Boy Żeleński pokazywał, że w gabinetach ginekologicznych można jak w soczewce dostrzec społeczne bolączki. Rozdziały z lekarką dotknęły mnie zdecydowanie najmocniej.
Ogólnie bezbłędna konstrukcja, zarówno całej książki, jak pojedynczych historii. Dodatkowy plus za komentarz w posłowiu. Wrócę do tej autorki wkrótce.
Ogólnie to salty comment: ciekawa jestem, ile z osób tak poruszonych tą książką narzeka na boomersów, mohery itd, a ile poświęciło kiedyś czas, by uczynić współczesność mniej obcą dla swoich rodziców czy dziadków.
Bo tak, starszym osobom rzeczywistość odjeżdża, i niekoniecznie dlatego, że ich zdolności kognitywne maleją. To ona robi się coraz bardziej wymagająca, przez...
W ,,One Last Stop" polubiłam te amerykańskie smaczki, zerknięcie w prawdziwy świat, odległy od starych, młodzieżowych filmów o szkolnych pięknościach i futbolistach. Za to właśnie dodaje gwiazdkę. Pięć nie wchodzi w grę, bo chciałam zwyczajnie WIĘCEJ. Południowe Stany, pedagogika wstydu, różne podejścia kościołów do queerowości - to są tak wdzięczne tematy, że miałam...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Chyba jestem za mało sentymentalna, bo rozwiązanie zagadki nieobecnej matki bohaterek wydało mi się strasznie tandetne.
Dałabym ciut mniej, ale aktorki w audiobooku są wspaniałe, zwłaszcza Julia Rosnowska mocno ,,podciąga" niezbyt przekonującą na papierze narrację Nastki.
Mocne 4.5, trafna lektura do niekończących się dyskusji o Konwencji Stambulskiej :P
Choć, nie powiem, smuci mnie nieco, że, patrząc na opinie, jest chyba jakoś płytko czytana? Widzę pełny fokus na wątek przemocy wobec dziecka, nierównego traktowania, itd. Ale przecież narratorki tej książki są dwie, co powinno czytelnikom coś powiedzieć xD Dla mnie to nawet bardziej portret...
Dużo mięsa i ciekawostek, głównie dotyczących fizyki. Szczerze, nie wiem, czego innego oczekiwali niektórzy komentujący tutaj xD Niektóre przykłady z prawdziwego życia są dość odległe od potterowego kanonu, niemniej, pokazują zawsze najbliższy magii ekwiwalent, jakim dysponujemy lub moglibyśmy dysponować w przyszłości.
Pokaż mimo to
Temat miejsca osób bi w queerowej społeczności jest procesowany i procesowany, a jakoś ciężko (mam wrażenie) o niego w młodzieżówkach. Choćby za ten wątek doceniam, dodatkowo, bardzo zacny motyw Australii i nawet chętnie dowiedziałabym się więcej!
Bohaterowie do polubienia, plus za ich różnorodne, nie czarno-białe relacje rodzinne. Siostra Darcy w szczególności skradła...
Czuję to samo, co po zakończeniu ,,Na wschód od Arbatu". Główny powód czytania tej książki, jaki znajduję, to podziwianie kunsztu Krall w zabawie z cenzurą. Rozmówcy bardzo ciekawi, każdego z nich poznałabym chętnie bliżej w dłuższych wywiadach. Tytuł jednak typowo dla koneserów ;)
Pokaż mimo to
6.5? 6.75?
To też moja opinia z Goodreads, gdzie ktoś napisał, że "Podziemie pamięci" jest jak spotkanie Orwella z Murakamim. O ile motyw państwa opresyjnego i wyuczonej bierności jednostki to oczywisty trop, jakoś nie widzę tu właściwemu drugiemu z autorów minimalizmu wątków. W tym tkwi chyba główny minus - mam wrażenie, że Ogawa chciała mnożyć nawiązania, rozciągnąć...
Pełna pięknych słów oraz wzruszeń, mam wrażenie, że autorka odzyskała sporo języka, którym możemy i powinniśmy mówić o żałobie. Wśród fabuły ukryto bardzo aktualne, bolesne społeczne wątki, jak medykalizacja straty, demonizowanie jej, zatracenie pewnych rytuałów. Zamiast moralizatorstwa mamy jednak subtelne przypomnienie o roli czasu, społeczności wokół nas.
Wspaniałe...
Trudno tę książkę ocenić, ale finalnie chyba, jak zapowiada Mariusz Szczygieł w przedmowie, lepiej czytać ją jak przykład narracji w czasach cenzury. O samym życiu w ZSRR z pewnością znajdziemy już inne, bardziej rozbudowane pozycje, jakkolwiek i z tej można wynieść niejeden smaczek. Szczególnie ujął mnie fragment o życiu fizyków i ogólnie przywilejów, serwowanych...
więcej Pokaż mimo to
Za chwytającą za serce postać księdza Chmielowskiego.
Za przywrócenie ,,Nowych Aten" i poetki Elżbiety Drużbackiej naszej pamięci.
Za przeogromną pracę włożoną w pracę nad źródłami, by nam zaserwować tę podróż wgłąb czasów.
Za refleksyjne zakończenie, przypominające, jak to wszystko się jednak łączy.
Podchodziłam do tej książki dwa razy, po drodze miewałam mieszane...
Książka oparta o popularny motyw szarej myszki i bad boya, ale... tylko w teorii xD Tak naprawdę, to z bohaterki żadna myszka, a w jej love interest nie ma ani odrobiny złego chłopaka. To drugie jest powiedziane całkiem wprost w fabule, więc nie mam pojęcia, czemu autorka uparcie sądzi, że korzysta z konwencji, z której w istocie nie korzysta. Książka tylko by zyskała,...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
To dzieło monumentalne i nie sposób przejść obojętnie wobec ogromu pracy, jaką na przestrzeni lat Łuka włożył w pozyskiwanie informacji. A jednocześnie pozostał cichym towarzyszem wydarzeń, dopiero pod koniec książki właściwie osobowo ogląda krajobraz po bitwie, świat po ogłoszeniu wyroku w sprawie zbrodni połanieckiej.
Dowód na to, że, jak pisał Mariusz Szczygieł, w...