Księgi Jakubowe

Wybitne, monumentalne dzieło. Ogromną moc narracji i historia o wierze. To podróż, pielgrzymka w poszukiwaniu Boga i Mesjasza. Bogactwo szczegółów kulturowych, bohaterowie za którymi chce się podążać i historia która ciekawi. Mistycyzm, szaleństwo i przygoda.

Wybitne, monumentalne dzieło. Ogromną moc narracji i historia o wierze. To podróż, pielgrzymka w poszukiwaniu Boga i Mesjasza. Bogactwo szczegółów kulturowych, bohaterowie za którymi chce się podążać i historia która ciekawi. Mistycyzm, szaleństwo i przygoda.

Jak to możliwe że takie beztalencie oraz bezmózga autorka książek dostała po tylu latach jako kolejna Polka po Wisławie Szymborskiej nagrodę Nobla? tego chyba najstarsi górale nie będą wiedzieć. SZCZYT GRAFOMAŃSTWA.

Jak to możliwe że takie beztalencie oraz bezmózga autorka książek dostała po tylu latach jako kolejna Polka po Wisławie Szymborskiej nagrodę Nobla? tego chyba najstarsi górale nie będą wiedzieć. SZCZYT GRAFOMAŃSTWA.

Jestem prostą, czytelniczką wystawianie opinii o jakości i charakterze pisarstwa danego autora, wprawia mnie w zawstydzenie, tym samym wyrażam swoje opinie o tym jak dana książka na mnie wpływa. Pani Olga dostała szereg międzynarodowych nagród za swoje pisarstwo, ten tytuł zaspokoił mój „ czytelniczy głód” wiele wątków ich długość, narracja … wreszcie trafiłam na to o czym marzyłam, podskórnie czułam że gdzieś, ktoś tak właśnie pisze. Mniam

Jestem prostą, czytelniczką wystawianie opinii o jakości i charakterze pisarstwa danego autora, wprawia mnie w zawstydzenie, tym samym wyrażam swoje opinie o tym jak dana książka na mnie wpływa. Pani Olga dostała szereg międzynarodowych nagród za swoje pisarstwo, ten tytuł zaspokoił mój „ czytelniczy głód” wiele wątków ich długość, narracja … wreszcie trafiłam na to o czym...

Jest to monumentalna książka, która jednocześnie wydaje się bardzo 'swojska'. Opisane miejsca i sytuacje wydawały się znajome i bliskie. Choć większość historii obracała się wokół społeczności żydowskiej, to fragmenty osadzone na Podolu przypominały mi inne książki osadzone w na polskich wsiach.

Historia jest ciekawa i fakt, że oparta została na prawdziwych wydarzeniach dodaje jej wagi. Książka jest podzielona na krótkie fragmenty, które są zwykle ułożone chronologicznie. Łatwo jest jednak się zagubić, ponieważ postacie mają podobne nazwiska, czasem występują pod kilkoma imionami i wracają po dziesiątkach innych fragmentów.

Podsumowując książka jest interesująca i napisana świetnym językiem, ale nie wciągnęła mnie na tyle, żebym chciał do niej wracać albo bardziej zagłębiać tę historię. Jednak z powodu słownictwa, jakim posługuje się autorka, sądzę, że spróbuję jeszcze przeczytać inne książki p. Tokarczuk.

Jest to monumentalna książka, która jednocześnie wydaje się bardzo 'swojska'. Opisane miejsca i sytuacje wydawały się znajome i bliskie. Choć większość historii obracała się wokół społeczności żydowskiej, to fragmenty osadzone na Podolu przypominały mi inne książki osadzone w na polskich wsiach.

Historia jest ciekawa i fakt, że oparta została na prawdziwych wydarzeniach...

Po książkę sięgnęłam pod wpływem impulsu i oczywiście nie żałuję.
Przyznam jednak, że nie była to łatwa lektura i podczas czytania miałam kilka momentów zwątpienia. Ogrom informacji, jeszcze więcej wątków i postaci - przytłaczające.
Uważam, że historia zapomnianego Jakuba Franka - heretyka i jego sekty (nazwę to po imieniu) jest ciekawa i zdumiewająca. Pokazuje zaskakujące mechanizmy manipulacji, przekraczanie granic i ślepą wiarę w jednego człowieka - dyktatora czy zbawiciela?

Podziwiam kunszt autorki, jej zgłębienie tematu, język jak i ilość pracy, którą włożyła w napisanie tej książki. A jednak czuję, że dla mnie było tego za dużo - czasem po prostu nudno, czasem zbyt zawile (zwłaszcza po zamianie imion i nazwisk).
Na pewno sięgnę po inne książki noblistki, gdyż szczerze jestem ich ciekawa, ale potrzebuję trochę czasu bo ta powieść trochę mnie zmęczyła.

Po książkę sięgnęłam pod wpływem impulsu i oczywiście nie żałuję.
Przyznam jednak, że nie była to łatwa lektura i podczas czytania miałam kilka momentów zwątpienia. Ogrom informacji, jeszcze więcej wątków i postaci - przytłaczające.
Uważam, że historia zapomnianego Jakuba Franka - heretyka i jego sekty (nazwę to po imieniu) jest ciekawa i zdumiewająca. Pokazuje...

Trudno mi było to czytać. Może dlatego, że temat trudny. Bardzo ciekawe, a język autorki nieodmiennie zachwyca.

Trudno mi było to czytać. Może dlatego, że temat trudny. Bardzo ciekawe, a język autorki nieodmiennie zachwyca.

Dziwna, trudna i cholernie wciągająca. Historia na faktach wymieszana z nielicznymi elementami nadprzyrodzonymi, wplecionymi w dyskretny sposób. Miałem momenty znużenia, ilość wątków i postaci potrafi przytłoczyć, mam wrażenie że jakaś część opowieści była zupełnie zbędna i sztucznie rozwlekała lekturę. Ale w sumie, jak kończyłem czytać to chciałem więcej i żałowałem, że to już. A za ilość pracy jaką autorka włożyła, żeby połączyć te wszystkie wątki- czapki z głów.

Dziwna, trudna i cholernie wciągająca. Historia na faktach wymieszana z nielicznymi elementami nadprzyrodzonymi, wplecionymi w dyskretny sposób. Miałem momenty znużenia, ilość wątków i postaci potrafi przytłoczyć, mam wrażenie że jakaś część opowieści była zupełnie zbędna i sztucznie rozwlekała lekturę. Ale w sumie, jak kończyłem czytać to chciałem więcej i żałowałem, że to...

Początek super, im dalej w las, tym gorzej. Sporo nieścisłości.

Początek super, im dalej w las, tym gorzej. Sporo nieścisłości.

Jestem ogromnym fanem Tokarczuk, od 2007 roku, kiedy wpadła w moje ręce książka „Bieguni”. Natomiast zajęło mi 10 lat od wydania „Ksiąg Jakubowych”, aby podjąć się lektury tej obszernej książki. Trudno jest opisać w kilku zdaniach dzieło, które powstawało przez wiele lat, a w którym autorka wnikliwie przygląda się wydarzeniom sprzed kilku stuleci, kunsztownie splatając wątki różnych religii, kultur i narodów. "Księgi Jakubowe" jawią się jako narracja wielowymiarowa, w której dla mnie głęboko zanurzony jest m.in. temat władzy i instrumentalnego podejścia do religii. Tokarczuk pieczołowicie ukazuje mechanizmy manipulacji oraz eksploatacji ludzkich słabości, stawiając pytania o odwieczne dylematy ludzkości dotyczące wiary, sensu istnienia, przynależności, dominacji i uległości etc. Jest to lektura, która nie tylko odkrywa przed czytelnikiem złożone mechanizmy społeczne, ale również wskazuje na ich trwałość i cykliczne powtarzanie się w historii ludzkości, choć może w innych formach.

Jestem ogromnym fanem Tokarczuk, od 2007 roku, kiedy wpadła w moje ręce książka „Bieguni”. Natomiast zajęło mi 10 lat od wydania „Ksiąg Jakubowych”, aby podjąć się lektury tej obszernej książki. Trudno jest opisać w kilku zdaniach dzieło, które powstawało przez wiele lat, a w którym autorka wnikliwie przygląda się wydarzeniom sprzed kilku stuleci, kunsztownie splatając...

Parafrazując to "Ta książka przyniosła mi mnóstwo gówna", a też "prawda w oczy kole" więc podsumowując to jedyny moment w którym Czerniawski dostał Nobla – ale tylko na papierze.
[Jako postać w książce nagrodzonej tą nagrodą]

Parafrazując to "Ta książka przyniosła mi mnóstwo gówna", a też "prawda w oczy kole" więc podsumowując to jedyny moment w którym Czerniawski dostał Nobla – ale tylko na papierze.
[Jako postać w książce nagrodzonej tą nagrodą]