Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Smutne, że to zaledwie wybór podań o królu Arturze w porównaniu ze średniowieczną "Śmiercią Artura". Autor usunął podania, które nie pasowały do ogólnej historii oraz te, które byłyby niewłaściwe dla młodych odbiorców (sic!). Szkoda, że wydawca nie dodał listy opowieści pominiętych.

Smutne, że to zaledwie wybór podań o królu Arturze w porównaniu ze średniowieczną "Śmiercią Artura". Autor usunął podania, które nie pasowały do ogólnej historii oraz te, które byłyby niewłaściwe dla młodych odbiorców (sic!). Szkoda, że wydawca nie dodał listy opowieści pominiętych.

Ta historia miłosna zupełnie do mnie nie trafiła, a tragizm tego romansu jest nader naiwny, gdyż uczestniczy zachowują się zdecydowanie nierealistycznie.

Ta historia miłosna zupełnie do mnie nie trafiła, a tragizm tego romansu jest nader naiwny, gdyż uczestniczy zachowują się zdecydowanie nierealistycznie.

Niesamowita opowieść jak wyglądało chodzenie po Tatrach zanim stało się modne. Zupełnie inny świat. W dzisiejszych warunkach, autor naruszyłby połowę regulaminu Parku Narodowego ;-)

Niesamowita opowieść jak wyglądało chodzenie po Tatrach zanim stało się modne. Zupełnie inny świat. W dzisiejszych warunkach, autor naruszyłby połowę regulaminu Parku Narodowego ;-)

Ciekawie się to czyta w oryginale. Sposób formułowania myśli, czy używane słownictwo, znacząco różnią się od dzisiejszego angielskiego książkowego, potocznego, czy tego uczonego w szkole. Warto sięgnąć po nią choćby z tego powodu.

Ciekawie się to czyta w oryginale. Sposób formułowania myśli, czy używane słownictwo, znacząco różnią się od dzisiejszego angielskiego książkowego, potocznego, czy tego uczonego w szkole. Warto sięgnąć po nią choćby z tego powodu.

Żadna inna książka Lema tak bardzo mi się nie podobała. Początek fenomenalny, ale późniejsza część była strasznie męcząca.

Żadna inna książka Lema tak bardzo mi się nie podobała. Początek fenomenalny, ale późniejsza część była strasznie męcząca.

"Kroniki marsjańskie" to zdecydowanie najlepsza część tego zbioru zbiorów opowiadań. Gdybym miał oceniać osobno, dostałyby 10/10. I to pomimo tego, że wyobrażenie życia na Marsie nie zestarzały się najlepiej ;-)
"Człowiek ilustrowany" nie jest już tak dobry, chociaż pojedyncze opowiadania też są świetne.
Najgorzej wypadają "Złociste jabłka słońca". Mam wrażenie, że wydawca wepchnął je do książki jako zapełniacz. Są zupełnie niezwiązane z tematyką dwóch poprzednich zbiorów opowiadań. O ile Bradbury był świetnym pisarzem SF, o tyle w innych stylach był już, moim zdaniem, przeciętny.

"Kroniki marsjańskie" to zdecydowanie najlepsza część tego zbioru zbiorów opowiadań. Gdybym miał oceniać osobno, dostałyby 10/10. I to pomimo tego, że wyobrażenie życia na Marsie nie zestarzały się najlepiej ;-)
"Człowiek ilustrowany" nie jest już tak dobry, chociaż pojedyncze opowiadania też są świetne.
Najgorzej wypadają "Złociste jabłka słońca". Mam wrażenie, że wydawca...

Może nie tak dobra, jak "Zwierzęta, ludzie, bogowie", gdyż opowieści nie tworzą zamkniętej całości i każda z części książki opisuje wyprawę w inny region Rosji, ale zdecydowanie warto przeczytać. Bardzo przyjemny styl łączenia opisów kraju z barwnymi anegdotami i historiami, które przydarzyły się autorowi. Ciekawie zostały opisane różne rejony Rosji i ich mieszkańcy oraz zwyczaje autochtonów. Smutniejszą częścią książki są opisy wpływów rosyjskiej kolonizacji a także następnie rewolucji bolszewickiej na te kraje.

Może nie tak dobra, jak "Zwierzęta, ludzie, bogowie", gdyż opowieści nie tworzą zamkniętej całości i każda z części książki opisuje wyprawę w inny region Rosji, ale zdecydowanie warto przeczytać. Bardzo przyjemny styl łączenia opisów kraju z barwnymi anegdotami i historiami, które przydarzyły się autorowi. Ciekawie zostały opisane różne rejony Rosji i ich mieszkańcy oraz...

Absolutnie genialna! Autor bardzo dobrze połączył informacje przyrodniczo-geograficzno-topograficzne o kraju ussuryjskim z wciągającą akcją i ciekawymi bohaterami. Opowiedziana w książce historia znacznie różni się od filmu Kurosawy, więc zdecydowanie warto przeczytać pomimo jego obejrzenia.
Książka ta emanuje spokojem i wyraża tęsknotę za światem (chyba lepszym), którego już nie ma, a może to tylko moje odczucie.

Absolutnie genialna! Autor bardzo dobrze połączył informacje przyrodniczo-geograficzno-topograficzne o kraju ussuryjskim z wciągającą akcją i ciekawymi bohaterami. Opowiedziana w książce historia znacznie różni się od filmu Kurosawy, więc zdecydowanie warto przeczytać pomimo jego obejrzenia.
Książka ta emanuje spokojem i wyraża tęsknotę za światem (chyba lepszym), którego...

Wspaniały zbiór anegdot dotyczących szczytów Korony Ziemi, ich zdobywców i ludzi, którym się to nie udało. Książka napisana świetnym, barwnym stylem, który czyta się z przyjemnością. Do tego jest ona bardzo ładnie wydana

Wspaniały zbiór anegdot dotyczących szczytów Korony Ziemi, ich zdobywców i ludzi, którym się to nie udało. Książka napisana świetnym, barwnym stylem, który czyta się z przyjemnością. Do tego jest ona bardzo ładnie wydana

Przepięknie wydana książka, co niestety jest problemem w tym przypadku. Na okładce polskiego wydania mamy piękne ryciny europejskich ptaków, natomiast autor opisuje głównie te nieeuropejskie. Dla mnie to pewna wada, bo ważniejsze było dla mnie lepsze poznanie tych zwierzątek, które znam na co dzień i dowiedzenie się czegoś więcej o nich. Ale to taki przytyk bardzo osobisty z mojej strony.
Dzieło napisane świetnie, z pomysłem, wciągającym stylem i o nader ciekawych zachowaniach ptasząt wszelkiego rodzaju. Warto, żeby każdy pasjonat przyrody przeczytał tę książkę. Ale jeszcze lepiej byłoby, gdyby sięgnęły po nią osoby, które naturą się nie interesują i dla których człowiek jest centrum wszechświata - niech dowiedzą się, że ludzie wcale nie są tacy wyjątkowi, za jakich się uważają.

Przepięknie wydana książka, co niestety jest problemem w tym przypadku. Na okładce polskiego wydania mamy piękne ryciny europejskich ptaków, natomiast autor opisuje głównie te nieeuropejskie. Dla mnie to pewna wada, bo ważniejsze było dla mnie lepsze poznanie tych zwierzątek, które znam na co dzień i dowiedzenie się czegoś więcej o nich. Ale to taki przytyk bardzo osobisty...

Zawartość tego zbioru jest bardzo ciekawa, bo zawiera nie tylko ukończone utwory, ale również opowiadania, która stały się później (lub miały się stać) fragmentami większych dzieł, więc widać jak pomysły autora na książki się rozwijały. Co więcej są tutaj również konspekty książek, których Zajdel nie zdążył niestety napisać, dzięki czemu można zobaczyć od czego autor zaczynał pracę nad większymi utworami.

Zawartość tego zbioru jest bardzo ciekawa, bo zawiera nie tylko ukończone utwory, ale również opowiadania, która stały się później (lub miały się stać) fragmentami większych dzieł, więc widać jak pomysły autora na książki się rozwijały. Co więcej są tutaj również konspekty książek, których Zajdel nie zdążył niestety napisać, dzięki czemu można zobaczyć od czego autor...

Przeczytałem, bo sam myślę o wyruszeniu na podobnie długą wędrówkę. O Camino raczej nie myślałem, bo wolę szlaki typowo górskie, jednak każda historia przejścia szlaku długodystansowego może być dla mnie przydatna. Pod tym względem się troszeczkę zawiodłem, bo liczyłem na więcej opisów drogi i radzenia sobie z przeciwnościami losu. Kamiński skupia się natomiast na kontaktach z ludźmi i ich historiach i poświęca temu zbyt wiele, jak na mój gust, papieru. Każda tego typu podróż jest bogata w duchowe przeżycia, ale spodziewałem się raczej, że podobnie jak w innych książkach, będzie to trochę na boku a w centrum opowieści będzie droga, samotny wędrowiec i przyroda. Ale może taki właśnie urok Camino, że tam rozważania filozoficzno-religijne stają na pierwszym miejscu.

Przeczytałem, bo sam myślę o wyruszeniu na podobnie długą wędrówkę. O Camino raczej nie myślałem, bo wolę szlaki typowo górskie, jednak każda historia przejścia szlaku długodystansowego może być dla mnie przydatna. Pod tym względem się troszeczkę zawiodłem, bo liczyłem na więcej opisów drogi i radzenia sobie z przeciwnościami losu. Kamiński skupia się natomiast na...

Spodziewałem się, że książka będzie podobna do filmu. Na szczęście byłem w błędzie! Film jest tylko zainspirowany książką, więc to zupełnie inna treść.
Opowiadania tworzą razem jedną opowieść o doskonalej fabule i świetnym stylu. Książka wciąga i nie chce puścić. Wiem, że sięgnę po kolejne dzieła Asimova :)

Spodziewałem się, że książka będzie podobna do filmu. Na szczęście byłem w błędzie! Film jest tylko zainspirowany książką, więc to zupełnie inna treść.
Opowiadania tworzą razem jedną opowieść o doskonalej fabule i świetnym stylu. Książka wciąga i nie chce puścić. Wiem, że sięgnę po kolejne dzieła Asimova :)

Bardzo interesujący styl pisania - minimum słów przy maksimum treści. Na podstawie bardzo krótkich, ale licznych rozdziałów łatwo wyobrazić sobie tytułowego bohatera. Lenz jest bardzo ciekawą osobistością, której zdecydowanie nie chciałbym poznać osobiście. Smutne jest to, że nie jest on jedyny. Smutne jest również to, że tacy jak on osiągają sukcesy. Ale smutny jest też upadek Lenza, chociaż jednak trudno jest mu współczuć. Warto przeczytać.

Bardzo interesujący styl pisania - minimum słów przy maksimum treści. Na podstawie bardzo krótkich, ale licznych rozdziałów łatwo wyobrazić sobie tytułowego bohatera. Lenz jest bardzo ciekawą osobistością, której zdecydowanie nie chciałbym poznać osobiście. Smutne jest to, że nie jest on jedyny. Smutne jest również to, że tacy jak on osiągają sukcesy. Ale smutny jest też...

Ciekawe spojrzenie sprzed około setki lat na miłość ojca do własnego dziecka i możliwe konsekwencje. Wzruszająca historia z ważnym przesłaniem. Warto zajrzeć, ale jest wiele książek lepszych.

Ciekawe spojrzenie sprzed około setki lat na miłość ojca do własnego dziecka i możliwe konsekwencje. Wzruszająca historia z ważnym przesłaniem. Warto zajrzeć, ale jest wiele książek lepszych.

Książka przypominała mi połączenie "Makbeta" ze "Zbrodnią i karą". Wciągająca historia, bardzo dużo psychologii - "wchodzenia w głowę" bohaterów i poznawanie ich przemyśleń i rozważań o tym jak mogą się inni zachować. Naprawdę świetna książka a zakończenie miażdżące (mam nadzieję, że to nie spoiler ;-) ).

Książka przypominała mi połączenie "Makbeta" ze "Zbrodnią i karą". Wciągająca historia, bardzo dużo psychologii - "wchodzenia w głowę" bohaterów i poznawanie ich przemyśleń i rozważań o tym jak mogą się inni zachować. Naprawdę świetna książka a zakończenie miażdżące (mam nadzieję, że to nie spoiler ;-) ).

Bardzo ciekawa konstrukcja utworu - opowiadania wewnątrz opowiadań wewnątrz opowiadań. Niestety zaczęło to być po jakimś czasie męczące, gdyż czytając po kilkanaście/kilkadziesiąt stron dziennie czasami gubiłem wątek i nie wiedziałem kto opowiada komu swoje dzieje. Ciekawe zestawienie wzajemnie ze sobą powiązanych postaci; bohaterowie, sami w sobie, również są interesujący a ich historie zajmujące. Zakończenie trochę mnie rozczarowało.

Bardzo ciekawa konstrukcja utworu - opowiadania wewnątrz opowiadań wewnątrz opowiadań. Niestety zaczęło to być po jakimś czasie męczące, gdyż czytając po kilkanaście/kilkadziesiąt stron dziennie czasami gubiłem wątek i nie wiedziałem kto opowiada komu swoje dzieje. Ciekawe zestawienie wzajemnie ze sobą powiązanych postaci; bohaterowie, sami w sobie, również są interesujący...

Ciekawa tematyka i dobry klimat - gorsze dzielnice XIX-wiecznej metropolii. Ale sama fabuła jest już dużo gorsza i nie wciągnęła mnie.

Ciekawa tematyka i dobry klimat - gorsze dzielnice XIX-wiecznej metropolii. Ale sama fabuła jest już dużo gorsza i nie wciągnęła mnie.

Dość dobre opowiadanie o odkryciu Bieguna Północnego. Wówczas była to jeszcze fantastyka, więc ciekawie jest to porównać z tym, co wiemy o Biegunie dzisiaj. Czytało się przyjemnie, ale książka jest dość schematyczna. Verne pisywał lepsze książki.

Dość dobre opowiadanie o odkryciu Bieguna Północnego. Wówczas była to jeszcze fantastyka, więc ciekawie jest to porównać z tym, co wiemy o Biegunie dzisiaj. Czytało się przyjemnie, ale książka jest dość schematyczna. Verne pisywał lepsze książki.

Nigdy wcześniej nie czytałem książki napisanej tak złym językiem. Skąd więc tak wysoka ocena? Otóż narratorem jest przypakowany narodowiec, więc zastosowanie takiego języka było koniecznością - dokładnie czegoś takiego spodziewałbym się, gdyby tylko "dresom" przyszło do głowy pisanie książek! Ale ponieważ oni nie pisują nic poza bohomazami na murach, Jaroslav Rudisz musiał napisać to za nich - i zrobił to naprawdę wyśmienicie. Bardzo ciekawa książka obrazująca system wartości, wcale nie taki bezmyślny i przypadkowy, który stoi za osobami, których wolimy nie spotkać nocą na mieście. Warto przeczytać!

Nigdy wcześniej nie czytałem książki napisanej tak złym językiem. Skąd więc tak wysoka ocena? Otóż narratorem jest przypakowany narodowiec, więc zastosowanie takiego języka było koniecznością - dokładnie czegoś takiego spodziewałbym się, gdyby tylko "dresom" przyszło do głowy pisanie książek! Ale ponieważ oni nie pisują nic poza bohomazami na murach, Jaroslav Rudisz musiał...