Książka zdecydowanie nie dla mnie. Początek i koniec jeszcze ok, ale część pomiędzy wynudziła mnie niesamowicie i tak naprawdę nie wiem, o czym ona była. Dodam, że książkę przejęłam od kogoś innego, kto się zniechęcił w trakcie lektury i postanowił jej nie kontynuować. Ja dobrnęłam do końca, ale w sumie to nawet trochę żałuję swojego uporu, bo czas mogłam poświęcić na coś ciekawszego...

Książka zdecydowanie nie dla mnie. Początek i koniec jeszcze ok, ale część pomiędzy wynudziła mnie niesamowicie i tak naprawdę nie wiem, o czym ona była. Dodam, że książkę przejęłam od kogoś innego, kto się zniechęcił w trakcie lektury i postanowił jej nie kontynuować. Ja dobrnęłam do końca, ale w sumie to nawet trochę żałuję swojego uporu, bo czas mogłam poświęcić na coś...

Niesamowicie napakowana wielorakimi, warstwowymi motywami i przemyśleniami; niestety, forma utrudnia satysfakcjonujący odbiór. Lwia część podana jako tsunami infodropu, żywcem wzięte z forów conworlderów, worldbuilderów i im podobnych fanów. Zapewne ma to jakiś sens - ot, choćby że treść ważniejsza od formy. Być może, ale Lem potrafił mistrzowsko łączyć obie na najwyższym poziomie, tylko tutaj jakoś nie.

Niesamowicie napakowana wielorakimi, warstwowymi motywami i przemyśleniami; niestety, forma utrudnia satysfakcjonujący odbiór. Lwia część podana jako tsunami infodropu, żywcem wzięte z forów conworlderów, worldbuilderów i im podobnych fanów. Zapewne ma to jakiś sens - ot, choćby że treść ważniejsza od formy. Być może, ale Lem potrafił mistrzowsko łączyć obie na najwyższym...

Czy można nie kochać Lema? No, wiadomo. A o czym tym razem w ramach odświeżania klasyki gatunku? O przyszłości, a jakże, i o teraźniejszości – nie mniej.
Pytanie o sztuczną inteligencję nie pojawiło się w ostatnich latach. Czym jest, i jak daleko chcemy wpuścić ją do naszego życia, nie pojawiło się w XXI wieku Lem pytał już czterdzieści lat temu. Bystry, którymi przesączona jest rzeczywistość Luzanii, wiedzą, jakie są intencje obywateli lepiej, niż oni sami. Są obecne w każdym obszarze życia, czynią je przyjemnym, komfortowym, bezpiecznym, zgodnym z prawem i… jakby zniewolonym? W Kurdlandi aby przeżyć, trzeba się (dosłownie) nurzać w błocie po pachy, walczyć o każdą chwilę życia. Ale jakże się mocno pragnie! Jaki smak mają marzenia!
Można tę kwestię potraktować jako pytanie o nasz stosunek do wolności i bezpieczeństwa. Nie można mieć obu jednocześnie. Wolność jest niebezpieczna, bezpieczeństwo jest więzieniem. Kurdlandia czy Luzania? Jednak to również kwestia pielęgnowania w sobie pragnień i dążeń. Czy mamy wciąż dokąd iść? Czy życie stawia przed nami ciągle nowe cele, czy też osiedliśmy w naszym wystarczająco wygodnym fotelu i konsumujemy dobrobyt?
Jest u Lema i miejsce na filozoficzne przepychanki (musiał się znakomicie bawić),okraszone cudnymi bonmotami padającymi z ust osobistości formatu Poppera, Russela i Szekspira (wierszem!). Uśmiałam się setnie. No na przykład to: „Jak wiadomo idiotom zdaje się, że się na wszystkim znają. Idiota, zwłaszcza skończony, jeśli pan mu to tylko zaproponuje, gotów z miejsca zostać prezydentem USA. Człowiek roztropniejszy pierwej się zastanowi, a mędrzec wyskoczy raczej przez okno.” – mówi (jako makieta) Feyerabend w uzupełnieniu definicji mądrości.
Lem rozumie socjotechniki populistów, portretuje polityków i politykierstwo, prawników z legalnymi sztuczkami, powierza ważną funkcję srebrnej łyżeczce oraz… dochodzącej. Cudowna książka.

Czy można nie kochać Lema? No, wiadomo. A o czym tym razem w ramach odświeżania klasyki gatunku? O przyszłości, a jakże, i o teraźniejszości – nie mniej.
Pytanie o sztuczną inteligencję nie pojawiło się w ostatnich latach. Czym jest, i jak daleko chcemy wpuścić ją do naszego życia, nie pojawiło się w XXI wieku Lem pytał już czterdzieści lat temu. Bystry, którymi przesączona...

To niesamowite jak Lem wyprzedzał swoje czasy i jak celnie potrafił kreślić potencjalne wizje przyszłości. W dobie dzisiejszego rozwoju sztucznej inteligencji powieść ta stała się jeszcze bardziej aktualna. Bo wymyślone przez pisarza "bystry", wszechobecne twory mające wspierać obcą cywilizację Encjan, można jak nic odnieść do dzisiejszej sztucznej inteligencji - która będzie za ludzi robić wszystko i lepiej i szybciej, a docelowo będzie mogła zastąpić ich na polu gdzie tradycyjnie tego nie upatrywano - a więc kultury i sztuki.
Książkę podzieliłbym na dwie części - pierwszą, naprawdę zabawną stanowiącą niejako wprowadzenie do drugiej, już dużo poważniejszej, stawiającej przed czytelnikiem pytania o to, czy rozwój technologiczny i cywilizacyjny, który zapewni prędzej czy później dobrobyt i dostatek dla każdego, przełoży się na szczęście jednostek.
Wspaniała lektura, polecam!

To niesamowite jak Lem wyprzedzał swoje czasy i jak celnie potrafił kreślić potencjalne wizje przyszłości. W dobie dzisiejszego rozwoju sztucznej inteligencji powieść ta stała się jeszcze bardziej aktualna. Bo wymyślone przez pisarza "bystry", wszechobecne twory mające wspierać obcą cywilizację Encjan, można jak nic odnieść do dzisiejszej sztucznej inteligencji - która...

Przez pierwszą połowę trochę się nudziłem przydługimi opisami i wywodami pozornie nie mającymi sensu ale od pewnego momentu światy opisywane przez autora zaczynają iskrzyć zazębiać się i stanowią niesamowicie spójne tło do wielu bardzo ciekawych rozważań nad religią, nauką, filozofią, doborem naturalnym i ewolucją. Zwłaszcza te o filozofii i powszechnym dobrostanie są mega ciekawe i w bardzo ciekawy sposób ujawniają się przez dyskusję kasetowych Makietów filozofów a gdy na scenę wkracza Szekspir zacząłem się w głos zaśmiewać. Lem w “Wizji Lokalnej” rozwija dalej swój pomysł z “Niezwyciężonego” i “Pokoju na Ziemi” wprowadzając następne jeszcze bardziej zaawansowane ewolucje inteligentnych drobin w postaci “bystrów”. Z tym, że w tej powieści autor skupia się na, na pozór pozytywnych konsekwencjach wprowadzenia "etykosfery" tworzonej przez "bystry". Naprawdę ciekawe. W podsumowaniu uzasadnia swoje słowotwórstwo w taki sposób, że wytrąca potencjalnej krytyce argumenty i tym samym daje do myślenia czytelnikowi skąd wziął się jego styl.

Przez pierwszą połowę trochę się nudziłem przydługimi opisami i wywodami pozornie nie mającymi sensu ale od pewnego momentu światy opisywane przez autora zaczynają iskrzyć zazębiać się i stanowią niesamowicie spójne tło do wielu bardzo ciekawych rozważań nad religią, nauką, filozofią, doborem naturalnym i ewolucją. Zwłaszcza te o filozofii i powszechnym dobrostanie są mega...

To był mój pierwszy "Lem". Zaskoczenie. Powieść bardzo nietypowa. Nie spodziewałem się, że będzie tak zabawna, można nawet powiedzieć, niepoważna. Podzieliłbym ją na trzy części, pierwsza to wstęp, trzecia to wizyta bohatera na obcej planecie. Po środku mamy prawie encyklopedyczny referat o informacjach o obcej cywilizacji, sposobach, na jakie te informacje zostały zebrane, spekulacjach. To nieprawdopodobne ile dowiadujemy się o obcej planecie, którą "odwiedzimy" tylko na chwilę. Ten encyklopedyczny wywód przez chwilę się dłużył. Ale tylko do momentu gdy odkryłem, że jest absolutnie genialny. Powieść pozostawia poczucie doskonale spędzonego czasu. Jest pełna aforyzmów, satyry, filozofii, do tego można się uśmiać. Science fiction to tylko forma. "Lecz ważniejszy od pasażu arborealnego jest predatyzacyjny: kto wlezie na drzewo jako skończony kretyn, nie zmądrzeje, gdy zlezie na dół."

To był mój pierwszy "Lem". Zaskoczenie. Powieść bardzo nietypowa. Nie spodziewałem się, że będzie tak zabawna, można nawet powiedzieć, niepoważna. Podzieliłbym ją na trzy części, pierwsza to wstęp, trzecia to wizyta bohatera na obcej planecie. Po środku mamy prawie encyklopedyczny referat o informacjach o obcej cywilizacji, sposobach, na jakie te informacje zostały zebrane,...

Niekoniecznie najlepsza książka aby zacząć "przygodę z Lemem" lecz mimo wszystko mi się spodobała. Osobiście słuchałem w formie audiobooka w pracy i była to jedna z nielicznych książek, którą musiałem zapauzować gdy miałem więcej pracy aby móc się na niej lepiej skupić w spokojniejszych momentach.

Niekoniecznie najlepsza książka aby zacząć "przygodę z Lemem" lecz mimo wszystko mi się spodobała. Osobiście słuchałem w formie audiobooka w pracy i była to jedna z nielicznych książek, którą musiałem zapauzować gdy miałem więcej pracy aby móc się na niej lepiej skupić w spokojniejszych momentach.

Świwtna futurystyczna wizja - bardzo spójna i przemyślana rzeczywistość przyszłości.

Świwtna futurystyczna wizja - bardzo spójna i przemyślana rzeczywistość przyszłości.

Po przeczytaniu tej książki muszę jakiś czas odpocząć od Lema.

Po przeczytaniu tej książki muszę jakiś czas odpocząć od Lema.

Zaczynając te książkę trzeba mieć na uwadze, że nie jest to typowa powieść. Właściwa fabuła opisuje wizytę głównego bohatera na planecie Encja, ale przez blisko połowę powieści Iljon przygotowuje się do tej wyprawy.
Więc czytamy traktaty filozoficzne Encjan, ich historie, anatomię i relacje z ludźmi
Ten zabieg jest moim zdaniem bardzo trafiony. Bo poznajemy Encjan od tej ciekawszej strony - poprzez naukę, a nie zbędną ekspozycję. I tym sposobem Lem pokazuje swoje najciekawsze futurystyczne wizje nowego społeczeństwa, innego spojrzenia na historie i relacje społeczne. Świetna jest ta książka, ale dla niektórych może być nużąca czy trudna w odbiorze.

Zaczynając te książkę trzeba mieć na uwadze, że nie jest to typowa powieść. Właściwa fabuła opisuje wizytę głównego bohatera na planecie Encja, ale przez blisko połowę powieści Iljon przygotowuje się do tej wyprawy.
Więc czytamy traktaty filozoficzne Encjan, ich historie, anatomię i relacje z ludźmi
Ten zabieg jest moim zdaniem bardzo trafiony. Bo poznajemy Encjan od tej...