Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Parę słów ode mnie.

Malcolm na zabój zakochuje się w Clair, mimo że widział ją na oczy kilka razy (dwa razy?) i to dosłownie przez krótką chwilę. Trochę naciągane.

To akurat może być błąd tłumacza, natomiast na samym początku dziadek każe na siebie mówić per "dziadku", "proszę pana" lub "panie O'Donnell", które to formy Malcolm używa wybiórczo, mieszając zwracanie się do dziadka na "ty" oraz per "pan" w jednym zdaniu. Momentami było to bardzo rażące, ale tak jak mówię, prawdopodobnie jest to błąd w tłumaczeniu.

Malcolm wielokrotnie mógł próbować uciec, kiedy jeszcze sprawy nie zaszły za daleko LUB najzwyczajniej w świecie dostosować się do zasad dziadka. Wybrał brak ucieczki i przy tym ciągłe, bezmyślne łamanie reguł, wiedząc jednocześnie, jakim psycholem jest jego dziadek. Absurdalne i denerwujące.

Moje podstawowe pytanie jest jednak takie - dlaczego matka Malcolma, wiedząc, jacy są jej rodzice, postanowiła umieścić swojego syna w ich domu? Rozumiem, zdenerwowanie, bezsilność itd., ale wywiezienie swojego syna do ludzi, którzy są w stanie torturować i molestować dziecko, to już chyba przesada? Brakowało mi też opisu tego, jacy byli, kiedy ich córka jeszcze z nimi mieszkała. Może nie byli aż tacy źli, dlatego postanowiła poprosić ich o pomoc? W innym wypadku - zachowanie matki kompletnie bez sensu.

Końcówka rodem wyjęta z Hollywood.

Ogólnie, brutalnie i obrzydliwie, ale czy przerażająco? Chyba nie. Na plus, że czytało się naprawdę szybko.

Parę słów ode mnie.

Malcolm na zabój zakochuje się w Clair, mimo że widział ją na oczy kilka razy (dwa razy?) i to dosłownie przez krótką chwilę. Trochę naciągane.

To akurat może być błąd tłumacza, natomiast na samym początku dziadek każe na siebie mówić per "dziadku", "proszę pana" lub "panie O'Donnell", które to formy Malcolm używa wybiórczo, mieszając zwracanie się do...

Wiele osób tutaj pisze, że zakończenie nie miało sensu, albo że brakuje im informacji dotyczących tego, co dalej wydarzyło się z autorką listów do adwokata. Oczywiście moja opinia, to spoiler, toteż tym, którzy przypadkowo na nią natrafili, polecam najpierw przeczytać książkę.

Końcówka dla mnie jest oczywista. "Rowan" pisała listy do adwokata, ale nigdy nie ujrzały one światła dziennego. Kobieta po otrzymaniu listu od jednej z dziewczynek, którymi się opiekowała i w którym to liście dziewczynka przyznała, że to ona stoi za śmiercią siostry (przypadkowe wypchnięcie przez okno), przerwała swoje starania o uniewinnienie i ponowne rozpatrzenie sprawy. To, że listy nigdy nie zostały wysłane wyjaśnił moment, w którym po latach zostały one znalezione w więzieniu. Kobieta spełniła życzenie dziewczynki i nie poinformowała służb o tym, jak rzeczywiście wyglądała tamta noc. Co więc było dalej z Rowan? Nic, po prostu odbyła swoją karę do końca tak jak reszta osadzonych.

Wiele osób tutaj pisze, że zakończenie nie miało sensu, albo że brakuje im informacji dotyczących tego, co dalej wydarzyło się z autorką listów do adwokata. Oczywiście moja opinia, to spoiler, toteż tym, którzy przypadkowo na nią natrafili, polecam najpierw przeczytać książkę.

Końcówka dla mnie jest oczywista. "Rowan" pisała listy do adwokata, ale nigdy nie ujrzały one...

Nie czytałam jeszcze książki, która zostawiłaby po sobie taki smutek, uczucie niesprawiedliwości i złość. Historia Basi jest niezwykle przykra - tym bardziej, że dzieci takich jak ona - skrzywdzonych przez rodziców - zdaje się nie brakować. Wniosek jest jeden - niektórzy ludzie nie zasługują na to, aby mieć dzieci.

Nie czytałam jeszcze książki, która zostawiłaby po sobie taki smutek, uczucie niesprawiedliwości i złość. Historia Basi jest niezwykle przykra - tym bardziej, że dzieci takich jak ona - skrzywdzonych przez rodziców - zdaje się nie brakować. Wniosek jest jeden - niektórzy ludzie nie zasługują na to, aby mieć dzieci.