Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fajnie było wrócić do świata wiedźmina

Fajnie było wrócić do świata wiedźmina

Napisana w bardzo humorystycznym stulu dosyć podobnym do Terrego Pratchetta. Z tą różnicą, że u Pratchetta wydarzenia nie wybiegaja tak daleko w kosmos. Niemniej jednak dzieła obu tych pisarzy sa przesiąknięte cenionym przeze mnie cynicznym, zabawnym, refleksyjnym absurdem. A sam początek książki jest jednym z najbardziej epickich, z jakimi się spotkałem.

Napisana w bardzo humorystycznym stulu dosyć podobnym do Terrego Pratchetta. Z tą różnicą, że u Pratchetta wydarzenia nie wybiegaja tak daleko w kosmos. Niemniej jednak dzieła obu tych pisarzy sa przesiąknięte cenionym przeze mnie cynicznym, zabawnym, refleksyjnym absurdem. A sam początek książki jest jednym z najbardziej epickich, z jakimi się spotkałem.

Pierwsze zyczenie Geralta <3

Pierwsze zyczenie Geralta <3

Uwielbiam te nawiazania do kultury. Przyjemnie bylo poczytac o paradoksach Zenona, Platonie, Pitagorasie, ostrzeniu zyletek przez piramidy, o kosci Ishago, Mojzeszu, Uroborosie, wojnie trojanskej i wielu innych rzeczach. Choc pewnie wiele rowniez przeoczylem.
Niestety, tak jak ktos juz wspomnial, glowne postacie sa troche nijakie.
Niemniej jednak lubie Piramidy. Polecam zwlaszcza osobom interesujacym sie starozytnym Egiptem i Grecja.

Uwielbiam te nawiazania do kultury. Przyjemnie bylo poczytac o paradoksach Zenona, Platonie, Pitagorasie, ostrzeniu zyletek przez piramidy, o kosci Ishago, Mojzeszu, Uroborosie, wojnie trojanskej i wielu innych rzeczach. Choc pewnie wiele rowniez przeoczylem.
Niestety, tak jak ktos juz wspomnial, glowne postacie sa troche nijakie.
Niemniej jednak lubie Piramidy. Polecam...

Spodziewałem się konwencjonalnego, może trochę naiwnego s-f (w końcu książka już swoje lata ma), ale po kilku stronach "Solaris" zaczęła mnie nawet przerażać. Wyjątkowo oryginalny pomysł. Początek książki jest niezwykle obiecujący i tajemniczy. Dobre wrażenie zaczęły jednak potem psuć dosyć rozwlekłe opisy zjawisk zachodzących na Solaris, różnych teorii i życia naukowców... Po kilkunastu stronach takich opisów, które można by streścić właściwie jednym zdaniem: "nikt nie rozumie co się dzieje na Solaris", musiałem przerwać lekturę ze znużenia.

Podsumowując:
"Solaris" = ogromny potencjał trochę zatracony przewlekłymi opisami.
8/10

Spodziewałem się konwencjonalnego, może trochę naiwnego s-f (w końcu książka już swoje lata ma), ale po kilku stronach "Solaris" zaczęła mnie nawet przerażać. Wyjątkowo oryginalny pomysł. Początek książki jest niezwykle obiecujący i tajemniczy. Dobre wrażenie zaczęły jednak potem psuć dosyć rozwlekłe opisy zjawisk zachodzących na Solaris, różnych teorii i życia naukowców......

Lekkie, przyzwoite s-f w sam raz na krótkie oderwanie się od rzeczywistości ;)

Lekkie, przyzwoite s-f w sam raz na krótkie oderwanie się od rzeczywistości ;)

Coś dla marzycieli takich, jak ja. Fantastyka przepełniona ponadczasowymi aforyzmami.

Coś dla marzycieli takich, jak ja. Fantastyka przepełniona ponadczasowymi aforyzmami.

Odrobinę zbyt zagmatwana historia jak dla kogoś, kto ceni sobie prostotę.

W połowie książki zaczyna się opowieść o innych bohaterach? Czy Oslanem jest właśnie Starrex? Jeśli ktoś wie, niech napisze na priv, bo nie ogarniam :/ W internecie też nie mogę tego znaleźć.

Odrobinę zbyt zagmatwana historia jak dla kogoś, kto ceni sobie prostotę.

W połowie książki zaczyna się opowieść o innych bohaterach? Czy Oslanem jest właśnie Starrex? Jeśli ktoś wie, niech napisze na priv, bo nie ogarniam :/ W internecie też nie mogę tego znaleźć.

Nie zraźcie się tytułem tej książki. Mi przywodził on na myśl wąsatego cygana z akordeonem, ale na szczęście spotkało mnie miłe zaskoczenie :)

Uwielbiam styl, jakim pani Andre Norton pisze swoje powieści. Jest dosyć prosty, miły w odbiorze i WYJĄTKOWO DOBRZE DZIAŁA NA WYOBRAŹNIĘ CZYTELNIKA.

"Mroczny Muzykant" to opowieść o wykorzystywanej niegdyś do celów naukowych planecie Beltane. Znajduje się na niej zaledwie kilka miast i parę stacji badawczych. Nie ma na niej wojen i całego tego syfu, który mamy na Ziemi. Pewnego dnia dolatuje do niej statek z weteranami po jakiejś międzygwiezdnej wojnie. Mówią oni, że ich świat został zniszczony i chcieliby rozpocząć nowe życie na Beltane. Otrzymują pozwolenie na lądowanie, ale wcale nie chcą dzielić się planetą z jej dotychczasowymi mieszkańcami. Postanawiają zabić ich wszystkich używając w tym celu śmiercionośnego wirusa, którego ofiarą stają się również oni sami. Tragedii unika jedynie grupka dzieci, które tytułowy Griss Lugard ocalił prowadząc do podziemnego schronu...

Jeśli jesteście miłośnikami science fiction i szukacie lekkiej, niezbyt obszernej i napisanej na wysokim poziomie lektury, to ta książka może okazać się strzałem w dziesiątkę.

Pozostałe dzieła tej autorki z pewnością również was nie zawiodą ;)

Nie zraźcie się tytułem tej książki. Mi przywodził on na myśl wąsatego cygana z akordeonem, ale na szczęście spotkało mnie miłe zaskoczenie :)

Uwielbiam styl, jakim pani Andre Norton pisze swoje powieści. Jest dosyć prosty, miły w odbiorze i WYJĄTKOWO DOBRZE DZIAŁA NA WYOBRAŹNIĘ CZYTELNIKA.

"Mroczny Muzykant" to opowieść o wykorzystywanej niegdyś do celów naukowych...