Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wojciech Kulawski - „Poza granicą szaleństwa”
Bardzo interesujący kryminał, a właściwie seria kryminałów. „Poza granicą szaleństwa” jest czwartą książką z tej serii. Przeczytałam wszystkie. Ciekawe, nieźle poprowadzone wątki, dobra akcja i sympatyczni bohaterowie, nawet ci z rozmaitymi wadami. Niestety zabrakło dobrej korekty. W tekście znalazłam dwa błędy ortograficzne! – „sąduje” i „wywarzyć” (parę razy powtórzone!). Do tego koszmarny zwrot „ubrała rękawiczki”, „ubrała bransoletkę” (wystąpił też w poprzednich książkach tego cyklu) co nieco zmniejszyło pozytywne wrażenie z lektury. Pomyłki z imionami postaci też się zdarzały – asystentka Wioletty raz nosi imię Matylda, a raz Marta. No i jeszcze błędy stylistyczne. Szkoda, bo ogólne wrażenie z lektury jest pozytywne i chciałabym jeszcze spotkać się z tymi bohaterami. Bez błędów.

Wojciech Kulawski - „Poza granicą szaleństwa”
Bardzo interesujący kryminał, a właściwie seria kryminałów. „Poza granicą szaleństwa” jest czwartą książką z tej serii. Przeczytałam wszystkie. Ciekawe, nieźle poprowadzone wątki, dobra akcja i sympatyczni bohaterowie, nawet ci z rozmaitymi wadami. Niestety zabrakło dobrej korekty. W tekście znalazłam dwa błędy ortograficzne! –...

„Dobry człowiek” to trzecia część cyklu kryminalnego „Komisarz Zuzanna Nowacka”. Autor tu bardzo interesująco poprowadził akcję. Ciekawe są tu też postacie występujące w powieści. Główny bohater Sławek Kosior „wrobiony” przez przyjaciela trafia do więzienia. Traci wszystko – dwa lata wolności, żonę, pracę, mieszkanie i pieniądze. W więzieniu zaprzyjaźnia się z Wiesławem Gabrysiem, prostym, prymitywnym chłopakiem ze wsi. Początkowo Sławek budzi sympatię i współczucie. Wstręt budzi natomiast zdradziecka para - jego żona, pazerna kobieta bez skrupułów i przyjaciel. Nie dziwię się, że oszukany człowiek pała chęcią odwetu. W takiej sytuacji to zrozumiałe. Pierwsza zbrodnia jakoś nie budzi mojego oburzenia, chociaż i tu kara jest niewspółmierna do winy. Następne przestępstwa jednak zaczynają budzić odrazę i oburzenie. Trudno określić, czy takie postępowanie spowodowane jest poczuciem niezawinionej krzywdy, czy mściwością lub po prostu chęcią wygodniejszego ułożenia sobie życia. Autor zostawia to ocenie czytelnika. W książce jest sporo tzw. „mocnych” scen, zwłaszcza kiedy gangsterzy wkraczają do akcji. Dobrze, że moją ulubioną komisarz spotka wielkie szczęście – obecność ukochanego mężczyzny i oczekiwanie na dziecko. Zarówno czytelnik, jak i komisarz szukają odpowiedzi na pytanie co oznacza bycie „dobrym człowiekiem”? Czy warto? Czy prawdziwie „dobry człowiek” może się zmienić w złego człowieka? Co powoduje taką przemianę? Czy zawsze zło jest ukarane? Kto tu najwięcej zawinił? Żona i przyjaciel Kosiora, gang, który wykorzystywał ludzi, sędzia, adwokat lub policja? Może wszyscy złożyli się na te kiełkujące w spokojnym człowieku demony.

„Dobry człowiek” to trzecia część cyklu kryminalnego „Komisarz Zuzanna Nowacka”. Autor tu bardzo interesująco poprowadził akcję. Ciekawe są tu też postacie występujące w powieści. Główny bohater Sławek Kosior „wrobiony” przez przyjaciela trafia do więzienia. Traci wszystko – dwa lata wolności, żonę, pracę, mieszkanie i pieniądze. W więzieniu zaprzyjaźnia się z Wiesławem...

Czy można poprawić w opisie książki "rządzę" na "żądzę"? Mała rzecz, a razi jednak na takim forum.

Czy można poprawić w opisie książki "rządzę" na "żądzę"? Mała rzecz, a razi jednak na takim forum.

Przeczytałam. Temat interesujący, okładka piękna, ale reszta! Tej powieści bardzo daleko do „Przeminęło z wiatrem”.
Postacie wyjątkowo irytujące, zwłaszcza główna bohaterka – naiwna, infantylna, czasem kapryśna. Postacie występujące w książce często podkreślają jej urodę. Może to jest przyczyna, dla której zarówno Karol (bojownik o wolność Stanów), syn sąsiada, szpiegujący i kombinujący lord pragną ją poślubić. Nawet sam George Waszyngton i oficerowie obu walczących stron ulegają jej urodzie, bo błyskotliwa to ona raczej nie jest. Sceny batalistyczne też takie jakieś mizerne. Rodzice Janice - głównej bohaterki są równie irytujący. Matka po stracie czwórki dzieci stała się dewotką, ojciec jest zwolennikiem rojalistów i do tego zarozumiałym bufonem.
Niektórzy uważają, że powieść ta jest porównywalna z "Przeminęło z wiatrem", ale to zdecydowanie nie ta półka!
Jeśli ktoś lubi romanse historyczne, to może sobie poczytać, z braku innych atrakcji.

Przeczytałam. Temat interesujący, okładka piękna, ale reszta! Tej powieści bardzo daleko do „Przeminęło z wiatrem”.
Postacie wyjątkowo irytujące, zwłaszcza główna bohaterka – naiwna, infantylna, czasem kapryśna. Postacie występujące w książce często podkreślają jej urodę. Może to jest przyczyna, dla której zarówno Karol (bojownik o wolność Stanów), syn sąsiada, szpiegujący...