Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Duża dawka istot nadprzyrodzonych, szczypta słowiańskich wierzeń, a do tego kropla magii i w tle czyhające niebezpieczeństwo, któremu może zapobiec grupka przyjaciół, która nigdy nie wierzyła w rzeczy nadnaturalne. Czy taka mieszanka może być wykwintna tak bardzo, że trudno będzie odłożyć tę ucztę na później?
Zdecydowanie TAK!

Makary ze względu na pracę swojego taty (ZNOWU) musi się zadomowić w nowej miejscowości. Chłopak ma za złe swojemu ojcu, że nigdzie nie może się zadomowić. Co więcej, miasteczko, do którego się wprowadzili już na starcie nie zwiastuje niczego dobrego. Od dnia, w którym na budowie jego taty odkopano tajemniczy totem zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Najgorsza z nich to zniknięcie Bereniki, dziewczynki którą Makary wraz ze swoimi nowymi przyjaciółmi spróbuje odnaleźć. Czy im się to uda?

"Klątwa Czarnoboga" Adama Wyrzykowskiego to pierwsza część z cyklu Bliskie spotkania czarciego stopnia.
Muszę przyznać, że niesamowicie się cieszę, że miałam okazję sięgnąć po książkę z gatunku fantasy dla młodzieży, ale tutaj pozwolę sobie zaznaczyć, że ta książka jest NIE TYLKO dla młodych odbiorców. W historię Makarego i jego przyjaciół bez dwóch zdań wciągną się również i dorosłe osoby, które lubują się w klimatach słowiańskich wierzeń.
Autor nie szczędzi czytelnikom sporej dawki istot nadnaturalnych. Znajdziemy tutaj, m.in. skrzaty, duchy, duchołapa, demony i nie zabraknie nawet Baby Jagi!
Ta powieść to istny kalejdoskop nie tylko różnorodnych istot, ale również wrażeń, które sprawią, że trudno zapomnieć o tej książce nawet długo po odłożeniu.
Osobiście bardzo lubię prasłowiańskią magię w literaturze, jednak co przykre rzadko mam okazję po takie książki sięgać - a szkoda! Zdecydowanie powinno być takich książek na rynku wydawniczym o wiele więcej.
Adam Wyrzykowski w mistrzowskim stylu wchodzi na scenę literacką, z której mam nadzieję szybko nie zejdzie.
Pierwsza część z cyklu Bliskie spotkania czarciego stopnia to znakomicie zapowiadająca się seria fantasy, od której trudno będzie się oderwać.
Prosty, aczkolwiek nie infantylny styl autora pozwala przeczytać prawie 500 stron w bardzo krótkim czasie z czystą przyjemnością.
Przygody Makarego i jego przyjaciół czytałam z nieskrywaną ciekawością.
"Klątwa Czarnoboga" to pozycja, która porusza nie tylko wątek walki dobra ze złem, ale również obnaża prawdziwe problemy nastolatków - nie tylko tych z książki, ale także tych w prawdziwym życiu. Dzięki temu książka nabiera realnego wydźwięku i chociaż ja jestem od naszych bohaterów kilkanaście lat starsza to czułam te emocje wręcz namacalnie.
Z niecierpliwością czekam na kontynuację, a Was zachęcam do sięgnięcia po tę książkę - naprawdę WARTO!

Duża dawka istot nadprzyrodzonych, szczypta słowiańskich wierzeń, a do tego kropla magii i w tle czyhające niebezpieczeństwo, któremu może zapobiec grupka przyjaciół, która nigdy nie wierzyła w rzeczy nadnaturalne. Czy taka mieszanka może być wykwintna tak bardzo, że trudno będzie odłożyć ...

Rozwiń

Zwiń

Zmaganie się z diagnozą dość uciążliwej choroby dla kobiety nie jest łatwe, jednak mając wsparcie bliskich i otoczenia nie musi być ona końcem świata.

Ania, to dwudziestopięcioletnia kobieta, która spełnia się w swojej pracy jako opiekunka w domu dziecka. Ma pod swoimi skrzydłami trójkę rodzeństwa.
Marzeniem kobiety jest posiadanie własnego potomstwa, niestety przewrotność losu lubi wprowadzać ludzi w koleiny utrudniające życie, dlatego też i Ania będzie musiała zmierzyć się z trudną do przyjęcia rzeczywistością. Jak sobie z tym poradzi? Czy wsparcie bliskich okaże się pomocne?

Na początku muszę pogratulować autorce tak świetnego debiutu. To jak realnie oddała emocje bohaterów powieści jest niesamowite. W szczególności, że w historii tej poruszony jest wątek Endometriozy. Choroby niezwykle trudnej, która sprawia, że marzenie o dziecku staje się jak coś nieosiągalnego.
Z tą przypadłością musi mierzyć się główna bohaterka, Ania. Jest to dla niej o tyle trudniejsze, że kobieta chciałaby posiadać własne potomstwo.
"Naznaczona" to książka pełna bólu, ale i determinacji, a także wsparcia, które w odpowiednim momencie może podnieść i zmotywować do walki z przeciwnościami losu. Przede wszystkim pomaga w przetrwaniu najgorszych chwil, co jest niezwykle ważne w walce z chorobą.
Autorka swoim lekkim piórem i potoczystym językiem sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością i czytelnik nawet nie wie kiedy dociera do ostatniej strony.
Na pewno ogromnym plusem tej historii jest połączenie wątku walki z pełną cierpienia chorobą z romantycznym wątkiem, który przyciągał niczym magnes i dodawał pozytywnego wydźwięku całej fabule.
Muszę przyznać, że ze wszystkich postaci nie przypadł mi do gustu pan Weterynarz, który wzbudzał we mnie irytację. Ale i takie postacie są potrzebne w książkach.
"Naznaczona" to książka pełna nadziei, którą warto przeczytać, do czego ogromnie zachęcam!

Zmaganie się z diagnozą dość uciążliwej choroby dla kobiety nie jest łatwe, jednak mając wsparcie bliskich i otoczenia nie musi być ona końcem świata.

Ania, to dwudziestopięcioletnia kobieta, która spełnia się w swojej pracy jako opiekunka w domu dziecka. Ma pod swoimi skrzydłami trójkę ...

Rozwiń

Zwiń

"Poza zasięgiem" Dagmary Jakubczak to historia poruszająca wątek niewypowiedzianych uczuć, które tłamszone zmieniają losy.

Amaya Summers po siedmiu latach nieobecności postanawia wrócić wraz ze swoim synem w swoje rodzinne strony by spędzić ostatnie chwile z kobietą, która ją wychowała. Jest to dla niej o tyle trudniejsze, że jest świadoma tego, iż na miejscu będzie obecny Carter Logan - były przyjaciel, z którym pewnej nocy wylądowała w łóżku, po czym zerwali ze sobą kontakt. Jak Amaya poradzi sobie z tą sytuacją? Czy uczucie, które głęboko schowała postanowi wypłynąć na powierzchnię?

"Poza zasięgiem" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale z pewnością nie ostatnie. Lekkie pióro i prosty styl sprawiają, że książkę czyta się bardzo szybko i z ogromną przyjemnością.
Emocje zawarte w tej powieści spływają na czytelnika mocnym strumieniem niemal zwalając z nóg.
Autorka z niebywałą łatwością posługuje się słowem pisanym przyciągając całą uwagę i skupienie czytelnika.
Historia, którą mamy okazję poznać zagłębiając się w lekturze skłania do refleksji nad tym jak bardzo brak komunikacji może odwrócić losy i zniszczyć to co mogłoby być naprawdę piękne. Nie bez powodu się mówi, że rozmowa jest niezwykle ważna i należy o tym pamiętać - zresztą nie dotyczy to tylko związków.
Mamy tutaj demony przeszłości, małomiasteczkowy romans, złamane serca, tajemnice i gorące uczucie, które skrywane głęboko potrafiło mocno namieszać.
Bardzo podobała mi się kreacja bohaterów. Autorka nakreśliła i tak realistycznie, że spokojnie mogliby wyjść ze stronic powieści i rozgościć się w świecie rzeczywistym.
Nie ukrywam, że z czystą ciekawością sięgnę po wcześniejszej książki autorki, które -podobno są w innym klimacie, ale równie dobre co ta.
Nie wiem jak Wy, ale ja wchodzę w to w ciemno!
"Poza zasięgiem" to historia zdecydowanie warta sięgnięcia do czego też gorąco zachęcam!

"Poza zasięgiem" Dagmary Jakubczak to historia poruszająca wątek niewypowiedzianych uczuć, które tłamszone zmieniają losy.

Amaya Summers po siedmiu latach nieobecności postanawia wrócić wraz ze swoim synem w swoje rodzinne strony by spędzić ostatnie chwile z kobietą, która ją wychowała. ...

Rozwiń

Zwiń

"Władca marionetek" to już czwarty tom z cyklu Tajemnica Askiru. Czy był tak dobry jak trzy poprzednie? Tak, aczkolwiek ta część ma kilka niedociągnięć. Jakich? O tym za chwilę.

Havald i Leandra wraz ze swoim niezawodnym zespołem próbują dostać się do metropolii Askiru, by uzyskać pomoc dla swojej ojczyzny w wojnie z Thalaku. Czy uda im się wyrwać z Gasalabady, podczas gdy władca Thalaku za pomocą magii i sprzymierzeńców chce zrobić wszystko by ich tam zatrzymać?

Zacznę może od tego, że ta pozycja trzyma równie mocno w napięciu jak poprzednie! Natomiast minusem tej części jest złe nazewnictwo, m.in. miecza Havalda, który nazywa się "Porywacz dusz", a nie "Rozpruwacz dusz". Niby niewiele, a jednak robi sporą różnicę. Osobiście nie przeszkadzało mi to jakoś szczególnie podczas czytania. Poza tym "drobnym" niuansem książkę czyta się bardzo dobrze i z ogromnym zaciekawieniem.
Muszę przyznać, że w tej części autor absolutnie nie szczędził Havalda, to ile razy uniknął śmierci można nazwać prawdziwym szczęściem. Zdecydowanie ten bohater urodził się pod "szczęśliwą gwiazdą".
Mamy sporą dawkę walk, szczyptę magii i nowych postaci, które dodatkowo ubarwiają już wielokolorową historię.
W pierwszej połowie książki mam wrażenie, że akcja się powoli rozpędzała, by w drugiej części pędzić niczym Shinkansen (najszybszy pociąg świata - dla tych co nie znają 😜).
Wiem, że wspominałam już o tym przy opinii poprzednich części, ale naprawdę dziwię się, że o tej serii dowiedziałam się niedawno. Ona jest naprawdę dobra!
Barwni, charakterni i różnogatunkowi bohaterowie, niebezpieczne przygody, wszechobecna magia i walka pomiędzy dobrem i złem. Czy może być lepsze połączenie? Zdecydowanie nie!
Jeśli jesteście fanami fantasy, to nie możecie przegapić tej serii. Napisać FENOMENALNA to jak nic nie napisać!
Oczywiście... POLECAM!

"Władca marionetek" to już czwarty tom z cyklu Tajemnica Askiru. Czy był tak dobry jak trzy poprzednie? Tak, aczkolwiek ta część ma kilka niedociągnięć. Jakich? O tym za chwilę.

Havald i Leandra wraz ze swoim niezawodnym zespołem próbują dostać się do metropolii Askiru, by uzyskać pomoc ...

Rozwiń

Zwiń

Historia, która przenika do duszy czytelnika i zostaje w niej na długo...

"Trzcinowisko" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i zdecydowanie zaliczam je do jak najbardziej udanych!
Kinga Wójcik w umiejętny sposób kreuje mroczną rzeczywistość z jaką musi zmierzyć się detektyw Aleksander Zamojski chcąc rozwikłać zawiłą sprawę dotyczącą zabójstwa sprzed dwudziestu czterech lat młodej dziewczyny. Nie jest to zadanie proste, wszak wiele wody upłynęło od tego tragicznego zdarzenia. Czy uda mu się dojść do prawdy?

Muszę przyznać, że osobiście preferuję książki z wartką akcją, gdzie ciągle coś się dzieje, w Trzcinowisku natomiast mamy akcję biegnącą raczej powoli, jednak autorka tak dobrze poprowadziła główny wątek, że nawet na moment nie straciłam zainteresowania czytaną historią. Czułam eskalujące napięcie, które podsycało wiele niewiadomych i nagłe zwroty akcji sprawiające, że wcześniejsze domysły mogłam wyrzucić "do kosza".
Mroczny klimat potęgowała również małomiasteczkowa społeczność, który lubię w kryminałach.
Historię poznajemy z perspektywy kilku bohaterów. Dobrym posunięciem było wprowadzenie retrospekcji. Dzięki nim czytelnik ma wgląd w to co działo się dwadzieścia cztery lata wcześniej.
Aleksander Zamojski to postać, która od samego początku wzbudza sympatię czytelnika. Zapewniam, że nie sposób go nie polubić. Mamy wgląd w jego relacje rodzinne, dzięki czemu jesteśmy świadomi dlaczego działa w dany sposób i rozumiemy jego tok myślenia.
"Trzcinowisko" to nie tylko wątek kryminalny, ale również wnikliwa analiza relacji rodzinnych.
Zdecydowanie nie można zaliczyć tej powieści do płaskich lektur. Jest to wielowymiarowa pozycja, która oparta na kilku znanych już z tego gatunku motywach jest zdecydowanie warta poznania!

Historia, która przenika do duszy czytelnika i zostaje w niej na długo...

"Trzcinowisko" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i zdecydowanie zaliczam je do jak najbardziej udanych!
Kinga Wójcik w umiejętny sposób kreuje mroczną rzeczywistość z jaką musi zmierzyć si...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu debiutu autorki, który był znakomity, ABSOLUTNIE nie mogłam sobie odmówić sięgnięcia po kolejną powieść spod pióra tej pisarki. Nie ukrywam, że poprzeczkę Agata Kunderman ustawiła sobie baaardzo wysoko. Czy "Wody czerwone" są równie dobre?

Prokurator Feliks Niemiłko zesłany na prowincję wszczyna śledztwo wraz z młodą policjantką Anitą Starską w sprawie znalezionych w lesie beczek z trującą cieczą oraz ludzkim szkieletem. Czy uda im się odkryć kto stoi za makabrycznym znaleziskiem z lasu?

Szalenie byłam ciekawa tej książki! Autorka swoim debiutem wpisała się u mnie w najlepszej dziesiątce książek przeczytanych przeze mnie w zeszłym roku, dlatego też jak tylko zobaczyłam zapowiedź wiedziałam, że muszę ją poznać. Czy ta pozycja dorównuje poziomem swojej poprzedniczce?
Zdecydowanie!

Muszę przyznać, że trochę z początku się gubiłam w fabule, jednak im bardziej zagłębiałam się w lekturze, tym bardziej klarowniejszy się malował przede mną obraz kreowany przez Agatę Kunderman.
Mamy tajemnice z przeszłości, ambitnego prokuratora, który nie spocznie póki nie odkryje prawdy, a także zwroty akcji, które w sposób wyważony potęgują odczuwające napięcie.
Kiedy już bezproblemowo odkrywałam kolejne stronice powieści trudno było mi się oderwać od czytania.
Potoczysty język autorki sprawia, że książkę czyta się szybko i z czystą przyjemnością.
Historię poznajemy z kilku perspektyw i zdecydowanym plusem było wprowadzenie ram czasowych, dzięki czemu czytelnik może zagłębić się przeszłość małomiasteczkowej społeczności.
"Wody czerwone" to wielowarstwowy kryminał, poruszający kilka zupełnie innych wątków, które w późniejszym czasie zaczną się ze sobą przeplatać. Osobiście trudno było oderwać mi się od czytania i zapewniam, że jest to pozycja idealna dla fanów małomiasteczkowych klimatów, w której mrok sączy się z każdej strony powieści.
Gorąco polecam!

Po przeczytaniu debiutu autorki, który był znakomity, ABSOLUTNIE nie mogłam sobie odmówić sięgnięcia po kolejną powieść spod pióra tej pisarki. Nie ukrywam, że poprzeczkę Agata Kunderman ustawiła sobie baaardzo wysoko. Czy "Wody czerwone" są równie dobre?

Prokurator Feliks Niemiłko zesła...

Rozwiń

Zwiń

Komedia i kryminał w jednym? Poproszę! A co gdyby dodać do tego jeszcze szczyptę magii?

Tekla chociaż nie przepada za swoją teściową trafia z nią pod jeden dach. Co więcej, tuż przed rozwodem, który niespecjalnie był dla teściowej Tekli korzystny - wdowieje.
Kiedy Tekla wpada na pomysł wykonania rytuału, dziwnym zbiegiem okoliczności mąż jednej z uczestniczek umiera. Czy kobieta ma magiczne zdolności, dzięki którym może za pomocą sił nadprzyrodzonych unicestwiać niewygodnych mężów? A może to teściowaTekli macza w tym swoje palce?

"Na psa urok, ości śledzia" Olgi Rudnickiej to już trzecia część z cyklu Zezowate szczęście Tekli.
Muszę przyznać, że czytając tę część nie byłam zaznajomiona z poprzednimi tomami, jednak nie sprawiało mi to większych trudności w odnalezieniu się w części trzeciej.
Olga Rudnicka ma znakomite poczucie humoru, które jak już wcześniej wspominałam idealnie wpasowuje się w moje.
Niejednokrotnie podczas czytania tej historii zdarzyło mi się parsknąć śmiechem. A nie ukrywam, że jeśli chodzi o komedie kryminalne to naprawdę trudno było mi znaleźć autora, który podpasowałby mi swoim humorem. Raczej w większości przypadków czułam zażenowanie lub miałam wrażenie, że ten humor jest jakby wciskany na siłę. W piórze Olgi Rudnickiej ani razu taka sytuacja nie miała miejsca.
Dowcip, fabuła i magiczne sztuczki pięknie się ze sobą łączą tworząc spójną całość, przez którą się dosłownie płynie.
Uwielbiam w książkach wątki nadprzyrodzone, dlatego też jak tylko zobaczyłam, że ta książka zawiera takie elementy wiedziałam, że muszę jej spróbować, czego ABSOLUTNIE nie żałuję!
Potoczysty język sprawia, że czytelnik bezproblemowo przenosi się do świata wykreowanego przez autorkę, a znakomicie zbudowane napięcie potęguje chęć zostania w tej rzeczywistości jak najdłużej.
Tekla to wielowarstwowa postać, której nie sposób nie polubić - zapewniam!
"Na psa urok, ości śledzia" to powieść która zmusza do refleksji nad tym czy ludzie faktycznie mają moc sprawczą. Czy rytuały ze świeczkami mogą zadziałać, jeśli ktoś mocno w nie wierzy?
Pełna humoru, misternie skonstruowanych intryg i barwnych bohaterów powieść Olgi Rudnickiej naprawdę nie sposób nie polecać!
Jest to historia idealna dla czytelników chcących oderwać się choć na chwilę od szarej rzeczywistości.
Gorąco zachęcam do sięgnięcia - rozrywka gwarantowana!

Komedia i kryminał w jednym? Poproszę! A co gdyby dodać do tego jeszcze szczyptę magii?

Tekla chociaż nie przepada za swoją teściową trafia z nią pod jeden dach. Co więcej, tuż przed rozwodem, który niespecjalnie był dla teściowej Tekli korzystny - wdowieje.
Kiedy Tekla wpada na pomysł ...

Rozwiń

Zwiń

"Heterochromia serca" to niezwykle wciągająca lektura, w której nie zabraknie gorących uczuć, mafijnych akcentów czy zwrotów akcji! Krótko mówiąc - DZIEJE SIĘ!

Poznajmy tutaj Gabrielę, która od dziecka żyła wygodnie, niczego jej nie brakowało i z optymizmem patrzyła na świat. Niestety, los jest przewrotny i nie oszczędził kłód pod nogi nawet jej. W dorosłym życiu zmaga się z kłopotami finansowymi, więc kiedy spada jej z nieba oferta pracy, wręcz nie do odrzucenia z pewnym wahaniem przyjmuje ją by móc wreszcie stanąć pewniej na nogach. Okazuje się jednak, że nowa praca będzie furtką do odkrycia tajemnic z przeszłości.

Ach, cóż to była za wyborna lektura!
Muszę przyznać, że jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale jakże udane!
Niesamowicie się cieszę, że miałam okazję zostać patronką tej wyjątkowej historii.
Niejedna czytelniczka na słowa romans z wątkiem mafijnym pewnie się skrzywi, ale wierzcie mi, że tutaj nie ma miejsca na sztampowość.
Agata wprowadza powiew świeżości, który orzeźwi wiele czytelników i sprawi, że z ochotą będą przewracać kolejne strony powieści by czym prędzej odkryć prawdę związaną z przeszłością Gabrieli i Dawida.
Barwne i charakterne postacie nadają historii niezwykły blask, w który chce się nieustannie wpatrywać i rozbierać na czynniki pierwsze by móc poznać ich jeszcze lepiej.
Muszę przyznać, że bardzo polubiłam postać Dawida. Pewny siebie, ale nie arogancki przyciąga nie tylko swoją charyzmą, ale i opiekuńczością.
Myślę, że chociaż ma swoje za uszami to nie sposób go nie polubić.
Heterochromia serca to powieść niebanalna, pełna nieodkrytych tajemnic i zwrotów akcji, od której naprawdę nie sposób się oderwać!
Jeśli szukacie historii, którą przeżywa się całym sobą to tutaj ją znajdziecie!
Gorąco polecam!

"Heterochromia serca" to niezwykle wciągająca lektura, w której nie zabraknie gorących uczuć, mafijnych akcentów czy zwrotów akcji! Krótko mówiąc - DZIEJE SIĘ!

Poznajmy tutaj Gabrielę, która od dziecka żyła wygodnie, niczego jej nie brakowało i z optymizmem patrzyła na świat. N...

Rozwiń

Zwiń

"Smaran. Kolory Indii" Magdaleny Stępień to pełna przygód i różnobarwnych postaci historia, która przybliży czytelnikowi świat mieszkańców Indii.

Poznajemy tutaj młodą Europejkę, Dominikę, która wyrusza po egzotyczną przygodę do Indii, gdzie ma odbyć praktyki. Jej oczami mamy okazję poznać różnice kulturowe i społeczne jakie panują w tym orientalnym kraju. Czy Dominika poradzi sobie z tak odmiennym stylem życia jakie prowadzą Hindusi?

Ależ to była znakomita uczta! Co ciekawe, nie tylko dla czytelniczej duszy, ale również tej która uwielbia podróżować i poznawać nowe zwyczaje.
Autorka pisze w bardzo przystępny sposób, dzięki czemu książkę czyta się z niezwykłą przyjemnością. Dodatkowym plusem są zamieszczone fotografie, które dosłownie przenoszą nas do egzotycznych Indii!
Muszę przyznać, że nie czytałam opisu książki przed zaznajomieniem się z treścią, więc kompletnie nie wiedziałam czego się po niej spodziewać. Myślałam, że będzie to książka w formie opisu Indii, a dostałam coś znacznie lepszego! Uwielbiam poznawać kraje, a jednocześnie móc zanurzyć się w życiu bohaterów danej powieści.
W tej nie zabraknie gorących romansów, które urozmaicają tę niezwykłą przygodę i nadają lekturze pikanterii.
W pozycji tej dostajemy również ogromną porcję ciekawostek, które mogą jednych zszokować, innych rozbawić, a jeszcze innych zbulwersować. Trzeba przyznać, że różnice kulturowe pomiędzy Indiami, a Europą są ogromne i czuć to niemal namacalnie.
Autora w umiejętny sposób przekazuje wiedzę na temat tego kraju czytelnikom, dzięki czemu z dużą ciekawością przewracamy kolejne stronice tej lektury.
Uważam, że jest to pozycja, którą powinno się mieć na uwadze. Nie ukrywam, że z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnych książek, które ukażą się spod pióra Magdaleny Stępień.
Z całego serca polecam!

"Smaran. Kolory Indii" Magdaleny Stępień to pełna przygód i różnobarwnych postaci historia, która przybliży czytelnikowi świat mieszkańców Indii.

Poznajemy tutaj młodą Europejkę, Dominikę, która wyrusza po egzotyczną przygodę do Indii, gdzie ma odbyć praktyki. Jej oczami mamy o...

Rozwiń

Zwiń

Książka niewątpliwie intrygująca. Książka, pisana przez kilkanaście lat! Książka, która może wywoływać ambiwalentne uczucia i książka, która posiada mieszankę wątku romantycznego z filozoficznym i nierealnym światem. Taka zdecydowanie jest pozycja "Sen snem snów"!

W historii tej poznajemy bohaterkę, która ma problem ze snem. Nie wie co jest jawą, a co tylko jej wyobraźnią. Kiedy w każdym śnie ratuje ją z opresji tajemniczy nieznajomy postanawia nazwać go Aniołem.
Kim jest tajemniczy mężczyzna? Czy on istnieje naprawdę?

Muszę przyznać, że z początku trudno było mi się wbić w narrację, ponieważ rzadko... chociaż nie! Myślę, że śmiało mogę się pokusić o stwierdzenie, że NIGDY nie miałam okazji zderzyć się z książką, w której główna postać zwraca się bezpośrednio do czytelnika.
Jest to bardzo ciekawy zabieg, w którym autorka skupia całą uwagę czytelnika na przedstawianej historii, a jednocześnie sprawia, że czytelnik dostał jedną z głównych ról i jest współuczestnikiem fabuły.
Powiedzieć, że ta pozycja różni się od dotychczas czytanych przeze mnie książek, to jak nic nie powiedzieć.
Trzeba oddać autorce, że stworzyła lekturę wyjątkową. I albo się ją polubi, albo nie.
Ja zdecydowanie jestem w tej grupie pierwszej!

"Sen snem snów" to misternie skonstruowane fantasy, które już od samego prologu sprawia, że czytelnik czuje się mocno zaintrygowany i z nieskrywaną ciekawością będzie odkrywał kolejne karty powieści.
W historii tej razem z główną bohaterką (imię poznajemy dopiero na końcu) lawirujemy pomiędzy jawą, a snem starając się rozszyfrować, co jest czym.
Nie ukrywam, że lubię takie motywy w książkach, dlatego też to jest, według mnie, jeden z głównych atutów tej lektury.
Autorka wrzuca czytelnika w ekstremalny wir tajemnic osnutych gęstniejącą aura napięcia, które eskaluje wraz z kolejnymi stronami historii.
Z pewnością nie jest to jedna z banalnych historii, które jedyne co po sobie zostawiają w naszej głowie to pustkę, którą zapełniamy kolejnymi lekturami. Ta książka to nieszablonowy pomysł, który uważam, że został spełniony w stu procentach.
Warto dodać ciekawostkę, że książka ta była pisana przez kilkanaście lat, podczas których autorka skrupulatnie zapisywała swoje sny.
"Sen snem snów" to pozycja wyjątkowa, którą z czystym sumieniem polecam!

Książka niewątpliwie intrygująca. Książka, pisana przez kilkanaście lat! Książka, która może wywoływać ambiwalentne uczucia i książka, która posiada mieszankę wątku romantycznego z filozoficznym i nierealnym światem. Taka zdecydowanie jest pozycja "Sen snem snów"!

W historii tej poznajem...

Rozwiń

Zwiń