Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziewczynka w czerwonym płaszczyku sprawiła, że Schindler z beztroskiego biznesmena i bon vivanta, stał się człowiekiem, który zasłużył na odznaczenie medalem- Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Roma Ligocka swoją autobiografię napisała po obejrzeniu filmu "Lista Schindlera", kiedy to w postaci dziewczynki w czerwonym płaszczyku... odkryła samą siebie.
Okrucieństwo, ból, głód, śmierć.... Wojna ma wiele potwornych twarzy. Ciężko powiedzieć, która z nich jest najgorsza. Roma Ligocka wróciła do przeszłości i ponownie przeżyła to wszystko, o czym tak bardzo starała się zapomnieć: dzieciństwo spędzone w getcie, strach, upokorzenie, śmierć bliskich.
Jej historia ma jednak szczęśliwe zakończenie. Nie tylko przeżyła wojnę. Wyrosła na piękną i silną kobietę. Artystkę, której życie wystarczyłoby na wiele ciekawych książek. Kuzynka Romana Polańskiego, przyjaciółka Ryszarda Horowitza i Piotra Skrzyneckiego. Bohaterka licznych skandali, wywołanych romansami. Buntowniczka związana z krakowską cyganerią. Emigrantka i bizneswoman. Roma Ligocka- kobieta niepokorna.

Dziewczynka w czerwonym płaszczyku sprawiła, że Schindler z beztroskiego biznesmena i bon vivanta, stał się człowiekiem, który zasłużył na odznaczenie medalem- Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Roma Ligocka swoją autobiografię napisała po obejrzeniu filmu "Lista Schindlera", kiedy to w postaci dziewczynki w czerwonym płaszczyku... odkryła samą siebie.
Okrucieństwo, ból,...

Wojna nie jest łaskawa dla nikogo, kto żyje w okupowanym kraju lub jest przedstawicielem narodu, który bestialska siła uzna za gorszy, niegodny życia. Najokrutniejsza jest zaś wojna dla dzieci. Gdy mężczyźni i kobiety giną na polu chwały z karabinem w dłoni, piszemy na ich temat patriotyczne pieśni. Dzieci odchodzą w ciszy.
Halina Birenbaum miała zaledwie 9 lat, gdy naziści wdarli się do Warszawy jesienią 1939 roku. Przez 2 lata walczyła o życie w gettcie, zawdzięczając je głównie determinacji swojej matki. Już te pierwsze stronice zabierają nas do świata pełnego głodu, okrucieństwa i utraconej przyszłości. Im dalej w wojenną zawieruchę, tym los jeszcze tragiczniej obchodzi się z Haliną i jej bliskimi. Selekcja odbiera jej po kolei matkę i bratową. Zostaje sama. "Nadzieja umiera ostatnia" to nie tylko relacja naocznego światka z obozów w: Majdanku, Treblince, Auschwitz czy Ravensburuck. To opowieść o dziecku, które cudem ocalało nazistowską nawałnicę. Język relacji nie jest tak wysublimowany jak np. w "Dymy nad Birkenau" autorstwa Seweryny Szmaglewskiej, ale jest równie autentyczny. Halina Birenbaum miała 15 lat, gdy opuściła piekło.

Wojna nie jest łaskawa dla nikogo, kto żyje w okupowanym kraju lub jest przedstawicielem narodu, który bestialska siła uzna za gorszy, niegodny życia. Najokrutniejsza jest zaś wojna dla dzieci. Gdy mężczyźni i kobiety giną na polu chwały z karabinem w dłoni, piszemy na ich temat patriotyczne pieśni. Dzieci odchodzą w ciszy.
Halina Birenbaum miała zaledwie 9 lat, gdy...

Niezmiernie ciężko jest połączyć piękno i brutalność, ale taka właśnie jest proza Szmaglewskiej. Niewielu z nas przeżyło by 3 lata w Auschwitz-Birkenau, jej się to udało. Jej oczy patrzyły na okrucieństwa, bestialstwo i śmierć. W naszych wygodnych czasach, kiedy informacje obiegają świat w kilka sekund, nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, że takie okrucieństwo mogło trwać od 1940 do 1945 roku, nie niepokojone niczyimi protestami. Wizyty "komisji", które opisuje Szmaglewska, wzbudzają w czytelniku złość. Czy Ci ludzie na prawdę nie widzieli tego co się tam dzieje, czy tylko nie chcieli widzieć?
"Dymy nad Birkenau" powstały w zaledwie kilka miesięcy. Są namacalnym dowodem ludzkiej determinacji i woli życia. Przerażające jest to, że ta machina śmierci, która pozbawiła życia setki tysięcy europejczyków działa tak sprawnie, napędzana jedynie nienawiścią nazistów i strachem zmuszonych do pracy- więźniów. Każdy powinien przeczytać tą książkę. Nie wolno nam zapomnieć, bo historia, o której się zapomniało- powtarza się.

Niezmiernie ciężko jest połączyć piękno i brutalność, ale taka właśnie jest proza Szmaglewskiej. Niewielu z nas przeżyło by 3 lata w Auschwitz-Birkenau, jej się to udało. Jej oczy patrzyły na okrucieństwa, bestialstwo i śmierć. W naszych wygodnych czasach, kiedy informacje obiegają świat w kilka sekund, nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, że takie okrucieństwo mogło...