Dymy nad Birkenau

Ciężko ocenić taką pozycję, więc pozostawię ją bez oceny, jednak uważam, że każdy powinien ją przeczytać.

Sewerynę Szmaglewską znałam jedynie jako autorkę książek dla młodzieży - "Czarne Stopy" to jedna z mich ulubionych pozycji z dzieciństwa. Nie miałam pojęcia, że 3 lata życia spędziła w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Tym bardziej przerażająca jest ta relacja - wszak jest opisem tego, czego autorka była naocznym świadkiem.
Czyta się tę książkę jak całkiem niezły thriller; problem polega jednak na tym, że nie jest to wytwór wyobraźni autora, a historia, która miała miejsce naprawdę. I to jest chyba w tym wszystkim najbardziej przerażające - i porażające, że człowiek mógł zgotować drugiemu człowiekowi takie piekło. Jednocześnie odczuwa się wielki podziw dla ludzi, którzy mimo chorób, wycieńczenia i okrutnego traktowania nie chcieli umierać. Do ostatniej chwili walczyli wierząc, że kiedyś uda im się opuścić obóz.
Ta niezłomna siła więźniów uświadamia po stokroć jak cennym darem jest życie.

Ciężko ocenić taką pozycję, więc pozostawię ją bez oceny, jednak uważam, że każdy powinien ją przeczytać.

Sewerynę Szmaglewską znałam jedynie jako autorkę książek dla młodzieży - "Czarne Stopy" to jedna z mich ulubionych pozycji z dzieciństwa. Nie miałam pojęcia, że 3 lata życia spędziła w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Tym bardziej przerażająca jest ta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam z zapartym tchem...bardzo dobry opis tragicznych wydarzeń. Lektura obowiązkowa

Czytałam z zapartym tchem...bardzo dobry opis tragicznych wydarzeń. Lektura obowiązkowa

Pokaż mimo to

Trudno wyrazić opinię na temat tej książki. Ociekająca krwią, bestialstwem Niemców i cierpieniem historia mówi sama za siebie. Najbardziej wstrząsającym jest fakt, iż wszystko to, co wydawać by się mogło horrorem z piekła rodem wydarzyło się naprawdę, a autorka to jedna z tysięcy biednych, okrutnie traktowanych istot, więzionych w zatrważających warunkach. S. Szmaglewska niesamowicie pięknym stylistycznie językiem opisuje historię swoją i swoich współwięźniów. Nie ubarwiając historii, przekazuje nam prawdę tak okrutną, że niejeden z nas nie może wyobrazić sobie tamtych czasów. Jest to dzieło dla mocnych psychicznie czytelników, zawiera setki faktów i przykładów z życia wziętych. Bardzo cieszę się, że "Dymy nad Birkenau" zostały włączone do procesu norymberskiego oraz przetłumaczone na wiele języków...Dopiero w tym roku - 2020, książkę tę przetłumaczono na język niemiecki... Również w tym roku dopiero ja sięgnęłam po tę lekturę. Warto przeczytać to świadectwo, zawierające relacje z pierwszej ręki.

Trudno wyrazić opinię na temat tej książki. Ociekająca krwią, bestialstwem Niemców i cierpieniem historia mówi sama za siebie. Najbardziej wstrząsającym jest fakt, iż wszystko to, co wydawać by się mogło horrorem z piekła rodem wydarzyło się naprawdę, a autorka to jedna z tysięcy biednych, okrutnie traktowanych istot, więzionych w zatrważających warunkach. S. Szmaglewska...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Literatura wojenna, obozowa nie jest łatwą ani przyjemną lekturą. Ale jakże ważną. Po lekturze "Kobiet z Ravensbrück" myślałam, że nic więcej bardziej mnie nie poruszy, nie wzburzy, nie przerazi. Myliłam się, bowiem lektura "Dymów nad Birkenau" wstrząsnęła mną dogłębnie.

"Dymy nad Birkenau" to zapis wspomnień, relacja z piekła obozowego Auschwitz- Birkenau, Seweryny Szmaglewskiej. Jej książka została dołączona jako materiał dowodowy w lutym 1946 roku przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Jako jedyna Polka została zaproszona do złożenia zeznań w procesie norymberskim.

Szmaglewska urodziła się w 1916 roku w Przygłowie, niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego. Studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Łódzkim. Po wybuchu wojny powróciła do Piotrkowa, by pracować jako ratowniczka w szpitalu. Uczyła także na tajnych kompletach. 18.07. 1942 roku została aresztowana przez gestapo i przewieziona do obozu Auschwitz - Birkenau. Spędziła tam dwa i pół roku doświadczając wyniszczającej pracy fizycznej, przetrwała także kilka zabójczych epidemii i chorób. W styczniu 1945 roku podczas likwidacji obozu, gdy więźniów wyprowadzono w marszu śmierci, udało jej się uciec. Swoje przeżycia spisywała na bieżąco, na świeżo mając w głowie obraz piekła na ziemi, które przeżyła. "Dymy nad Birkenau" są pierwszym dokumentem o nazistowskiej machinie zagłady.

"Dymy nad Birkenau" to trudna lektura pod względem emocjonalnym. Musiałam czytać ją w ratach, bo ładunek emocjonalny przygniatał mnie do ziemi. Dla osób wrażliwych będzie to trudna lektura. Autorka pisze w sposób spokojny, opanowany, zdawałoby się w sposób chłodny, pozbawiony emocji, ale to pozory. Jej poetycki styl, ten spokój jeszcze bardziej oddziałują na czytelnika. Sposób przekazu przeżyć w obozie wstrząsa i zostaje z człowiekiem na zawsze. Podczas lektury w głowie ciągle miałam pytania: Jak to możliwe? Jak człowiek mógł tak traktować innych ludzi? Skąd tyle zła, nienawiści?

"Dymy nad Birkenau" to nie fikcja, to nie kryminał ani thriller, to życie. Życie, które czasem potrafi przypominać najbardziej przerażający horror. Życie, które było kiedyś, a niestety w wielu zakątkach świata nadal potrafi być, piekłem na ziemi.

Trudno przy literaturze obozowej, wojennej pisać, że polecam Wam jej lekturę. Ale napiszę inaczej, uważam, że każdy powinien przeczytać "Dymy nad Birkenau", bo to lektura ważna i potrzebna. By pamiętać, by nie pozwolić by zło w takiej postaci kiedykolwiek powróciło, by być wdzięcznym tym, dzięki którym możemy żyć w wolnej Polsce, by docenić to co mamy, bo nic nie jest dane na zawsze, a życie i świat jakie znamy można stracić w ułamku sekundy. Patrząc na świat, po lekturze wspomnień pani Seweryny, naszła mnie refleksja, że mimo upływu lat od zakończenia wojny, ludzie się nie zmieniają, niestety, ile wciąż w ludziach zła, nienawiści, uprzedzeń, złości. To od nas zależy jak będzie wyglądał nasz świat, to od nas zależy czy dobro będzie trzymać w ryzach zło, by nigdy więcej ludzie ludziom...

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.

Literatura wojenna, obozowa nie jest łatwą ani przyjemną lekturą. Ale jakże ważną. Po lekturze "Kobiet z Ravensbrück" myślałam, że nic więcej bardziej mnie nie poruszy, nie wzburzy, nie przerazi. Myliłam się, bowiem lektura "Dymów nad Birkenau" wstrząsnęła mną dogłębnie.

"Dymy nad Birkenau" to zapis wspomnień, relacja z piekła obozowego Auschwitz- Birkenau, Seweryny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo iż autorka sama przeżyła Birkenau, to opisuje pobyt w osobie trzeciej, jako narrator, wiele nostalgicznych opisów i pięknych metafor, pewnie dlatego, że autorka od zawsze lubiła pisać, co odzwierciedla ta książka.

Mimo iż autorka sama przeżyła Birkenau, to opisuje pobyt w osobie trzeciej, jako narrator, wiele nostalgicznych opisów i pięknych metafor, pewnie dlatego, że autorka od zawsze lubiła pisać, co odzwierciedla ta książka.

Pokaż mimo to

Bardzo ważna, niezwykle trudna, niespodziewanie poetycka - pozycja obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się historią, ale też człowieczeństwem w rozległym tego określenia znaczeniu.

Bardzo ważna, niezwykle trudna, niespodziewanie poetycka - pozycja obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się historią, ale też człowieczeństwem w rozległym tego określenia znaczeniu.

Pokaż mimo to

Wiarygodne odzwierciedlenie życia więźnia obozu koncentracyjnego wraz z opisami uczuć, myśli i wniosków przychodzących do głowy podczas trudnych chwil spędzonych w niewoli. Po przeczytaniu dotarło do mnie co jest w życiu najważniejsze i że należy doceniać to co się ma. Problemy z którymi przyszło nam się zmagać w obecnych czasach są niczym w porównaniu do tego co przeżyli ludzie w tamtym okresie. Uważam, że każdy chociaż raz w życiu powinien przeczytać Dymy nad Birkenau.

Wiarygodne odzwierciedlenie życia więźnia obozu koncentracyjnego wraz z opisami uczuć, myśli i wniosków przychodzących do głowy podczas trudnych chwil spędzonych w niewoli. Po przeczytaniu dotarło do mnie co jest w życiu najważniejsze i że należy doceniać to co się ma. Problemy z którymi przyszło nam się zmagać w obecnych czasach są niczym w porównaniu do tego co przeżyli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo rzetelnie napisana książka. Autorka w szczegółach opisuje obozowe życie, którego sama była częścią. Gorąco polecam! W żadnej z poprzednich pozycji nie spotkałam się z niektórymi obozowymi faktami. Świetna do poszerzenia wiedzy i poczucia grozy oraz nieludzkich warunków, z którymi musieli sobie poradzić więźniowe. Głód, choroby, wszechobecny bród, plaga wesz i pluskiew- to tylko, niektóre z koszmarów mieszkających w barakach ludzi. Represje ze strony SS-manów i blokowych to wisienka na torcie w tej niekończącej się machinie śmierci. Warto przeczytać i poznać obóz na przestrzeni lat.

Bardzo rzetelnie napisana książka. Autorka w szczegółach opisuje obozowe życie, którego sama była częścią. Gorąco polecam! W żadnej z poprzednich pozycji nie spotkałam się z niektórymi obozowymi faktami. Świetna do poszerzenia wiedzy i poczucia grozy oraz nieludzkich warunków, z którymi musieli sobie poradzić więźniowe. Głód, choroby, wszechobecny bród, plaga wesz i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pozycja obowiązkowa dla każdego. Reportaż i bardzo dobre świadectwo ludobójstwa. Autorka posługuje się bardzo bogatym i obrazowym słownictwem przy opisywaniukazdego dnia spędzonego w obozir. Nie padają właściwie nazwiska, jakby autorka była narratorem i stała z boku obserwując walkę o życie od świtu do kolejnego apelu.
Każdy powinien pamiętać o tym, co się tam wydarzyło.

Pozycja obowiązkowa dla każdego. Reportaż i bardzo dobre świadectwo ludobójstwa. Autorka posługuje się bardzo bogatym i obrazowym słownictwem przy opisywaniukazdego dnia spędzonego w obozir. Nie padają właściwie nazwiska, jakby autorka była narratorem i stała z boku obserwując walkę o życie od świtu do kolejnego apelu.
Każdy powinien pamiętać o tym, co się tam wydarzyło.

Pokaż mimo to

Solidna literatura obozowa po którą warto sięgnąć. Wspomnienia naocznego świadka, a nie tani romans z bramą lub drutami na okładce. Polecam osobom, które chcą poznać tamtą holocaustu i które szukają wspomnień oraz faktów. Książka jak najbardziej godna uwagi. Ponadto, wydanie wzbogacone jest o listy i rysunki Pani Seweryny. Bez oceny, bo nie da się oceniać przeżyć naocznych świadków wojny i ich wspomnień. Polecam.

Solidna literatura obozowa po którą warto sięgnąć. Wspomnienia naocznego świadka, a nie tani romans z bramą lub drutami na okładce. Polecam osobom, które chcą poznać tamtą holocaustu i które szukają wspomnień oraz faktów. Książka jak najbardziej godna uwagi. Ponadto, wydanie wzbogacone jest o listy i rysunki Pani Seweryny. Bez oceny, bo nie da się oceniać przeżyć naocznych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to