Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Postaci bez charakteru, styl literacki autora kompletnie bez polotu, treść nudnawa i bez zaskoczeń. Motyw alkoholizmu i rzekomej autodestrukcji przedstawiony w niewprawny, płytki i infantylny sposób. Zwykle czytam książki od deski do deski, ale tutaj zrobiłam wyjątek, bo szkoda czasu.

Postaci bez charakteru, styl literacki autora kompletnie bez polotu, treść nudnawa i bez zaskoczeń. Motyw alkoholizmu i rzekomej autodestrukcji przedstawiony w niewprawny, płytki i infantylny sposób. Zwykle czytam książki od deski do deski, ale tutaj zrobiłam wyjątek, bo szkoda czasu.

„Nie ma ekspresów przy żółtych drogach” przeczytałam będąc w podróży. To idealna lektura na drogę i żałowałam, ze skończyła się mniej więcej w połowie wyjazdu. Ze nie starczyło mi jej do końca mojej wędrówki.
Stasiuk nie plecie na próżno. Każde jego zdanie, każde słowo ma sens, wartość i ogromną wagę.
Będę wracać do tej książki, żeby lepiej ją zapamiętać, jeszcze więcej zaczerpnąć. Po to, żeby nic mi z niej nie umknęło.

„Nie ma ekspresów przy żółtych drogach” przeczytałam będąc w podróży. To idealna lektura na drogę i żałowałam, ze skończyła się mniej więcej w połowie wyjazdu. Ze nie starczyło mi jej do końca mojej wędrówki.
Stasiuk nie plecie na próżno. Każde jego zdanie, każde słowo ma sens, wartość i ogromną wagę.
Będę wracać do tej książki, żeby lepiej ją zapamiętać, jeszcze więcej...