Karel Michal

"Straszydła na co dzień" wydane przez @dowodynaistnienie w przekładzie Doroty Dobrew to zbiór siedmiu sympatycznych opowiadań napisanych z niezwykłą swobodą i humorem. Te wydane 60 lat temu utwory nie tracą na aktualności, nadal zachwycają świeżością i uniwersalizmem.  Karel Michal (właśc. Pavel Buksa) tworzy katalog niesamowitych postaci: od człowieka zamieniającego się w niedźwiedzia, przez białą damę po morderczego krasnala. W życie bohaterów straszydła wkraczają niespodziewanie, ale ich pojawienie przyjmujemy jako coś naturalnego. Zjawiają się w spokojnym i uporządkowanym życiu i wprowadzają odrobinę chaosu, przynoszą zmianę. Co ciekawe, często ich pojawienie jest dla bohaterów użyteczne, stwory można wykorzystać do własnych celów. I to jest ten moment, który chyba najbardziej chwyta za serce, bo w większości przypadków straszydła są przez człowieka wykorzystywane. A kiedy spełnią swoją rolę lub ich działania nie przyniosą oczekiwanych rezultatów są bezwzględnie porzucane. Tak dzieje się na przykład  w mojej ulubionej "Balladzie o Poddaszniku". W pewnym momencie okazuje się, że te fantastyczne stworzenia budzą w nas większą sympatię i litość niż ludzie. W tym absurdalnym świecie strachy obnażają pewne mechanizmy, stają się szczeliną rzeczywistości. Karel Michal demistyfikuje negatywne zachowania, biurokrację, uwikłanie w system, pokazuje nasze lęki, pragnienia i negatywne cechy naszego charakteru.  Opowiadania Karela Michala przynoszą dość przykrą konstatację. Okazuje się bowiem, że dużo łatwiej nam zaakceptować lęki ukryte pod postacią czegoś irracjonalnego. Boimy się, czegoś co jest w swojej formie nieludzkie, nierealne a tak naprawdę największy strach powinniśmy odczuwać przed drugim człowiekiem i tym, jaką krzywdę może nam wyrządzić. Polecam "Straszydła na co dzień", bo spod tych na pozór groteskowych i zabawnych opowiadań o dziwacznych stworach wypływa smutna opowieść o świecie ludzi.  Polecam Wam również rozdział "Czytanie ścian", w którym poznajemy dramatyczne losy Pavla Buksy i Violi Fischerovej, który znajdziecie w książce "Nie ma" @szczygiel_mariusz