Frankenstein

100 książek, które trzeba przeczytać przed śmiercią.
nr.28, 2019
👍Arcydzieło👍

100 książek, które trzeba przeczytać przed śmiercią.
nr.28, 2019
👍Arcydzieło👍

Pokaż mimo to

Rewelacyjna powieść, troszeczkę inna niż wersje filmowe, przynajmniej inaczej ją zapamiętałem. O dziwo mało elementów horroru, bardziej powieść psychologiczna. Mimo to czyta się ją szybko i przyjemnie. Jest to pozycja obowiązkowa nie tylko dla fanów "horroru".

Nie można oczywiście zapomnieć o pięknym wydaniu książki przez wydawnictwo Vesper oraz o kolejnym, znakomitym tłumaczeniu Macieja Płazy.
Nota na tym portalu zdecydowanie zaniżona.

Rewelacyjna powieść, troszeczkę inna niż wersje filmowe, przynajmniej inaczej ją zapamiętałem. O dziwo mało elementów horroru, bardziej powieść psychologiczna. Mimo to czyta się ją szybko i przyjemnie. Jest to pozycja obowiązkowa nie tylko dla fanów "horroru".

Nie można oczywiście zapomnieć o pięknym wydaniu książki przez wydawnictwo Vesper oraz o kolejnym, znakomitym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka przede wszystkim jest bardzo smutna. Nie straszna. Główni bohaterowie, czyli Wiktor i stworzony przez niego stwór są nierozerwalnie połączeni. Mimo nienawiści jaką czują do siebie, zdają się też czuć do siebie przywiązanie. Tragedie jakie spotkały Wiktora, źródło mają w tym jaką on tragedię życiową zgotował swemu "dziecku". Mnie najbardziej dotknęło to jak rodzaj ludzki zareagował na potwora. Jak bardzo boimy się czegoś nowego i brzydkiego, mimo, że kompletnie nie wiemy jakie są jego zamiary. Zdecydowanie jest to książka, którą warto poznać.

Ta książka przede wszystkim jest bardzo smutna. Nie straszna. Główni bohaterowie, czyli Wiktor i stworzony przez niego stwór są nierozerwalnie połączeni. Mimo nienawiści jaką czują do siebie, zdają się też czuć do siebie przywiązanie. Tragedie jakie spotkały Wiktora, źródło mają w tym jaką on tragedię życiową zgotował swemu "dziecku". Mnie najbardziej dotknęło to jak rodzaj...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z klasykami bywa różnie. Nie jestem ich przeciwniczką. W tym roku na przykład zachwycił mnie "Portret Doriana Graya". Ale "Frankenstein" wynudził mnie totalnie. Sięgnęłam po niego w audiobooku. Wątpię, czy sięgnę kiedyś po e-booka lub wersję tradycyjną.

Z klasykami bywa różnie. Nie jestem ich przeciwniczką. W tym roku na przykład zachwycił mnie "Portret Doriana Graya". Ale "Frankenstein" wynudził mnie totalnie. Sięgnęłam po niego w audiobooku. Wątpię, czy sięgnę kiedyś po e-booka lub wersję tradycyjną.

Pokaż mimo to

Doceniam innowację wyobraźni autorki oraz filozoficzny kontekst jej powieści, która jak na tamte czasy była rzeczywiście czymś wyjątkowym, aczkolwiek dzisiaj z trudem się to czyta. Niemniej siedem gwiazdek w pełni zasłużone.

P.s.
Super wydanie!

Doceniam innowację wyobraźni autorki oraz filozoficzny kontekst jej powieści, która jak na tamte czasy była rzeczywiście czymś wyjątkowym, aczkolwiek dzisiaj z trudem się to czyta. Niemniej siedem gwiazdek w pełni zasłużone.

P.s.
Super wydanie!

Pokaż mimo to

Uwielbiam sięgać po klasykę,tym razem postanowiłem sprawdzić prekursora gatunku sci-fiction.Mary Shelley była bardzo młoda pisząc książkę,ale wykazała się niebywałym wprost talentem i ponadprzeciętną wyobraźnią.Powieść opowiada historię angielskiego podróżnika,który płynął statkiem na Biegun Północny i natrafił na tajemniczego rozbitka,który cudem uniknął śmierci.Zaprzyjaźnił się z nim i poznał jego niezwykłą opowieść.Rozbitkiem był Frankenstein,młody naukowiec,niezwykle doświadczony przez los.Zabawił się on w Boga,używając technik alchemii postanowił stworzyć nowego człowieka,który okazał się strasznym potworem.Był przerażony swoim dziełem,porzucił swoje "dziecko",a te domagało się zrozumienia,miłości i kontaktu z drugim człowiekiem.Jednak stwór był tak odrażający,że wzbudzał wyłącznie przerażenie.Domagał się,by Frankenstein stworzył dla niego jego żeńską odpowiedniczkę,jednak gdy ten w końcu porzucił to zobowiązanie,postanowił brutalnie się zemścić.Fabuła była bardzo oryginalna i jak na swoje czasy wręcz nowatorska.Książka zapoczątkowała nowy gatunek,jest absolutnym klasykiem.Nie daję maksymalnej oceny,ponieważ nie poruszyła mnie jakoś bardzo,preferuję trochę inne klimaty,natomiast z całą pewnością każdy miłośnik książek obowiązkowo musi to znać.

Uwielbiam sięgać po klasykę,tym razem postanowiłem sprawdzić prekursora gatunku sci-fiction.Mary Shelley była bardzo młoda pisząc książkę,ale wykazała się niebywałym wprost talentem i ponadprzeciętną wyobraźnią.Powieść opowiada historię angielskiego podróżnika,który płynął statkiem na Biegun Północny i natrafił na tajemniczego rozbitka,który cudem uniknął...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Robert Walton żeglując ujrzał zarys pewnej postaci. Był to Wiktor- rozbitek. Początkowo podchodzi on z niejakim dystansem- albo i zagubieniem- do załogi. Rozpoczyna jednak swoją opowieść.

Gdy Wiktor zdecydował się na podjęcie studiów, tworzy postać- jak się okazuje- swojej zguby. Od tego czasu naszego bohatera trapią wyrzuty sumienia. W tym momencie doceniamy ponadczasowe przesłanie tej książki, będącej klasykiem literatury angielskiej. Nie jest to powieść o potworze, Właśnie. O kim?

„Frankenstein” to przede wszystkim piękny język. Na pewno wart uwagi. Stał się bowiem przedmiotem inspiracji kulturowych- nie tylko adaptacji filmowych ( w wypożyczonym wdaniu opatrzonym tłumaczeniem Goldmana czytam, że od 1910 r. doczekaliśmy się aż czterech ekranizacji), ale i serialowych. Tutaj nadmienić można serial bazujący na książkach Montgomery „Ania, nie anna” czy „Stranger things”. Pokazuje to, jak to dzieło zapisało się w literaturze na wieki!

Robert Walton żeglując ujrzał zarys pewnej postaci. Był to Wiktor- rozbitek. Początkowo podchodzi on z niejakim dystansem- albo i zagubieniem- do załogi. Rozpoczyna jednak swoją opowieść.

Gdy Wiktor zdecydował się na podjęcie studiów, tworzy postać- jak się okazuje- swojej zguby. Od tego czasu naszego bohatera trapią wyrzuty sumienia. W tym momencie doceniamy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Warto przeczytać "Frankensteina" nie dla historii a dla języka, którą książka została napisana. Dzisiaj się już tak nie pisze, nie opowiada. Bowiem do lamusa odeszli wszelkiej maści gawędziarze i bajdurzy. Szkoda.

Co do samej książki. Historia jak historia. Mniej lub bardziej każdy zna. No właśnie. Ale lansowana popularnie wizja Frankensteina znacznie różni się od oryginału. Począwszy od faktu, że Frankenstein to nie trupa poczwara a nazwisko jej twórcy. A takich różnic większych lub mniejszych jest znacznie więcej.

Warto przeczytać. Zresztą podobnie jak "Draculę", która jako żywo przypomina w formie, treści i języku "Frankensteina". Dobrze, że wydawnictwo Vesper odśnieża takie perełki.

Warto przeczytać "Frankensteina" nie dla historii a dla języka, którą książka została napisana. Dzisiaj się już tak nie pisze, nie opowiada. Bowiem do lamusa odeszli wszelkiej maści gawędziarze i bajdurzy. Szkoda.

Co do samej książki. Historia jak historia. Mniej lub bardziej każdy zna. No właśnie. Ale lansowana popularnie wizja Frankensteina znacznie różni się od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Frankie Frankie <3

Frankie Frankie <3

Pokaż mimo to

Książka została napisana w tej samej epoce co takie „perełki” jak Werter czy Kordian i to niestety widać gołym okiem. Najbardziej w oczy rzucały się niepowodzenia i tragedie głównego bohatera, którego przez to nie da się polubić; nie potrafię już zliczyć, ile razy zalewał się łzami czy użalał nad sobą – jedna wielka depresja. Książka mogłaby się jeszcze obronić, gdyby pozostałe elementy – fabuła czy klimat grozy – trzymały jakiś poziom, ale fabuła jest bardzo przewidywalna, z kilkoma lukami i nierealistycznymi wyjaśnieniami. Horrorem też bym Frankensteina nie nazwał. Było parę fragmentów, gdzie może klimat grozy udałoby się stworzyć, ale poza tym bardziej nudziła niż przerażała.

Niektórzy rozpatrują książkę bardziej dokładnie, doszukując się tu motywów odpowiedzialności stwórcy, ponoszenia konsekwencji swoich decyzji, analizy psychiki człowieka w skrajnym przypadku, niesprawiedliwego odrzucenia jednostki przez społeczeństwo czy nawet uznając ją za prekursora fantastyki - w pewnym sensie mają rację, nie zmienia to jednak faktu, że książka jest raczej słaba.

Książka została napisana w tej samej epoce co takie „perełki” jak Werter czy Kordian i to niestety widać gołym okiem. Najbardziej w oczy rzucały się niepowodzenia i tragedie głównego bohatera, którego przez to nie da się polubić; nie potrafię już zliczyć, ile razy zalewał się łzami czy użalał nad sobą – jedna wielka depresja. Książka mogłaby się jeszcze obronić, gdyby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to