Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To kolejna książka Marii Paszyńskiej, której niewątpliwym atutem jest znakomity research. Tym bardziej, że autorka należy do młodego pokolenia polskich pisarek. Nie idzie na łatwiznę i umiejscawia historie swych bohaterów na tle pierwszych lat rewolucji bolszewickie, i po pierwszej wojnie światowej. To dramatyczne czasy, które zdeterminowały losy Anastazjii i Kazimierza. O ile postać Kazimierza mocno mnie rozczarowała, o tyle Anastazja skradła moje serce. To niezwykła, silna, ambitna, młoda kobieta. Mam nadzieję, że uda jej się uwolnić od swego prześladowcy. Bo jestem przekonana, że ciąg dalszy serii "Wiatru od wschodu" będzie. Czekam niecierpliwie :)

To kolejna książka Marii Paszyńskiej, której niewątpliwym atutem jest znakomity research. Tym bardziej, że autorka należy do młodego pokolenia polskich pisarek. Nie idzie na łatwiznę i umiejscawia historie swych bohaterów na tle pierwszych lat rewolucji bolszewickie, i po pierwszej wojnie światowej. To dramatyczne czasy, które zdeterminowały losy Anastazjii i Kazimierza. O...

To jedna z niewielu książek, której nie doczytałam do końca. Poddałam się przy 157 stronie. Sięgnęłam po powieść, bo lubię Grecję, wielokrotnie tam bywałam, znam opisywane strony. Ale czegoś takiego się nie spodziewałam. Niewiarygodne, przerysowane postacie, sztuczne dialogi, śmieszne, pretensjonalne refleksje i przemyślenia głównej bohaterki.
Jeżeli ktoś szuka klimatu Grecji, to szkoda czasu - tego tam nie ma. Zdecydowanie nie polecam.

To jedna z niewielu książek, której nie doczytałam do końca. Poddałam się przy 157 stronie. Sięgnęłam po powieść, bo lubię Grecję, wielokrotnie tam bywałam, znam opisywane strony. Ale czegoś takiego się nie spodziewałam. Niewiarygodne, przerysowane postacie, sztuczne dialogi, śmieszne, pretensjonalne refleksje i przemyślenia głównej bohaterki.
Jeżeli ktoś szuka klimatu...

Powieść z dedykacją - "Rodzinom nieidealnym i kobietom niedoskonałym" jest opowieścią o zwykłych, niedoskonałych ludziach - może o nas? - którzy w swoim życiu dokonują pewnych wyborów. Jest to między innymi wybór między obowiązkami wobec rodziny, osób najbliższych, a autentycznym, niezwykłym uczuciem, namiętnością. A ponieważ "czasem po prostu nie można dokonać dobrego wyboru", to zawsze ktoś zostanie skrzywdzony, pokiereszowany.
Nie wiemy, jak potoczą się losy bohaterów powieści, ponieważ zostawiamy ich na krawędzi, ale "skoro jest tak źle, że nie może być gorzej, to może być tylko lepiej." ( "Skrzypek na dachu").

Powieść z dedykacją - "Rodzinom nieidealnym i kobietom niedoskonałym" jest opowieścią o zwykłych, niedoskonałych ludziach - może o nas? - którzy w swoim życiu dokonują pewnych wyborów. Jest to między innymi wybór między obowiązkami wobec rodziny, osób najbliższych, a autentycznym, niezwykłym uczuciem, namiętnością. A ponieważ "czasem po prostu nie można dokonać dobrego...

Ta książka to prezent na Mikołaja, ale nie wytrzymałam i przeczytałam "jednym tchem".:) O ile po lekturze "Ciastka z wróżbą" byłam sceptycznie nastawiona do ciągu dalszego losów mieszkańców Gutowa, o tyle po "Dziedzictwie Hryciów" chce się powiedzieć WOW. I z ogromną niecierpliwością czekać będę na kolejną część serii. Oprócz losów rodziny Hryciów szczególnie zainteresowały mnie dzieje Moniki i Teresy niegdysiejszych przyjaciółek z dzieciństwa, które rozdzielił czas, a które, już prawie siedemdziesięciolatki, spotykają się po latach w Gutowie. Obydwie mają do wyjaśnienia zaległe sprawy z przeszłości.......
I tak przeszłość przeplata się ze współczesnością. A czytelnik/czytelniczka pozostaje z niezaspokojoną ciekawością aż do kolejnego tomu. Serdecznie polecam lekturę całej " Cukierni pod Amorem"

Ta książka to prezent na Mikołaja, ale nie wytrzymałam i przeczytałam "jednym tchem".:) O ile po lekturze "Ciastka z wróżbą" byłam sceptycznie nastawiona do ciągu dalszego losów mieszkańców Gutowa, o tyle po "Dziedzictwie Hryciów" chce się powiedzieć WOW. I z ogromną niecierpliwością czekać będę na kolejną część serii. Oprócz losów rodziny Hryciów szczególnie zainteresowały...

"Historia Adeli" Magdaleny Knedler to powieść wypełniona dźwiękami muzyki, obrazami filmowymi, cytatami z literatury - sztuką. I na tym tle subtelnie opowiedziana historia kilku lat życia Adeli we włoskiej Sperlondze i próba odnalezienia siebie po jej powrocie do Wrocławia.
Jak pisze autorka "wiele wydarzeń opisanych w książce ma zakorzenienie w rzeczywistości", a nade wszystko rzeczywiste są miejsca tych wydarzeń - magiczne Włochy i mój ukochany Wrocław. Zdecydowanie polecam :)

"Historia Adeli" Magdaleny Knedler to powieść wypełniona dźwiękami muzyki, obrazami filmowymi, cytatami z literatury - sztuką. I na tym tle subtelnie opowiedziana historia kilku lat życia Adeli we włoskiej Sperlondze i próba odnalezienia siebie po jej powrocie do Wrocławia.
Jak pisze autorka "wiele wydarzeń opisanych w książce ma zakorzenienie w rzeczywistości", a nade...

Lubię sagi rodzinne, wspomnienia, historie, które napisało życie.
Autorka opowiada dzieje swojej rodziny,ale jej opowieść może mieć charakter uniwersalny, bo podobne przeżycia były udziałem wielu polskich rodzin na przestrzeni ostatnich osiemdziesięciu, dziewięćdziesięciu lat.
Czytałam z zainteresowaniem i dużą przyjemnością odnajdując w obydwu powieściach echa opowieści moich bliskich, ich wspomnienia, a w pewnym momencie odnalazłam swoje własne doświadczenia i przeżycia.
Interesująca narracja, żywe postacie i duży autentyzm to bezsprzeczne walory cyklu "Pokolenie"

Lubię sagi rodzinne, wspomnienia, historie, które napisało życie.
Autorka opowiada dzieje swojej rodziny,ale jej opowieść może mieć charakter uniwersalny, bo podobne przeżycia były udziałem wielu polskich rodzin na przestrzeni ostatnich osiemdziesięciu, dziewięćdziesięciu lat.
Czytałam z zainteresowaniem i dużą przyjemnością odnajdując w obydwu powieściach echa opowieści...

Historia o różnorodnych odcieniach miłości opowiedziana z perspektywy czterech kobiet. Olga, Bisia, Lorcia i Klementyna, upalne lato 1939 roku, przepiękna Jurata; one cztery i Teofil - mężczyzna, który znaczący sposób wpłynął na ich życie.
A potem II wojna światowa i trudne, powojenne czasy komunizmu w Polsce, które zdeterminowały losy głównych postaci.
Powieść interesująca, niebanalna, w sam raz na kończące się już letnie wieczory. :)

Historia o różnorodnych odcieniach miłości opowiedziana z perspektywy czterech kobiet. Olga, Bisia, Lorcia i Klementyna, upalne lato 1939 roku, przepiękna Jurata; one cztery i Teofil - mężczyzna, który znaczący sposób wpłynął na ich życie.
A potem II wojna światowa i trudne, powojenne czasy komunizmu w Polsce, które zdeterminowały losy głównych postaci.
Powieść...

Cztery kobiety, przyjaciółki, mężatki spędzają niezwykły weekend w Monte Carlo. Luksusowy hotel, kasyno, atrakcyjne towarzystwo to okazja do zapomnienia i ucieczki od codziennego - niekoniecznie satysfakcjonującego - życia. Po nocy na jachcie zostają aresztowane i oskarżone o ciężkie przestępstwo. Prasa i opinia publiczna już je skazały, sąd wydał wyrok. Jak więc udowodnić swoją niewinność? Czy wystarczy siły, odwagi i determinacji........
Dobra, zaskakująca intryga, styl narracji trzymający w napięciu. Polecam. :)

Cztery kobiety, przyjaciółki, mężatki spędzają niezwykły weekend w Monte Carlo. Luksusowy hotel, kasyno, atrakcyjne towarzystwo to okazja do zapomnienia i ucieczki od codziennego - niekoniecznie satysfakcjonującego - życia. Po nocy na jachcie zostają aresztowane i oskarżone o ciężkie przestępstwo. Prasa i opinia publiczna już je skazały, sąd wydał wyrok. Jak więc udowodnić...

To niedzisiejsza, trochę staroświecka historia z interesująco oddanym klimatem Krakowa przełomu XIX/XX wieku. Bohaterowie powieści jednowymiarowi, jednoznacznie dobrzy lub źli. I intrygujący wątek klątwy rzuconej na głowę rodziny i potomków. Zaintrygowana tym, jak potoczą się losy “Kobiet z ulicy Grodzkiej” w dalszych tomach, polecam lekturę pierwszej części. :)

To niedzisiejsza, trochę staroświecka historia z interesująco oddanym klimatem Krakowa przełomu XIX/XX wieku. Bohaterowie powieści jednowymiarowi, jednoznacznie dobrzy lub źli. I intrygujący wątek klątwy rzuconej na głowę rodziny i potomków. Zaintrygowana tym, jak potoczą się losy “Kobiet z ulicy Grodzkiej” w dalszych tomach, polecam lekturę pierwszej części. :)

Nic w tej książce nie jest oczywiste. Kto jest wrogiem, kto sojusznikiem? Dziwne, budzące lęk wydarzenia i w tym wszystkim Emma- znana psychiatra na pograniczu szaleństwa umysłowego. Aż strach trafić do takiej p. doktor ;). Niezły psychothriller.

Nic w tej książce nie jest oczywiste. Kto jest wrogiem, kto sojusznikiem? Dziwne, budzące lęk wydarzenia i w tym wszystkim Emma- znana psychiatra na pograniczu szaleństwa umysłowego. Aż strach trafić do takiej p. doktor ;). Niezły psychothriller.

Brawo, brawo p. Joanno! Wszystkie tomy "Zemsty i przebaczenia" czytałam jednym tchem i z żalem zakończyłam t.6. "Dolinę spokoju"".
Żywa narracja, pełnokrwiste postacie, bogate tło historyczne i faktografia sprawiają, że cały cykl jest kopalnią wiedzy o II wojnie i pierwszych latach powojennych. Byłby z tej serii świetny serial - może ktoś się pokusi? Polecam :)

Brawo, brawo p. Joanno! Wszystkie tomy "Zemsty i przebaczenia" czytałam jednym tchem i z żalem zakończyłam t.6. "Dolinę spokoju"".
Żywa narracja, pełnokrwiste postacie, bogate tło historyczne i faktografia sprawiają, że cały cykl jest kopalnią wiedzy o II wojnie i pierwszych latach powojennych. Byłby z tej serii świetny serial - może ktoś się pokusi? Polecam...

Kolejne, po “Czarnej Madonnie”, rozczarowanie. Porównanie do Larssona i Nesbo zdecydowanie na wyrost. Bohaterowie bezbarwni, historia irytująco absurdalna – chociaż poruszająca ważki temat przemocy domowej – udziwniona fabuła pełna nieścisłości i rozczarowujące zakończenie. Okazuje się, że popularność i dobry marketing nie są gwarancją dobrej powieści.

Kolejne, po “Czarnej Madonnie”, rozczarowanie. Porównanie do Larssona i Nesbo zdecydowanie na wyrost. Bohaterowie bezbarwni, historia irytująco absurdalna – chociaż poruszająca ważki temat przemocy domowej – udziwniona fabuła pełna nieścisłości i rozczarowujące zakończenie. Okazuje się, że popularność i dobry marketing nie są gwarancją dobrej powieści.

Jadwiga, Jaga – panienka z dobrego polskiego domu, on – Max – przedstawiciel znienawidzonego okupanta. Czas i miejsce – Kraków czasu II wojny światowej. Ich drogi nie powinny się przeciąć, miłość między nimi nie powinna się zdarzyć. A jednak los bywa przewrotny……..
Kiedy w latach 90-ch XX wieku umiera Jadwiga, jej syn natrafia na prowadzone przez matkę zapiski. Postanawia odkryć rodzinną tajemnicę.
Powieść czytałam z zainteresowaniem.

Jadwiga, Jaga – panienka z dobrego polskiego domu, on – Max – przedstawiciel znienawidzonego okupanta. Czas i miejsce – Kraków czasu II wojny światowej. Ich drogi nie powinny się przeciąć, miłość między nimi nie powinna się zdarzyć. A jednak los bywa przewrotny……..
Kiedy w latach 90-ch XX wieku umiera Jadwiga, jej syn natrafia na prowadzone przez matkę zapiski. Postanawia...

Przeczytałam z zainteresowaniem, chociaż nie otrzymałam jednoznacznej odpowiedzi o nasz (ludzkości) Początek. Pewnie takiej nie ma. Książka prowokuje do myślenia, ale nie daje odpowiedzi na szereg pytań. Skąd przyszliśmy? Dokąd idziemy? Czy następuje koniec ery religii, a zaczyna początek ery nauki? A może to ja nie “doczytałam”?
Przeczytajcie, a może znajdziecie ;)

Przeczytałam z zainteresowaniem, chociaż nie otrzymałam jednoznacznej odpowiedzi o nasz (ludzkości) Początek. Pewnie takiej nie ma. Książka prowokuje do myślenia, ale nie daje odpowiedzi na szereg pytań. Skąd przyszliśmy? Dokąd idziemy? Czy następuje koniec ery religii, a zaczyna początek ery nauki? A może to ja nie “doczytałam”?
Przeczytajcie, a może znajdziecie ;)

Po kilku latach od wydania osławionej “Cukierni pod Amorem” Malgorzata Gutowska-Adamczyk powraca do Gutowa i losów tamtejszej rodziny Hryciów. O ile “Cukiernia pod Amorem”( t. I-III) mnie zachwyciła, to kolejna seria nieco mnie rozczarowała. Niby wszystko jest, tak jak trzeba: zagadki, tajemnice, przeplatanie wątków współczesnych z historią, nowe, interesujące postacie……. a jednak czegoś mi brak. Ale i tak czekam na kolejną część drugiej serii.

Po kilku latach od wydania osławionej “Cukierni pod Amorem” Malgorzata Gutowska-Adamczyk powraca do Gutowa i losów tamtejszej rodziny Hryciów. O ile “Cukiernia pod Amorem”( t. I-III) mnie zachwyciła, to kolejna seria nieco mnie rozczarowała. Niby wszystko jest, tak jak trzeba: zagadki, tajemnice, przeplatanie wątków współczesnych z historią, nowe, interesujące postacie……. a...

To wzruszająca opowieść o miłości, która zaczęła się 11 września 2001 roku, a zakończyła się……… No, tego nie mogę napisać. To pełna autentyzmu historia dwojga ludzi, którym pomimo uczucia nie dane było być razem. Przyznaję, że zakończenie wycisnęło ze mnie potoki łez. Polecam. Bardzo :)

To wzruszająca opowieść o miłości, która zaczęła się 11 września 2001 roku, a zakończyła się……… No, tego nie mogę napisać. To pełna autentyzmu historia dwojga ludzi, którym pomimo uczucia nie dane było być razem. Przyznaję, że zakończenie wycisnęło ze mnie potoki łez. Polecam. Bardzo :)

Od przeszłości nie da się uciec, ani o niej zapomnieć, zwłaszcza takiej, jaka była udziałem Nataszy. Dramatyczne losy ludzi w czasie II wojny, niezwykłe wydarzenia i niewiarygodne ocalenia. Zdecydowanie ciekawszy wątek przywołany opowieściami głównej bohaterki, niż historia jej wnuczki. Przeczytałam z zainteresowaniem.

Od przeszłości nie da się uciec, ani o niej zapomnieć, zwłaszcza takiej, jaka była udziałem Nataszy. Dramatyczne losy ludzi w czasie II wojny, niezwykłe wydarzenia i niewiarygodne ocalenia. Zdecydowanie ciekawszy wątek przywołany opowieściami głównej bohaterki, niż historia jej wnuczki. Przeczytałam z zainteresowaniem.

Lektura powieści Pauli Hawkins “Dziewczyna z pociągu” wymaga od czytelnika pełnego skupienia i uwagi. Narracja z kilku perspektyw rozciąga opowieść na różne płaszczyzny – stąd zaskakujące zakończenie. Adaptacja filmowa z Emily Blunt też niezła, ale ja zdecydowanie wolę pierwowzór literacki. Polecam :)

Lektura powieści Pauli Hawkins “Dziewczyna z pociągu” wymaga od czytelnika pełnego skupienia i uwagi. Narracja z kilku perspektyw rozciąga opowieść na różne płaszczyzny – stąd zaskakujące zakończenie. Adaptacja filmowa z Emily Blunt też niezła, ale ja zdecydowanie wolę pierwowzór literacki. Polecam :)

„Nadwiślańskie serca” to powieść dla pań (nie wszystkich). Lekka, łatwa, przyjemna, akurat na wakacyjny czas. I to w zasadzie wszystko, co można o niej napisać. Mało wiarygodne postacie, mało wiarygodne realia. Jedyny interesujący wątek to historia rodziców Janusza, ich wypalony, rozpadający się związek i próba ułożenia sobie życia od nowa- w jesieni życia.

„Nadwiślańskie serca” to powieść dla pań (nie wszystkich). Lekka, łatwa, przyjemna, akurat na wakacyjny czas. I to w zasadzie wszystko, co można o niej napisać. Mało wiarygodne postacie, mało wiarygodne realia. Jedyny interesujący wątek to historia rodziców Janusza, ich wypalony, rozpadający się związek i próba ułożenia sobie życia od nowa- w jesieni życia.

Zupełnie inny Mróz niż ten, którego znam. Tym razem thriller religijny! Znikające samoloty, egzorcyzmy, teleportacje……. wszystko przyprawione , dość obficie, cytatami z Biblii, a zwłaszcza Apokalipsą św. Jana.
Nie przepadam za horrorami, to nie moja bajka, przeczytałam bez większych emocji.

Zupełnie inny Mróz niż ten, którego znam. Tym razem thriller religijny! Znikające samoloty, egzorcyzmy, teleportacje……. wszystko przyprawione , dość obficie, cytatami z Biblii, a zwłaszcza Apokalipsą św. Jana.
Nie przepadam za horrorami, to nie moja bajka, przeczytałam bez większych emocji.