Pokolenia. Powrót do domu

"Dzieci tej ziemi zawsze tu znajdą pociechę, ratunek i poradę w trudnych chwilach...Wrócą, czy z pieniędzmi, czy zawodem miłosnym, czy uciekając od świata." (str.57)

Druga część sagi to podróż po II połowie XX wieku. Zdarzenia opisane w niej są prawdziwe, lecz różne są miejsca, w których się wydarzyły. Dowiadujemy się o nich z relacji mamy Autorki, samej Autorki i pamiętników obu pań. W tle losów bohaterów dzieją się ważne wydarzenia w kraju i na świecie, które są z wielką uwagą śledzone przez bohaterów i żywo komentowane.

Saga rozpoczyna się w momencie kiedy Autorka ma cztery lata i jej rodzice zamieszkali w małym miasteczku nad Narwią, gdzie ojciec po denuncjacji przełożonego z Białegostoku znalazł pracę i rozwinął skrzydła ciężko pracując aż do emerytury. Matka wychowywała córkę, często oddając się wspomnieniom z przeszłości. Wspominała dobre, radosne chwile i te smutne , przygnębiające momenty. Nie chciała pracować, to był jej wybór, ale w gorszych momentach narzekała na monotonię, rutynę prac domowych i samotność. Do starych przyjaciół dołączają nowi dzielący się wzajemnie swoimi troskami i problemami życiowymi. Pod koniec lat sześćdziesiątych nastała względna stabilizacja szczególnie w małych miasteczkach. Natykamy się na wiele zabawnych i wesołych opowieści, dziwnych zwyczajach mieszkańców. Miejscowe kumoszki plotkujące w wszystkim i wszystkich, a zachowanie rodziców Autorki dawało im świetna pożywkę do dyskusji.

Czas płynął nadeszły lata siedemdziesiąte a z nimi podwyżki, puste półki i tragiczne wydarzenia na Wybrzeżu. W tym też czasie rusza budowa wymarzonego domu matki który będzie świadkiem wielu radosnych i smutnych wydarzeń, miejscem spotkań rodzinnych i przyjacielskich. Podtrzymywania rodzinnych tradycji i zwyczajów. Do niego i atmosfery panującej w nim wracały kolejne pokolenia świętując i wspominając przeszłe czasy. Z jednej strony radość rodziców z powrotów dzieci, z drugiej strony krytyka innowacyjnych metod gospodarowania. Alkohol i papierosy były w modzie. Piło się przy każdej okazji, a paliło wszędzie. Ludzie siedzieli w zadymionych pomieszczeniach, ledwo widząc się wzajemnie i wdychając szkodliwe opary.

Szczelne do tej pory granice polskie otwierają się i nasi bohaterowie odbywają życiowe podróże poznając nieznane do tej pory kraje. Zabawne wydarzenia z podróży do Turcji, gdzie odkryli nowy, trochę szokujący świat Bliskiego Wschodu. Zmienia się gospodarka, rynek pracy, moda i zwyczaje zachodnie wkraczają do Polski. Pieniądz, pośpiech, stres rządził życiem ludzi, dobrobyt kusił, był na wyciągnięcie ręki. Porzucano państwowe posady, zakładano prywatne interesy. Wieś powoli pustoszała, młodzi wyjeżdżali do miast lub za granicę. A starych mieszkańców coraz częściej dopadały wspomnienia. Dawne wielkie zjazdy rodzinne odeszły w zapomnienie. Każdy podążał swoja drogą.
Bohaterowie starzeją się, dzieci dorastają chrzciny, wesela pogrzeby są teraz częste w ich życiu. Po latach odkrywane są rodzinne tajemnice. Wyjaśnia się w końcu źródło klątwy kobiet z rodziny Zajewiczów, które były bezdzietne, a te które doczekały się potomstwa rodziły w wielkich bólach, a na świat przychodziły same córki.

Tęsknota za rodzinnymi stronami nie opuszcza młodego pokolenia, lecz wiele lat musiało upłynąć, wiele się wydarzyć by zrozumieć przynależność do tej ziemi i stron. Silne więzi rodzinne trzymające rodzinę razem, związane na dobre i złe, wspierające się w trudnych chwilach. Smutna prawda o przemijaniu. Zżyłam się z bohaterami książki szczególnie z krewką Janką i z bólem przyszło mi się z nią rozstać jak i z wieloma innymi, którzy odeszli z tego świata.

"Dzieci tej ziemi zawsze tu znajdą pociechę, ratunek i poradę w trudnych chwilach...Wrócą, czy z pieniędzmi, czy zawodem miłosnym, czy uciekając od świata." (str.57)

Druga część sagi to podróż po II połowie XX wieku. Zdarzenia opisane w niej są prawdziwe, lecz różne są miejsca, w których się wydarzyły. Dowiadujemy się o nich z relacji mamy Autorki, samej Autorki i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka mnie pozamiatała emocjonalnie...cały czas byłam przy bohaterach, przeżywałam nawet wtedy kiedy nie czytałam. Słowa, historie poruszają emocje dogłębnie. Lubię, uwielbiam taką literaturę, która jest prawdziwą historią, ciepłą, rodzinną, (nie)zwykłą.
Polecam z całego serca, piękna książka - piękny hołd oddany przodkom.
Pani Katarzyno - chylę czoła.

Ta książka mnie pozamiatała emocjonalnie...cały czas byłam przy bohaterach, przeżywałam nawet wtedy kiedy nie czytałam. Słowa, historie poruszają emocje dogłębnie. Lubię, uwielbiam taką literaturę, która jest prawdziwą historią, ciepłą, rodzinną, (nie)zwykłą.
Polecam z całego serca, piękna książka - piękny hołd oddany przodkom.
Pani Katarzyno - chylę czoła.

Pokaż mimo to

Pokolenia 2 tom - „Powrót do domu” - II tom to obraz czasów przypadających na lata 1965-2012, które wcale nie były łatwe. To opowieść żywa i pełna emocji i historycznej prawdy, ówczesnego życia na wsi i w mieście. Autorka świetnie oddają klimat opisywanych czasów, ciekawie opisuje zmiany jakie zachodzą w stylu życia: zmieniającą się modę strojów, fryzur, muzyki, no i wchodzące nowości technologiczne. W książce nie brakuje chwil radosnych, smutnych a przy tych okazjach wznoszenia toastów, toastów, toastów, och!!! a było tych okazji, oj! było … . Czas przemija, pokolenia przemijają, a po nas pozostaną wspomnienia, pozostaną przedmioty, które po sobie zostawimy. Na jak długo???
Tak jak I tom - II tom również godny polecenia.

Pokolenia 2 tom - „Powrót do domu” - II tom to obraz czasów przypadających na lata 1965-2012, które wcale nie były łatwe. To opowieść żywa i pełna emocji i historycznej prawdy, ówczesnego życia na wsi i w mieście. Autorka świetnie oddają klimat opisywanych czasów, ciekawie opisuje zmiany jakie zachodzą w stylu życia: zmieniającą się modę strojów, fryzur, muzyki, no...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przepiekn, niesamowicie wzruszajaca opowiesc o dziejach rodziny autorki.

Przepiekn, niesamowicie wzruszajaca opowiesc o dziejach rodziny autorki.

Pokaż mimo to

''Pokolenia''to pełna wzruszeń ,momentów smutnych ,nostalgicznych powieść która wciąga i porusza.Jest to jedna w swym rodzaju opowieść o historii jednej rodziny rozciągającej się na całe stulecie.Niepowtarzalny urok dodaja tej powieści złote myśli ,anegdoty ,legendy ,rodzinne klątwy powodując uśmiech podczas czytania.Ta powieść spełnia warunki dobrej sagi-ma klimat ,wciąga i nie nudzi.Polecam.

''Pokolenia''to pełna wzruszeń ,momentów smutnych ,nostalgicznych powieść która wciąga i porusza.Jest to jedna w swym rodzaju opowieść o historii jednej rodziny rozciągającej się na całe stulecie.Niepowtarzalny urok dodaja tej powieści złote myśli ,anegdoty ,legendy ,rodzinne klątwy powodując uśmiech podczas czytania.Ta powieść spełnia warunki dobrej sagi-ma klimat ,wciąga...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Brak mi słów żeby opisać ta książkę. Wspaniała, cudowna podróż przez ciężkie czasy PRL do współczesności. Wzruszająca, wciągająca. Cudowna podróż przez życie autorki i jęk rodziny. Piękne obrazy Podlasia. Powieść uświadamia mi po raz kolejny, że w życiu liczą się ludzie, którymi się otaczamy, bez nich nic nie znaczymy. Trafia do moich ulubionych. Czytam egzemplarz z biblioteki, ale zaraz zamawiam swój własny. Będzie czekał na półce na moją córkę.

Brak mi słów żeby opisać ta książkę. Wspaniała, cudowna podróż przez ciężkie czasy PRL do współczesności. Wzruszająca, wciągająca. Cudowna podróż przez życie autorki i jęk rodziny. Piękne obrazy Podlasia. Powieść uświadamia mi po raz kolejny, że w życiu liczą się ludzie, którymi się otaczamy, bez nich nic nie znaczymy. Trafia do moich ulubionych. Czytam egzemplarz z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie mogłam normalnie funkcjonować póki nie przeczytałam ostatniej strony Pokoleń. A i teraz nie jest normalnie, bo tak bardzo brak mi Janki i jej rodziny. Polubiłam prawie każdego bohatera tej książki a nawet auto Sonie czy Wańke. Gorąco polecam!

Nie mogłam normalnie funkcjonować póki nie przeczytałam ostatniej strony Pokoleń. A i teraz nie jest normalnie, bo tak bardzo brak mi Janki i jej rodziny. Polubiłam prawie każdego bohatera tej książki a nawet auto Sonie czy Wańke. Gorąco polecam!

Pokaż mimo to

Książka równie dobra jak pierwsza część. Jak ja lubię takie rodzinne sagi z ciekawym tłem historyczno-obyczajowym. POLECAM!

Książka równie dobra jak pierwsza część. Jak ja lubię takie rodzinne sagi z ciekawym tłem historyczno-obyczajowym. POLECAM!

Pokaż mimo to

Książka mnie zafascynowała. Powieść o najnowszej historii Polski ukazana przez opis dziejów jednej rodziny. Miałam kiedyś plany, aby zapisywać ważne wydarzenia w Polsce i na świecie i co w tedy działo się w moim życiu. Ktoś inny zrobił to znacznie lepiej. No cóż, reakcje w mojej rodzinie podobne, wyjątek strajk nauczycieli w czasie matur. Mój brat przystępował wtedy do tego egzaminu... Polecam książkę tym, którzy chcą przypomnieć sobie atmosferę lat 70, 80 i 90-tych i początek nowego tysiąclecia. Takie zwykłe życie a jednak nie mogłam się oderwać od kart książki. Szkoda, że tytuł nie został wydany w serii Duże litery, zapewne były wtedy dwa tomy.

Książka mnie zafascynowała. Powieść o najnowszej historii Polski ukazana przez opis dziejów jednej rodziny. Miałam kiedyś plany, aby zapisywać ważne wydarzenia w Polsce i na świecie i co w tedy działo się w moim życiu. Ktoś inny zrobił to znacznie lepiej. No cóż, reakcje w mojej rodzinie podobne, wyjątek strajk nauczycieli w czasie matur. Mój brat przystępował wtedy do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słowa? Jak je skomponować, by zachwyt swój oddać, by wyzwaniu lektury czarującej sprostać, by wreszcie nad brzegiem modrej Narwi na zawsze pozostać?

Pierwotnie miałem w planach pokazać jedną, a później drugą. Oddzielić je krótką przestrzenią czasu, tym samym dać czas do refleksji i przemyśleń. Jednak kończąc lekturę drugiej powieści miałem już świadomość, że nie tędy droga. Choć obie żyją swoim odrębnym rytmem i tak naprawdę, jeśli nie poznamy Wieku deszczu, wieku słońca nie stanie się nic, gdy sięgniemy po Powrót do domu, to jednak warto zaczynając od tej pierwszej skończyć właśnie na tej drugiej.

Mógłbym napisać, że nie upłynęło wiele wody w Narwi, a podobne emocje bardzo długo mnie nie opuszczały. Mógłbym wspomnieć na pewną historię, która swego czasu zaskoczyła mnie bardziej, niż mógłbym przypuszczać, mógłbym, jednak pozwolę każdej z nich spokojnym nurtem dryfować w swoją stronę. Wspomnę jedynie, że obie sagi są dziełem kobiety, obie ujmują i zaskakują, onieśmielają i wzruszają. I na tym się zatrzymam. Uważny czytelnik wyłapie bez chwili wahania, co umysł mój wypełnia i dokąd myśl ma ulatuje lekka.

Pojawiają się myśli lekkie, swobodne, nieskrępowaną radością serce wypełniające. Bez nijakiego wahania odkrywana lektura maluje w świadomości czytelnika bogate we wzruszenia pełne ujmującej szczerości pragnienia. Historia Janki zawieszona w realnej przestrzeni czasowej, historia rodzinna, historia rodzinnego matecznika autorki od pierwszych stron poruszyła męską duszę. (...)

Pełny tekst recenzji książki dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2018/10/katarzyna-droga-pokolenia.html

Słowa? Jak je skomponować, by zachwyt swój oddać, by wyzwaniu lektury czarującej sprostać, by wreszcie nad brzegiem modrej Narwi na zawsze pozostać?

Pierwotnie miałem w planach pokazać jedną, a później drugą. Oddzielić je krótką przestrzenią czasu, tym samym dać czas do refleksji i przemyśleń. Jednak kończąc lekturę drugiej powieści miałem już świadomość, że nie tędy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to