Pokolenia. Powrót do domu

''Pokolenia''to pełna wzruszeń ,momentów smutnych ,nostalgicznych powieść która wciąga i porusza.Jest to jedna w swym rodzaju opowieść o historii jednej rodziny rozciągającej się na całe stulecie.Niepowtarzalny urok dodaja tej powieści złote myśli ,anegdoty ,legendy ,rodzinne klątwy powodując uśmiech podczas czytania.Ta powieść spełnia warunki dobrej sagi-ma klimat ,wciąga i nie nudzi.Polecam.

''Pokolenia''to pełna wzruszeń ,momentów smutnych ,nostalgicznych powieść która wciąga i porusza.Jest to jedna w swym rodzaju opowieść o historii jednej rodziny rozciągającej się na całe stulecie.Niepowtarzalny urok dodaja tej powieści złote myśli ,anegdoty ,legendy ,rodzinne klątwy powodując uśmiech podczas czytania.Ta powieść spełnia warunki dobrej sagi-ma klimat ,wciąga...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Brak mi słów żeby opisać ta książkę. Wspaniała, cudowna podróż przez ciężkie czasy PRL do współczesności. Wzruszająca, wciągająca. Cudowna podróż przez życie autorki i jęk rodziny. Piękne obrazy Podlasia. Powieść uświadamia mi po raz kolejny, że w życiu liczą się ludzie, którymi się otaczamy, bez nich nic nie znaczymy. Trafia do moich ulubionych. Czytam egzemplarz z biblioteki, ale zaraz zamawiam swój własny. Będzie czekał na półce na moją córkę.

Brak mi słów żeby opisać ta książkę. Wspaniała, cudowna podróż przez ciężkie czasy PRL do współczesności. Wzruszająca, wciągająca. Cudowna podróż przez życie autorki i jęk rodziny. Piękne obrazy Podlasia. Powieść uświadamia mi po raz kolejny, że w życiu liczą się ludzie, którymi się otaczamy, bez nich nic nie znaczymy. Trafia do moich ulubionych. Czytam egzemplarz z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie mogłam normalnie funkcjonować póki nie przeczytałam ostatniej strony Pokoleń. A i teraz nie jest normalnie, bo tak bardzo brak mi Janki i jej rodziny. Polubiłam prawie każdego bohatera tej książki a nawet auto Sonie czy Wańke. Gorąco polecam!

Nie mogłam normalnie funkcjonować póki nie przeczytałam ostatniej strony Pokoleń. A i teraz nie jest normalnie, bo tak bardzo brak mi Janki i jej rodziny. Polubiłam prawie każdego bohatera tej książki a nawet auto Sonie czy Wańke. Gorąco polecam!

Pokaż mimo to

Książka równie dobra jak pierwsza część. Jak ja lubię takie rodzinne sagi z ciekawym tłem historyczno-obyczajowym. POLECAM!

Książka równie dobra jak pierwsza część. Jak ja lubię takie rodzinne sagi z ciekawym tłem historyczno-obyczajowym. POLECAM!

Pokaż mimo to

Książka mnie zafascynowała. Powieść o najnowszej historii Polski ukazana przez opis dziejów jednej rodziny. Miałam kiedyś plany, aby zapisywać ważne wydarzenia w Polsce i na świecie i co w tedy działo się w moim życiu. Ktoś inny zrobił to znacznie lepiej. No cóż, reakcje w mojej rodzinie podobne, wyjątek strajk nauczycieli w czasie matur. Mój brat przystępował wtedy do tego egzaminu... Polecam książkę tym, którzy chcą przypomnieć sobie atmosferę lat 70, 80 i 90-tych i początek nowego tysiąclecia. Takie zwykłe życie a jednak nie mogłam się oderwać od kart książki. Szkoda, że tytuł nie został wydany w serii Duże litery, zapewne były wtedy dwa tomy.

Książka mnie zafascynowała. Powieść o najnowszej historii Polski ukazana przez opis dziejów jednej rodziny. Miałam kiedyś plany, aby zapisywać ważne wydarzenia w Polsce i na świecie i co w tedy działo się w moim życiu. Ktoś inny zrobił to znacznie lepiej. No cóż, reakcje w mojej rodzinie podobne, wyjątek strajk nauczycieli w czasie matur. Mój brat przystępował wtedy do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słowa? Jak je skomponować, by zachwyt swój oddać, by wyzwaniu lektury czarującej sprostać, by wreszcie nad brzegiem modrej Narwi na zawsze pozostać?

Pierwotnie miałem w planach pokazać jedną, a później drugą. Oddzielić je krótką przestrzenią czasu, tym samym dać czas do refleksji i przemyśleń. Jednak kończąc lekturę drugiej powieści miałem już świadomość, że nie tędy droga. Choć obie żyją swoim odrębnym rytmem i tak naprawdę, jeśli nie poznamy Wieku deszczu, wieku słońca nie stanie się nic, gdy sięgniemy po Powrót do domu, to jednak warto zaczynając od tej pierwszej skończyć właśnie na tej drugiej.

Mógłbym napisać, że nie upłynęło wiele wody w Narwi, a podobne emocje bardzo długo mnie nie opuszczały. Mógłbym wspomnieć na pewną historię, która swego czasu zaskoczyła mnie bardziej, niż mógłbym przypuszczać, mógłbym, jednak pozwolę każdej z nich spokojnym nurtem dryfować w swoją stronę. Wspomnę jedynie, że obie sagi są dziełem kobiety, obie ujmują i zaskakują, onieśmielają i wzruszają. I na tym się zatrzymam. Uważny czytelnik wyłapie bez chwili wahania, co umysł mój wypełnia i dokąd myśl ma ulatuje lekka.

Pojawiają się myśli lekkie, swobodne, nieskrępowaną radością serce wypełniające. Bez nijakiego wahania odkrywana lektura maluje w świadomości czytelnika bogate we wzruszenia pełne ujmującej szczerości pragnienia. Historia Janki zawieszona w realnej przestrzeni czasowej, historia rodzinna, historia rodzinnego matecznika autorki od pierwszych stron poruszyła męską duszę. (...)

Pełny tekst recenzji książki dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2018/10/katarzyna-droga-pokolenia.html

Słowa? Jak je skomponować, by zachwyt swój oddać, by wyzwaniu lektury czarującej sprostać, by wreszcie nad brzegiem modrej Narwi na zawsze pozostać?

Pierwotnie miałem w planach pokazać jedną, a później drugą. Oddzielić je krótką przestrzenią czasu, tym samym dać czas do refleksji i przemyśleń. Jednak kończąc lekturę drugiej powieści miałem już świadomość, że nie tędy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię sagi rodzinne, wspomnienia, historie, które napisało życie.
Autorka opowiada dzieje swojej rodziny,ale jej opowieść może mieć charakter uniwersalny, bo podobne przeżycia były udziałem wielu polskich rodzin na przestrzeni ostatnich osiemdziesięciu, dziewięćdziesięciu lat.
Czytałam z zainteresowaniem i dużą przyjemnością odnajdując w obydwu powieściach echa opowieści moich bliskich, ich wspomnienia, a w pewnym momencie odnalazłam swoje własne doświadczenia i przeżycia.
Interesująca narracja, żywe postacie i duży autentyzm to bezsprzeczne walory cyklu "Pokolenie"

Lubię sagi rodzinne, wspomnienia, historie, które napisało życie.
Autorka opowiada dzieje swojej rodziny,ale jej opowieść może mieć charakter uniwersalny, bo podobne przeżycia były udziałem wielu polskich rodzin na przestrzeni ostatnich osiemdziesięciu, dziewięćdziesięciu lat.
Czytałam z zainteresowaniem i dużą przyjemnością odnajdując w obydwu powieściach echa opowieści...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przez obie części przebija się bezkonkurencyjnie jedna postać - Janka. Nie wiem, czy rzeczywiście była taką osobą w realnym świecie, ale chyba tak, skoro jej charyzma przedziera się przez papier. Wydaje mi się, że jest to taka laurka córki dla matki - bardzo treściwa laurka. Historia Janki i jej rodziny bardzo mnie wciągnęła. Nie raz zaśmiałam się czytając różne historie czy plotki ze wsi, które opowiadała główna bohaterka ;) Nie raz też łezka zakręciła się w oku. Bo to i taka historia, gdzie każdy z nas może odnaleźć podobieństwa z własnego życia.
Na pewno kiedyś wrócę jeszcze do tej sagi, a to chyba mówi o książce wszystko.

Przez obie części przebija się bezkonkurencyjnie jedna postać - Janka. Nie wiem, czy rzeczywiście była taką osobą w realnym świecie, ale chyba tak, skoro jej charyzma przedziera się przez papier. Wydaje mi się, że jest to taka laurka córki dla matki - bardzo treściwa laurka. Historia Janki i jej rodziny bardzo mnie wciągnęła. Nie raz zaśmiałam się czytając różne historie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z lepszych sag jakie przeczytałam. W punkt, nie przeciągnięte, czy rozwleczone. Polecam zwłaszcza osobom które urodziły się w latach 60 czy 70 - nie będą miały problemów ze zrozumieniem niektórych faktów czy emocji, które towarzyszyły bohaterom.

Jedna z lepszych sag jakie przeczytałam. W punkt, nie przeciągnięte, czy rozwleczone. Polecam zwłaszcza osobom które urodziły się w latach 60 czy 70 - nie będą miały problemów ze zrozumieniem niektórych faktów czy emocji, które towarzyszyły bohaterom.

Pokaż mimo to

Dziękuję za tę książkę, za wycieczkę w przeszłość. Za opis mojego dzieciństwa i młodości, za rodzinne wspomnienia, które przywołała. Za uświadomienie, że w tym zaganianym życiu ważne jest nie tylko najbliższe otoczenie, ale i kuzyni,dawne przyjaźnie i znajomi

Dziękuję za tę książkę, za wycieczkę w przeszłość. Za opis mojego dzieciństwa i młodości, za rodzinne wspomnienia, które przywołała. Za uświadomienie, że w tym zaganianym życiu ważne jest nie tylko najbliższe otoczenie, ale i kuzyni,dawne przyjaźnie i znajomi

Pokaż mimo to