Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie jak życie, suma przypadków i wyborów, namiętności i nienawiści. Tyle, ze dzieje się na śląskiej ziemi. Czarnej od węgla, wydzieranej i dzielonej przez sąsiadów.
Książka dobra, do przemyślenia i prześledzenia historii dwóch rodzin, przekonania się po raz kolejny, że nic nie jest czarno-białe.
Czasy mieszają się ale jednocześnie tworzą ciągłość.
Trochę mi zajęło zanim wsłuchałam się w ten rytm chronologii i styl krótkich zdań ale wspaniała interpretacja Dariusza Chojnackiego bardzo w tym pomogła. Przekład Grzegorza Kulika świetny.
Nie mówię po śląsku chociaż tu mieszkam, jestem z nim tylko osłuchana, ale nawet jeśli jakiś wyraz był mi obcy to z kontekstu można było się domyślić.
Drach, latawiec... mnie słuchając wydawało się, ze narratorem jest ziemia, która przygarnie wszystkich, z której się wyrasta i do której wraca.

Życie jak życie, suma przypadków i wyborów, namiętności i nienawiści. Tyle, ze dzieje się na śląskiej ziemi. Czarnej od węgla, wydzieranej i dzielonej przez sąsiadów.
Książka dobra, do przemyślenia i prześledzenia historii dwóch rodzin, przekonania się po raz kolejny, że nic nie jest czarno-białe.
Czasy mieszają się ale jednocześnie tworzą ciągłość.
Trochę mi zajęło zanim...

No i doczekałam się kolejnego tomu.
Z ogromną przyjemnością spotykam się z Pią i Oliverem bo książki z nimi to dobry styl klasycznego kryminału.
I lubię też zajrzeć przez dziurkę od klucza do ich prywatnego życia. Równie ciekawego co zagadki przez nich rozwiązywane.

No i doczekałam się kolejnego tomu.
Z ogromną przyjemnością spotykam się z Pią i Oliverem bo książki z nimi to dobry styl klasycznego kryminału.
I lubię też zajrzeć przez dziurkę od klucza do ich prywatnego życia. Równie ciekawego co zagadki przez nich rozwiązywane.

Ciekawy pomysł, dobrze się czytało tylko za krótko. Nie zdążyłam porządnie wejść w strefę mroku w jaką autorka chciała mnie wciągnąć.
Za dużo szybkiej akcji a za mało budowania napięcia i grozy.
Zakończenie zaskakujące, pewnie będzie następny tom. Zobaczymy czy też nie będę się bała. ;-)

Ciekawy pomysł, dobrze się czytało tylko za krótko. Nie zdążyłam porządnie wejść w strefę mroku w jaką autorka chciała mnie wciągnąć.
Za dużo szybkiej akcji a za mało budowania napięcia i grozy.
Zakończenie zaskakujące, pewnie będzie następny tom. Zobaczymy czy też nie będę się bała. ;-)

Wydaje mi się, że ten tom był mniej „szalony” niż poprzednie. Mimo to bawiłam się świetnie. Jak zawsze. :-D
Podobało mi się pokazanie spojrzenia miasta na całą sytuację, to było takie delikatne zatrzymanie i uspokojenie zawirowań, w które wkręcali czytelnika główni bohaterowie.
No i oczywiście uwielbiam Gucia!

Wydaje mi się, że ten tom był mniej „szalony” niż poprzednie. Mimo to bawiłam się świetnie. Jak zawsze. :-D
Podobało mi się pokazanie spojrzenia miasta na całą sytuację, to było takie delikatne zatrzymanie i uspokojenie zawirowań, w które wkręcali czytelnika główni bohaterowie.
No i oczywiście uwielbiam Gucia!

Oj, denerwowały mnie niekonsekwencje głównej bohaterki. Niby taka utytułowana, wykształcona a popełniała podstawowe błędy dyskwalifikujące ją jako psychologa.
Błędy wychowawcze wobec własnych dzieci, błędy w opanowaniu własnych traum i związane z tym błędy w opiece nad pacjentem.
Mogę zrozumieć chaos emocjonalny i nieradzenie sobie po dramatycznych przeżyciach ale takie nagromadzenie złych decyzji i niesłuchanie innych to było już za bardzo nierealne.
Sama koncepcja podobieństwa pacjenta do syna i reakcji na nie super. Ale reszta? Mało autentyczna.

Oj, denerwowały mnie niekonsekwencje głównej bohaterki. Niby taka utytułowana, wykształcona a popełniała podstawowe błędy dyskwalifikujące ją jako psychologa.
Błędy wychowawcze wobec własnych dzieci, błędy w opanowaniu własnych traum i związane z tym błędy w opiece nad pacjentem.
Mogę zrozumieć chaos emocjonalny i nieradzenie sobie po dramatycznych przeżyciach ale takie...