Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Patchwork.
Powiedzmy sobie szczerze - debiut Anastazji Drabot mógł być o wiele lepszy gdyby opieka redaktorska była lepsza. Dlaczego nie znalazła się osoba, która wskazałaby ewidentne błędy, których spokojnie dałoby się uniknąć? W polskiej policji nie ma detektywów. Nawet jeśli policjant zostałby zawieszony za seks ze świadkiem, to nie zdawałby broni i odznaki (blachy raczej) koledze tylko na komendzie. Sorry, ale tu jest Polska a nie Ameryka. Pierwszy też raz widzę w polskiej sensacji ten sposób prowadzenia śledztwa - to są metody prywatnych anglosaskich detektywów z dawnych lat (Christie, Chandler), które do polskiej rzeczywistości mają się nijak. Gdzie był research, gdzie był redaktor? Do tego za dużo łzawego romantyzmu w wykonaniu Bruna, rodzinnych kinder niespodzianek a pomysłu na dziewczynę w bieli i jego rozwiązania nawet nie skomentuję. Wszystkiego za dużo, jakby Drabot nie potrafiła wybrać, z których pomysłów zrezygnować, więc wykorzystała wszystkie. I znowu - zabrakło redaktorskich nożyczek.
Autorka szuka swojego stylu a na razie weźmie trochę stąd, trochę stamtąd i próbuje złożyć coś własnego. Z różnym skutkiem. A jednak mimo tego nadmiaru pomysłów, podpatrywania i klisz, ta książka ma coś w sobie. Postaci są dobrze napisane (Rozalia), widać dobrą zdolność obserwacji i swobodę językową.
Przed Drabot jeszcze sporo pracy, ale jestem ciekawa jej kolejnej książki i tego w jaką stronę i czy rozwinie się jej pisanie. Daję 6/10 i kredyt zaufania.

Patchwork.
Powiedzmy sobie szczerze - debiut Anastazji Drabot mógł być o wiele lepszy gdyby opieka redaktorska była lepsza. Dlaczego nie znalazła się osoba, która wskazałaby ewidentne błędy, których spokojnie dałoby się uniknąć? W polskiej policji nie ma detektywów. Nawet jeśli policjant zostałby zawieszony za seks ze świadkiem, to nie zdawałby broni i odznaki (blachy...