Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po raz pierwszy mam styczność z twórczością tej pisarki. Historia przeciętna, taka lekka w czytaniu.

Nie polecam jak na pierwsza styczność z pisarką. Mam nadzieję, że pozostałe są lepsze.

Po raz pierwszy mam styczność z twórczością tej pisarki. Historia przeciętna, taka lekka w czytaniu.

Nie polecam jak na pierwsza styczność z pisarką. Mam nadzieję, że pozostałe są lepsze.

Totalnie inna niż dotychczasowe powieści Colleen Hoover. Nie jestem w stanie powiedzieć czy to jest dobry thriller, bo nie czytam tego rodzaju książek, chociaż po przeczytaniu tego mam ochotę sięgnąć po jakiś kolejny.
Książka nie jest bardzo przerażająca (tak jak "Lśnienie" Stephen Kinga), ale za to wciągająca. Bardzo podobało mi się przeplatanie rozdziałów autobiografii i tego co się działo w rzeczywistości.

Czytając autobiografie Verity doszłam do wniosku, że kobieta jest w stanie zrobić wszystko jeśli ma obsesje na punkcie kogoś bliskiego. Miała pomysły, które nie tylko przerażają co masz taką myśl w głowie "Jak? Jak tak można?", takie totalne niezrozumienie bohaterki.

Totalnie inna niż dotychczasowe powieści Colleen Hoover. Nie jestem w stanie powiedzieć czy to jest dobry thriller, bo nie czytam tego rodzaju książek, chociaż po przeczytaniu tego mam ochotę sięgnąć po jakiś kolejny.
Książka nie jest bardzo przerażająca (tak jak "Lśnienie" Stephen Kinga), ale za to wciągająca. Bardzo podobało mi się przeplatanie rozdziałów autobiografii i...

Jak o pierwszym tomie nie byłam w stanie wyrazić swojej opinii, nie powaliła mnie na kawałki, ale tez nie była najgorsza. Pisanie z perspektywy dwóch osób jest bardzo fajnym zabiegiem literackim, jednak gdy piszemy z perspektywy 4 osób to moim zdaniem lekka przesada.

Historia Reida, Emmy, Grahama oraz Brooke moim zdaniem mogłabym zostać napisana przez dwóch głównych bohaterów, tak jak pierwsza cześć. Moim zdaniem wprowadzili to czytelnika w lekkie zamieszanie.

Jak o pierwszym tomie nie byłam w stanie wyrazić swojej opinii, nie powaliła mnie na kawałki, ale tez nie była najgorsza. Pisanie z perspektywy dwóch osób jest bardzo fajnym zabiegiem literackim, jednak gdy piszemy z perspektywy 4 osób to moim zdaniem lekka przesada.

Historia Reida, Emmy, Grahama oraz Brooke moim zdaniem mogłabym zostać napisana przez dwóch głównych...

Od niedawna mam do czynienia z literaturą Remigiusza Mroza, ale mogę powiedziec, że każda przeczytana książka jest lepsza od poprzedniej.
Książka jest podzielona na dwie historie, jedną pisana z punktu widzenia Tesy, a druga jest retrospekcją, przynajmniej takie było moje pierwsze wrazenie. Nie chcę, żeby ta opinia była spoilerem, dlatego jedyne co mogę powiedzieć to gorąca POLECAM!

Od niedawna mam do czynienia z literaturą Remigiusza Mroza, ale mogę powiedziec, że każda przeczytana książka jest lepsza od poprzedniej.
Książka jest podzielona na dwie historie, jedną pisana z punktu widzenia Tesy, a druga jest retrospekcją, przynajmniej takie było moje pierwsze wrazenie. Nie chcę, żeby ta opinia była spoilerem, dlatego jedyne co mogę powiedzieć to...

Książka w sam raz na raz :)
Lekka, dobra na wolny wieczór. Historia, trochę przypomina film "Świąteczny książe", chociaż zakończenie mnie zakończyło.

Książka w sam raz na raz :)
Lekka, dobra na wolny wieczór. Historia, trochę przypomina film "Świąteczny książe", chociaż zakończenie mnie zakończyło.

Oj, chyba sama nie wiem co mam napisać.
Historia powaliła mnie na łopatki. Rozpad małżeństwa z powodu depresji jednego z małżonków, ich kłótnie, próby odbudowania związku przedstawione realnie. W momencie, gdy myślisz, że zaraz nastąpi happy end autorka bombarduje Ciebie strasznym wydarzeniem. Ostatnie rozdziały były męką, choć z jednej strony uważam, że za długo opisane to wiem, że w rzeczywistości tak to wygląda.

Oj, chyba sama nie wiem co mam napisać.
Historia powaliła mnie na łopatki. Rozpad małżeństwa z powodu depresji jednego z małżonków, ich kłótnie, próby odbudowania związku przedstawione realnie. W momencie, gdy myślisz, że zaraz nastąpi happy end autorka bombarduje Ciebie strasznym wydarzeniem. Ostatnie rozdziały były męką, choć z jednej strony uważam, że za długo opisane...

To moja pierwsza styczność z twórczością Penelope Ward, jednak nie ostatnia.
Bardzo przyjemnie się czyta i ciężko się od niej oderwać, ale tylko do połowy... Moment, w którym cała historia zostaje przedstawiona z punkty widzenia Eleca, staje się nudne, nie wnosi praktycznie nic. Jedynie fragment o dzieciństwie Eleca ma jakiekolwiek sens, resztę zdecydowanie można pominąć.
Jest coś za co podobała mi się ta książka, kreowanie postaci, ich wrogość na początku, zmiany w zachowaniu o 180 stopni, emocje, które towarzyszyły mi podczas czytanie, które sprawiały, że nie mogłam się oderwać.

To moja pierwsza styczność z twórczością Penelope Ward, jednak nie ostatnia.
Bardzo przyjemnie się czyta i ciężko się od niej oderwać, ale tylko do połowy... Moment, w którym cała historia zostaje przedstawiona z punkty widzenia Eleca, staje się nudne, nie wnosi praktycznie nic. Jedynie fragment o dzieciństwie Eleca ma jakiekolwiek sens, resztę zdecydowanie można pominąć....

Określenie „weszłam do umysłu kobiety” może trochę dziwnie zabrzmieć, gdyż sama jestem kobieta. Szczerze mówiąc, nie sądziłam, że aż tak wszystko przeżywamy, analizujemy, próbujemy kogoś kontrolować, śledzić itp.

Wszystko by było super, gdyby książka opowiadała o związku kobiety z mężczyzna, a nie dwóch mężczyzn. Tym bardziej zrozumcie moje zdziwienie, jak momentami nie dawałam rady skończyć części.

Ogólny pomysł za opowiedzenie historii „miłości” dwóch mężczyzn moim zdaniem bardzo oryginalny. Opis scen seksualnych nie jest skandaliczny, wręcz bym powiedziała, że „dziewiczy”. Moja opinia? Mieszana.

Określenie „weszłam do umysłu kobiety” może trochę dziwnie zabrzmieć, gdyż sama jestem kobieta. Szczerze mówiąc, nie sądziłam, że aż tak wszystko przeżywamy, analizujemy, próbujemy kogoś kontrolować, śledzić itp.

Wszystko by było super, gdyby książka opowiadała o związku kobiety z mężczyzna, a nie dwóch mężczyzn. Tym bardziej zrozumcie moje zdziwienie, jak momentami nie...

Stwierdzenie, że to dobra książka raczej nie jest odpowiednie do tego rodzaju powieści. Zdecydowanie mogę powiedzieć, że nie jest taka brutalna jak „Inny świat”, nie ma przedstawionych scen gwałtu, których nie jestem w stanie przeczytać.
Historia miłości Gity i Lale w obozie koncentracyjnym Auschwitz wciągnęła mnie, natomiast życie w obozie jest przedstawione w „lajtowy” sposób.

Stwierdzenie, że to dobra książka raczej nie jest odpowiednie do tego rodzaju powieści. Zdecydowanie mogę powiedzieć, że nie jest taka brutalna jak „Inny świat”, nie ma przedstawionych scen gwałtu, których nie jestem w stanie przeczytać.
Historia miłości Gity i Lale w obozie koncentracyjnym Auschwitz wciągnęła mnie, natomiast życie w obozie jest przedstawione w „lajtowy”...

Można powiedzieć, że pochłonęłam ją na raz. Co prawda dawno nic nie czytałam i byłam spragniona jakiegoś romansidła, ale nie zmienia to faktu, że spodobała mi się <3. Wysoki, dobrze zbudowany zawodnik MMA zawładnął moim sercem.
Książka jest bardzo fajnie napisana, jeden rozdział z perspektywy kobiety, Elle, a następny z perspektywy mężczyzny, Nico. Historia w ciekawy sposób opisana, bardzo szybko się czyta :D

Można powiedzieć, że pochłonęłam ją na raz. Co prawda dawno nic nie czytałam i byłam spragniona jakiegoś romansidła, ale nie zmienia to faktu, że spodobała mi się <3. Wysoki, dobrze zbudowany zawodnik MMA zawładnął moim sercem.
Książka jest bardzo fajnie napisana, jeden rozdział z perspektywy kobiety, Elle, a następny z perspektywy mężczyzny, Nico. Historia w ciekawy...

Dobra, to mało powiedziane. Zdecydowanie inna niż wszystkie romansidła jakie czytałam. Ukazanie miłości do osoby, która jest totalnie odizolowana od świata i do tego nie mówi, przez straszny wypadek, sprawia, że książka wyróżnia się na tle innych.

Kiedyś przeczytałam, że twórczość Mii Sheridan jest w stanie pochłonąć osobę i tak było ze mną. Nie chcę tutaj spoilerować, przeczytajcie i sami oceńcie.

Jeden z najpiękniejszych cytatów, niektórym może się wydać banalny, ale sprawił, że łezka w oku mi się zakręciła:
"Moje serce należy do ciebie, Bree. I gdybyś przypadkiem się zastanawiała- nie, nie chcę go z powrotem."

Dobra, to mało powiedziane. Zdecydowanie inna niż wszystkie romansidła jakie czytałam. Ukazanie miłości do osoby, która jest totalnie odizolowana od świata i do tego nie mówi, przez straszny wypadek, sprawia, że książka wyróżnia się na tle innych.

Kiedyś przeczytałam, że twórczość Mii Sheridan jest w stanie pochłonąć osobę i tak było ze mną. Nie chcę tutaj spoilerować,...

Zdecydowanie za krótka! Albo po prostu za szybko ją pochłonęłam :)
W 100% zgadzam się z opisem na książce "Czytelniczki będą błagać o więcej!".

Książka zdecydowanie wyróżnia się tym, że Miles czeka i obserwuje przed 5 lat miłość swojego życia, Mallory. Nie chce tutaj spoilerować, ale jest to troszeczkę creepy, bo tak mógłby zaczynać się dramat albo thriller xD. Urzekło mnie to, że autorki tej książki, pokazują ich życie po kilku/kilkunastu latach, co tak naprawdę rzadko się zdarza w powieściach romantycznych, a tego najbardziej mi brakuje.

Zdecydowanie za krótka! Albo po prostu za szybko ją pochłonęłam :)
W 100% zgadzam się z opisem na książce "Czytelniczki będą błagać o więcej!".

Książka zdecydowanie wyróżnia się tym, że Miles czeka i obserwuje przed 5 lat miłość swojego życia, Mallory. Nie chce tutaj spoilerować, ale jest to troszeczkę creepy, bo tak mógłby zaczynać się dramat albo thriller xD. Urzekło...

Niestety, to ostatnia książka z cyklu "After".Pomimo tego, że to już czwarta część to nie było momentu w którym książka zaczęła by mnie nudzić, wręcz przeciwnie! Bohaterów poznajemy przez cały czas trwania serii, przez co książka jest jeszcze bardziej ciekawa i ciężko ją odłożyć. Mogę śmiało powiedzieć, że wszystkie części są jednakowo świetnie napisane.
Jak w każdym romansidle na samym końcu spodziewamy się szczęśliwego zakończenia. Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się takiego obrotu akcji pod sam koniec książki, jednak dzięki temu można było dostrzec chemię między nimi oraz fakt, że oboje w jakiś sposób nie umieją sobie ułożyć życia bez siebie, że pomimo odległości i tak znajdą sposób by się spotkać.

"Po prostu musiałam to wszystko z siebie wyrzucić, ponieważ mam wrażenie, że tonę i trudno mi się utrzymać na powierzchni, zwłaszcza kiedy walczę z falami nie po to, by uratować siebie, tylko jego."

"Patrząc na ścianę, uświadamiam sobie, że nie muszę niczego czuć, jeśli nie chcę. Nie muszę niczego pamiętać, jeśli nie chcę. Mogę zapomnieć o wszystkim i nigdy nie pozwolić na to, by wspomnienia znów mnie okaleczyły."

Niestety, to ostatnia książka z cyklu "After".Pomimo tego, że to już czwarta część to nie było momentu w którym książka zaczęła by mnie nudzić, wręcz przeciwnie! Bohaterów poznajemy przez cały czas trwania serii, przez co książka jest jeszcze bardziej ciekawa i ciężko ją odłożyć. Mogę śmiało powiedzieć, że wszystkie części są jednakowo świetnie napisane.
Jak w każdym...

Szczerze mogę powiedzieć, że bardziej mi się podobała niż pierwsza część. Na pewno jest to związane z fabułą, jest o wiele bardziej realna niż w pierwszej części i jest o wiele więcej momentów, dzięki którym można powiedzieć, że książka należy do literatury erotycznej, chociaż czytałam o wiele lepsze erotyki.
Nie jestem w stanie powiedzieć, czy polecam tą książkę czy nie, ale jeśli ktoś przeczytał pierwszą część to warto sięgnąć po kolejną. Jestem pewna, że przeczytam trzecią część.

Szczerze mogę powiedzieć, że bardziej mi się podobała niż pierwsza część. Na pewno jest to związane z fabułą, jest o wiele bardziej realna niż w pierwszej części i jest o wiele więcej momentów, dzięki którym można powiedzieć, że książka należy do literatury erotycznej, chociaż czytałam o wiele lepsze erotyki.
Nie jestem w stanie powiedzieć, czy polecam tą książkę czy nie,...

Ciężko jest mi dać opinie tej książce. Pierwsze dwie części bardzo mi się podobały, jednak nie jestem pewna czy mogę to powiedzieć o ostatnim tomie. W połowie książka zaczęła mnie trochę przynudzać i nie sięgałam z chęcią do czytania jej i pewnie nadal bym jej nie skończyła gdyby nie zbliżający się termin zwrotu. W pewnym momencie aż zaczęłam odliczać strony do końca byle by mieć ją już za sobą, jednak końcówka mnie totalnie rozwaliła. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Moim zdaniem dla samego zakończenia warto tą książkę przeczytać.

"Odwaga czasem oznacza, że mimo bólu zaciskasz zęby i każdego dnia na nowo podejmujesz wysiłek, mozolną pracę na rzecz lepszego jutra."

Ciężko jest mi dać opinie tej książce. Pierwsze dwie części bardzo mi się podobały, jednak nie jestem pewna czy mogę to powiedzieć o ostatnim tomie. W połowie książka zaczęła mnie trochę przynudzać i nie sięgałam z chęcią do czytania jej i pewnie nadal bym jej nie skończyła gdyby nie zbliżający się termin zwrotu. W pewnym momencie aż zaczęłam odliczać strony do końca byle...

Po pierwszych paru stronach nie sądziłam, że książka wywrze na mnie aż takie wrażenie., az tak mnie pochłonie. Z każdym rozdziałem coraz bardziej przeżywałam historie Hannah i to jak zostało potraktowana przez swoich znajomych, co skłoniło ja w ostateczności to popełnienia samobójstwa.
W sumie po raz pierwszy wzięłam do ręki książkę związana ze śmiercią, samobójstwem. Gdzieś tam w innych powieściach był epizod związany z tym, ze ktoś umiera ale nigdy nie czytałam książki tylko i wyłącznie o tym.
'Tak naprawdę, do nas należy jedynie.... teraz.'

Po pierwszych paru stronach nie sądziłam, że książka wywrze na mnie aż takie wrażenie., az tak mnie pochłonie. Z każdym rozdziałem coraz bardziej przeżywałam historie Hannah i to jak zostało potraktowana przez swoich znajomych, co skłoniło ja w ostateczności to popełnienia samobójstwa.
W sumie po raz pierwszy wzięłam do ręki książkę związana ze śmiercią, samobójstwem....

Niektóre cykle książek z każdą kolejną wydawana częścią wydają się przeciągane, problemy wymyślane. Możliwe, że niektórzy stwierdzą, że z tą serią książek jest podobnie, jednak osobiście ja tak nie uważam. Moim zdaniem z każdą kolejną częścią coraz lepiej możemy poznać bohaterów, ich zmagania się z przeszłością ( zarówno Hardin jak i Tessa nie wiedzą wszystkiego o swoich rodzicach) oraz problemami między nimi. Chociaż chyba najbardziej urzeka mnie to, że książka jest pisana raz z punktu widzenia Hardina a raz z punktu widzenia Tessy. Pomimo ilości stron (co niektórych może przerazić, bo jest ich ponad 850), książka jest warta przeczytania, a ja jestem pewna, że sięgnę po kolejną cześć.

" Jest spora różnica między niemożnością życia bez kogoś a kochaniem go. "

Niektóre cykle książek z każdą kolejną wydawana częścią wydają się przeciągane, problemy wymyślane. Możliwe, że niektórzy stwierdzą, że z tą serią książek jest podobnie, jednak osobiście ja tak nie uważam. Moim zdaniem z każdą kolejną częścią coraz lepiej możemy poznać bohaterów, ich zmagania się z przeszłością ( zarówno Hardin jak i Tessa nie wiedzą wszystkiego o swoich...

Pomimo tego, że zaczęłam od przeczytania drugiej części, gdyż nie byłam świadoma istnieniem pierwszej, nie miałam większego problemu z odnalezieniem się w książce.
Z jednej strony książka wydaje się być tak kolokwialnie mówiąc lekka, pomimo tego, że główna bohaterka, Olivia straciła rodziców, jednak im bardziej poznajemy Ashtona już taka nie jest. Nie chce nikomu spoilerować książki, ale uważam, że jest warta przeczytania. Mnie osobiście pochłonęła i przeczytanie jej nie zajęło mi dużo czasu i jestem pewna, że sięgną po pierwszą część tej serii, gdyż wydaje się ciekawa, pomimo tego że znasz już dalsze losy bohaterów. Polecam.

" Ponieważ nie jesteś dziewczyną na jedną noc, Irlandko.-...- Dla mnie jesteś dziewczyną na zawsze."

Pomimo tego, że zaczęłam od przeczytania drugiej części, gdyż nie byłam świadoma istnieniem pierwszej, nie miałam większego problemu z odnalezieniem się w książce.
Z jednej strony książka wydaje się być tak kolokwialnie mówiąc lekka, pomimo tego, że główna bohaterka, Olivia straciła rodziców, jednak im bardziej poznajemy Ashtona już taka nie jest. Nie chce nikomu...

Sięgając po tą książkę, byłam przekonana, że to zwykłe tzw. "romansidło", nie zdawałam sobie sprawy, że może mnie aż tak wciągnąć, że od razu musiałam przeczytać drugą część.
Historia już na samym początku sprawia wrażenie ciekawej, to jak Hardin traktuje Tessę, raz jest miłym facetem a w następnej chwili zmienia się o 180 stopni. Podobnie jest z Tessą, na początku wydaje się pobożną dziewczyną, jednak dopiero przy nim zaczyna tak naprawdę żyć.
Polecam!

"Najlepsze w czytaniu jest to, że uciekasz ze swojego życia, możesz przeżyć setki, a nawet tysiące innych żyć"

Sięgając po tą książkę, byłam przekonana, że to zwykłe tzw. "romansidło", nie zdawałam sobie sprawy, że może mnie aż tak wciągnąć, że od razu musiałam przeczytać drugą część.
Historia już na samym początku sprawia wrażenie ciekawej, to jak Hardin traktuje Tessę, raz jest miłym facetem a w następnej chwili zmienia się o 180 stopni. Podobnie jest z Tessą, na początku wydaje...

Gdybym wcześniej nie czytała "50 shades of Grey" pewnie byłabym zachwycona tą książką. Jednak czytałam. Autorka "Dotyku Crossa" moim zdaniem dużo skopiowała z E.L.James, sam pomysł napisania takiej książki pewnie wziął się po przeczytaniu "50 shades of Grey".Historia jest bardzo podobna, on bogaty, właściciel firmy, ona dopiero zaczyna pracę. Jednak sposób podejścia Gideona do Evy, jak dla mnie jest dość szokujący. Na pewno mroczna strona Crossa jest mroczniejsza niż Christiana Greya, przynajmniej mi się tak wydaje.
Powiem tak, jeśli komuś nie podobał się red room w mieszkaniu Greya a reszta tak, to na pewno spodoba mu się "Dotyk Crossa", a jeśli ktoś się zabiera za przeczytanie Greya, to niech najpierw zacznie od tej książki. W sumie nie wiem czy polecam przeczytanie czy nie.

Gdybym wcześniej nie czytała "50 shades of Grey" pewnie byłabym zachwycona tą książką. Jednak czytałam. Autorka "Dotyku Crossa" moim zdaniem dużo skopiowała z E.L.James, sam pomysł napisania takiej książki pewnie wziął się po przeczytaniu "50 shades of Grey".Historia jest bardzo podobna, on bogaty, właściciel firmy, ona dopiero zaczyna pracę. Jednak sposób podejścia Gideona...