Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Solidny album prezentujący dzieje mody od prehistorycznych przepasek po LED-owe sukienki. Dobór materiału ilustracyjnego nieźle komponuje się z treścią, która mimo sporych skrótów spowodowanych zapewne ograniczoną objętością książki (przy ogromnej rozległości tematu) całkiem dobrze tłumaczy społeczno-kulturowy rozwój mody. Piszę "nieźle" i "całkiem", bo mimo wszystko zabrakło mi pewnego usystematyzowania narracji, co czyniło książkę nieco chaotyczną. Chyba nie poleciłabym jej jako pierwszy kontakt z historią mody.

Mam także uwagi do redakcji - sporo literówek, jakieś przesunięcia tekstów, miejscami niezbyt czytelny wybór rozmieszczenia ilustracji... Za tę cenę można by się bardziej postarać.

Solidny album prezentujący dzieje mody od prehistorycznych przepasek po LED-owe sukienki. Dobór materiału ilustracyjnego nieźle komponuje się z treścią, która mimo sporych skrótów spowodowanych zapewne ograniczoną objętością książki (przy ogromnej rozległości tematu) całkiem dobrze tłumaczy społeczno-kulturowy rozwój mody. Piszę "nieźle" i "całkiem", bo mimo wszystko...

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Nie żebym wątpiła w lekkość pióra i wysmakowane oko autorki, znanej przecież w kręgach rekonstrukcyjnych i kostiumerskich z bloga "Domowa kostiumologia", ale wcale nie jest łatwo pisać o modzie bez uciekania w skróty myślowe, albo, wręcz przeciwnie, bez wpadania w wir dygresji. Nie jest też łatwo zilustrować temat tak pełen subtelnych niuansów. A tu wszystko jest na swoim miejscu - krótkie acz skondensowane podrozdziały dają kompleksowy obraz każdej dekady, zdjęcia i ilustracje pokazują nie tylko piękne aktorki i modowe "influencerki", ale też zupełnie zwykłe kobiety, które o wiele łatwiej porównywać z babkami i prababkami z domowych albumów.

Wartością jest też to, że nie jest to książka wyłącznie o zmianach w stylu ubierania. Równie ważnymi, a być może i ważniejszymi bohaterami są tu rozwój społeczny i kontekst historyczny. Karolina bardzo zgrabnie tłumaczy, skąd owe zmiany się brały.

Dużym plusem książki jest również ograniczenie czasowe i terytorialne, co polecam wszystkim marzącym o pisaniu historycznych przekrojówek przez kontynenty i tysiąclecia.

I last, but not least - zdjęcia autorki przed każdym rozdziałem. Bezbłędne.
Czekam na kolejne książki :)

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Nie żebym wątpiła w lekkość pióra i wysmakowane oko autorki, znanej przecież w kręgach rekonstrukcyjnych i kostiumerskich z bloga "Domowa kostiumologia", ale wcale nie jest łatwo pisać o modzie bez uciekania w skróty myślowe, albo, wręcz przeciwnie, bez wpadania w wir dygresji. Nie jest też łatwo zilustrować temat tak pełen...

Solidna pozycja zarówno pod względem kostiumologicznym, jak i historyczno-społecznym. Książka sprawy mody traktuje na równi z obyczajowością, co jeszcze podkreślane jest sporym wyborem cytatów z pamiętników i czasopism. Obyczajowość być może nawet przeważa, czego absolutnie nie uważam za wadę. Całkiem satysfakcjonujący jest też wybór ilustracji (tutaj domyślam się, że autorki zbyt wielkiego wyboru nie miały, w końcu nasz kraj skarbami tekstylnymi niestety nie stoi).

Solidna pozycja zarówno pod względem kostiumologicznym, jak i historyczno-społecznym. Książka sprawy mody traktuje na równi z obyczajowością, co jeszcze podkreślane jest sporym wyborem cytatów z pamiętników i czasopism. Obyczajowość być może nawet przeważa, czego absolutnie nie uważam za wadę. Całkiem satysfakcjonujący jest też wybór ilustracji (tutaj domyślam się, że...

Delicje i ptasie mleczko.

Wasze oczy będą Wam za tę książkę wdzięczne - zdjęcia, a w zasadzie obiekty na nich przedstawione są fantastyczne. Fantastyczny jest też sposób ekspozycji, zwłaszcza garderoby XVIII i XIX wieku. To oczywiście odczucie bardzo indywidualne, ale chyba nigdzie nie widziałam wdzięczniej upozowanych manekinów.

Każda epoka poprzedzona jest krótkim i skondensowanym tekstem o jej cechach charakterystycznych i przemianach jakie w modzie zachodziły. Album dość wyraźnie faworyzuje XX wiek i im dalej w las tym więcej jest o japońskich projektantach (nic dziwnego skoro książka jest wydana przez Instytut Ubioru w Kioto), ale fani sznurówek i gorsetów z pewnością będą usatysfakcjonowani.

Delicje i ptasie mleczko.

Wasze oczy będą Wam za tę książkę wdzięczne - zdjęcia, a w zasadzie obiekty na nich przedstawione są fantastyczne. Fantastyczny jest też sposób ekspozycji, zwłaszcza garderoby XVIII i XIX wieku. To oczywiście odczucie bardzo indywidualne, ale chyba nigdzie nie widziałam wdzięczniej upozowanych manekinów.

Każda epoka poprzedzona jest krótkim i...

Interesująca pozycja przedstawiająca historię mody sportowej i rekreacyjnej. Na książkę składa się 17 artykułów poświęconych różnym dyscyplinom - łyżwiarstwu, tenisie, pływaniu, polowaniu, jeździe konnej, kolarstwu itd. Autorki sporo miejsca poświęcają też historii danego sportu, co nierzadko bywa ciekawsze od samych wątków tekstylnych. Ale ta książka to tylko naukowe artykuły okraszone ciekawymi zdjęciami. To także precyzyjne rekonstrukcje ubiorów zrobione przez uczestników projektu Wilanów dla Młodych Talentów - świetnie sfotografowane i uroczo opisane przez samych młodych krawców - słowa o przyjemnym szyciu długich szwów trafiły do mojego serca.

Mała uwaga dla fanów wcześniejszych epok - tytuł wskazuje na ubiory od XVII wieku, jednak realnie patrząc moda przeznaczona pod konkretny sport w większości dyscyplin tak naprawdę rozpoczęła się dopiero od XIX wieku, wcześniej były to raczej codzienne ubrania, mniej lub bardziej dostosowane do potrzeb uprawianego sportu. Co oczywiście nie znaczy, że w książce nie ma XVII i XVIII-wiecznych ciuszków, po prostu proporcje są w oczywisty sposób zaburzone.

Interesująca pozycja przedstawiająca historię mody sportowej i rekreacyjnej. Na książkę składa się 17 artykułów poświęconych różnym dyscyplinom - łyżwiarstwu, tenisie, pływaniu, polowaniu, jeździe konnej, kolarstwu itd. Autorki sporo miejsca poświęcają też historii danego sportu, co nierzadko bywa ciekawsze od samych wątków tekstylnych. Ale ta książka to tylko naukowe...

Znakomita pigułka wiedzy o Potopie i świetna historia o mariażu wiedzy i determinacji. Filmu niestety nie mogłam obejrzeć, ale książka sama w sobie jest satysfakcjonująca, mimo, że z całą pewnością nie oddaje całego wachlarza emocji jaki musiał towarzyszyć odkrywcom skarbów z dna Wisły - od znużenia i zwątpienia do szczęścia i dumy. To trzeba przeżyć.

Znakomita pigułka wiedzy o Potopie i świetna historia o mariażu wiedzy i determinacji. Filmu niestety nie mogłam obejrzeć, ale książka sama w sobie jest satysfakcjonująca, mimo, że z całą pewnością nie oddaje całego wachlarza emocji jaki musiał towarzyszyć odkrywcom skarbów z dna Wisły - od znużenia i zwątpienia do szczęścia i dumy. To trzeba przeżyć.

Doskonała historia w umiarkowanym wykonaniu. Dzieła sztuki skradzione przez hitlerowców i ludzie zaangażowani w ich odzyskanie, jak tytułowy Estreicher, to samograj godny każdego możliwego nagłośnienia. Niektóre z ukradzionych dzieł, jak ołtarz Wita Stwosza czy Damę z łasiczką możemy dzisiaj oglądać oddychając z ulgą, że przetrwały wojenną zawieruchę. Te, które nie wróciły, jak Portret młodzieńca, dają wyobrażenie tego, co Polska straciła być może już bezpowrotnie. Dlatego też cieszę się, że ta książka powstała, tak jak cieszę się z każdej pozycji poświęconej tematowi utraconych dzieł sztuki. Mimo to nie mogę pozbyć się wrażenia, że temat nieco Autorkę przerósł - przede wszystkim jest chaotycznie i z błędami. Trudno też czytelnikowi postawić kreskę, kiedy kończą się twarde fakty, a zaczyna fabularyzacja, która sama w sobie może nie jest złym zabiegiem, bo wprowadza nieco życia, ale jednak jest zabiegiem dość tanim.

Mimo to, że nie jest to najlepsza książka w gatunku, to i tak polecam.

Doskonała historia w umiarkowanym wykonaniu. Dzieła sztuki skradzione przez hitlerowców i ludzie zaangażowani w ich odzyskanie, jak tytułowy Estreicher, to samograj godny każdego możliwego nagłośnienia. Niektóre z ukradzionych dzieł, jak ołtarz Wita Stwosza czy Damę z łasiczką możemy dzisiaj oglądać oddychając z ulgą, że przetrwały wojenną zawieruchę. Te, które nie wróciły,...

Nie jest to może przełomowa pozycja na rynku książek o historii gdańskiej fotografii, ale bez wątpienia pięknie wydana i kompetentnie opisana. Sprawdzi się jako prezent dla miłośników Gdańska.

Nie jest to może przełomowa pozycja na rynku książek o historii gdańskiej fotografii, ale bez wątpienia pięknie wydana i kompetentnie opisana. Sprawdzi się jako prezent dla miłośników Gdańska.

Od czasu wydania tej dwutomowej książki nie powstała kompletniejsza pozycja poświęcona sztuce gdańskiej (od połowy XV do końca wieku XVIII;)). Aurea Porta stanowi absolutną, historyczno-artystyczną podstawę jeśli chodzi o sztukę lokalną, a także znakomity punkt wyjścia do dalszych poszukiwań we wszystkich chyba dziedzinach sztuki i tematach stanowiących istotę ówczesnej "gdańskości", jak Katolicyzm-protestantyzm; Cnoty obywatelskie; Republika uczonych; Polski szlachcic i cudzoziemiec w Gdańsku.

Jedyny minus, choć zrozumiały, to przewaga czarnobiałych zdjęć w katalogu. I nie minus, ale uwaga - książka powstała ćwierć wieku temu, stan badań nad sztuką gdańską może i nie wywrócił się do góry nogami przez ten czas, ale zawsze warto brać pod uwagę, że jakieś informacje mogły ulec zmianie ;)

Od czasu wydania tej dwutomowej książki nie powstała kompletniejsza pozycja poświęcona sztuce gdańskiej (od połowy XV do końca wieku XVIII;)). Aurea Porta stanowi absolutną, historyczno-artystyczną podstawę jeśli chodzi o sztukę lokalną, a także znakomity punkt wyjścia do dalszych poszukiwań we wszystkich chyba dziedzinach sztuki i tematach stanowiących istotę ówczesnej...

"Opakowania, czyli perfumowanie śledzia" w dużej mierze rzeczywiście wyczerpuje tematykę zawartą w podtytule, czyli grafikę, reklamę i handel w PRL-u. Można wręcz uznać tę książkę za kompendium wiedzy o trudach pracy projektantów, o konieczności kombinowania i niemożności przeskoczenia realiów, a także o wszelkich ośrodkach, spółdzielniach, związkach odpowiedzialnych za wizualną stronę sklepowych półek. Treść "nasycona" ówczesnymi problemami z brakiem wszystkiego kontrastuje nieco z licznymi zdjęciami atrakcyjnych, kolorowych i przyjaznych efektów prac grafików.

Nie jest to jednak lekka, oparta na ciekawostkach lektura do poduszki. To porządne, rzetelne opracowanie historii polskich opakowań, a przez to wymagające pewnego skupienia i podstawowej wiedzy wyjściowej.

"Opakowania, czyli perfumowanie śledzia" w dużej mierze rzeczywiście wyczerpuje tematykę zawartą w podtytule, czyli grafikę, reklamę i handel w PRL-u. Można wręcz uznać tę książkę za kompendium wiedzy o trudach pracy projektantów, o konieczności kombinowania i niemożności przeskoczenia realiów, a także o wszelkich ośrodkach, spółdzielniach, związkach odpowiedzialnych za...

Byłoby miło, gdyby wydawca precyzował do kogo skierowana jest książka, zwłaszcza, jeśli jej targetem są ludzie w dość wąskim przedziale wieku ok. 12-17 lat. Mi oszczędziłoby to czytania, a wydawnictwu i Autorce kiepskiej oceny.

Obstawiam takie widełki wiekowe, ale w zasadzie tylko zgaduję, bo zastosowane środki w postaci licznych wykrzykników, zdziwień i pytań retorycznych wskazywałyby jednak na edukację wczesnoszkolną. Trudno mi sobie bowiem wyobrazić, że ktoś może poważnie myśleć, że by trafić do nastoletniej publiczności wystarczy "krzyczeć" z entuzjazmem. Jeszcze trudniej mi sobie wyobrazić, że książka była pisana z myślą o każdej grupie wiekowej... Gdzieś w tekście pojawia się uwaga, że Autorka była edukatorką muzealną i to w sumie co nieco tłumaczy. Mimo wszystko ekspresja, która świetnie sprawdza się podczas zajęć twarzą w twarz nie zdaje egzaminu na papierze. Infantylizacja języka nie sprawia, że książka staje się mniej hermetyczna i naukowa, staje się tylko bardziej infantylna.

Merytoryczna zawartość jest podstawowa i może stanowić dobry punkt wyjścia do dalszych poszukiwań. Autorka tutaj niczego nie odkrywa, mimo że miejscami bardzo chce to zasugerować: „Z moich obserwacji średniowiecznych dzieł sztuki wynika, że wierzono w zmartwychwstanie człowieka z całym jego ciałem” to obserwacja na poziomie: „z moich obserwacji wynika, że artyści malowali obrazy na desce albo płótnie”, to naprawdę nie jest terra incognita, żeby tutaj jakieś obserwacje przeprowadzać...

Podejście do tematu też zostawia trochę do życzenia. Autorka z jednej strony pragnie przekonać czytelnika, że średniowiecze to nie wieki ciemne, a z drugiej nie może powstrzymać się przed odwoływaniem do swojej niechęci do polowań, złego traktowania zwierząt (tak jakby ludzi wtedy traktowano lepiej) i jedzenia mięsa (przy okazji, wedle Autorki to że jemy mięso, to wina Kościoła, lol). Historyk sztuki – mediewista oceniający wieki minione ze swojej współczesnej perspektywy? W sytuacji, w której sam niczego nie odkrył, nie stworzył, a całe pokolenia naukowców i myślicieli odwaliły robotę za niego i przychodzi w zasadzie na gotowe? Przy tym wyjątkowo uprzejme z jej strony jest to, że bierze w obronę Alberta Wielkiego uznając, że można go nazwać prekursorem zoologii. Albert niewątpliwie tej protekcji potrzebuje.

Z plusów - ładna okładka.

I na koniec dwa przypadkowe cytaty, które w zamierzeniu miały chyba być ironicznie zabawne, a które ja musiałam rozchodzić:

„Jeśli chodzi o średniowieczne podejście instytucji kościelnych do ochrony zwierząt, do XI wieku w każde święta w klasztorze Sankt Gallen jedzono tura – gatunek nie przetrwał niestety do naszych czasów. Na zdrowie, drodzy mnisi!” sugerując tym samym, że odświętne zeżarcie tura przesądziło o unicestwieniu całego gatunku.

„W Dijon w XIV wieku pojawił się za to morświn. Był to prezent Filipa Śmiałego dla jego żony, księżniczki Małgorzaty. Ten to miał gest! Pomyślcie o tym, jak Wasza partnerka będzie Was prosić o szczeniaczka, a Wy się nie zgodzicie (uwaga oparta na własnych doświadczeniach autorki).” Oof, jak partner to przeczytał to na pewno dało mu to do myślenia...

PS. Dużo ciekawszą książką przedstawiającą wątki zwierząt w epoce jest „Średniowieczna gra symboli” Michela Pastoureau. I jest to pozycja zarówno przystępna językowo, jak i nie wymagająca historycznego przygotowania.

Byłoby miło, gdyby wydawca precyzował do kogo skierowana jest książka, zwłaszcza, jeśli jej targetem są ludzie w dość wąskim przedziale wieku ok. 12-17 lat. Mi oszczędziłoby to czytania, a wydawnictwu i Autorce kiepskiej oceny.

Obstawiam takie widełki wiekowe, ale w zasadzie tylko zgaduję, bo zastosowane środki w postaci licznych wykrzykników, zdziwień i pytań...

Świetna książka, którą miejscami czyta się jak powieść detektywistyczną (jeśli oczywiście lubi się temat odzyskiwania dzieł sztuki, bo jeśli nie, to ilość nazwisk, powiązań i dat może przytłoczyć). Zachwycił mnie ogrom żmudnej, archiwistycznej pracy włożonej w rekonstrukcje wydarzeń, a także budowanie realistycznych hipotez, kiedy fakty okazywały się być już poza zasięgiem. Za każdym z 11 przedstawionych w książce dzieł stoi historia, z której dałoby się wycisnąć jeśli nie dobry scenariusz na film, to przynajmniej na odcinek serialu ;)

Świetna książka, którą miejscami czyta się jak powieść detektywistyczną (jeśli oczywiście lubi się temat odzyskiwania dzieł sztuki, bo jeśli nie, to ilość nazwisk, powiązań i dat może przytłoczyć). Zachwycił mnie ogrom żmudnej, archiwistycznej pracy włożonej w rekonstrukcje wydarzeń, a także budowanie realistycznych hipotez, kiedy fakty okazywały się być już poza zasięgiem....

Trudno przejść obojętnie obok okładki z profesorem Filutkiem. PRL-owskie plakaty, komiksy i animacje to też nie byle jaka zachęta. Kupiłam więc, by cieszyć się tym, co znam i lubię, a także, by odkryć to, czego z racji wieku poznać nie miałam okazji. Moja radość jednak skończyła się w okolicach wstępu, którego fragment pozwolę sobie zacytować:

"Mimo to w okresie, gdy nasza opowieść się zaczyna, czyli w roku 1945, do radości z komiksu jest jeszcze daleko, bo ten na razie w Polsce istnieć nie może. A skoro nie może, nie będzie stanowił obrazu otwierającego książkę. Chyba, że pustka po nim. Ta jest wymowna i mogłaby otwierać rozdział. Zresztą nie byłaby pierwszą pustką w tym tekście, lecz kolejną. Pustki łączą się, dodają, przyciągają. Artyści, którzy odeszli, prace, które zniszczono. Wartości zdegradowane i nowe, wstawione na miejsce starych". (str. 14)

To dywagacje Katarzyny Jałochowskiej o tym, jakim obrazem (w znaczeniu, czy komiksem, plakatem czy filmem animowanym) rozpocząć historię. Jest to przykład dość ekstremalny grafomańsko, ale oddający styl Autorki, kiedy próbuje przekazać swoje historiozoficzne przemyślenia. Zgoła inaczej prezentuje fakty - te są podane w sposób encyklopedyczny i nietrudno pogubić się w feerii nazwisk, tytułów i dat, zwłaszcza osobom, które dopiero odkrywają to uniwersum.
Nie można odmówić Autorce pasji, samo zebranie takiej ilości różnorodnego materiału to ogromna praca. Ale największe i najszczersze chęci nie wystarczy, by przedstawić temat z sensem. Może zabrakło tutaj metodyki, może pomocy redaktorskiej, w każdym razie temat przerósł Autorkę. Kilkukrotnie.

Trudno przejść obojętnie obok okładki z profesorem Filutkiem. PRL-owskie plakaty, komiksy i animacje to też nie byle jaka zachęta. Kupiłam więc, by cieszyć się tym, co znam i lubię, a także, by odkryć to, czego z racji wieku poznać nie miałam okazji. Moja radość jednak skończyła się w okolicach wstępu, którego fragment pozwolę sobie zacytować:

"Mimo to w okresie, gdy...

Książka dla fachowców. Grubiutka, bogato ilustrowana, bez zbędnych dygresji. Raczej nie lektura do poduszki, chyba, że ktoś pragnie szybko zasnąć ;)

Książka dla fachowców. Grubiutka, bogato ilustrowana, bez zbędnych dygresji. Raczej nie lektura do poduszki, chyba, że ktoś pragnie szybko zasnąć ;)

Erudycyjna podróż przez stulecia w poszukiwaniu definicji domowego komfortu. Autor porusza się równie swobodnie po historii wnętrzarstwa jak i po ewolucji potrzeb ludzi korzystających z dobrodziejstwa posiadania dachu nad głową. Nie jest to podręcznik, to raczej książka pomagająca bardziej świadomie spojrzeć na ideę czegoś niby tak bardzo oczywistego, jak dom.

Erudycyjna podróż przez stulecia w poszukiwaniu definicji domowego komfortu. Autor porusza się równie swobodnie po historii wnętrzarstwa jak i po ewolucji potrzeb ludzi korzystających z dobrodziejstwa posiadania dachu nad głową. Nie jest to podręcznik, to raczej książka pomagająca bardziej świadomie spojrzeć na ideę czegoś niby tak bardzo oczywistego, jak dom.

Książka wyłącznie dla fanów ezoteryki, hermetyczności, mistycyzmu i Hermesa Trismegistosa. Chęci autora, by zobaczyć w danym dziele sztuki wpływy sekretnych stowarzyszeń, zakonów itd przestają bawić już po kilku przykładach.
Nic dla chcących poznać sztukę od strony ciekawostek ikonograficznych i rzeczywistych "tajemnic" ukrytych w obrazach, które może nie pobudzają wyobraźni tak bardzo, jak masoni i spiski w tle, ale przynajmniej ocierają się o rzeczywistość. O swego rodzaju szkodliwości nawet nie wspomnę, choć obstawiam, że to już pewnie wina tłumacza - na przykład nie każdy obraz namalowany jest na "płótnie", wielbiciele da Vinci czy Holbeina powinni to wiedzieć.

Książka wyłącznie dla fanów ezoteryki, hermetyczności, mistycyzmu i Hermesa Trismegistosa. Chęci autora, by zobaczyć w danym dziele sztuki wpływy sekretnych stowarzyszeń, zakonów itd przestają bawić już po kilku przykładach.
Nic dla chcących poznać sztukę od strony ciekawostek ikonograficznych i rzeczywistych "tajemnic" ukrytych w obrazach, które może nie pobudzają...

Książka po której zapragniecie przejrzeć babcine szafki w poszukiwaniu skarbów, albo, w mniej optymistycznej wersji, zaczniecie opłakiwać utracone wraz z przeprowadzkami, remontami i modernizacjami cuda polskiego dizajnu.
W poszukiwaniach pomoże Wam dość obszerny i dobrze dobrany materiał ikonograficzny.

Jeśli zaś "Asteroid..." trafi w ręce czytelników zorientowanych już w świecie wzornictwa, u których hasła typu radiant, sudanka czy muszelka wywołują bardzo określone skojarzenia to książka ta przybliży historyczne tło powstawania tych przedmiotów.

Jednym zdaniem - porządne kompendium wiedzy o prl-wskim wzornictwie.

Książka po której zapragniecie przejrzeć babcine szafki w poszukiwaniu skarbów, albo, w mniej optymistycznej wersji, zaczniecie opłakiwać utracone wraz z przeprowadzkami, remontami i modernizacjami cuda polskiego dizajnu.
W poszukiwaniach pomoże Wam dość obszerny i dobrze dobrany materiał ikonograficzny.

Jeśli zaś "Asteroid..." trafi w ręce czytelników zorientowanych już...

Bardzo dobry album. Dobre zdjęcia, dobre, przystępne opisy kolekcji i poszczególnych zabytków. Nie jest to oczywiście kompendium wiedzy o Muzeum Narodowym w Gdańsku, bardziej zasygnalizowanie charakteru zbiorów.

Wyobrażam sobie trud wyboru obiektów, tak bardzo ograniczony miejscem. Cieszę się również, że żaden oddział nie został pominięty.

Bardzo dobry album. Dobre zdjęcia, dobre, przystępne opisy kolekcji i poszczególnych zabytków. Nie jest to oczywiście kompendium wiedzy o Muzeum Narodowym w Gdańsku, bardziej zasygnalizowanie charakteru zbiorów.

Wyobrażam sobie trud wyboru obiektów, tak bardzo ograniczony miejscem. Cieszę się również, że żaden oddział nie został pominięty.

To nie jest to, za co lubię Marię Poprzęcką, ale doceniam popularyzatorski (może nawet trochę za bardzo?) charakter książki - popularyzujący zarówno sztukę, jak i uświadamiający istnienie w niej kobiet. Świetne pióro i mocne osadzenie bohaterek we właściwych im kontekstach to niewątpliwe plusy Uczty.

Trudno przyczepić się do wyboru artystek, bo subiektywny wybór rzecz święta, jednak może być on mylący dla kogoś, kto dopiero zaczyna przygodę ze światem sztuki. Zwłaszcza, że książkę otwiera postać Elizabeth Siddal, która raczej słusznie nie wyjdzie w historii sztuki poza rolę modelki. Nie powiem, gdzieniegdzie wolałabym widzieć kobiece nazwisko mniej spektakularne towarzysko, a bardziej artystycznie.

Nie śmiem powiedzieć, że mogło być lepiej, wiec powiem, że mogłoby być inaczej.

To nie jest to, za co lubię Marię Poprzęcką, ale doceniam popularyzatorski (może nawet trochę za bardzo?) charakter książki - popularyzujący zarówno sztukę, jak i uświadamiający istnienie w niej kobiet. Świetne pióro i mocne osadzenie bohaterek we właściwych im kontekstach to niewątpliwe plusy Uczty.

Trudno przyczepić się do wyboru artystek, bo subiektywny wybór rzecz...