Śmierć na Wenecji

Profesorowa Zofia Szczupaczyńska jest osobą barwną, intrygującą i z własną moralnością, którą nagina w różne strony, w zależności co musi zrobić, aby zdobyć informacje. A zdobywanie informacji to jej życiowa misja, bo za główne cele stawia sobie rozwiązywanie zagadek, głównie zagadek morderstw. Samozwańcza pani detektyw tym razem musi, koniecznie musi rozwikłać kolejne tajemnicze morderstwo, gdyż ofiara… napisała do niej list, który ze względu na powódź niestety doszedł do niej zbyt późno.

Akcja toczy się w 1903 roku, w Krakowie, podczas wielkiej powodzi, co paradoksalnie ułatwia Zofii prowadzenie śledztwa- łatwo jej znaleźć pretekst do pojawiania się w różnych miejscach, znikania z domu, czy przepytywania świadków. Równolegle służąca profesorostwa prowadzi własną sprawę- naciągaczki, która oskubuje służące pod pretekstem rzucania czarów na mężczyzn, których owe służące chciałyby zdobyć lub odzyskać.

Książkę czyta się naprawdę bardzo przyjemnie, lektura jest wciągająca i lekka. Polecam.

Profesorowa Zofia Szczupaczyńska jest osobą barwną, intrygującą i z własną moralnością, którą nagina w różne strony, w zależności co musi zrobić, aby zdobyć informacje. A zdobywanie informacji to jej życiowa misja, bo za główne cele stawia sobie rozwiązywanie zagadek, głównie zagadek morderstw. Samozwańcza pani detektyw tym razem musi, koniecznie musi rozwikłać kolejne...

Kraków, lipiec 1903 roku. Ulewne deszcze sprawiają, że Wisła występuje z brzegów i zalewa niżej położoną część miasta, zwaną Wenecją, ku wielkiej rozpaczy profesorowej Szczupaczyńskiej. W nowoczesnej kamienicy Pod Śpiewającą Żabą dni płyną monotonnie, a trudności w poruszaniu się zalanymi ulicami w baliach i beczkach, dostosowanych przez rezolutnych mieszkańcach do zaistniałej sytuacji, nie zachęcają do wyjścia. Jednakowoż szczęśliwy przypadek odmienia ten nieciekawy czas – bo oto z okna wykuszu Zofia dostrzega dryfujące ciało mężczyzny, które z mozołem pilnujący porządku strażacy starają się wyłowić z mętnych wód. Profesorowa takiej okazji przepuścić nie może, dawno już bowiem nie prowadziła żadnego śledztwa, niezwłocznie udaje się na miejsce zbrodni, by wydobyć sobie tylko znanym sposobem jak najwięcej informacji od świadków. Tymczasem, jak się okazuje, to nie koniec sensacyjnych wydarzeń, bowiem małżonek przynosi jej wiadomość o tragicznej śmierci kompozytora Gustawa Popielskiego, który nieszczęśliwie utonął w wannie, a gdy do profesorowej dociera list od denata , w którym zdradza jej w sekrecie, że obawia się on o swoje życie i wskazuje podejrzanych, Zofia już wie, że najbliższe tygodnie będą ekscytujące!

Profesorowa nie zwalnia tempa, to już piąty tom serii, którą niezmiennie uwielbiam od pierwszej części, czyli Tajemnicy domu Helclów. Nieustannie zachwyca mnie wspaniały język, w którym aż skrzy się od dowcipu i subtelnej ironii, dopracowane w najdrobniejszych szczegółach tło historyczne, znakomicie oddana atmosfera Krakowa przełomu wieków – czym pasjonowali się ówcześni mieszkańcy, jakie wydarzenia artystyczne i kulturalne ich zajmowały. I sama profesorowa Zofia z Glodtów Szczupaczyńska – wścibska, nieustraszona i nieustępliwa, samozwańcza śledcza, której badawczemu spojrzeniu nic nie umknie! Klimatyczny i doskonale napisany kryminał retro oraz jedyna w swoim rodzaju profesorowa, po prostu nie możecie przegapić tej serii! Zofia Wam tego nie wybaczy, i ja też 😁

Kraków, lipiec 1903 roku. Ulewne deszcze sprawiają, że Wisła występuje z brzegów i zalewa niżej położoną część miasta, zwaną Wenecją, ku wielkiej rozpaczy profesorowej Szczupaczyńskiej. W nowoczesnej kamienicy Pod Śpiewającą Żabą dni płyną monotonnie, a trudności w poruszaniu się zalanymi ulicami w baliach i beczkach, dostosowanych przez rezolutnych mieszkańcach do...

Kolejny tom z profesorową Szczupaczyńską.
I klimatyczny Kraków, niestety tym razem w czasie klęski żywiołowej jaką była powódź w lipcu w 1903r.
No i tematycznie nawiązane zbrodnie, bowiem odnalezione ofiary zostały utopione.
A jedna z nich, tuż przed śmiercią wysłała do Zofii Szczupaczyśkiej list z prośbą o pomoc.
Oczywiście nasza bohaterka uwielbia tajemnicze zagadki więc ochoczo zaczyna swoje własne śledztwo.
Z tomu na tom uwielbiam profesorową coraz bardziej, bo też i ona rozwija się stając się bardziej otwartą.
Dla mnie ta lektura to przepiękna podróż w czasie.

Kolejny tom z profesorową Szczupaczyńską.
I klimatyczny Kraków, niestety tym razem w czasie klęski żywiołowej jaką była powódź w lipcu w 1903r.
No i tematycznie nawiązane zbrodnie, bowiem odnalezione ofiary zostały utopione.
A jedna z nich, tuż przed śmiercią wysłała do Zofii Szczupaczyśkiej list z prośbą o pomoc.
Oczywiście nasza bohaterka uwielbia tajemnicze zagadki więc...

Pierwsza myśl gdy słyszysz nazwę "Wenecja" kojarzy Ci się z miastem we Włoszech. Jednak to nie o miasto chodzi, a o ulicę w Krakowie o tej nazwie.
Zofia w końcu dopięła swego i namówiła męża do zmian. Niektóre z nich są całkiem ciekawe, zaś inne niestety nastręczają profesorowej pewnych kłopotów. Niemniej jednak nasza bohaterka po raz kolejny zaczyna odczuwać znudzenie. Chętnie rozwiązałaby jakąś tajemnicę. Prawie jak na zawołanie trafiają się jej zwłoki, a nawet dwa ciała. Jeden z denatów został znaleziony w wannie, zaś drugi wyłowiony z wielkiej wody, która podtopiła Kraków. Nasza samozwańcza detektyw po raz kolejny rzuca się w wir śledztwa.
Bardzo zgrabnie poprowadzona fabuła, szczerze przyznam, że jestem zaciekawiona jakie kolejne tajemnice zostaną postawione na drodze Zofii Szczupaczyńskiej.

Pierwsza myśl gdy słyszysz nazwę "Wenecja" kojarzy Ci się z miastem we Włoszech. Jednak to nie o miasto chodzi, a o ulicę w Krakowie o tej nazwie.
Zofia w końcu dopięła swego i namówiła męża do zmian. Niektóre z nich są całkiem ciekawe, zaś inne niestety nastręczają profesorowej pewnych kłopotów. Niemniej jednak nasza bohaterka po raz kolejny zaczyna odczuwać znudzenie....

Nadal trzyma poziom choć uważam że używanie feminiatyw trochę psuje klimat.

Nadal trzyma poziom choć uważam że używanie feminiatyw trochę psuje klimat.

Jak dotąd moim zdaniem najlepsza część serii o profesorowej Szczupaczyńskiej. Wraz z nią rozwiązujemy zagadkę śmierci pewnego muzyka-amatora. W tle powódź, która dotknęła Kraków, i choroba papieża budząca największe emocje tzw. opinii publicznej. Jak zwykle u Szymiczkowej znakomity język, sprawne poruszanie się po wzorcach gatunkowych i charakterystycznych dla klasyczmego kryminału chwytach, wyraziście zarysowane charaktery i tło kulturowe oraz obyczajowe. Czekam na Szczupaczyńską w Zakopanem!

Jak dotąd moim zdaniem najlepsza część serii o profesorowej Szczupaczyńskiej. Wraz z nią rozwiązujemy zagadkę śmierci pewnego muzyka-amatora. W tle powódź, która dotknęła Kraków, i choroba papieża budząca największe emocje tzw. opinii publicznej. Jak zwykle u Szymiczkowej znakomity język, sprawne poruszanie się po wzorcach gatunkowych i charakterystycznych dla klasyczmego...

No cóż serię o profesorowej Szczupaczyńskiej lubię przede wszystkim za dawny Kraków, za barwny opis życia jego mieszkańców z przełomu 19 i 20 wieku. Powódź, morderstwo i błyskotliwa pani detektyw, a w tle Kraków retro, opisany z dbałością o szczegóły. Wyborna uczta dla czytelnika.

No cóż serię o profesorowej Szczupaczyńskiej lubię przede wszystkim za dawny Kraków, za barwny opis życia jego mieszkańców z przełomu 19 i 20 wieku. Powódź, morderstwo i błyskotliwa pani detektyw, a w tle Kraków retro, opisany z dbałością o szczegóły. Wyborna uczta dla czytelnika.

Nie przeczytane, brak chemii.

Nie przeczytane, brak chemii.

Znakomita seria, napisana piękna polszczyzną i ciekawe zdarzenia z historii mojego ukochanego Krakowa przemyca pod pozorem retro kryminału. Polecam wszystkim miłośnikom C.K. Krakowa.

Znakomita seria, napisana piękna polszczyzną i ciekawe zdarzenia z historii mojego ukochanego Krakowa przemyca pod pozorem retro kryminału. Polecam wszystkim miłośnikom C.K. Krakowa.

Książek sygnowanych przez Marylę Szymiczkową nie czytam dla kryminalnej zagadki, które są zwykłe, niezbyt skomplikowane ( to nie jest zarzut - czasami we współczesnej prozie sensacyjnej sam autor się gubi w swojej fabule, przez co wychodzą bzdury ) w stylu mąż zabił żonę.
Powieści duetu Dehnel & Tarczyński czytam dla klimatu starego Krakowa, smaczków językowych, ciekawostek historycznych, czy humoru. Wszystko powyższe można znaleźć także w Śmierć na Wenecji

Książek sygnowanych przez Marylę Szymiczkową nie czytam dla kryminalnej zagadki, które są zwykłe, niezbyt skomplikowane ( to nie jest zarzut - czasami we współczesnej prozie sensacyjnej sam autor się gubi w swojej fabule, przez co wychodzą bzdury ) w stylu mąż zabił żonę.
Powieści duetu Dehnel & Tarczyński czytam dla klimatu starego Krakowa, smaczków językowych,...