Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Memory Almost Gone" to mocno przeze mnie wyczekiwane zakończenie historii Amelii i Jonatana. Po przeczytaniu pierwszej części tej dylogii "Memory Almost Full" czułam mocny niedosyt. Brakowało mi rozwiązania niektórych spraw, domknięcia wątków i dokładniejszego zagłębienia się w psychikę bohaterów po tak trudnych przeżyciach. Czy otrzymałam to w drugiej części?
Tak! To i znacznie więcej.

Ciężko pisać o "Memory Almost Gone" w taki sposób, by nie spojlerować zbyt dużo. Zwłaszcza że autorka mocno bawi się formą i bez zawahania sprawdza, jak wiele plot twistów, zagadek i anagramów można zmieścić w tak krótkiej książce.

Nie chcę zdradzać zbyt dużo, więc napiszę tylko o moich odczuciach. "Memory Almost Gone" podobało mi się nawet bardziej niż pierwsza część. Mamy więcej konfliktów, bohaterowie stają się nam bardziej bliscy i bardziej ludzcy, mimo paranormalnych okoliczności. Podobają mi się nowe postacie, które zostały wprowadzone w tym drugim tomie, by mocniej namieszać w relacji głównych bohaterów.

Zakończenie zdecydowanie nie rozczarowuje! Można wylać kilka łez smutku i wzruszenia, można się pośmiać z poczucia humoru Julii Biel, można szybko zatęsknić i pomyśleć sobie "kurcze, szkoda, że to już koniec".

Mogłabym się przyczepić tylko do tego, że książka jest tak krótka - mam wrażenie, że gdyby była dłuższa, gdyby wątki były bardziej rozbudowane, dużo byśmy zyskali. Przez ten niedosyt zostawiam ocenę 4/5 gwiazdki.

"Memory Almost Gone" to mocno przeze mnie wyczekiwane zakończenie historii Amelii i Jonatana. Po przeczytaniu pierwszej części tej dylogii "Memory Almost Full" czułam mocny niedosyt. Brakowało mi rozwiązania niektórych spraw, domknięcia wątków i dokładniejszego zagłębienia się w psychikę bohaterów po tak trudnych przeżyciach. Czy otrzymałam to w drugiej części?
Tak! To i...

Ulubiona książka z całej serii!

Ulubiona książka z całej serii!