Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pobudzająca do przemyśleń dziwaczność, odejmuję dwie gwiazdki za niespójność i na siłę wepchniętą historyjkę miłosną.

Pobudzająca do przemyśleń dziwaczność, odejmuję dwie gwiazdki za niespójność i na siłę wepchniętą historyjkę miłosną.

Jakoś nie skumałam tej wizji... warstwa fabularna mnie porwała, jednak przemyślenia i ostateczne "rozwiązanie" zupełnie do mnie nie trafiły. Dialogi niewiarygodne, postacie dziurawe, chyba miało być Mad Maxowo/Bastionowo, ale nie bardzo wyszło.

Jakoś nie skumałam tej wizji... warstwa fabularna mnie porwała, jednak przemyślenia i ostateczne "rozwiązanie" zupełnie do mnie nie trafiły. Dialogi niewiarygodne, postacie dziurawe, chyba miało być Mad Maxowo/Bastionowo, ale nie bardzo wyszło.

Uważam, że każda osoba zainteresowana tematyką horroru powinna doświadczyć tej książki. Warto po nią sięgnąć choćby dla poznania oryginalnej "wampirzej" mitologii. Cudowny styl wypowiedzi bohaterów, gorzej z opisami akcji - zwłaszcza pod koniec książka sprawia wrażenie pisanej na kolanie. Niemniej jednak - bardzo dobra.

Uważam, że każda osoba zainteresowana tematyką horroru powinna doświadczyć tej książki. Warto po nią sięgnąć choćby dla poznania oryginalnej "wampirzej" mitologii. Cudowny styl wypowiedzi bohaterów, gorzej z opisami akcji - zwłaszcza pod koniec książka sprawia wrażenie pisanej na kolanie. Niemniej jednak - bardzo dobra.

Z dystansem - uwielbiam.

Z dystansem - uwielbiam.

Przeczytałam i przytulam.

Przeczytałam i przytulam.

Pomyłka

Pomyłka

Jakoś mi tak mało wszystkiego tutaj.

Jakoś mi tak mało wszystkiego tutaj.

Dla niektórych życie w tym świecie byłoby idealne. Nie musieć myśleć za siebie, jakież to wygodne... Nie dajmy się warunkować. Myślmy sobie. Myślmy swoje i pozwólmy myśleć innym. Niezrozumiana i opuszczona jednostka to jedna ze smutniejszych rzeczy na świecie.

Dla niektórych życie w tym świecie byłoby idealne. Nie musieć myśleć za siebie, jakież to wygodne... Nie dajmy się warunkować. Myślmy sobie. Myślmy swoje i pozwólmy myśleć innym. Niezrozumiana i opuszczona jednostka to jedna ze smutniejszych rzeczy na świecie.

Makabryczna, mroczna bezlitosna wizja przyszłości. Nietypowa narracja, na którą po poprzednich książkach Glukhovskiego trzeba się po prostu przestawić przetyka się z wartką akcją i obszernymi, plastycznymi opisami. Niezły główny wątek i fala sprzecznych uczuć. Rewelacyjna książka.

Makabryczna, mroczna bezlitosna wizja przyszłości. Nietypowa narracja, na którą po poprzednich książkach Glukhovskiego trzeba się po prostu przestawić przetyka się z wartką akcją i obszernymi, plastycznymi opisami. Niezły główny wątek i fala sprzecznych uczuć. Rewelacyjna książka.

Lubię czytać o dystopiach. Ta orwellowska wciągnęła i trzymała aż do ostatniego zdania. Jest ponura, przerażająca i niesamowita.
2+2=5

Lubię czytać o dystopiach. Ta orwellowska wciągnęła i trzymała aż do ostatniego zdania. Jest ponura, przerażająca i niesamowita.
2+2=5

Jak dotychczas - dużo intryg. Niestety - mało zaskoczeń.

Jak dotychczas - dużo intryg. Niestety - mało zaskoczeń.

Spodziewałam się po tym zbiorze zupełnie czego innego - naiwnie liczyłam na dalsze ciągi lub rozwinięcia a otrzymałam osadzone mniej lub bardziej w wiedźmińskiej mitologii historie niekoniecznie znanych dotychczas bohaterów. Sprawiła mi przyjemność cyberpunkowa wizja wiedźmina walczącego ze zdziczałymi maszynami w "Barwach braterstwa", ubawiła miniaturowa historia Geralta wynoszącego śmiecie do śmietnika pod klatką (nieczynny zsyp, sic!) w "Zawsze jesteśmy odpowiedzialni...". "Okupanci" przypadły mi do gustu, uderzając w nutę, na której Sapkowski grał w "Krwi elfów" - jest to według mnie najlepsze opowiadanie z tomu. W "Lutnia, i to wszystko..." dostałam swoje rozwinięcie historii Jaskra i Oczka w obliczu zarazy nie z tego świata.
Ostatnie opowiadanie bardzo mnie zmęczyło, miałam wrażenie, że autor zapomniał przelać na papier trzy czwarte swojej wizji świata i opisywane przez niego realia były bardzo niespójne, chaotyczne i po prostu niezrozumiałe.
Różne style, różne podejścia. Błogosławieństwo Sapkowskiego było i jeśli powstaną kolejne to również je przeczytam.

Spodziewałam się po tym zbiorze zupełnie czego innego - naiwnie liczyłam na dalsze ciągi lub rozwinięcia a otrzymałam osadzone mniej lub bardziej w wiedźmińskiej mitologii historie niekoniecznie znanych dotychczas bohaterów. Sprawiła mi przyjemność cyberpunkowa wizja wiedźmina walczącego ze zdziczałymi maszynami w "Barwach braterstwa", ubawiła miniaturowa historia Geralta...

książka pociągówa

książka pociągówa

Czego nie potrafią zrobić rodzice, to niech zrobi ta książka. Czytałam mając 15 lat i kto wie, od ilu błędów mnie to uchroniło.

Czego nie potrafią zrobić rodzice, to niech zrobi ta książka. Czytałam mając 15 lat i kto wie, od ilu błędów mnie to uchroniło.

Czego nie potrafią zrobić rodzice, to niech zrobi ta książka. Czytałam mając 15 lat i kto wie, od ilu błędów mnie to uchroniło.

Czego nie potrafią zrobić rodzice, to niech zrobi ta książka. Czytałam mając 15 lat i kto wie, od ilu błędów mnie to uchroniło.

Trochę się zawiodłam

Trochę się zawiodłam

Cieszę się, że wstrzymałam się z filmem do przeczytania książki.

Cieszę się, że wstrzymałam się z filmem do przeczytania książki.

Prosta opowieść przybrała spotworniałą postać.

Prosta opowieść przybrała spotworniałą postać.

Książka bardzo pobudza wyobraźnię i rozbudza ciekawość świata - podrzucić dziecku i czekać na efekt (i trzymać kciuki, żeby rzuciło smartfona w kąt i poszło się bawić do parku).

Książka bardzo pobudza wyobraźnię i rozbudza ciekawość świata - podrzucić dziecku i czekać na efekt (i trzymać kciuki, żeby rzuciło smartfona w kąt i poszło się bawić do parku).

Jedno z najbardziej realistycznych spojrzeń na to, jak zareagowalibyśmy na apokalipsę zombie na jakie natrafiłam dotychczas (filmy, seriale, książki). Napisany jako zbiór relacji przekazywanych przez różne postacie po opanowaniu pandemii. Szybko się czyta.

Jedno z najbardziej realistycznych spojrzeń na to, jak zareagowalibyśmy na apokalipsę zombie na jakie natrafiłam dotychczas (filmy, seriale, książki). Napisany jako zbiór relacji przekazywanych przez różne postacie po opanowaniu pandemii. Szybko się czyta.