Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugi raz sięgnąłem po książkę Remigiusza Mroza, i to podejście zdecydowanie bardziej mi się podobało od tego pierwszego. Tą pierwszą przeczytaną przeze mnie książką autora była "Kasacja", która mnie nie zachwyciła, za to "Ekspozycja"chwyciła mnie za gardło i nie puściła do końca. Bardzo ciekawa główna postać Forsta, a przede wszystkim nieuchwytny morderca i niedający się łatwo przewidzieć koniec w moim odczuciu zasługuje na 7 gwiazdek. Porządna pisarska robota, z pewnością sięgnę i po kolejny tom tej serii.

Drugi raz sięgnąłem po książkę Remigiusza Mroza, i to podejście zdecydowanie bardziej mi się podobało od tego pierwszego. Tą pierwszą przeczytaną przeze mnie książką autora była "Kasacja", która mnie nie zachwyciła, za to "Ekspozycja"chwyciła mnie za gardło i nie puściła do końca. Bardzo ciekawa główna postać Forsta, a przede wszystkim nieuchwytny morderca i niedający się...

Nie znam innych książek autora, ale po tej chętnie się z nimi zapoznam. "Dla niej wszystko" bardzo mi się podobała, uważam ją za świetnie skonstruowany kryminał, nie odczuwałem jakoś szczególnie boleśnie braku korekty i redakcji. Nie rozumiem zupełnie zarzutów o korzystanie z doniesień medialnych, to chyba normalne. Dla mnie jako czytelnika istotnym było, że akcja mnie wciągnęła, a prawie do końca nie skojarzyłem rozwiązania. Dobry kryminał, dobra robota, kropka.

Nie znam innych książek autora, ale po tej chętnie się z nimi zapoznam. "Dla niej wszystko" bardzo mi się podobała, uważam ją za świetnie skonstruowany kryminał, nie odczuwałem jakoś szczególnie boleśnie braku korekty i redakcji. Nie rozumiem zupełnie zarzutów o korzystanie z doniesień medialnych, to chyba normalne. Dla mnie jako czytelnika istotnym było, że akcja mnie...

Przepięknie wydana, piękne ilustracje, przydające dodatkowego klimatu opowieściom o świecie Lodu i Ognia. Po raz kolejny autor wykazał się niesamowitą wyobraźnią i dla mnie niepojętą zupełnie umiejętnością "ogarnięcia" wszystkich wątków, postaci, krain itd. Świetnie się czyta, świetnie ogląda, dla fanów serii pozycja obowiązkowa.

Przepięknie wydana, piękne ilustracje, przydające dodatkowego klimatu opowieściom o świecie Lodu i Ognia. Po raz kolejny autor wykazał się niesamowitą wyobraźnią i dla mnie niepojętą zupełnie umiejętnością "ogarnięcia" wszystkich wątków, postaci, krain itd. Świetnie się czyta, świetnie ogląda, dla fanów serii pozycja obowiązkowa.

Nie jest to książka zła, ale jednak porównywanie jej z "Grą o tron" uważam za lekką przesadę. Właściwie jedynie motyw walki królestw o dominację pasuje, poza tym odmienność kulturowa robi swoje. Tym niemniej nie żałuję, że zapoznałem się tą pozycją, warto czasem przeczytać coś z Azji ;-) A że inspiracją były ponoć zagmatwane losy cesarskich Chin, to i jest o czym czytać.

Nie jest to książka zła, ale jednak porównywanie jej z "Grą o tron" uważam za lekką przesadę. Właściwie jedynie motyw walki królestw o dominację pasuje, poza tym odmienność kulturowa robi swoje. Tym niemniej nie żałuję, że zapoznałem się tą pozycją, warto czasem przeczytać coś z Azji ;-) A że inspiracją były ponoć zagmatwane losy cesarskich Chin, to i jest o czym...

Jak dla mnie to książka, która praktycznie przez cały czas "dobrze się zapowiadała". Nie poczułem jakiegoś mocnego uderzenia, nic mnie w niej jakoś nadzwyczajnie nie urzekło, nie zachwyciło, ani też nie obrzydziło czy nie oburzyło, natomiast ciągle miałem poczucie, że już niedługo nastąpi coś niesamowitego, co mnie wciągnie w akcję i już nie puści. Niestety, pomimo dobrych recenzji jakie przeczytałem przed sięgnięciem po tę pozycję, oceniam ją jako dość przeciętną, dość przewidywalną i co najwyżej średnią. Ani nie znudzi, ani nie rozerwie.

Jak dla mnie to książka, która praktycznie przez cały czas "dobrze się zapowiadała". Nie poczułem jakiegoś mocnego uderzenia, nic mnie w niej jakoś nadzwyczajnie nie urzekło, nie zachwyciło, ani też nie obrzydziło czy nie oburzyło, natomiast ciągle miałem poczucie, że już niedługo nastąpi coś niesamowitego, co mnie wciągnie w akcję i już nie puści. Niestety, pomimo dobrych...

Popularna w środowiskach biegowym i triathlonowym książka reklamowana jako odpowiedź na "Co myślę, gdy myślę o bieganiu" Murakamiego. Otóż moim zdaniem to czysty chwyt reklamowy, bo łączy obie lektury jedynie tematyka biegowo-triathlonowa i to, że obie są w sporej mierze autobiograficzne. Obu panów sporo jednakowoż różni, choćby to, że Murakami jest z biegaczem i triathlonistą, a Grass dokładnie odwrotnie ;-)
Książkę przeczytać warto, szczególnie gdy szuka się motywacji do rozpoczęcia treningów, lub gdy mamy dość życia w kieracie w pracy, w biegu, i chcemy coś zmienić w życiu. Ja odebrałem "Trzy mądre małpy" jako hołd oddany dyscyplinie sportowej, dzięki której autor odzyskał swoje życie, jakkolwiek patetycznie to nie brzmi.

Popularna w środowiskach biegowym i triathlonowym książka reklamowana jako odpowiedź na "Co myślę, gdy myślę o bieganiu" Murakamiego. Otóż moim zdaniem to czysty chwyt reklamowy, bo łączy obie lektury jedynie tematyka biegowo-triathlonowa i to, że obie są w sporej mierze autobiograficzne. Obu panów sporo jednakowoż różni, choćby to, że Murakami jest z biegaczem i...

Na książkę trafiłem przypadkowo, jakaś promocja, po taniości. Panią Kossakowską znam tylko z książki o aniołach, świetnej zresztą, więc spodziewałem się wszystkiego najlepszego. I w sumie to nie mogę powiedzieć, że się jakoś wybitnie zawiodłem, ale jakoś mnie ta historia nie urzekła... Krótka, zmyślna, choć sztampowa opowiastka o umarlaku mszczącym się na swoich mordercach, sceneria Dzikiego Zachodu, strzelanina, plus elementy fantastyczne - wszytko już gdzieś czytałem, widziałem, znałem. Jako przerywnik lub rozrywkę w podróży bardzo udatna, jednak chyba nie był to odpowiedni dla mnie czas na taką lekturę. Bywa.

Na książkę trafiłem przypadkowo, jakaś promocja, po taniości. Panią Kossakowską znam tylko z książki o aniołach, świetnej zresztą, więc spodziewałem się wszystkiego najlepszego. I w sumie to nie mogę powiedzieć, że się jakoś wybitnie zawiodłem, ale jakoś mnie ta historia nie urzekła... Krótka, zmyślna, choć sztampowa opowiastka o umarlaku mszczącym się na swoich mordercach,...

Całkiem fajna książka, nie do końca motywacyjna, nie do końca poradnikowa, po prostu zbiór przemyśleń Pana Jacka, który wydaje się być sympatycznym, inteligentnym, a przy tym tolerancyjnym i myślącym człowiekiem. Nie wydaje mi się, że jego słowa dotrą do wszystkich i wszystkich przekonają, ale jak dla mnie to odpowiednia pozycja na ten etap życia, w jakim właśnie jestem. Na plus trzeba zapisać prostotę wypowiedzi, choć zgadzam się z jednym z komentarzy o tej książce, że autor jest lepszym opowiadaczem, niż pisarzem ;-) Tym niemniej z czystym sumieniem polecam, mnie się podobało, a gust mam potoczny ;-)

Całkiem fajna książka, nie do końca motywacyjna, nie do końca poradnikowa, po prostu zbiór przemyśleń Pana Jacka, który wydaje się być sympatycznym, inteligentnym, a przy tym tolerancyjnym i myślącym człowiekiem. Nie wydaje mi się, że jego słowa dotrą do wszystkich i wszystkich przekonają, ale jak dla mnie to odpowiednia pozycja na ten etap życia, w jakim właśnie jestem. Na...

Powiem szczerze - liczyłem na więcej. Niby nie ma na co narzekać, wizja Europy pozbawionej energii elektrycznej i związanych z tym skutków jest całkiem przekonująca (i przerażająca), ale ani główny bohater jakoś nie budzi wielkiej sympatii, ani w sumie nie czeka się na rozwiązanie zagadki z wypiekami na twarzy. Poprawna lektura, ale chyba nie trafiła u mnie na odpowiedni czas.

Powiem szczerze - liczyłem na więcej. Niby nie ma na co narzekać, wizja Europy pozbawionej energii elektrycznej i związanych z tym skutków jest całkiem przekonująca (i przerażająca), ale ani główny bohater jakoś nie budzi wielkiej sympatii, ani w sumie nie czeka się na rozwiązanie zagadki z wypiekami na twarzy. Poprawna lektura, ale chyba nie trafiła u mnie na odpowiedni czas.

To jeden z najlepszych kryminałów, jakie czytałem, ba! to jedna z lepszych książek, jakie przeczytałem!
Znając wcześniejszą twórczość Pani Katarzyny wiedziałem, że będzie dobrze, a nawet bardzo dobrze, ale ten miks wątków, zdarzeń, bogaty zbiór postaci i sposób w jaki wszystko się zmieszało, poplątało, a potem rozplątało, ale nie do końca - niech się Larsson schowa... I jeszcze Meyer na dokładkę, ufff!
Czekam z niecierpliwością na dalsze części, chylę czoła, brawo Ms. Bonda!

To jeden z najlepszych kryminałów, jakie czytałem, ba! to jedna z lepszych książek, jakie przeczytałem!
Znając wcześniejszą twórczość Pani Katarzyny wiedziałem, że będzie dobrze, a nawet bardzo dobrze, ale ten miks wątków, zdarzeń, bogaty zbiór postaci i sposób w jaki wszystko się zmieszało, poplątało, a potem rozplątało, ale nie do końca - niech się Larsson schowa... I...

No, to było zaskakujące. Zabierałem się za tę książkę cztery albo pięć razy, nie mogłem przebrnąć przez pierwszy rozdział, a że zawsze przecież jest coś do przeczytania, to i nie tęskniłem, i tak to szło paręnaście miesięcy. Ale szczęśliwie nabyłem nowy czytnik z początkiem roku, i trzeba go było czymś zapełnić, i na chybił-trafił wrzuciłem i "Szczęśliwą ziemię". Pierwszy tom minął mi na sprawdzaniu funkcjonalności nowej zabawki, a potem... potem już było tylko coraz lepiej. Nie podejmę się streszczenia, bo i nie w streszczeniu wydarzeń tkwi siła tej książki, ale w przedziwnie udanym nasyceniu jej z jednej strony reporterską niemalże codziennością, a z drugiej poetycką, czy też może raczej baśniową fantazją... Wyszło z tego coś magicznego, im dłużej czytałem, tym bardziej nie mogłem się oderwać. Nie jest to może powieść wybitna, ale wbiła mi się w umysł, a to już o czymś świadczy. Po raz pierwszy sięgnąłem po dzieło pana Orbitowskiego, na pewno nie po raz ostatni.

No, to było zaskakujące. Zabierałem się za tę książkę cztery albo pięć razy, nie mogłem przebrnąć przez pierwszy rozdział, a że zawsze przecież jest coś do przeczytania, to i nie tęskniłem, i tak to szło paręnaście miesięcy. Ale szczęśliwie nabyłem nowy czytnik z początkiem roku, i trzeba go było czymś zapełnić, i na chybił-trafił wrzuciłem i "Szczęśliwą ziemię"....

Wahałem się, czy może dać ocenę o jedną gwiazdkę wyższą, ale ostatnio przeczytałem dwa kryminały Katarzyny Bondy, i chyba mi się standardy podniosły ;-) "Kasacja" nie jest książką złą, ogólnie jest w porządku, ale przyznam, że entuzjastyczne opinie czytelników, jakie poznałem przed i w trakcie czytania, jakoś u mnie nie znalazły pokrycia w faktach. To moja pierwsza książka Remigiusza Mroza, nie wykluczam dalszej znajomości, ale raczej nie teraz, może potem, w przyszłym miesiącu, albo może na urlopie...
Niby para głównych bohaterów ciekawa, niby wątek prawniczy również, niby perypetia na końcu zakręcona, ale i tak po ostatniej kartce nie zaznałem silniejszej emocji... Z drugiej jednak strony nie czułem bólu czytając, fajna, lekka, średniej klasy lektura. Jak na pierwszą książkę 2016 całkiem odpowiednia.

Wahałem się, czy może dać ocenę o jedną gwiazdkę wyższą, ale ostatnio przeczytałem dwa kryminały Katarzyny Bondy, i chyba mi się standardy podniosły ;-) "Kasacja" nie jest książką złą, ogólnie jest w porządku, ale przyznam, że entuzjastyczne opinie czytelników, jakie poznałem przed i w trakcie czytania, jakoś u mnie nie znalazły pokrycia w faktach. To moja pierwsza książka...