Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem głupia, co chwilę ryczałam, czytając tę książkę, ale nie żałuję. Tylu wspaniałych, światłych ludzi "wytępiono" w czasie wojny; ludzi, którzy mogli jeszcze tyle osiągnąć, którzy mieli plany na przyszłość. "Kamienie" opowiadają głównie o Alku, Rudym i Zośce, ale dla mnie były obrazem życia i śmierci tysięcy innych wspaniałych ludzi, którym przyszło urodzić się w czasach wojny.

Jestem głupia, co chwilę ryczałam, czytając tę książkę, ale nie żałuję. Tylu wspaniałych, światłych ludzi "wytępiono" w czasie wojny; ludzi, którzy mogli jeszcze tyle osiągnąć, którzy mieli plany na przyszłość. "Kamienie" opowiadają głównie o Alku, Rudym i Zośce, ale dla mnie były obrazem życia i śmierci tysięcy innych wspaniałych ludzi, którym przyszło urodzić się w...

Autor dostał dzięki stworzeniu tej mikropowieści Literacką Nagrodę Nobla... Po napisaniu poprawiał ją jeszcze przez rok.
Książka jest jednak dla czytelnika po prostu nudna (szczególnie jako lektura w gimnazjum), mnie osobiście denerwował też język i momentami dziwna składnia zdań. Wiem, że ta opowieść miała ukryty sens, ryba, którą Santiago ciągnie przez całą książkę była przenośnią i miała obrazować nasze życiowe przeciwności i bariery, które powinniśmy pokonywać. Jestem jednak pełna żalu, że, aby się tego nauczyć, autor kazał nam wędkować... ;(
"... Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać." - co udowadnia Santiago, kiedy walczy do końca z wielką rybą, później z rekinami
i choć do swojej wioski udaje mu się dowieść jedynie szkielet
i łeb marlina to zyskuje szacunek miejscowych rybaków i samego siebie. Odzyskuje również wiarę we własne możliwości i przełamuje złą passę, która towarzyszyła mu 84 dni.

Autor dostał dzięki stworzeniu tej mikropowieści Literacką Nagrodę Nobla... Po napisaniu poprawiał ją jeszcze przez rok.
Książka jest jednak dla czytelnika po prostu nudna (szczególnie jako lektura w gimnazjum), mnie osobiście denerwował też język i momentami dziwna składnia zdań. Wiem, że ta opowieść miała ukryty sens, ryba, którą Santiago ciągnie przez całą książkę była...

Nie ma zbrodni bez kary - przesłanie niesione w dramatach romantycznych, do których należą również "Dziady".

Nie ma zbrodni bez kary - przesłanie niesione w dramatach romantycznych, do których należą również "Dziady".

Klasyk narzucony przez szkołę, którego praktycznie nie powinno się oceniać, aczkolwiek to zupełnie nie moje klimaty ;P

Klasyk narzucony przez szkołę, którego praktycznie nie powinno się oceniać, aczkolwiek to zupełnie nie moje klimaty ;P