Dziady

Opracowanie z prof. Krawczykiem uświadomiło mnie, jakże wielkie jest to dzieło.
"Tak! zemsta, zemsta, zemsta na wroga
Z Bogiem i choćby mimo Boga!" - A. Kosek

Opracowanie z prof. Krawczykiem uświadomiło mnie, jakże wielkie jest to dzieło.
"Tak! zemsta, zemsta, zemsta na wroga
Z Bogiem i choćby mimo Boga!" - A. Kosek

Pokaż mimo to

Po wyjściu z liceum przeczytałem Dziady na spokojnie, bez zwracania uwagi, na to co jest wymagane na egzaminach. Wtedy takie teksty mają sens, gdy można poznać całość, w pełni od początku do końca. Szkoła sprawia, że mamy awersję do Dziadów, ale jest to tak uniwersalna powieść, że każdy może zinterpretować ją po swojemu i odnaleźć wartość, która doskonale będzie odzwierciedlać jego świat. Czytając Mickiewicza i poznając jego punkt widzenia na różne sprawy dużo łatwiej odbiera się Dziady. Każda ich część jest inna, a jednak razem się spinają w jedną całość i dzięki temu występuje u mnie podziw do naszego wieszcza. Cała twórczość Adama Mickiewicza odznacza się prawdziwością. Są to emocje, uczucia, prawdy i mity, którymi żyje człowiek i znakomicie oddaje to czym ludzie zajmowali się na co dzień. Opisuje wzloty i upadki ludzkie, tak że w każdym momencie życia odnajdziemy siebie w tych utworach. Są lektury 'obowiązkowe' według szkolnictwa, ale Dziady są obowiązkowe bo są prawdziwe, są o nas i dla nas.

Po wyjściu z liceum przeczytałem Dziady na spokojnie, bez zwracania uwagi, na to co jest wymagane na egzaminach. Wtedy takie teksty mają sens, gdy można poznać całość, w pełni od początku do końca. Szkoła sprawia, że mamy awersję do Dziadów, ale jest to tak uniwersalna powieść, że każdy może zinterpretować ją po swojemu i odnaleźć wartość, która doskonale będzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ocena części III.
Część II wiele lepsza.

Ocena części III.
Część II wiele lepsza.

Pokaż mimo to

Najlepsza lektura, bardzo miło ją wspominam

Najlepsza lektura, bardzo miło ją wspominam

Pokaż mimo to

Dziady” Adama Mickiewicza to bardzo znana lektura szkolna klas starszych i nie tylko.
To tej lektury z pewnością trzeba dorosnąć . Czytając ją jako dziecko w klasach 5-6 nie bardzo rozumiałam o co chodzi. Wydaje się pozbawiona sensu jednak po przeczytaniu całości niesie ze sobą pewne wartości. Jakich ? Przekonajcie się sami 

Dziady” Adama Mickiewicza to bardzo znana lektura szkolna klas starszych i nie tylko.
To tej lektury z pewnością trzeba dorosnąć . Czytając ją jako dziecko w klasach 5-6 nie bardzo rozumiałam o co chodzi. Wydaje się pozbawiona sensu jednak po przeczytaniu całości niesie ze sobą pewne wartości. Jakich ? Przekonajcie się sami 

Pokaż mimo to

Miłe lekturowe zaskoczenie

Miłe lekturowe zaskoczenie

Pokaż mimo to

Chyba powinienem zacząć od cytatu o nie lubieniu tego cyklu, każdy go jednak chyba zna to sobie daruje.

Oceniam jako całość, odzielnie moim zdaniem nie ma sensu składa się to w jedną sensowną historię.

Próbowałem zrozumieć wielkość tego wielkopmnego dzieła Polskiej literatury, ale nie jestem w stanie go docenić. Czym dłużej o tym tekście myślę tym bardziej go nie cierpię. Wstęp w postaci upiora oraz 2 części jest całkiem ciekawy i naprawdę miałem ochotę dowiedzieć w jaką stronę to pójdzie. Potem był epilog w formie 4, która nie ma specjalnie treści i nie robi żadnego wrażenia na papierze, mimo to w teatrze mogłaby wybrzmieć zdecydowanie lepiej. Na koniec dostałem się do esencji utworu do 3 i tu zaczynają się schody.

Nawet nie wiem od czego zacząć doceniam budowę wielu scen, doceniam wagę tego utworu w historii, tylko nie zmienia to faktu, że jest on pompatyczny, przekonany w każdym słowie o swojej wielkości i przy tym wszystkim nie ma aż tak wiele rzeczy do powiedzenia.

Mickiewicz na etapie pisania 3 był już tak zadufany w sobie i pewny swojej genialności więc postanowił napisać o tym jakim jest super gościem i walczy ze swoimi demonami. Nie ma w tym nic złego, ale w opowiadaniu wszystkim dokoła jaki się jest na dodatek ważny dla narodu jest już takim dowodem na zakochanie w sobie i swoje kompleksy (nawet jeśli jest w tym samokrytyka same łączenie tego watku z tematyką narodową wskazuję na te rzeczy) bądź chęć wybicia się na modnych tematach (dobra trochę przesada). Nie wnoszą te wątki niczego ciekawego oprócz możliwości odkrycia skali orbitacji autora ponad orbitą . No i mamy tematykę umęczonej Polski i on mnie bardzo umęczył. Nie wiem jakoś mało odkrywcze i na dodatek strasznie patetyczne wydają mi się te porównania do Jezusa i niesienia krzyża dla nic wielkiego i niesamowitego tu nie ma.

Wątków jest zdecydowanie więcej omówiłem te dwa najważniejsze i nie chce mi się już o tym mówić. Jestem już zmęczony. Mickiewicz miał świetne początki a pod koniec dla mnie jego pisanie poszło w stronę bycia WIELKIM i masturbowaniu się do swojej osoby i niezbyt wyszukanych metafor. W sumie te porównania do Taco Hemingway nie są chyba takie głupie, tylko Taco się nie masturbuje zbytnio jeszcze przynajmniej.

Chyba powinienem zacząć od cytatu o nie lubieniu tego cyklu, każdy go jednak chyba zna to sobie daruje.

Oceniam jako całość, odzielnie moim zdaniem nie ma sensu składa się to w jedną sensowną historię.

Próbowałem zrozumieć wielkość tego wielkopmnego dzieła Polskiej literatury, ale nie jestem w stanie go docenić. Czym dłużej o tym tekście myślę tym bardziej go nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Do "Dziadów", wydaje mi się, trzeba dojrzeć, szczególnie w czasach tak dalece odbiegających zarówno od realiów, jak i myśli czasów Mickiewicza. W szkole "Dziady. Część III", to była moja zmora. O ile cz. II była lirycznie ciekawa, treścią bardzo mroczna, gotycka, o tyle część III...

Szkołę skończyłem już parę dobrych lat temu. Zdążyłem dojrzeć, lepiej poznać epokę polskiego romantyzmu, a także docenić wysoki poziom poetycki Mickiewicza- który to osiągnął szczyt językowy, którego nikomu nie udało się zdobyć od czasów Kochanowskiego. Tak, jak Jan z Czarnolasu był de facto twórcą tej wzorcowej staropolszczyzny, tak twórczość Adama z Nowogródka de facto do II WŚ stanowiła wzór nowożytnego języka polskiego. Później mowa nasza zaczęła się degenerować, ale to już inna inszość...

Daleko mi do insurekcyjnej spuścizny kulturowo-intelektualnej, której przedstawicielem był m.in. Adam Mickiewicz, ale należy docenić poziom artystyczny jego dzieł, w tym właśnie "Dziadów", które są jednym z najważniejszych i największych utworów naszej historii.

Do "Dziadów", wydaje mi się, trzeba dojrzeć, szczególnie w czasach tak dalece odbiegających zarówno od realiów, jak i myśli czasów Mickiewicza. W szkole "Dziady. Część III", to była moja zmora. O ile cz. II była lirycznie ciekawa, treścią bardzo mroczna, gotycka, o tyle część III...

Szkołę skończyłem już parę dobrych lat temu. Zdążyłem dojrzeć, lepiej poznać epokę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

na III części myślałem, że się zanudzę

na III części myślałem, że się zanudzę

Pokaż mimo to

Ktokolwiek kiedykolwiek pluł na III niech się wstydzi. Jest to klasa. (chociaż mam dość Polski jako męczennika, ale i tak)

Ktokolwiek kiedykolwiek pluł na III niech się wstydzi. Jest to klasa. (chociaż mam dość Polski jako męczennika, ale i tak)

Pokaż mimo to