Na pewno kontrowersyjna, przy okazji pięknie napisana. Nikt nie kwestionuje faktu, że Hitler był zbrodniarzem, to niepodważalny fakt, którego nie trzeba nawet wypowiadać. Był też człowiekiem, obie przedstawione historie bez względu na to jak różne opowiadają nadal o nich obojgu.

Na pewno kontrowersyjna, przy okazji pięknie napisana. Nikt nie kwestionuje faktu, że Hitler był zbrodniarzem, to niepodważalny fakt, którego nie trzeba nawet wypowiadać. Był też człowiekiem, obie przedstawione historie bez względu na to jak różne opowiadają nadal o nich obojgu.

Totalnie się rozczarowałam! Dla mnie Hitler to zbrodniarz wszechczasów, potwór w ludzkiej skórze. Samo nazwisko to już obelga dla rodzaju ludzkiego! Rozważanie:"co by było gdyby..." zupełnie do mnie nie trafia, bo ten obraz potwora i zbrodniarza na tyle silnie tkwi, że wszelkie próby rozważania, co by było, gdyby.... są całkowicie daremne. Jestem zaskoczona tyloma pozytywnymi opiniami. Dla mnie książka nie do przełknięcia zupełnie. A przecież zachwyciłam się innymi tego samego autora.

Totalnie się rozczarowałam! Dla mnie Hitler to zbrodniarz wszechczasów, potwór w ludzkiej skórze. Samo nazwisko to już obelga dla rodzaju ludzkiego! Rozważanie:"co by było gdyby..." zupełnie do mnie nie trafia, bo ten obraz potwora i zbrodniarza na tyle silnie tkwi, że wszelkie próby rozważania, co by było, gdyby.... są całkowicie daremne. Jestem zaskoczona tyloma...

Niezwykła. Bardzo oryginalny pomysł.

Niezwykła. Bardzo oryginalny pomysł.

Jest to jedna z najlepszych książek jako w życiu czytałam.

Jest to jedna z najlepszych książek jako w życiu czytałam.

Robiłam do niej aż dwa podejścia, bo wydaje mi się po prostu bez sensu. "Zrozumienie Hitlera" zupełnie do mnie nie przemówiło. "Co by było gdyby..." - no, ale właśnie było inaczej, kropka. Rozważania autora, jego dziennik na końcu, jak mu się to pisało, chwilami wydawały mi się nużące. Wcale nie kontrowersyjne, a po prostu nieinteresujące.

Robiłam do niej aż dwa podejścia, bo wydaje mi się po prostu bez sensu. "Zrozumienie Hitlera" zupełnie do mnie nie przemówiło. "Co by było gdyby..." - no, ale właśnie było inaczej, kropka. Rozważania autora, jego dziennik na końcu, jak mu się to pisało, chwilami wydawały mi się nużące. Wcale nie kontrowersyjne, a po prostu nieinteresujące.

Jak tylko usłyszałam o koncepcji autora, aby zbudować świat równoległy Adolfa H. to aż się zachłysnęłam jak wpaniały to pomysł! Historia zaczyna się w tym samym momencie życia a im dalej czytelnik zagłębia się w historię dwóch Hitlerów tym bardziej stają się one rozbieżne.

Kapitalny pomysł, a czytelnik w przystępny sposób możne poznać kawałek historii. Jest również zmuszony do zastanowienia się, że ten Adolf to też był jeden z nas, człowiek z krwi i kości. Człowiek, który dokonał dużo wyborów życiowych które nakierowały go jak i historię świata właśnie w tę stronę.

Jak tylko usłyszałam o koncepcji autora, aby zbudować świat równoległy Adolfa H. to aż się zachłysnęłam jak wpaniały to pomysł! Historia zaczyna się w tym samym momencie życia a im dalej czytelnik zagłębia się w historię dwóch Hitlerów tym bardziej stają się one rozbieżne.

Kapitalny pomysł, a czytelnik w przystępny sposób możne poznać kawałek historii. Jest również...

Niezwykła...

Eric-Emmanuel Schmitt w "Przypadku Adolfa H." podjął się rzeczy niemożliwej - sportretowania postaci Hitlera bez popadania w karykaturę, satyrę czy demonizację. I podołał bez dwóch zdań temu herkulesowemu zadaniu.

Historia opowiada o dwóch osobach - Hitlerze, osobie którą był, jest i będzie w powszechnej świadomości, oraz Adolfie H., osobie którą świat mógłby znać, gdyby... I to "gdyby" jest tutaj najważniejsze. Bo Schmitt rozpoczął swoje historie od momentu przełomowego - ogłoszeniu list osób przyjętych do Akademii Sztuk Pięknych. Wydaje się być to chwilą najważniejszą, ale czy aby na pewno?

Powieść podzielona jest na 4 części, w której zdarzają się sytuacje przełomowe zarówno dla Hitlera alias Adolfa H., jak i świata - okres przed I WŚ, I Wojna Światowa, lata 20 oraz lata 30 i 40. Jednocześnie historie tych dwóch już osób wzajemnie się przeplatają. Znakomite rozwiązanie, chociaż wolałabym, aby ta ostatnia część była po prostu dłuższa, gdyż okres przez II WŚ i ona sama jest dość skrótowo opisana.

Niezwykła mnogość tematów, o których można naprawdę mówić godzinami. I tej powieści Schmitt pokazuje jakim jest filozofem, powieściopisarzem, ale również psychologiem i co najważniejsze w tym wszystkim - CZŁOWIEKIEM.

"Przypadek Adolfa H." wzbudza wiele emocji - zarówno negatywnych, jak i pozytywnych. W przypadku Hitlera im dalej czytałam, tym bardziej byłam po prostu brudna, ociekałam tym egocentryzmem, zadufaniem w sobie, manią. Natomiast Adolf H. dostarczał mi dwa najważniejsze uczucia - smutek i frustracje. I obie z tego samego powodu - tęsknoty za światem, którego nie ma, a który mógłby być.

I tu pojawia się pytanie - czy rzeczywiście tylko jedna sytuacja zaważyła na całym życiu Hitlera? Czy to, aby nie on wykorzystał sytuację, aby stać tym, kim się ostatecznie stał... Jedna cecha charakteru, JEDNA, która mogłaby wszystko zmienić...

Fantastyczne są również rozważania autora na temat świata "gdyby". Tak inne, a tak prawdziwe, możliwe. Na pewno powieść ta wzbudza i wzbudzi wiele kontrowersji. Podejmowane przez Schmitta niektóre tematy istnieją pozostają w sferze "gdyby", ale czy to oznacza, że nie mamy prawa o nich dyskutować i dalej zatracać się w nieistniejące, ale możliwej rzeczywistości?

Dawno żadna powieść nie wzbudziła we mnie tyle emocji, tyle myśli. I mam ochotę o tej książce po prostu mówić, wszędzie, zawsze. Bo "Przypadek Adolfa H." wbrew wszystkiemu jest potrzebny. Czekam z niecierpliwością, aż odkryje kolejne powieści tego moim zdaniem, wielkiego pisarza i filozofa.

Chapeau-bas, monsieur Schmitt!

Niezwykła...

Eric-Emmanuel Schmitt w "Przypadku Adolfa H." podjął się rzeczy niemożliwej - sportretowania postaci Hitlera bez popadania w karykaturę, satyrę czy demonizację. I podołał bez dwóch zdań temu herkulesowemu zadaniu.

Historia opowiada o dwóch osobach - Hitlerze, osobie którą był, jest i będzie w powszechnej świadomości, oraz Adolfie H., osobie którą świat mógłby...

„Hitler jest prawdą schowaną w głębi nas samych, prawdą, która zawsze może się wynurzyć” - E.-E. S

Książkę można podzielić na kilka części, każda - mam wrażenie - inna od siebie. Pierwsza część w której poznajemy dwie równoległe historie różniące się jedna sytuacją - de facto najważniejszą, swojego rodzaju zapalnik - dostaniem się na ASP. Świetnie się to czyta, naprawdę, nie mogłem się oderwać. Później kolejna część, kolejny rozdział, Pierwsza Wojna Światowa - bardzo brutalny, wypełniony akcją, smutkiem, rozgoryczeniem, niezrozumieniem, zagubieniem. Bomba. Później było coraz gorzej. Kolejne dwie części książki to była istna katorga, czułem takie znudzenie - w szczególności podczas rozdziału o Drugiej Wojnie Światowej - dlatego też książka długo leżała na mojej półce. Niemniej warto ją przeczytać, naprawdę nie ma co się sugerować moją opinią, to że mnie coś nudziło, wcale nie oznacza, że będzie nudziło was! Dla samego faktu dywagacji „co by było gdyby” warto po tę lekturę sięgnąć. :)

„Hitler jest prawdą schowaną w głębi nas samych, prawdą, która zawsze może się wynurzyć” - E.-E. S

Książkę można podzielić na kilka części, każda - mam wrażenie - inna od siebie. Pierwsza część w której poznajemy dwie równoległe historie różniące się jedna sytuacją - de facto najważniejszą, swojego rodzaju zapalnik - dostaniem się na ASP. Świetnie się to czyta, naprawdę,...

Przyznam, że to jedna z nielicznych książek, której czytanie zajęło mi strasznie długo czasu, ponad 3 miesiące. Początek mnie zaciekawił, ale potem odkładałam lekturę na kilkanaście dni i niewiele o niej myślałam. Właściwie doczytałam ją tylko dlatego, aby mieć ją “zaliczoną”.

“Przypadek Adolfa H.” nie jest złą książką. Przeciwnie, koncept alternatywnego życia Hitlera jest niezwykle ciekawy i daje dużo do myślenia! Niestety, autor zdecydowanie popadł w dłużyznę.
Pierwszą część o artystycznych początkach czyta się z zaintrygowaniem. Druga część o wojnie mnie przejęła - była brutalna, szczegółowa i ukazywała tragizm żołnierzy. Niestety od trzeciej części zrobiło się nudniej, akcja spowolniła, było za dużo scen, które niewiele wnosiły, za dużo filozoficznych przemyśleń i dziwnych dialogów. Ponadto jakoś drażnił mnie sposób, w jaki autor przedstawił kobiety, mam wrażenie, że prawie wszystkie (oprócz siostry Lucie) były na jedno kopyto, a już szczególnie na nerwy działała mi postać Jedenastej Trzydzieści. Ogólnie podejście do seksualności postaci było dziwne - prawie każdy każdemu chętnie wskakiwał do łóżka.
Złe odczucia podczas lektury rekompensuje nieco końcówka, która była mocna i wyraźnie pokazała kontrast pomiędzy Adolfem H. a Hitlerem. Ponadto, na końcu książki znajduje się dziennik, gdzie autor zapisuje swoje przemyślenia w trakcie procesu pisania. Dzięki temu łatwiej mi było zrozumieć niektóre kwestie i wiem, że pisarz musiał włożyć w tę pozycję sporo wysiłku.

Niemniej, ciężko mi jednoznacznie ocenić tę książkę.

Przyznam, że to jedna z nielicznych książek, której czytanie zajęło mi strasznie długo czasu, ponad 3 miesiące. Początek mnie zaciekawił, ale potem odkładałam lekturę na kilkanaście dni i niewiele o niej myślałam. Właściwie doczytałam ją tylko dlatego, aby mieć ją “zaliczoną”.

“Przypadek Adolfa H.” nie jest złą książką. Przeciwnie, koncept alternatywnego życia Hitlera...

Dwie równoległe opowieści , które się przeplatają. W jednej Hitler jakim był, w drugiej Hitler jakim by był gdyby nie był tym kim został... Książka niezwyczajna i bardzo dobrze napisana. Szczerze polecam z uwagi na historię jak i na fikcyjną stronę. Zastanawiające jest to że życie nasze zależy od jednej decyzji. Nie zawsze naszej woli.

Dwie równoległe opowieści , które się przeplatają. W jednej Hitler jakim był, w drugiej Hitler jakim by był gdyby nie był tym kim został... Książka niezwyczajna i bardzo dobrze napisana. Szczerze polecam z uwagi na historię jak i na fikcyjną stronę. Zastanawiające jest to że życie nasze zależy od jednej decyzji. Nie zawsze naszej woli.