Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zapewniła mi popołudnie pełne rozrywki, tylko to zakończenie! To nieludzkie zostawiać czytelnika z takim zakończeniem!

Książka zapewniła mi popołudnie pełne rozrywki, tylko to zakończenie! To nieludzkie zostawiać czytelnika z takim zakończeniem!

Niefortunnie i przypadkiem zaczęłam serię od "Deniwelacji". Kryminał sam w sobie średnio interesujący, ale postacie i powiązania między nimi zainteresowały mnie na tyle, żeby sięgnąć po resztę książek z serii.

Niefortunnie i przypadkiem zaczęłam serię od "Deniwelacji". Kryminał sam w sobie średnio interesujący, ale postacie i powiązania między nimi zainteresowały mnie na tyle, żeby sięgnąć po resztę książek z serii.

Skusiłam się na książkę po obejrzeniu serialu "Outlander" i się nie zawiodłam. Z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy.

Skusiłam się na książkę po obejrzeniu serialu "Outlander" i się nie zawiodłam. Z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy.

Podobała mi się o wiele bardziej od "Bóg nigdy nie mruga".

Podobała mi się o wiele bardziej od "Bóg nigdy nie mruga".

"Harpię" czytałam z przyjemnością, ale czegoś mi w niej brakowało. Jakby książka była za krótka. Jakby zabrakło miejsca na emocje bohaterów.

"Harpię" czytałam z przyjemnością, ale czegoś mi w niej brakowało. Jakby książka była za krótka. Jakby zabrakło miejsca na emocje bohaterów.

Kontynuacja "Księżnej Mediolanu" przypadła mi do gusty. Z przyjemnością przeczytałam te kilkaset stron.

Kontynuacja "Księżnej Mediolanu" przypadła mi do gusty. Z przyjemnością przeczytałam te kilkaset stron.

Hmm, książka nie była zła. Ale dobra niestety też nie. Była bardzo nijaka, lekko nużąca. Nie w moim typie.

Hmm, książka nie była zła. Ale dobra niestety też nie. Była bardzo nijaka, lekko nużąca. Nie w moim typie.

Pięknie napisana, wciągająca opowieść.

Pięknie napisana, wciągająca opowieść.

Miałam jej nie czytać... I do teraz się zastanawiam, po co to sobie właściwie zrobiłam.

Miałam jej nie czytać... I do teraz się zastanawiam, po co to sobie właściwie zrobiłam.

Sięgnęłam po kontynuację "Nieczynne do odwołania" bez wielkich nadziei, a i tak się zawiodłam. W pierwszej połowie książki nie dzieje się nic. NIC. W drugiej połowie zaczyna się coś dziać, ale więcej napięcia i akcji mamy w serii o Panu Samochodziku. "Hiszpański kot" jest książką nieudaną, nudną i nie wartą niczyjego czasu.
Aha, no i obaj główni bohaterowie to nadętę buce.
Za część trzecią na pewno nie będę już tracić czasu.

Sięgnęłam po kontynuację "Nieczynne do odwołania" bez wielkich nadziei, a i tak się zawiodłam. W pierwszej połowie książki nie dzieje się nic. NIC. W drugiej połowie zaczyna się coś dziać, ale więcej napięcia i akcji mamy w serii o Panu Samochodziku. "Hiszpański kot" jest książką nieudaną, nudną i nie wartą niczyjego czasu.
Aha, no i obaj główni bohaterowie to nadętę...

Po przeczytaniu "Zbuntowanej królowej" tak bardzo żałuję, że nie będzie mi nigdy dane poznać Indii, ich mieszkańców i kultury, sprzed zajęcia ich przez Brytyjczyków. Książka piękna, bardzo obrazowa i poruszająca.

Po przeczytaniu "Zbuntowanej królowej" tak bardzo żałuję, że nie będzie mi nigdy dane poznać Indii, ich mieszkańców i kultury, sprzed zajęcia ich przez Brytyjczyków. Książka piękna, bardzo obrazowa i poruszająca.

Nie chciałam czytać tej książki, bałam się jej w pewnien sposób, bo według opisu miała dotykać trudnych relacji matki i córki. Przełamałam się i nie żałuję! Fantastycznie napisana pozycja. Bohaterowie rzeczywiście żyją na kartach książki i szczerze żałowałam, że tak szybko doczytałam do końca.

Nie chciałam czytać tej książki, bałam się jej w pewnien sposób, bo według opisu miała dotykać trudnych relacji matki i córki. Przełamałam się i nie żałuję! Fantastycznie napisana pozycja. Bohaterowie rzeczywiście żyją na kartach książki i szczerze żałowałam, że tak szybko doczytałam do końca.

Mary i Ryder to jedna z moich ulubionych par w całym cyklu! A epilog, w którym pojawia się calutki klan Cynstersów jest wisienką na torcie.

Mary i Ryder to jedna z moich ulubionych par w całym cyklu! A epilog, w którym pojawia się calutki klan Cynstersów jest wisienką na torcie.

Rewelacyjna książka, jak rzadko do końca nie zorientowałam się, kto okaże się mordercą.

Rewelacyjna książka, jak rzadko do końca nie zorientowałam się, kto okaże się mordercą.

Podoba mi się pomysł. Na świat, na bohaterów, na fabułę. Ale samo "wykonanie" zgrzytało mi podczas czytania. Jest coś takiego w stylu autorki (a może w przekładzie?) co nie pozwoliło mi się do końca zachwycić "Prawdodziejką".

Podoba mi się pomysł. Na świat, na bohaterów, na fabułę. Ale samo "wykonanie" zgrzytało mi podczas czytania. Jest coś takiego w stylu autorki (a może w przekładzie?) co nie pozwoliło mi się do końca zachwycić "Prawdodziejką".

Myślałam, że wiem czego się po fabule spodziewać. Pomyliłam się. Remigiusz Mróz zaskoczył mnie kilkukrotnie. Książka mnie porwała, trzymała w napięciu i została ze mną nawet po jej skończeniu. Wow.

Myślałam, że wiem czego się po fabule spodziewać. Pomyliłam się. Remigiusz Mróz zaskoczył mnie kilkukrotnie. Książka mnie porwała, trzymała w napięciu i została ze mną nawet po jej skończeniu. Wow.

Polubiłam Angelicę Cynster i jej szkockiego lairda. Przyjemna historia, w sam raz na popołudnie z książką, kocem i herbatą.

Polubiłam Angelicę Cynster i jej szkockiego lairda. Przyjemna historia, w sam raz na popołudnie z książką, kocem i herbatą.

Lubię romanse, lubię prozę Stephanie Laurens, polubiłam "W pogoni za Elizą". Książka sam raz na wolne weekendowe popołudnie.

Lubię romanse, lubię prozę Stephanie Laurens, polubiłam "W pogoni za Elizą". Książka sam raz na wolne weekendowe popołudnie.

Książki z cyklu o Cynstersach niezmiennie pozwalają spędzić mi miłe popołudnie z romansem i na tej części też się nie zawiodłam.

Książki z cyklu o Cynstersach niezmiennie pozwalają spędzić mi miłe popołudnie z romansem i na tej części też się nie zawiodłam.

Przez tą książkę dostaję gęsiej skórki za każdym razem, kiedy zbliżam rękę do włącznika światła. Bo co by było, gdyby to zdarzyło się naprawdę?

Przez tą książkę dostaję gęsiej skórki za każdym razem, kiedy zbliżam rękę do włącznika światła. Bo co by było, gdyby to zdarzyło się naprawdę?