Wreszcie przeczytałam "Madonny z Bari". Książka opowiada o Losach Izabeli Aragońskiej i jej determinacji, by chronić swoje dzieci. Niestety nie wiele jest słodyczy w życiu duchessy. Straciła męża, brata, kolejno umierają jej dzieci. Tom drugi jest również przekrojem życia Bony od malutkiej dziewczynki po dwudziestoczterolatkę, której ambitna i upokorzona matka szuka męża. Ostatecznie Izabela stawia na swoim i sadza córkę na tronie Polski. Jaką cenę po drodze musiała ponieść jej córka? O tym warto przeczytać. :)

Wreszcie przeczytałam "Madonny z Bari". Książka opowiada o Losach Izabeli Aragońskiej i jej determinacji, by chronić swoje dzieci. Niestety nie wiele jest słodyczy w życiu duchessy. Straciła męża, brata, kolejno umierają jej dzieci. Tom drugi jest również przekrojem życia Bony od malutkiej dziewczynki po dwudziestoczterolatkę, której ambitna i upokorzona matka szuka męża. ...

"Madonny z Bari" jest to drugi tom cyklu Renaty Czarneckiej poświęcony życiu Izabeli Aragońskiej. Po tym jak zostaje ona pozbawiona księstwa Mediolanu, podejmuje ona nieudane próby odzyskania swojej pozycji oraz kontaktu z synem. Jednocześnie poświęca się wychowaniu swoich córek Bony i Hipolity. Poznaje również Lukrecję Borgię. Niebawem Izabelę dotyka kolejna tragedia. Hipolita umiera po walce z ciężką chorobą. Przeżywająca śmierć córki księżna znajduje schronienie z Boną w Bari.

Moim zdaniem drugi tom trzyma poziom "Księżnej Mediolanu". Autorka nadal wiernie odtwarza realia epoki renesansu oraz sytuację w państwach włoskich na przełomie XIX i XX w. Izabela zaś ukazana jest tutaj jako doświadczona przez los księżna, która dba o swoje dzieci i ma nadzieję, że niedługo ponownie spotka się ze swoim synem, z którym ją rozdzielono. Jednocześnie jest zainteresowana polityką, a także stara utrzymywać się kontakty z innymi władczyniami.

Reasumując. Jest to bardzo dobra książka z bogatym tłem historycznym, po którą warto sięgnąć. Na pewno wrócę jeszcze do tej wciągającej serii.

"Madonny z Bari" jest to drugi tom cyklu Renaty Czarneckiej poświęcony życiu Izabeli Aragońskiej. Po tym jak zostaje ona pozbawiona księstwa Mediolanu, podejmuje ona nieudane próby odzyskania swojej pozycji oraz kontaktu z synem. Jednocześnie poświęca się wychowaniu swoich córek Bony i Hipolity. Poznaje również Lukrecję Borgię. Niebawem Izabelę dotyka kolejna tragedia....

Dalsze dzieje Izabeli Aragońskiej i już mocno zaakcentowane losy Bony Sforzy. Moja ocena tej pozycji jest bardzo pozytywna może dlatego, że od zawsze lubię sfabularyzowane powieści historyczne. Nie przeszkadzają mi nawet lekkie przesunięcia w czasie faktów historycznych, o których autorka wspomina w przypisach. Dalej jestem zachwycona piórem pani Czarneckiej i sięgam po następny tom, żeby dopełnić całość.

Dalsze dzieje Izabeli Aragońskiej i już mocno zaakcentowane losy Bony Sforzy. Moja ocena tej pozycji jest bardzo pozytywna może dlatego, że od zawsze lubię sfabularyzowane powieści historyczne. Nie przeszkadzają mi nawet lekkie przesunięcia w czasie faktów historycznych, o których autorka wspomina w przypisach. Dalej jestem zachwycona piórem pani Czarneckiej i sięgam po...

Jak zawsze sporo faktów historycznych dość wiernie oddanych w książce. Niekiedy "swobodna" interpretacja, ale nie przeszkadza w czytaniu. Jedyny minus dla mnie to, że pierwsze 2/3 książki toczy się dość wolno, ma to swój klimat ale następna 1/3 książki to kilka lat i "skakanie" po faktach aby do przodu.

Jak zawsze sporo faktów historycznych dość wiernie oddanych w książce. Niekiedy "swobodna" interpretacja, ale nie przeszkadza w czytaniu. Jedyny minus dla mnie to, że pierwsze 2/3 książki toczy się dość wolno, ma to swój klimat ale następna 1/3 książki to kilka lat i "skakanie" po faktach aby do przodu.

Niestety nie zorientowałam się, że jest to kontynuacja losów Izabeli Aragońskiej, i pewnie to tłumaczy fakt, że nie wszystko było dla mnie jasne w drugim tomie. Szkoda, że na okładce książki nie ma stosownej informacji - wstrzymałabym się z jej przeczytaniem. Książka jest napisana bardzo poprawnym, starannym językiem...trochę jak wypracowanie, ale nie porywa, nie zachwyca, nie wciąga, choć materiał daje możliwości, żeby stworzyć porywające dzieło. Poza tym nie przypada mi do gustu zmiana faktów historycznych - ich przesuwanie w czasie o czym autorkach informuje w przypisach. Taka ingerencja powoduje, że niespecjalnie możemy mówić o powieści historycznej.

Niestety nie zorientowałam się, że jest to kontynuacja losów Izabeli Aragońskiej, i pewnie to tłumaczy fakt, że nie wszystko było dla mnie jasne w drugim tomie. Szkoda, że na okładce książki nie ma stosownej informacji - wstrzymałabym się z jej przeczytaniem. Książka jest napisana bardzo poprawnym, starannym językiem...trochę jak wypracowanie, ale nie porywa, nie zachwyca,...

Interesująca, choć jakby fragmentaryczna: sporo niedopowiedzeń, pewnych luk. Oczywiście, rozumiem, że brak źródeł pozostawia puste plamy a to, czego się dowiedziałam,to i tak dużo, ale czegoś mi w tej powieści zabrakło, może płynności, może epickiego rozmachu. Obawiam się, że to jedna z książek, o których szybko zapomnę.

Interesująca, choć jakby fragmentaryczna: sporo niedopowiedzeń, pewnych luk. Oczywiście, rozumiem, że brak źródeł pozostawia puste plamy a to, czego się dowiedziałam,to i tak dużo, ale czegoś mi w tej powieści zabrakło, może płynności, może epickiego rozmachu. Obawiam się, że to jedna z książek, o których szybko zapomnę.

Tom 2 cyklu o dziejach Izabeli Aragońskiej autorstwa Renaty Czarneckiej.
Księżna bez księstwa, które jej odebrano. Przełom wieku XV i XVI na Półwyspie Apenińskim to niespokojne czasy. Toczą się walki o królestwa i księstwa. Izabela wciąż ma nadzieję na odzyskanie swoich ziem i należnej jej pozycji.
Jednak ciągłe walki, spiski, niepomyślne sojusze innych władców powodują, że kolejne okazje i nadzieje przepadają. Nie jest już młoda, teraz całą nadzieję pokłada w korzystnym zamążpójściu swojej córki Bony Marii.
Autorka dużo miejsca w książce poświęciła opisom papieskiego dworu w Watykanie w czasie panowania papieża Aleksandra VI Borgii oraz dworskiego życia w Neapolu, przyjaźniom zawartym z księżną Lukrecją Borgią i Królową Neapolu Joanną. Dwory pełne przepychu, źródło pracy dla wielu rzemieślników, ostoja kultury i nauki i kultury, ale zarazem miejsce pełne zakulisowych intryg i spisków, gdzie pod maską życzliwości ukrywa się zawiść i nieustanna walka o najlepszą pozycję.

Izabela jawi się raczej jako przegrana kobieta. Utraciła swoje księstwo Mediolanu, pochowała męża, dwie córki i jedynego syna. Teraz jedynie pragnie korzystnie wydać piękną córkę za mąż. Okazja nadarza się w postaci króla z dalekiego kraju Polski - Zygmunta Starego.
Jednak nawet tu napotyka wiele przeszkód. Kosztuje ją to wiele zabiegów, targów, złota, intryg i przekupstwa.

Książka napisana w przystępny i ciekawy sposób. To naprawdę dobra książka historyczna.
Polecam książki tej polskiej autorki i mam nadzieję na dalszy ciąg.

Tom 2 cyklu o dziejach Izabeli Aragońskiej autorstwa Renaty Czarneckiej.
Księżna bez księstwa, które jej odebrano. Przełom wieku XV i XVI na Półwyspie Apenińskim to niespokojne czasy. Toczą się walki o królestwa i księstwa. Izabela wciąż ma nadzieję na odzyskanie swoich ziem i należnej jej pozycji.
Jednak ciągłe walki, spiski, niepomyślne sojusze innych władców powodują,...

Książka ciekawa, ale chyba troszkę czułam niedosyt. Poprzednia czytana przeze mnie książka tej autorki tworzyła klimat i niosła dużo ciekawych informacji. Tym razem informacji nie zabrakło, lecz jedynie w tej części włoskiej. Moja ciekawość co do pertraktacji jak doszło, że włoska księżniczka stała się królową Polski nie została zaspokojona. Kilka informacji, zdawkowo podjęty temat. Autorka prześlizgnęła się po temacie. A szkoda.
Całość ciekawa, dawała obraz epoki. Jak dla mnie jedynie zbyt dużo niepotrzebnych dawnych słów, które miały chyba w założeniu wcisnąć nas w epokę, ale na mnie nie działały. Opisy strojów nie są ważniejsze aniżeli polityka, tradycja i wymogi epoki.

Książka ciekawa, ale chyba troszkę czułam niedosyt. Poprzednia czytana przeze mnie książka tej autorki tworzyła klimat i niosła dużo ciekawych informacji. Tym razem informacji nie zabrakło, lecz jedynie w tej części włoskiej. Moja ciekawość co do pertraktacji jak doszło, że włoska księżniczka stała się królową Polski nie została zaspokojona. Kilka informacji, zdawkowo...

Powieść " Madonny z Bari" jest drugą częścią powieści " Księżna Mediolanu". Opisane zostały w niej dalsze losy matki i córki- księżnej Mediolanu, Izabeli Aragońskiej i królowej Polski Bony Sforzy.

Przełom XV i XVI wieku. Przez Półwysep Apeniński przetaczają się wojny o Królestwo Neapolu i Księstwo Mediolanu. Izabela Aragońska pozbawiona zostaje Księstwa Mediolanu przez Ludwika Sforzę - swego wuja. Wciąż żywi w sercu nadzieję na odzyskanie utraconej pozycji. Wierzy w przymierze z królem Francji,ale szybko pozbywa się złudzeń. Osłabiona tęsknotą za odebranym jej synem Franciszkiem i troską o los dwóch córek - Hipolity i Bony Marii, ucieka z okupowanego przez Francuzów Mediolanu. W drodze do Neapolu- rodzinnego miasta zatrzymuje się w Watykanie. Poznaje małżonkę swego przyrodniego brata Alfonsa Aragońskiego- Lukrecję Borgię i staje twarzą w twarz z potężnym papieżem Aleksandrem VI. Księżna i jej córki zapoznają się z beztroską atmosferą watykańskich pałaców. Przepych i pozorna świetność sprawia,że Izabela jest zachwycona tym miejscem. Z biegiem dni spędzonych w papieskim pałacu przekonuje się,że to wszystko co widzi i co zostało jej zaprezentowane skrywa w sobie niejedną tajemnicę. Pod osłoną pięknych strojów i słodkiego obycia Lukrecji, papieża i innych mieszkańców, rozgrywają się sceny o których Izabela nie śniła w najśmielszych snach. Postanawia jak najszybciej opuścić to miejsce. Dopiero w Bari na ziemi,którą nadał jej wuj Ludwik Sforza ożywa nadzieja na wyniesienie mediolańskiej księżniczki na tron.

Księżniczka Bona Maria wyrasta pod czujnym okiem swej matki na silną i piękną kobietę. Jej wygląd, ku uciesze Izabeli oddaje w pełni obraz ojca księżniczki Giana Galeazzo. Inteligencję i upór dziedziczy po matce. Swą charyzmą i niepospolitą urodą przyciąga spojrzenia wielu młodzieńców. Niestety księżniczka sama nie może decydować o swym losie. Obowiązek w doborze męża dla Bony spoczywa na barkach księżnej Izabeli. Silne ambicje i upór nie pozwalają Izabeli tak łatwo zrezygnować z mediolańskiego tronu. Chwyta się bowiem, każdej okazji na dochodowe zamążpójście swej już dwudziestojednoletniej córki i wyniesienie jej za wszelką cenę na tron Mediolanu. Bona zmuszona jest słuchać cichych połajanek ze strony dworaków o swym rzekomym staropanieństwie. Czas odgrywa tutaj bardzo ważną rolę, nie można dłużej go marnować. Komplikacje jakie pojawia się w drodze na upragniony tron, okażą się nie do przeskoczenia. Nici z misternych planów księżnej. Niedługo potem na horyzoncie pojawia się wspaniała okazja. Nikomu wcześniej nieznana Polska jest, potężnym i bogatym Królestwem. Rządzi nim niedawno owdowiały Zygmunt I Stary. Jego terytorium kilkakrotnie przewyższa Księstwo Mediolanu. Sprytne zabiegi Izabeli szybko zostaną nagrodzone ślubem Bony z królem Polski.

Doskonała książka ukazująca zmagania z trudnościami i osobiste tragedie w życiu Izabeli Aragońskiej. Jako matka zdolna jest do największych poświęceń. Siła, jaką dysponuje mogłaby zasilić śmiało niejednego władcę. Determinacja w walce o przetrwanie jej inteligencja i oddanie rodzinie pozwalają wychować silną i szanowaną królową Polski, którą stanie się w przyszłości Bona. Kolejny raz Czarnecka udowodniła swój talent do powieści historycznych. Z pewnością nie jest to moja ostatnia pozycja ze zbioru tej autorki. Polecam.

Powieść " Madonny z Bari" jest drugą częścią powieści " Księżna Mediolanu". Opisane zostały w niej dalsze losy matki i córki- księżnej Mediolanu, Izabeli Aragońskiej i królowej Polski Bony Sforzy.

Przełom XV i XVI wieku. Przez Półwysep Apeniński przetaczają się wojny o Królestwo Neapolu i Księstwo Mediolanu. Izabela Aragońska pozbawiona zostaje Księstwa Mediolanu przez...

Książka zdecydowanie lepiej napisana niż I tom, aczkolwiek nie dotyczy to końcowej cześć książki (opowieść o młodej Bonie),której po prostu nie da się czytać. Historia jednak na tyle mnie zaciekawiła, że zamierzam przeczytać kolejny tom.

Książka zdecydowanie lepiej napisana niż I tom, aczkolwiek nie dotyczy to końcowej cześć książki (opowieść o młodej Bonie),której po prostu nie da się czytać. Historia jednak na tyle mnie zaciekawiła, że zamierzam przeczytać kolejny tom.