Prawdodziejka

Prawdodziejko, dlaczego tyle razy mijałam cię obojętnie? Tyle razy przewinęłaś mi się na półkach empiku, we wszelakiej maści księgarniach, na każdej stronie internetowej, przykuwałaś mój wzrok, a ja i tak cię ignorowałam. I szczerze mówiąc, nie wiem do końca, co zmieniło moje zdanie. Może widmo braku jakieś dobrej serii na horyzoncie..?
Podeszłam do lektury sceptycznie, jednak w tym wypadku nie jest to absolutnie konieczne.

Wielkie imperia i polityczne intrygi? Są! Magia? Jest! Przyjaźń, nienawiść, romans, przygoda, a to wszystko okraszone wiszącym gdzieś w tle widmem wojny? Jest!
Typowe joung adult, powiecie. Fakt, zgodzę się. Jednak w tym wypadku ya zgrabnie połączone zdolnościami autorki, wciągające i rozkręcające się z każdą przerzuconą bliżej końca stroną. Dawno nie wciągnęłam się aż tak w jakąś serię, bo tak, seria z tego prawdopodobnie powstanie.
Gorąco polecam, a tym czasem ulatniam się, mam Wiatrodzieja, czyli kolejny tom na horyzoncie.

Prawdodziejko, dlaczego tyle razy mijałam cię obojętnie? Tyle razy przewinęłaś mi się na półkach empiku, we wszelakiej maści księgarniach, na każdej stronie internetowej, przykuwałaś mój wzrok, a ja i tak cię ignorowałam. I szczerze mówiąc, nie wiem do końca, co zmieniło moje zdanie. Może widmo braku jakieś dobrej serii na horyzoncie..?
Podeszłam do lektury sceptycznie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niedawno na rynku pojawił się ,,Krwiodziej”, kontynuacja cyklu Susan Dennard. Uznałam więc, że to idealna pora by sięgnąć po cykl tej autorki, cykl bardzo popularny i szeroko wychwalany. Jakie są moje wrażenia?

Czaroziemie jest magicznym światem w którym rodzą się ludzie obdarzeni różnego rodzaju magią. Saifya, dziewczyna z dobrego rodu, jest prawdodziejką – potrafi rozpoznać czy ktoś kłamie. Swoją moc trzyma w sekrecie, gdyż obawia się, że zostanie wykorzystana w właśnie rozpoczynającej się wojnie. Jednocześnie wuj dziewczyny próbuje zmusić ją do politycznego małżeństwa. Przy Safiyi trwa jej wierna przyjaciółka Iseult, która sama nie potrafi rozpoznać własnej mocy, i która zrobi wszystko, by zapewnić wolność sobie i swojej przyjaciółce.

Przyznam, że miałam trudności z pisaniem tego przybliżenia fabuły, bo sama w owej fabule wielokrotnie się gubiłam. I nie dlatego, że była taka poplątana, a ja jestem głupia. Susan Dennard wykorzystuje coś, czego bardzo nie lubię w fantastyce – wrzuca czytelnika w środek akcji, w momencie gdy bohaterowie od jakiegoś czasu są świadomi swojej sytuacji i w rezultacie nie przybliża nam przeszłości i zasad swojego uniwersum, a wszystkiego musimy domyślić się w trakcie czytania. Brak mi tu ekspozycji i nie chodzi o to, że do każdej książki powinno być dodane kilkadziesiąt stron opisu wszystkich zasad świata. Jednak czytając, chcę móc odkrywać wszystko razem z bohaterami, chcę też móc się do nich przywiązać, natomiast tutaj miałam wrażenie, że czytam kontynuację jakiejś wcześniej wydanej książki. Na przykład, kompletnie nie potrafię zrozumieć czego dotyczy wojna prowadzona przez bohaterów i jak wygląda układ państw.

I bardzo żałuję, że nie mogłam do końca ,,poczuć” tego świata, bo sam zamysł na różne rodzaje magii jest naprawdę ciekawy, zwłaszcza, że dzięki temu nie mamy do czynienia z wszystkowiedzącymi herosami, bo każda moc jest ograniczona. Spodobało mi się też, że autorka na pierwszym planie postawiła damską przyjaźń. Safiya i Iseult kojarzyły mi się nieco z Lisą i Rose z ,,Akademii wampirów”, ale nie traktuję tego skojarzenia jako minus, bo Dennard naprawdę pięknie pokazała jak bardzo przyjaciółki się kochają i że ich więź wynika nie tylko z magii. Niestety, o ile w ,,Akademii” to Rose, opiekunka, była główną bohaterką, tak tutaj na pierwszym planie staje Safiya i przyznam, że mam z nią spory problem. Mam wrażenie, że jej wątek jest tym, czego zazwyczaj nie lubię w przypadku czytania o głównych bohaterach – wszystko kręci się wokół niej, jej dotyczy każda intryga i cokolwiek się dzieje, ona musi znaleźć się w centrum wydarzeń. Nieco mnie to irytowało, zwłaszcza, że uważam, że to Iseult jest ciekawszą i lepiej poprowadzoną postacią, która kieruje się nie własnymi pragnieniami i buntem, ale chęcią zapewnienia bezpieczeństwa ludziom, których kocha. Iseult to bardzo intrygująca postać, bo jako więziosiostra Safiyi jest uważana za osobę, która ma jedynie służyć, nie ma prawa kochać i sama budować sobie swojej przyszłości.

Trzecią istotną postacią jest wiatrodziej, Merik, którego losy splatają się z Saifyą i Iseult. Jest to postać bardzo ciekawa, zwłaszcza, że zostaje niejako zmuszony do gry na dwa fronty. Chemia i napięcie między nim a Safi są bardzo wyraźne, chociaż cały czas pozostaje żal, że przez brak lepszej ekspozycji nie mogliśmy dokładniej poznać bohaterów i ich relacji.

Nie do końca wiem, co sądzić o ,,Prawdodziejce”. Pomysł i świat są genialne, ale problemem pozostaje to, że ciężko było mi się odnaleźć i zrozumieć, o co właściwie chodzi. Mam w domu kontynuację czyli ,,Wiatrodzieja”, więc na pewno po niego sięgnę i może tym razem łatwiej mi będzie wkręcić się w fabułę.

,, Zawsze będę u twego boku(…), a ty u mojego. Więź nie woda.”

Niedawno na rynku pojawił się ,,Krwiodziej”, kontynuacja cyklu Susan Dennard. Uznałam więc, że to idealna pora by sięgnąć po cykl tej autorki, cykl bardzo popularny i szeroko wychwalany. Jakie są moje wrażenia?

Czaroziemie jest magicznym światem w którym rodzą się ludzie obdarzeni różnego rodzaju magią. Saifya, dziewczyna z dobrego rodu, jest prawdodziejką – potrafi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja ulubiona książka! Przywiązałam się do bohaterów, przeżywałam razem z nimi przygody. Teraz przymierzam się do zamówienia Krwiodzieja. Bardzo polecam wszystkim fanom fantasy.

Moja ulubiona książka! Przywiązałam się do bohaterów, przeżywałam razem z nimi przygody. Teraz przymierzam się do zamówienia Krwiodzieja. Bardzo polecam wszystkim fanom fantasy.

Pokaż mimo to

Przyznam, że drugi tom, który przypadkiem przeczytałem jako pierwszy w kolejności - dużo bardziej do mnie przemówił. Trudno tam się było "wbić" w ten świat, ale się udało, a potem przeżywało się przygodę.

Z pierwszym tomem jest nieco trudniej. Władza, spiski, wojna, pieniądz - te elementy fabularnej układanki są niejako tłem to wybijającego się na pierwszy plan romansu. Powoduje to, że przynajmniej w mojej ocenie, książka zbyt zbliża się do typowego "romansidła".

Jeśli chodzi w ogóle o kobiecie postaci, to jest ich bardzo dużo, są silne i bardzo mocno nakreślone. Pod tym kątem, to jedna z najbardziej sfeminizowanych książek wśród tych, które przeczytałem w ciągu ostatnich trzech, czterech lat. Daje się to naprawdę odczuć (przy czym nie twierdzę, że to źle, proszę mnie źle nie zrozumieć :) ).

Książka ma potencjał, więc na pewno sięgnę po kolejne tomy :)

Przyznam, że drugi tom, który przypadkiem przeczytałem jako pierwszy w kolejności - dużo bardziej do mnie przemówił. Trudno tam się było "wbić" w ten świat, ale się udało, a potem przeżywało się przygodę.

Z pierwszym tomem jest nieco trudniej. Władza, spiski, wojna, pieniądz - te elementy fabularnej układanki są niejako tłem to wybijającego się na pierwszy plan romansu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

✨"Mhe verujta. - Zaufaj mi, jakby moja dusza była twoją duszą." ~ "Prawdodziejka" Susan Dennard✨
___________
Książkę Susan Dennard często widywałam na instagramie oraz różnych księgarniach internetowych. Często myślałam, aby po nią sięgnąć, ale jakoś zawsze zapominałam o tej pozycji i przepadła w głuchej ciszy mnóstwa książek, które planowałam przeczytać.
Jednakże w końcu naszedł ten dzień, gdy wzięłam ją do ręki i postanowiłam przeczytać... I pytam się, czemu tak długo zwlekałam? Zaczynam sądzić, że książki, które odwlekam lub o nich zapominam, są jednymi z najlepszych.
Historia dwóch przyjaciółek oraz świata Czaroziemia bardzo przypadła mi do gustu, a zwłaszcza bohaterowie - Iseult oraz Aeduan.
Co prawda, niektóre rozdziały były niekiedy przydługie i nieco nudziły, ale mimo to naprawdę dobrze się bawiłam podczas czytania tej historii. Bardzo podobały mi się rodzące więzi pomiędzy postaciami, a także świat wykreowany przez autorkę. Był naprawdę interesujący i pragnę w kolejnych tomach poznać go jeszcze bardziej. Tak samo jak inne zdolności czarodziejów i samych bohaterów.
Uważam, że to naprawdę dobra książka o przyjaźni oraz magii i warto po nią sięgnąć. Warto też sięgać po książki, z którymi długo zwlekamy i zawsze odkładamy je na później - może się okazać, że są prawdziwymi skarbami.

✨"Mhe verujta. - Zaufaj mi, jakby moja dusza była twoją duszą." ~ "Prawdodziejka" Susan Dennard✨
___________
Książkę Susan Dennard często widywałam na instagramie oraz różnych księgarniach internetowych. Często myślałam, aby po nią sięgnąć, ale jakoś zawsze zapominałam o tej pozycji i przepadła w głuchej ciszy mnóstwa książek, które planowałam przeczytać.
Jednakże w końcu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo długo nie mogłam zabrać się za tą książkę ale po jej przeczytaniu nie jestem w stanie wyrzucić z głowy tych wspaniałych bohaterów. Świat w jaki zostałam wrzucona na początku jest bardzo ciężki do ogarnięcia, ponieważ akcja rusza niesamowicie szybko. Kiedy zrozumiałam jakie zasady panują w tym miejscu zaczęłam dosłownie lecieć przez tą książkę i zakochałam się w niej bez reszty!
Safiya oraz Iseult to dwie młode czarodziejki, które próbują wiązać koniec z końcem i przetrwać w świecie pełnym niebezpieczeństw. Obie dziewczyny mają niezwykłe moce, które wyróżniają je spośród innych osób obdarzonych nadludzkimi zdolnościami.
Safiya ~ jedyna żyjąca prawdodziejka.
Iseult ~ jedna z dwóch znanych nam splotodziejek (lalkarek)
Dziewczyny są więziosiostrami oraz Cahr Awan. To sprawiało, że ich przyjaźń była czymś więcej niż zwykłą przyjaźnią. To było coś mistycznego.
Będąc razem ciągle wpadały w kłopoty, którym zawsze dawały radę sprostać do czasu, aż Safi przegrała w karty wszystkie pieniądze, które dziewczyny odłożyły na swoją przyszłość. Cała historia przybiera zły obrót kiedy dziewczyny postanawiają odzyskać pieniądze zastawiając pułapkę na człowieka, który mógł przynieść im duży zysk. Niestety trafiają na zupełnie inną osobę i od tego momentu ściga je potężny krwiodziej.
Od tego momentu ich życie jest w ciągłym niebezpieczeństwie, ponieważ czarodziej jest w stanie wytropić je w każdym miejscu na ziemi. Dziewczyny muszą uciekać z Veñazy a pomaga im w tym książę Nubrevy Merik, który jest wiatrodziejem. Nie do końca robi to z własnej woli, zdecydował się na to dlatego, że wuj Safi podpisał z nim kontrakt, który mógł uratować jego kraj. Dziewczyna na początku nie była świadoma jakie warunki postawił Eron i ciągle stawiała się kapitanowi. Dziewczyna jest dosłownie huraganem emocji i impulsów przez co ciągle zagraża podpisanej umowie. Kiedy dowiedziała się co dokładnie zawiera kontrakt zaczęła inaczej patrzeć na swoje bezpieczeństwo. Od tamtego momentu starała się również zrobić wszystko aby książę Nubrevy dostał to co obiecał mu jej wuj.
Dlaczego dziewczyna była tak cenna?
A to dlatego, że jej moc potrafiła odróżnić prawdę od kłamstwa. Chociaż nie zawsze tak to właśnie działało kiedy ktoś był przekonany, że mówi prawdę jej magia nie była w stanie tego odróżnić. Niestety ci, którzy chcieli ją zdobyć nie znali prawdy na temat jej mocy.
Wojna wisiała na włosku a dwudziestoletni rozejm właśnie się kończył dlatego wszyscy polowali na prawdodziejkę. Dziewczyna była idealną bronią w politycznych potyczkach i komu udało by się ją zdobyć iałby przewagę nad każdym istniejącym państwem.
Kiedy dziewczyny były razem można było zobaczyć piękną więź, która była między nimi. Niezależnie co się działo stały za sobą murem i żadna nie pozwoliłaby żeby którejś coś się stało.
Kiedy nici Safi i Merika zaczynają się splataj a moce wiatrodzieja dosłownie szaleją w obecności dziewczyny Is nie wie do końca jak ma na to zareagować. Za pierwszym razem kiedy to ujrzała nie była pewna czy był to początek nienawiści czy może jednak miłości. Jednak z biegiem czasu dziewczyna wiedziała, że łączy ich prawdziwe uczucie.
Kolejną wspaniale wykreowaną postacią był Kullen. Pierwszy oficer, który był więziobratem Merika. Mężczyzna pokazał ile znaczy dla niego kraj a co najważniejsze jego najlepszy przyjaciel. Naraził własne życie żeby pomóc Merikowi w odnowieniu handlu z innymi państwami a tym uratowałby życie wielu ludziom. Niestety zaczął się rozszczepiać i ostatkiem świadomości zrobił to co uważał za słuszne poświęcił swoje życie, żeby nie zagrażać tym, na których mu zależało.


Bardzo długo nie mogłam zabrać się za "Prawdodziejkę". Stała na mojej półce i tylko się kurzyła, miałam kilka prób przeczytania jej ale nigdy nie dotarłam dalej niż do drugiego rozdziału. Dzisiaj w końcu udało mi się ją skończyć! I powiem wam, że jestem naprawdę mile zaskoczona tą książką. Męczyłam się z nią przez kilka dni ale kiedy wciągnęła się w wir historii przeleciałam przez resztę powieści w kilka godzin. Kiedy przeczytałam ją do końca to od razu sięgnęłam po drug tom, ponieważ miałam kaca książkowego. Cały świat wykreowany przez autorkę to coś zupełnie nowego. Reguły rządzące w tym świecie poznajemy w trakcie czytania i musimy wszystko szybko przyswajać, ponieważ akcja książki rozkręca się bardzo szybko i praktycznie od razu jesteśmy wrzuceni w wir wydarzeń i politycznych gierek. Magiczne moce, mityczne stworzenia i mocno rozbudowany świat to trzy z wielu innych rzeczy, które nadały tej książce miano jednej z lepszy na mojej półce.

Link do bloga: https://pandaposrodksiazek.blogspot.com/2019/07/prawdodziejka.html

Bardzo długo nie mogłam zabrać się za tą książkę ale po jej przeczytaniu nie jestem w stanie wyrzucić z głowy tych wspaniałych bohaterów. Świat w jaki zostałam wrzucona na początku jest bardzo ciężki do ogarnięcia, ponieważ akcja rusza niesamowicie szybko. Kiedy zrozumiałam jakie zasady panują w tym miejscu zaczęłam dosłownie lecieć przez tą książkę i zakochałam się w niej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedyś książki fantasy zajmowały 3/4 mojej domowej biblioteczki. Z czasem jednak ona stała się bardziej różnorodna, a ja zaczęłam coraz rzadziej sięgać po powieści z tego gatunku. Głównie z tego powodu, że po przeczytaniu kilku naprawdę świetnych książek fantasy, poprzeczka rosła w górę, a jak wiadomo apetyt rośnie w miarę jedzenia.



,,Prawdodziejka" przeleżała na mojej półce, chyba z dwa lata za nim ostatecznie po nią sięgnęła. Przepadłam w czasie jej czytania, do tego stopnia, że dopiero kiedy skończyłam ją czytać, zaczęłam dostrzegać jej małe mankamenty.



Historia przedstawiona w książce Susan Dennard skupiała się na losach Safi i Iseult, które razem pakują się w kłopoty, przez to już na samym początku powieści zostają rozdzielone. Ma to swoje plusy, bo mogliśmy poznać ich dwa różne środowiska, z których się wywodzą. Nim wyruszyły w morską przygodę, która z czasem przerodziła się w piracką przepychankę, a wszystko zaczęło się od dworskich intryg.



Bohaterowie przedstawieni przez Susan Dennard wypadają ciekawie. Sagiya i Iseult dopełniają się, tworząc intrygujący i niespotykany duet. Safi ma moc, którą chciałoby mieć wielu, by zdobyć przewagę nad wrogami. Iseult nie do końca zna swoje moce i one również mogą zainteresować czytelnika. Pochodzą z dwóch różnych grup społecznych, które na co dzień nie żyją ze sobą.

Główne bohaterki są sympatyczne i da się je lubić, ale moim zdaniem, subtelnie całą książkę, kradną postacie drugoplanowe. Głównie przez to, że są charyzmatyczni, niejednoznaczni, do tego skrywają swoje własne tajemnice.

Nie pamiętam już kiedy ostatnio, interesowałam się bardziej losami bohaterów drugoplanowymi niż pierwsza.



W ,,Prawdodziejce" jest parę wątków, których od początku rozwiązanie ich jest znane czytelnikowi, jednak autorka była tego samoświadoma i ciekawie to wykorzystała. Ukazując te wydarzenia z perspektywy osoby, dochodzi tak jak czytelnik do tych wniosków szybciej niż postacie miedzy, którymi to się rozgrywa.



Przy książce Susan Dennard nie można się nudzić. Zawrotne tempo akcji, posuwa cały czas fabułę do przodu przy tym nie brakuje czasu na ukazanie potrzebnej do rozwoju fabuły ekspozycji. Jedyne co może czasami wytrącać czytelnika z równowagi, są infantylne opisy akcji czy dialogi.



Nie ukrywam kiedy czytałam ,,Prawdodziejkę" od czas do czasu przychodziły mi do głowy skojarzenia z inną popularną serią fantasy, jednak książka Susan Dennard jest bardziej uniwersalna i kierowana do młodzieży. Pierwsza część serii ,,Czaroziemie" ma solidne podstawy do dalszej rozbudowy wierzeń i mitów z tego świata.



Po ,,Prawdodziejkę" sięgnęłam kiedy potrzebowałam odetchnąć od poważniejszych wątków i ciężkich klimatów. Nie jest to świetna powieść z nurtu fantasy, ale nie jest też zła. Przyjemnie i szybko się ją czyta, a przy tym potrafi na tyle zaintrygować czytelnika.

Kiedyś książki fantasy zajmowały 3/4 mojej domowej biblioteczki. Z czasem jednak ona stała się bardziej różnorodna, a ja zaczęłam coraz rzadziej sięgać po powieści z tego gatunku. Głównie z tego powodu, że po przeczytaniu kilku naprawdę świetnych książek fantasy, poprzeczka rosła w górę, a jak wiadomo apetyt rośnie w miarę jedzenia.



,,Prawdodziejka" przeleżała na mojej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wystawiam oceny, ponieważ nie skończyłam jej czytać. Nie zainteresowała mnie.

Nie wystawiam oceny, ponieważ nie skończyłam jej czytać. Nie zainteresowała mnie.

Pokaż mimo to

Posiadać zdolności ponadprzeciętne, wcale nie jest dobrze!
Ciężar tego przeklętego daru najbardziej odczuwała Safi. Dziewczyna nazywana prawdodziejką posiadała dar bezbłędnego odróżniania prawdy od kłamstwa. Podobnymi zdolnościami było obdarzonych wiele osób, w zależności od rzeczy, zjawiska, żywiołu czy materii, nad którymi potrafili panować. Żyli więc w Czarnoziemiach, przedstawionych w książce na mapie, między innymi żelazodzieje, krwiodzieje, wiatrodzieje czy więziodzieje.
Jednak magia Safi była wyjątkowa z dwóch powodów.
Po pierwsze – ostatni odnotowany prawdodziej zginął sto lat temu, a po drugie – prawdodziejstwo było idealnym narzędziem do wykorzystania w grach politycznych. Dzięki prawdziwej informacji można było pozbyć się niechcianych przeciwników w wyścigu do władzy absolutnej w Czaroziemiach. Właśnie kończył się wieloletni rozejm pokojowy i przywódcy krain szykowali się do walki o jedynowładztwo. To z tego powodu Safi ukrywała swój dar od urodzenia, ale bezskutecznie. Prawda została odkryta, gdy skończyła osiemnaście lat.
Polowanie na dziewczynę właśnie się rozpoczęło!
Nie trudno zgadnąć, że tak skonstruowana intryga pełna sekretów, magii, światów onirycznych, bitew morskich, grot i jaskiń, istot i zwierząt mitycznych, walk na miecze, ucieczek, zdrad, piratów, dworskich intryg, romansu, kradzieży, ucieczek i pościgów, musiała stać się jedną, wielką przygodą. Zawrotnie dynamiczną akcją, w którą wplątały się, trochę na własne życzenia, a trochę wbrew swojej woli, dwie, niepokorne, główne bohaterki, Safi i jej przyjaciółka Iseult, na których życie i zdolności polowali prawie wszyscy. Nawet przyjaciele, którzy okazywali się zdrajcami.
To nie jedyny, ogromny walor tej powieści!
Drugim była warstwa psychologiczna licznych postaci. Bardzo wyraźnie, barwnie, szczegółowo i bogato zarysowanych. Niedopowiedzianych moralnie, a przez to zmiennych w swoich postawach burzących sztywny schemat podziału bohaterów na tylko dobrych i tylko złych. W tej opowieści byli przede wszystkim ludzcy czyli pełni zalet i przywar biorących górę w zależności od sytuacji, w którą zostali wplątani. Tworzyli wokół dziewczyn środowisko niepewności, nieufności i zmienności postaw wobec nich. Poczucie bezpieczeństwa odnajdywały przede wszystkim w przyjaźni. To trzeci, piękny walor charakteryzujący historię dwóch nastolatek. Różnił je wygląd, rasa, sposób myślenia i działania, temperament i zdolności magnetyczne (Iseult było więziodziejką), ale łączyła wyjątkowa więź – bardzo silne uczucie siostrzane, chociaż nie były spokrewnione. To ono dawało im siły do przetrwania, przeżycia i życia wśród niebezpieczeństw i zasadzek. To ono rzucało do gardła dużo silniejszemu przeciwnikowi zagrażającemu życiu którejkolwiek z nich. To ono bez wahania poświęcało własne życie dla drugiej więziosiostry. To ono ostatecznie pomogło Safi odnaleźć cel i sens życia oraz własną tożsamość.
Przepiękna i bogata w walory powieść fantasy dla nastolatek!
Nie jest to slogan, skoro zostałam namówiona do jej przeczytania przez właśnie nastolatkę urzeczoną nią. Również i mnie oczarowała ta pierwsza część cyklu „Czaroziemie”.
http://naostrzuksiazki.pl/

Posiadać zdolności ponadprzeciętne, wcale nie jest dobrze!
Ciężar tego przeklętego daru najbardziej odczuwała Safi. Dziewczyna nazywana prawdodziejką posiadała dar bezbłędnego odróżniania prawdy od kłamstwa. Podobnymi zdolnościami było obdarzonych wiele osób, w zależności od rzeczy, zjawiska, żywiołu czy materii, nad którymi potrafili panować. Żyli więc w Czarnoziemiach,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://www.cutelittlereviews.pl/2019/03/magiczne-moce-w-prawdodziejce.html

Długi czas zajęło mi zabranie się za "Prawdodziejkę". Choć znajdowała się na mojej półce od dobrych kilku miesięcy, moją uwagę zawsze przykuwał inny tytuł. Nareszcie podjęłam się zwiedzania magicznego świata, gdzie królują osoby obdarzone niezwykłymi zdolnościami. Tematyka czarodziejek staje się powoli oklepana i byłam ciekawa, co zaproponuje mi Dennard.

Safiya i Iseult to nastoletnie czarodziejki, których dotychczasowe życie wystawione było na wiele prób. Starają się wiązać koniec z końcem i wreszcie wyrwać się z zza ciasnego mieszkania swoich nauczycieli. Los zdecydował, że Safyia stanowi jedyną żyjącą obecnie prawdodziejkę, jest w stanie wyczuć kłamstwa. Kiedy dziewczynom przydarzają się kłopoty, zawsze poszukują rozwiązania razem, w końcu są więziosiostrami. Połączyła ich więź silniejsza niż zwykła przyjaźń. Kiedy Safiya przegrywa pieniądze w karty, czarodziejki zastawiają pułapkę, aby je odzyskać. Pech chciał, że napadają na zupełnie inną osobę, przez co zaczyna na nie polować potężny krwiodziej. Od tego momentu, muszą być ostrożniejsze niż zawsze i prędko obmyślić plan, który pozwoli im zachować się przy życiu. Niestety, nie mają zbyt wiele czasu, krwiodziej depcze im po piętach...

Koncept książki zapowiadał się ciekawie. Choć przez pierwszą połowę książki akcja była wartka, byłam odrobinę znudzona. Na szczęście, im dalej posuwała się historia przyjaciółek, tym bardziej byłam w nią zainwestowana. Nie spodziewałam się wielu z występujących zwrotów akcji, przez co czytanie tego tytułu przestało być tak monotonne, jak przy rozpoczęciu.

Obawiałam się, że nie polubię głównej bohaterki, Safiyi. Mamy zupełnie odmienne charaktery i z początku nie podobała mi się jej ogromna impulsywność. Autorka mnie nie zawiodła i wprowadziła znaczący rozwój postaci. Pod koniec tego tomu, miało się wrażenie, jak gdyby była ona zupełnie inną osobą! Mogliśmy obserwować, jak z rozkapryszonej nastolatki, zaczyna dojrzewać w rozsądną kobietę, która nie przejmuje się wyłącznie własnym dobrem, a staje się prawdziwą altruistką.

Iseult była dla mnie zupełnie inna! Pokochałam jej skromną postać. W swoim niedługim życiu, wiele wycierpiała. Wciąż prześladowana przez nienawistny lud, który nie szanuje jej pochodzenia. Dziewczyna miała podstawy do tego, by być wściekłą i chcieć tę złość uzewnętrznić lecz nigdy do tego nie dopuściła. Zaskakiwała prześladowców i zamiast agresją, odpowiadała łagodnością. Zyskała ogromny szacunek w moich oczach.

Dziewczyny od początku miały piękną cechę, za którą je podziwiałam. Stawały za sobą murem, niezależnie od sytuacji. Zachwyca mnie takie przedstawienie relacji, w której nie ma miejsca na fałsz i zaniedbanie. Nieważne, jak źle by było, więziosiostra nie opuści więziosiostry, w końcu zgodnie z ich powiedzeniem, "więź nie woda".

Wbrew moim obawom, przywiązałam się do bohaterów. Nawet Merik, którego nie mogłam rozgryźć, wzbudził we mnie ciepłe uczucia. Zawsze dbał o swój lud, który darzył go ogromną miłością. Widać było, że zrobiłby wszystko, by poprawić los mieszkańców Nubrevny. Szkoda mi było tego młodego mężczyzny. Zupełnie niedoceniany przez swoją królewską rodzinę, nie potrafił radzić sobie z emocjami. Nie dopuszczał ich do siebie i reagował gwałtownością, tak jak Safyia.

Susan Dennard pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie miałam wielkich oczekiwań, ale nie zawiodłam się na tym tytule. Udało jej się wciągnąć mnie w karty "Prawdodziejki", pomimo mojego początkowego oporu. Jestem bardzo ciekawa dalszych losów, jakie czekają dzielnych bohaterów. Z lubością będę śledzić ich rozwój i kiełkujące uczucia.

https://www.cutelittlereviews.pl/2019/03/magiczne-moce-w-prawdodziejce.html

Długi czas zajęło mi zabranie się za "Prawdodziejkę". Choć znajdowała się na mojej półce od dobrych kilku miesięcy, moją uwagę zawsze przykuwał inny tytuł. Nareszcie podjęłam się zwiedzania magicznego świata, gdzie królują osoby obdarzone niezwykłymi zdolnościami. Tematyka czarodziejek staje się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to