Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę mi zeszło, by dobrnąć do końca, ale dawkowałam sobie tę książkę i dałam radę.
Kilkanaście lat temu piątka przyjaciół spędzała razem czas. Jednak ich drogi się rozeszły. Teraz są dorośli i w końcu się spotykają. Jednak jednej osoby brakuje. Kiedyś tam Will powiedział, że zostanie seryjnym mordercą. To właśnie jego brakuje na spotkaniu grupy, więc może realizuje własnie swoje plany? Czwórka przyjaciół postanawia odkryć prawdę.

Mamy tutaj dwie przestrzenie czasowe. Przeszłość, w której to mamy punkty widzenia kilku osób i teraźniejszość opowiedzianą przez jedną bohaterkę.
Było tajemniczo i zagadkowo, tropy nasuwane powoli i w sposób nieoczywisty.
Jednak można było to bardziej skondensować. Ta książka jest stanowczo za długa, co nie przeszkodziło autorowi nie doprowadzić do rozwiązania wielu wątków 😂 Zakończenie historii było całkiem w porządku, ale jakoś to uczucie zagrożenia się ulotniło. Chyba miały na to wpływ postaci, bo żadnej z nich nie polubiłam. Masakrycznie mnie irytowały.

Trochę mi zeszło, by dobrnąć do końca, ale dawkowałam sobie tę książkę i dałam radę.
Kilkanaście lat temu piątka przyjaciół spędzała razem czas. Jednak ich drogi się rozeszły. Teraz są dorośli i w końcu się spotykają. Jednak jednej osoby brakuje. Kiedyś tam Will powiedział, że zostanie seryjnym mordercą. To właśnie jego brakuje na spotkaniu grupy, więc może realizuje...

Pióro Kathryn Croft miałam już okazję poznać przy okazji czytania thrillera "Tylko jedno kłamstwo". Nie była to lektura, która powaliła mnie na kolana. Dlatego zdecydowałam się przeczytać "Nigdy nie zapomnisz", by dać autorce drugą szansę.

Główną bohaterką jest Leah. Ma 30 lat, mieszka w małym mieszkanku w Londynie, jest bibliotekarką, prowadzi życie w miarę normalne, bezpieczne, nie angażuje się w przyjaźnie, nie szuka okazji do poznania mężczyzny. Dlaczego tak robi skoro jest młoda? Żyje w ten sposób, gdyż przeżyła jakąś tragedię, jest czemuś winna, ludzie w rodzinnym mieście jej nienawidzą, a ona w ten sposób chce się ukarać.
Pewnego dnia jednak poznaje w internecie mężczyznę, który wyzwala w niej uczucia o jakich zdawała się zapomnieć. Jednak obok miłej relacji, ktoś zaczyna w tym samym czasie wysyłać jej podejrzane wiadomości.
Brzmi dosyć dobrze, prawda? Ale w tej książce wieje nudą. Bohaterka jest zastraszona. Okej, rozumiem to. Po części jest to bardzo dobrze opisane, ale jej rozważania były ciężkie do przejścia. Ona chce coś zrobić, potem to analizuje, jednak się rozmyśla, żeby finalnie jednak wykonać zamierzony czyn i potem analizować co ją teraz czeka 🙈
Ta książka ma tylko 350 stron, ale powinna mieć ich jeszcze mniej. Tajemnica Leah też jest słabego kalibru, do tego mnóstwo przynudzania, dziwna historia z olewającym pacjenta lekarzem psychiatrą...
Zaskoczona byłam jednak tym kim jest osoba, która chce zniszczyć główną bohaterkę, więc tutaj plus. Rozdziały, w których Leah jest nastolatką też były ciekawie napisane.
Finalnie 5/10

Mam zamiar dać autorce szansę nr 3. 🙊

Pióro Kathryn Croft miałam już okazję poznać przy okazji czytania thrillera "Tylko jedno kłamstwo". Nie była to lektura, która powaliła mnie na kolana. Dlatego zdecydowałam się przeczytać "Nigdy nie zapomnisz", by dać autorce drugą szansę.

Główną bohaterką jest Leah. Ma 30 lat, mieszka w małym mieszkanku w Londynie, jest bibliotekarką, prowadzi życie w miarę normalne,...

"Tylko jedno kłamstwo"...oj, niestety jedno na pewno nie 😂 To cała armia kłamstw i nie ma w tej książce chyba ani jednego bohatera, który nie posiada skłonności mitomańskich.
Tara budzi się w cudzej sypialni obok martwego faceta i spierdziela stamtąd jak najszybciej może. Od tej pory życie jej oraz całej rodziny się zmienia. Nie tylko ona ma sekret, jak się okazuje. Wszyscy mają brud tajemnic za paznokciami i wraz z rozwojem akcji, tylko go przybywa.
Autorka lubi mącić, ale mam wrażenie, że aż za bardzo chciała czytelników zaszokować i wyprowadzić w pole i koniec końców zamiast ładnie wikiszonego słoika ogórków, mamy szklaną baryłkę pełną zgniłków i mętnej wody.
Tara to okrutnie wkurzająca bohaterka. Raz zachowuje się jak chorągiewka na wietrze, potem twardo obstaje przy swoim i jak ten osioł Barnaba pcha sie tam gdzie nie powinna. A ta historia z nadkomisarzem? Tutaj można się zdrowo pośmiać.
Kolejny koszmar to dzieci Tary i Noah. Rosie to diabelski pomiot i nawet zakończenie nie łagodzi mojej opinii.
Poza tym...ile razy można pisać, że córka jest taka, a syn taki i taki? Duuuuużo. Praktycznie co drugi rozdział zawiera parę zdań na temat tego jak różni sie od siebie rodzeństwo Logan.
W książce jest masa powtórzeń i nawijania ciągle o tym samym. Niektóre wydarzenia są jakby wyjęte na chybił trafił z kapelusza magika i od tak wrzucone w akcję. Czasami męczył mnie nazbyt trywialny styl i pragnęłam jak najszybciej skończyć tę książkę.
Samo dojście do tego kto jest winny okazuje się bardzo zabawne i jest zaskakujące (mimo wszystko).
Czego jestem pewna po przeczytaniu to tego, że autorka stworzyła niezłą bandę popaprańców. Jednak daję 5/10 😁

"Tylko jedno kłamstwo"...oj, niestety jedno na pewno nie 😂 To cała armia kłamstw i nie ma w tej książce chyba ani jednego bohatera, który nie posiada skłonności mitomańskich.
Tara budzi się w cudzej sypialni obok martwego faceta i spierdziela stamtąd jak najszybciej może. Od tej pory życie jej oraz całej rodziny się zmienia. Nie tylko ona ma sekret, jak się okazuje. Wszyscy...

Barbara mocno przeżywa śmierć swojej przyjaciółki i postanawia rzucić palenie. Papierosy zamienia na jedzonko, dużo jedzonka. Od chwili, gdy zaczyna przybierać na wadze, jej "idealne" życie się wykoleja.
Początek tej powieści był dla mnie ogromnie zniechęcający. Bohaterka wydawała mi się strasznie tępa i nie potrafiłam dojrzeć w jej zachowaniu niczego pozytywnego. Jednak wraz z rozwojem akcji trochę ocieplił się mój stosunek do niej, kiedy to autorka dała mi lepszy obraz tego jak układa się w małżeństwie Barbary i Franklina. "Zacznij od nowa" porusza przede wszystkim problem nieradzenia sobie z przyrostem wagi, ale też z tym jaki mają wpływ na nasze życie pozytywne relacje z ludźmi lub ich brak. Czasami przez lata ukrywamy swoje prawdziwe "ja", bo tak jest wygodnie i dostosowujemy się do innych ludzi. Sami się chowamy, a jak się okazuje i nasi najbliżsi nie są lub nie byli tacy jak nam się wydawało. Później pojawiają się nowe osoby, które dają nam swobodę do bycia tym kim naprawdę jesteśmy.
Jaka jest ta powieść? Czasami z lekka zabawna, czasami troszkę irytująca, ale w sumie nie taka zła jak ją początek malował 😉 Odnalazłam w niej odrobinę siebie.

Barbara mocno przeżywa śmierć swojej przyjaciółki i postanawia rzucić palenie. Papierosy zamienia na jedzonko, dużo jedzonka. Od chwili, gdy zaczyna przybierać na wadze, jej "idealne" życie się wykoleja.
Początek tej powieści był dla mnie ogromnie zniechęcający. Bohaterka wydawała mi się strasznie tępa i nie potrafiłam dojrzeć w jej zachowaniu niczego pozytywnego. Jednak...

"Znakomite postacie, przekonywujące motywacje, silne emocje, prawdziwe dramaty". Taki opis widnieje z tyłu książki "Ból za ból". Zdawać by się mogło, że to będzie miazga. Z pozoru o licealistach, ale poruszająca, a zemsta w niej przedstawiona sprawi, że czytając spadniemy z fotela. Na początku nasze mścicielki, czyli Mary, Lillia i Kat, robią zwykłe psikusy. Dopiero na dwójkę większych wrogów szykują bombę, która ma tragiczne skutki.
Z jednej strony książka mi się podobała. Lubię motyw zemsty i tutaj jest on dosyć dobrze przestawiony. Bohaterki znacznie różnią się między sobą, co jest fajne, a powieść jest napisana lekko.
Jednak w książce nie brakuje głupkowatych momentów, czasami zdarzają się fragmenty "zapchajdziury", a element paranormalny jest dla mnie kompletnie niepotrzebny. Historia traci dużo przez zastosowanie tego wątku.
Mimo, że spodziewałam się czegoś lepszego, pierwsza część trylogii autorstwa Siobhan Vivian i Jenny Han przekonała mnie, by kontynuować czytanie dwóch kolejnych. Jestem ciekawa jaki potoczą się losy mścicielek.

"Znakomite postacie, przekonywujące motywacje, silne emocje, prawdziwe dramaty". Taki opis widnieje z tyłu książki "Ból za ból". Zdawać by się mogło, że to będzie miazga. Z pozoru o licealistach, ale poruszająca, a zemsta w niej przedstawiona sprawi, że czytając spadniemy z fotela. Na początku nasze mścicielki, czyli Mary, Lillia i Kat, robią zwykłe psikusy. Dopiero na...

Pierwsza połowa mnie wymęczyła. Idealne przyjaciółki, idealna rodzina plepleple...choinki, flirtowanie...plepleple. Potem jak już ujrzałam magiczną stronę zwiastującą połowę, tak jakby trochę mi ulżyło i jakoś poszło 😂
Ta książka jest hmm...ładna? Milusia? Do rany przyłóż? Zdecydowanie dla młodych czytelników. Myślę, że jak się skończy 11, 12 lat można już po nią śmiało sięgnąć. Dla mnie zbyt słodka mimo przedstawionego problemu. Często zbyt banalna...do czytania na dobranoc ☺ Przy końcówce można się uśmiechnąć i odrobinkę rozmarzyć.
Nie wiem tak do końca ile jej dać. 5/10 - myślę, że nie jest krzywdzącą oceną.

Pierwsza połowa mnie wymęczyła. Idealne przyjaciółki, idealna rodzina plepleple...choinki, flirtowanie...plepleple. Potem jak już ujrzałam magiczną stronę zwiastującą połowę, tak jakby trochę mi ulżyło i jakoś poszło 😂
Ta książka jest hmm...ładna? Milusia? Do rany przyłóż? Zdecydowanie dla młodych czytelników. Myślę, że jak się skończy 11, 12 lat można już po nią śmiało...

Zbytnio nie ma nad czym się rozwodzić. "Chłopak z sąsiedztwa" to książka o nastolatce dla nastolatek. Chociaż i starsi mogą się trochę zabawić czytając ją, a lektura ta jest z rodzaju tych ekspresowych - kilka godzin (w zależnosci od tempa czytania) i po zawodach.
Główna bohaterka to dziewczyna dorastająca wśród samych facetów, więc w książce nie brakuje odniesień do sportu i mnóstwa bijatyk między rodzeństwem, oczywiście nie jakichś poważnych...ot, takie zwyczajne tłuczenie się po gnatach na każdym kroku :D
Rozterki miłosne, jakaś tragedia w tle. Charlie poznaje swoją drugą twarz, o której dotąd nawet nie myślała. Luźny styl pisania autorki nie męczy i sprawia, że książka jest bardzo przyjemna. Szału nie ma, ale i przyczepić się za bardzo do niczego nie można. Powieść w sam raz na wakacje.

Zbytnio nie ma nad czym się rozwodzić. "Chłopak z sąsiedztwa" to książka o nastolatce dla nastolatek. Chociaż i starsi mogą się trochę zabawić czytając ją, a lektura ta jest z rodzaju tych ekspresowych - kilka godzin (w zależnosci od tempa czytania) i po zawodach.
Główna bohaterka to dziewczyna dorastająca wśród samych facetów, więc w książce nie brakuje odniesień do...

Historia pełna perwersji, brudu, pożądania i buntu, a mimo to o przyjaźni. Jednak ta relacja jest przepełniona mrokiem, wzajemnym uzależnieniem i wspólnymi przykrymi tajemnicami. Małe miasteczko, społeczność kisząca się w jednej wielkiej plotce, tajemnicza śmierć, sekrety, satanistyczne obrzędy, a w tym wszystkim ONE - Lacey i Dex. Dex, czyli cicha myszka Hannah, Lacey - pewna siebie buntowniczka, a przy tym wielbicielka Kurta Cobaina. Razem tworzą idealną całość.
"Dziewczyny w ogniu" to książka inna niż wszystkie, przez co doceniam opowieść w niej zawartą, ale też w pełni jej nie akceptuję. Były momenty, że chciałam dać sobie z nią spokój, a jednocześnie pragnęłam dotrzeć do samego końca. Udało się.
Styl jest odmienny od większości książek, niekiedy ciężki, jakby specjalnie autorka chciała nam utrudnić czytanie i zmusić do skupienia.
Nie jest to historia dla każdego, a z pewnością nie dla tych czytelników, którzy lubią szybkie i bezbolesne prześlizgiwanie się po kartach powieści. Plus za to, że akcja rozgrywa się na początku lat 90. XX wieku. Bez smartfonów, selfie i całego tego nowoczesnego ustrojstwa. Dzięki temu książka wcale nie traci, a wręcz zyskuje.

Historia pełna perwersji, brudu, pożądania i buntu, a mimo to o przyjaźni. Jednak ta relacja jest przepełniona mrokiem, wzajemnym uzależnieniem i wspólnymi przykrymi tajemnicami. Małe miasteczko, społeczność kisząca się w jednej wielkiej plotce, tajemnicza śmierć, sekrety, satanistyczne obrzędy, a w tym wszystkim ONE - Lacey i Dex. Dex, czyli cicha myszka Hannah, Lacey -...