Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli dzisiaj lub jutro spotkasz tę książkę, kup ją i zacznij czytać.
Oczywiście, nie wszystkie opowiadania są bardzo dobre. Są nierówne, kilka poruszyło mnie niesamowicie, inne już zapomniałem. Tytuł doskonale zapowiada zawartość, nie będziesz zaskoczony/a.
Po przeczytaniu ostatniej strony kołacze mi w głowie jedno zdanie: nigdy nie zadawałem sobie sprawy, że miłość tak bliska jest szaleństwu.

Horacio Quiroga mistrzowsko opisuje stany emocjonalne, które przeżywają jego bohaterowie. Kochamy, szalejemy i mordujemy razem z nimi. Chociaż prawdziwy kunszt w budowaniu postaci i atmosfery Horacio ukazuje dopiero w odrobinę dłuższych opowiadaniach. Moim zdaniem dwa najdłuższe teksty w zbiorku (bardzo krótkie mimo wszystko) są zdecydowanie najlepsze, i to je, jeśli jesteś zbyt zabiegany/a, powinieneś koniecznie przeczytać.

Najbardziej znane teksty ze zbioru to prawdopodobnie: El almohadón de pluma i A la deriva. (Poduszka z pierza i... Nie znam polskiego tytułu)

Osobiście urzekły mnie:

Una estación de amor -- Czas miłości
Los ojos sombríos -- <brak w polskim wydaniu>
La muerte de Isolda -- Śmierć Izoldy
El perro rabioso -- <brak w polskim wydaniu>
Nuestro primer cigarro -- Nasz pierwszy papieros
La meningitis y su sombra -- Gorączka i jej cień

Jeśli dzisiaj lub jutro spotkasz tę książkę, kup ją i zacznij czytać.
Oczywiście, nie wszystkie opowiadania są bardzo dobre. Są nierówne, kilka poruszyło mnie niesamowicie, inne już zapomniałem. Tytuł doskonale zapowiada zawartość, nie będziesz zaskoczony/a.
Po przeczytaniu ostatniej strony kołacze mi w głowie jedno zdanie: nigdy nie zadawałem sobie sprawy, że miłość tak...

Osiem krótkich historyjek o leśnych zwierzętach. Jeśli dziecku znudzą się już słodkie opowiastki, można sięgnąć po bajki z morałem, ale uczące też o kruchości i bezwzględności życia. Chociaż samemu Quirodze chyba nie wyszło to na zdrowie ani wychowywanie dzieci w puszczy...

Osiem krótkich historyjek o leśnych zwierzętach. Jeśli dziecku znudzą się już słodkie opowiastki, można sięgnąć po bajki z morałem, ale uczące też o kruchości i bezwzględności życia. Chociaż samemu Quirodze chyba nie wyszło to na zdrowie ani wychowywanie dzieci w puszczy...

Od czasu do czasu wpadają mi w ręce książki, których nie powinienem czytać. Sobotnia Banda napadła mnie niespodziewanie po jednym lub dwóch piwach w jakimś pubie. Kiedy zobaczyłem uroczą dedykację i przypisy, nie mogłem tak po prostu jej odmówić.

Szybko okazało się, że to książka o 11-latku pisana dla 11-latków przepełniona niezbyt dyskretnymi naukami o tym, że warto czytać książki, o przyjaźni oraz o tym, że szkoła nie jest przykrym obowiązkiem i że niektórzy chcieliby do niej chodzić, a nie mogą. Do tego wszystkiego w tle toczyła się kryminalna intryga. Fajnie!

Pamiętam, że ja w podstawówce przeczytałem Milczenie owiec i Sapkowskiego. Później przyszedł czas na Pilipiuka, a teraz na Sobotnią Bandę. Co będzie dalej?

PS Ciekawe, na które urodziny dostał tę książkę Wojtuś?

Od czasu do czasu wpadają mi w ręce książki, których nie powinienem czytać. Sobotnia Banda napadła mnie niespodziewanie po jednym lub dwóch piwach w jakimś pubie. Kiedy zobaczyłem uroczą dedykację i przypisy, nie mogłem tak po prostu jej odmówić.

Szybko okazało się, że to książka o 11-latku pisana dla 11-latków przepełniona niezbyt dyskretnymi naukami o tym, że warto...