Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Płaska, infantylna narracja przez większość książki. Trochę się rozkręca intelektualnie w 3/4 długości. Fajny motyw, szybko się czyta, ale nie daje satysfakcji.

Płaska, infantylna narracja przez większość książki. Trochę się rozkręca intelektualnie w 3/4 długości. Fajny motyw, szybko się czyta, ale nie daje satysfakcji.

Dobra pozycja do poznania co nieco Dolnego Śląska. Historia opowiedziana wspomnieniami mieszkańców, wypełniona ich emocjami. Warta sięgnięcia.

Dobra pozycja do poznania co nieco Dolnego Śląska. Historia opowiedziana wspomnieniami mieszkańców, wypełniona ich emocjami. Warta sięgnięcia.

Chociaż porusza feministyczne tematy, to raczej jest miłym czytadłem na letni wieczór.

Chociaż porusza feministyczne tematy, to raczej jest miłym czytadłem na letni wieczór.

Czyta się bardzo wartko. Historia smutna i dojmująca. Można w niej się przejrzeć, przypominając swoje chwile samotności.

Czyta się bardzo wartko. Historia smutna i dojmująca. Można w niej się przejrzeć, przypominając swoje chwile samotności.

Świetna powieść! Trochę o brutalności życia, trochę o poszukiwaniu własnej tożsamości, trochę o relacjach z innymi i samotności wśród bliskich, trochę o naszej relacji z przyrodą a więc i z samym sobą. Ale przede wszystkim o kobiecości, o wyrwaniu się ze schematów i oczekiwań, o odnajdywaniu w sobie dzikości i podążaniu za intuicja, o odwadze bycia sobą <3

Świetna powieść! Trochę o brutalności życia, trochę o poszukiwaniu własnej tożsamości, trochę o relacjach z innymi i samotności wśród bliskich, trochę o naszej relacji z przyrodą a więc i z samym sobą. Ale przede wszystkim o kobiecości, o wyrwaniu się ze schematów i oczekiwań, o odnajdywaniu w sobie dzikości i podążaniu za intuicja, o odwadze bycia sobą <3

Lekko napisane opowieści poruszające różne ważne tematy.

Lekko napisane opowieści poruszające różne ważne tematy.

Świetna poruszająca historia. Śledzenie losów profesora Wilczura była czysta przyjemnością. Jedynie wątki miłosne Marysi były dla mnie nudnawe i infantylne.

Świetna poruszająca historia. Śledzenie losów profesora Wilczura była czysta przyjemnością. Jedynie wątki miłosne Marysi były dla mnie nudnawe i infantylne.

Zaczęła się komediowo, ale w rzeczywistości jest to historia o ludziach. Jak sobie radzą z życiem, jakie mają motywacje, jak ich życia się przeplatają oddziaływując na siebie.

Bywa smutno, bez cenzury, ale też zabawnie, wzruszająco i pięknie.

Zaczęła się komediowo, ale w rzeczywistości jest to historia o ludziach. Jak sobie radzą z życiem, jakie mają motywacje, jak ich życia się przeplatają oddziaływując na siebie.

Bywa smutno, bez cenzury, ale też zabawnie, wzruszająco i pięknie.

Zachwyciłam się autentycznością bohaterów, która pozwoliła mi się z nimi utożsamić. Piękna powieść.

Zachwyciłam się autentycznością bohaterów, która pozwoliła mi się z nimi utożsamić. Piękna powieść.

Dobra pozycja. Przedstawia dystopię społeczeństwa szczęśliwego kosztem indywiduum jednostki. Jednak działa to jedynie w świecie zbudowanym od zera wg ustalonego porządku, bez świadomości jednostki o niewolniczym ładzie. Zderzenie ze światem zewnętrznym ukazuje, że ład szczęśliwości jest powodem skrajnego nieszczęścia jednostki świadomej, spoza nowego ładu.

Nie czyta się łatwo pierwszej połowy książki. Świat wydaje się nierealny, niesmaczny, nudny. Ale druga jej połowa rozkręca się już na tyle, że nie można się oderwać.

Dobra pozycja. Przedstawia dystopię społeczeństwa szczęśliwego kosztem indywiduum jednostki. Jednak działa to jedynie w świecie zbudowanym od zera wg ustalonego porządku, bez świadomości jednostki o niewolniczym ładzie. Zderzenie ze światem zewnętrznym ukazuje, że ład szczęśliwości jest powodem skrajnego nieszczęścia jednostki świadomej, spoza nowego ładu.

Nie czyta się...

Zajawilam się na początku, ale szybko zmęczyło mnie to uniwersum. Nieukonczylam.

Zajawilam się na początku, ale szybko zmęczyło mnie to uniwersum. Nieukonczylam.

Powieść cudowna, wielowymiarowa! Pobudziła mnie mocno do refleksji, nie pozwalając myśleć o niczym innym. A także uniosła mnie emocjonalnie, wzbudzając min. ogromne współczucie do nas samych.

Dla mnie to książka o homo sapiens, o tożsamości człowieka, która jest tłamszona przez kulturę, w ktorej żyjemy. Okaleczamy się wzajemnie, bezmyślnie, próbując radzić sobie z tym dziedzictwem, który sami sobie zgotowaliśmy. Sparaliżowani, siedzimy okrakiem między światem wewnętrznym a zewnętrznym. Stosujemy bażancie dystansy, by choć odrobine,
niezauważalnie nie rezygnować z siebie, grając w narzuconą przez nas samych grę.

Książka porusza znacznie więcej niż da się streścić w kilku zdaniach. Im dłużej o niej myślę, tym więcej drzwi na różnych poziomach się otwiera.

Powieść cudowna, wielowymiarowa! Pobudziła mnie mocno do refleksji, nie pozwalając myśleć o niczym innym. A także uniosła mnie emocjonalnie, wzbudzając min. ogromne współczucie do nas samych.

Dla mnie to książka o homo sapiens, o tożsamości człowieka, która jest tłamszona przez kulturę, w ktorej żyjemy. Okaleczamy się wzajemnie, bezmyślnie, próbując radzić sobie z tym...