Książka ta poprzedzona jest kuriozalną notą od wydawcy: "Publikujemy tę książkę z oporami. Inaczej widzimy PRL i na ogół nie podzielamy poglądów jej autora. Wydaje nam się jednak, że tekst Aleksandra Minkowskiego może zainspirować debatę o losach pokolenia, który my uważamy za przegrane. Czy tragiczne?".

Hmm... co takiego jest w tej książce, że wydawca tłumaczy się czytelnikowi, że w ogóle ją wydał? Przecież to nie "Mein kampf". Wydanie tej czy innej książki nie oznacza, że automatycznie podziela się poglądy autora. Musiałem to sprawdzić.

W "W niełasce u Pana Boga", autor pisząc o sobie, jak twierdzi, całą prawdę, zdaje się mówić - oto moje życie, moje decyzje i moje motywacje, nie mam się czego wstydzić i nie mam nic do ukrycia. Ja jednak odnoszę wrażenie, że jest to raczej autorska interpretacja własnej biografii, pewna próba jej kreowania za pomocą akcentowania tego co Aleksander Minkowski chciałby zaakcentować. Nie znajduję w sobie dość determinacji by na własną rękę lustrować Minkowskiego. Nie chce mi się sprawdzać na ile zarzuty stawiane mu przez Joannę Siedlecką w książce "Kryptonim liryka. Bezpieka wobec literatów" opierają się na nieprawdziwych źródłach. Może kiedyś to zrobią. Póki co pozostaje wrażenie, że nie był tak nieskalany jak chciałby się widzieć, ani tak umoczony w system komunistyczny, jak chcieliby tego adwersarze.

znienacka.com.pl

Książka ta poprzedzona jest kuriozalną notą od wydawcy: "Publikujemy tę książkę z oporami. Inaczej widzimy PRL i na ogół nie podzielamy poglądów jej autora. Wydaje nam się jednak, że tekst Aleksandra Minkowskiego może zainspirować debatę o losach pokolenia, który my uważamy za przegrane. Czy tragiczne?".

Hmm... co takiego jest w tej książce, że wydawca tłumaczy się...