Jejku, tak ogólnie, baardzo lubię te historie, mam do nich wielki sentyment. Ale..
Po pierwsze, czy w poprzednich częściach też było tyle przekleństw? Dawno czytałam pozostałe, ale nie kojarzę, żeby aż tyle. Może to tylko dlatego, że chodziło o rodzinę Kociołka, to okej, rozumiem.
Po drugie, nie za bardzo podoba mi się to, w jakim kierunku idzie ta historia, to znaczy angażowanie całej rodziny w walkę, zaraz wszyscy bohaterowie spotkają swoich rodziców, rodzeństwo, ciotki i wujków i wszyscy pójdą walczyć... Robi się tak sielankowo, trochę dziecięco, i nagle z zabawnej fantastyki robi się bardziej dziecięca wersja Hobbita. Jasne, była tutaj walka, ale jednak brakuje brudu, trudu, strachu, ran, zmęczenia, błędów itd. Super, że jest zabawnie, ale w tym momencie ja się nie wciągam w tą historię, bo jestem przekonana, że i tak wszystko dobrze się skończy i cała zabawa dla czytelnika robi się gorsza, żadnych emocji, szoku, nic. Mam wrażenie, że odhaczone były i walka i uwięzienie bohaterów więc w sumie możemy wrócić do domu. Nawet wydaje mi się też, że autor nie potrafił do końca zdecydować, co z tymi dzieciakami zrobić przed atakiem Gryfa, skoro miał się palić dom. Generalnie widać, że sytuacja w państwie jest coraz gorsza, ale w książce tego w ogóle nie widać. Bardzo szanuję Sarę, ale boję się, że wszystko zmierza ku temu, że wszyscy podporządkują się tylko jej jako pani domu, ponieważ dalsza akcja będzie się dziać w Gryfie. Nie tak było na początku, to były głównie przygody drużyny. Trzymam kciuki, żeby kolejna część była lepsza, bo kocham teksty chłopaków

Jejku, tak ogólnie, baardzo lubię te historie, mam do nich wielki sentyment. Ale..
Po pierwsze, czy w poprzednich częściach też było tyle przekleństw? Dawno czytałam pozostałe, ale nie kojarzę, żeby aż tyle. Może to tylko dlatego, że chodziło o rodzinę Kociołka, to okej, rozumiem.
Po drugie, nie za bardzo podoba mi się to, w jakim kierunku idzie ta historia, to znaczy...