Ciekawe, ile osób (w Polsce) przeczytało tę książkę. Sto? Czy może jestem tu zbytnim optymistą? Czuję się jak odkrywca nieznanych lądów, kiedy wynajduję takie zardzewiałe narzędzia do oglądania świata, którego już nie ma, i świata opisanego, i świata, dla którego książkę wydano, świata opartego ponoć o przyjaźń (wieczną!) narodów podbitych przez sowietów, a przecież tak wtedy, jak dziś, o naszych słowiańskich braciach z południa i o ich rozumieniu życia wiemy - nic! Bliżsi są nam, nie przymierzając, Norwegowie choćby. Dziwnym tego nie nazwę, zawsze ciągnie ludzi do bogatszego, do sławniejszego, pozornie nieciekawych krewnych unikamy, ale w tym wypadku to ogromna strata dla nas. Bałkańskie uniwersum jest powieścią samo w sobie, a jego literatura ma nam ogromnie wiele do zaoferowania, nie tylko chorwacko-serbska, ale także bułgarska, macedońska, albańska itd.
"Synowa" nie jest wielką powieścią, jest natomiast dobrą powieścią, ciekawą, dobrze napisaną, i pokazującą nam nie tylko ważną historię ludzką, ale i kawałek nieistniejącej już Bułgarii, obraz bałkańskiego bytowania sprzed prawie stu lat.
Teraz znów pojawiają się w Polsce przekłady z bułgarskiego (Książkowe Klimaty, Toczka), witam je z radością, ale z wracania do tamtych zakurzonych nie zrezygnuję, bo są warte poczesnych miejsc na moich (oby nie tylko moich) półkach.

Ciekawe, ile osób (w Polsce) przeczytało tę książkę. Sto? Czy może jestem tu zbytnim optymistą? Czuję się jak odkrywca nieznanych lądów, kiedy wynajduję takie zardzewiałe narzędzia do oglądania świata, którego już nie ma, i świata opisanego, i świata, dla którego książkę wydano, świata opartego ponoć o przyjaźń (wieczną!) narodów podbitych przez sowietów, a przecież tak...