Gwałtowna burza śnieżna, która skazuje pięcioro bohaterów tego utworu na pobyt w domu okrutnego, samozwańczego Sędziego ma, według mnie, wymiar symboliczny. Uważam tak dlatego, ponieważ w trakcie czytania książki okazuje się, że życie każdego z tych pięciorga bohaterów znalazło się, akurat wtedy, w niezwykle trudnym punkcie zwrotnym.

✈️ Samolot lecący z Nowego Jorku do Tel Awiwu jest zmuszony awaryjnie lądować na małym lotnisku gdzieś w górach, pomiędzy Nowym Jorkiem a Bostonem. Nad tym rejonem USA rozpętała się gwałtowna burza śnieżna. Mieszkańcy okolicznych osad udzielają schronienia pasażerom uziemionego samolotu.
🌨️ 💨 Piątka pasażerów trafia do domu tajemniczego człowieka, który sam siebie nazywa Sędzią. Jednak pasażerowie nie mogą mówić o szczęściu w nieszczęściu.
🗝️ Gospodarz uwięził gości w domu i zmusił do udziału w okrutnej grze, w wyniku której jedna osoba straci życie i w ten sposób ocali pozostałych. Podróżni, chociaż nie dają zgody na swój udział w upiornej zabawie, nie mają wyjścia. Wokół sroży się burza śnieżna, brak łączności ze światem zewnętrznym, dom stoi na uboczu, a drzwi wyjściowe i okna uniemożliwiają opuszczenie domu upiornego Sędziego.
👁️ Co robi i jak zachowuje się człowiek w obliczu świadomości, że wkrótce to właśnie on może być tym, którego życie zostanie poświęcone, aby ocalić pozostałych?
🔎 Najpierw jest niedowierzanie, zdziwienie, bunt, obmyślanie strategii uwolnienia się. Ale równocześnie w głowie każdego z nich trwa rozliczanie się z własnym życiem. Poznajemy pięć różnych historii, często niełatwych, gdyż część bohaterów jest Żydami. Pojawiają się wspomnienia holokaustu, prześladowań komunistycznych, walki z palestyńskimi separatystami wplecione w codzienność, miłość, mniej lub bardziej udane życie rodzinne.
Narracja prowadzona jest pięknym niemal poetyckim językiem, dużo w niej rozważań o totalitaryzmie, komunizmie, terroryzmie, rozliczeń ze sprawcami holokaustu. Nie brakuje też przemyśleń na temat życia, miłości, przyjaźni, dobra i zła.

👀 Historia opowiadana jest z punktu widzenia Żyda Razziela, który w przeszłości w komunistycznym więzieniu, gdzieś w górskich regionach Rumunii, poddawany był eksperymentom neurologicznym i stracił pamięć. Nie pamiętał rodziców, dzieciństwa, swego imienia i nazwiska. Wydawało mu się, że w jego celi pojawił się duch Paritiusa, średniowiecznego żydowskiego mistyka, który pomagał mu przejść przez koszmar braku wspomnień.
Razziel, po wyjściu na wolność, czyta pisma talmudycznych mistyków i poszukuje uosobienia Paritusa.
I tutaj, według mnie, autor zupełnie popłynął, z uporem godnym lepszej sprawy, zaczął mnożyć zawiłe wywody religijno- mistyczne na temat dobra i zła jako sił tworzących rzeczywistość. Cofnął się nawet do XVIII w. i przywołał doktrynę żyjącego w Rzeczpospolitej mistyka Jakuba Franka przywódcy żydowskiej sekty i zwolennika sabataizmu.
Gdyby nie nurzanie się autora w talmudycznym mistycyzmie, nie miałabym tej książce nic do zarzucenia. Mimo tego, że nie jest ona łatwa w odbiorze i wymaga od czytelnika sporo uwagi.

📖 A co z pięciorgiem uwięzionych pasażerów samolotu? Jak zakończy się upiorna gra w życie? Czy wszystko potoczy się zgodnie z planami Sędziego? A może czegoś, ów zwolennik zła nie przewidział? Jaką rolę w jego grze odegra Garbus, okaleczony i osierocony w wyniku pożaru chłopiec, którego Sędzia przygarnął i uczynił swoim niewolnikiem? I czy w ogóle ktoś zginie? A może nikt w ogóle nie zginie, gdyż gra była tylko ponurym żartem?

Tego nie zdradzę. Wszystkie opcje leżą do końca trwania fabuły na przysłowiowym stole. 🤭

Przeczytane w ramach styczniowego wyzwania. Książka, której fabuła związana jest z zimą.

Gwałtowna burza śnieżna, która skazuje pięcioro bohaterów tego utworu na pobyt w domu okrutnego, samozwańczego Sędziego ma, według mnie, wymiar symboliczny. Uważam tak dlatego, ponieważ w trakcie czytania książki okazuje się, że życie każdego z tych pięciorga bohaterów znalazło się, akurat wtedy, w niezwykle trudnym punkcie zwrotnym.

✈️ Samolot lecący z Nowego Jorku do...