Książka jest bardzo poruszająca. Ukazuje świat, który nie toleruje ludzi homoseksualnych. Nie tylko z nich szydzą ale i sprawiają, że te osoby czują się gorsze. Nasza bohaterka nie chce się przyznać do rodziny, gdzie posiada dwie mamy. Nie chce być pośmiewiskiem wśród osób, które dopiero co poznała. Podczas pewnej imprezy, ukryte jej wewnętrzne ja ujrzy światło dzienne. Jej rodzina zobaczy okropny wyraz buntu córki i od tego momentu już nic nie będzie takie same... Powieść porusza ważne tematy homoseksualizmu. Społeczność w niej walczy z ,,odmieńcami". Kierują pod ich adresem wyzwiska, a także obrzucają domy jajkami. Pokazują swoją goliznę, jakby już sam fakt miał zmienić ich sposób myślenia. Bohaterzy bywają uparci, a część z nich nie dojrzała, a osądza, gdyż tak robią wszyscy. Pozycja ukazuje, że wiele osób robi wbrew sobie, byleby tylko być częścią większości. Chcą być akceptowani i z tego powodu podejmują sprzeczne decyzje. Nie jest łatwo być dzieckiem homoseksualisty, czego doświadczyła nasza bohaterka. Jej matki nawet nie próbują pozwolić żyć jej własnymi przekonaniami, tylko wpajają jej własne zasady. Widać, że oboje tutaj bardzo cierpią. Ciężko im przyznać się do swoich błędów, kiedy nie chce się zranić nikogo. Czy zatem dojdą ze sobą do porozumienia? Czy społeczeństwo zaakceptuje ich takich, jakimi są? Wiele pytań, a tak mało odpowiedzi... Nie wiem co sądzą o tym inni, ale mi religijność, czy też homoseksualizm w niczym nie przeszkadza. Toleruję ludzi, bo uważam, że każdy ma prawo być taki, jaki chce. Byleby nie krzywdził przy tym innej osoby. Jeśli komuś się podoba kobieta, to spoko. To jej życie. Ja nie mam prawda decydować o tym jak ona je przeżyje. Sama nie wyobrażam sobie bycia w związku z kobietą, bo dla mnie to nie logiczne. Wydaje mi się, że nieco przesadzają z upublicznianiem swojej orientacji, bo ja nie krzyczę nigdzie, że jestem hetero. Pozycja warta poznania, bo ukazuje plusy i minusy bycia homoseksualną osobą. Warto się z nią zapoznać zanim każdy z nas wyda swój osąd oparty na plotkach.