„Pamięć dla Heleny” to powieść wzruszająca i chwytająca za serce czytelnika. Poznajemy Helę w trakcie II wojny światowej, mieszka wówczas z ojcem, macochą i rodzeństwem. Trafia do ośrodka Lebensborn, w samo serce nazistowskiej machiny „tworzenia nadludzi”, gdzie kobiety aryjskie lub o aryjskiej urodzie rodzą dzieci dla III Rzeszy, gdzie polskie dzieci o aryjskiej urodzie zostają odebrane rodzicom i zniemczone, aby trafiły do rodzin Niemieckich.
Po wielu latach Hela otwiera się przed wnuczką, opowiadając jej swoją historię. Powieść toczy się wielopłaszczyznowo - w czasie wojny oraz w teraźniejszości, z perspektywy kilku bohaterów, jednak autor pozostaje trzecioosobowy.
Autorka stara się przybliżyć czytelnikowi historię Lebensborn, funkcjonowania ośrodka oraz realiów czasów wojny. Uważam, że tego typu powieści, chociaż zawierają fikcyjne postaci, są bardzo interesujące i potrzebne, aby kształtować świadomość czytelnika i skłaniać go do refleksji.
„Pamięć dla Heleny” urzekła mnie. Jest to powieść napisana dobrze, czytałam z zapartym tchem. Niejednokrotnie wzruszyłam się, a nawet uroniłam łzę, a nie należę do osób wzruszających się przy czytaniu.
Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i na pewno nie ostatnie.
Serdecznie polecam.

„Pamięć dla Heleny” to powieść wzruszająca i chwytająca za serce czytelnika. Poznajemy Helę w trakcie II wojny światowej, mieszka wówczas z ojcem, macochą i rodzeństwem. Trafia do ośrodka Lebensborn, w samo serce nazistowskiej machiny „tworzenia nadludzi”, gdzie kobiety aryjskie lub o aryjskiej urodzie rodzą dzieci dla III Rzeszy, gdzie polskie dzieci o aryjskiej urodzie...