Przeczytałem połowę i nie mam zamiaru dalej ciągnąć. Od samego początku uderzyło mnie jak chaotyczna jest narracja. Praktyczne co kilka stron perspektywa skacze pomiędzy coraz to innymi wątkami i postaciami, niekiedy kompletne epizodycznymi.

Po tych 200 stronach nie mogę wskazać kto tu jest tak właściwe głównym bohaterem, ba, próżno tu nawet szukać postaci z jakimkolwiek charakterem. Wszyscy są tacy nijacy. Nie sprawiają wrażenia ludzi z prawdziwego zdarzenia, a raczej postaci z gry strategicznej, którzy poza wojną nie istnieją. Nie poznajemy ich osobistych motywów, nie wgłębiamy się w ich charakter, brakuje takich momentów oddechu by ich bliżej poznać. Wyjątkiem od tego mógłby być rzadko przewijający się wątek podajże wiły z jej nieumarłym kochankiem, ale ten też jest miałki, z również miernymi postaciami.

I w sumie to jest największa bolączka książki. Bo jeśli, szczególne przy takiej liczbie bohaterów, ja nie czuję do protagonistów nic, ani zainteresowania, ani nawet zwykłego przywiązania i chęć kibicowania, tylko zwykłą obojętność, to mam gdzieś kto umrze, a kto wygra, całe napięcie leci na łeb na szyje, a z fabuły zostaje przyglądanie się naparzających się papierowym figurką.

Dodać do tego niezbyt wybitny, a miejscami wręcz toporny styl pisarski i niezajmujące sceny walki, i po prostu nie było nic co by pchało mnie do skończenia lektury.

Przeczytałem połowę i nie mam zamiaru dalej ciągnąć. Od samego początku uderzyło mnie jak chaotyczna jest narracja. Praktyczne co kilka stron perspektywa skacze pomiędzy coraz to innymi wątkami i postaciami, niekiedy kompletne epizodycznymi.

Po tych 200 stronach nie mogę wskazać kto tu jest tak właściwe głównym bohaterem, ba, próżno tu nawet szukać postaci z jakimkolwiek...