Witam. To chyba jedna z najważniejszych książek które przeczytałem. Po raz drugi po 30 latach. Kupiłem ostatnio, trochę przypadkowo, wydanie z 1991 roku, to samo, które czytałem jako młody chłopak, na początku drogi życia. Wtedy ciężko było przełknąć tezę autora że potrafimy jako ludzie niszczyć swój świat, nawet znając konsekwencje swoich czynów. Teraz z perspektywy lat wiem że to niestety jest bardzo prawdopodobne. W końcu powiedzenie "historia uczy jednego że jeszcze nigdy nikogo, niczego nie nauczyła" nie wzięło się znikąd. Niestety wśród nas żyją psychopaci, którzy po trupach dążą do celu i są zazwyczaj tak zaślepieni że nic do nich nie dociera. Nie chodzi tylko o świat wielkiej polityki. Przesadzam? Absolutnie nie, wystarczy zobaczyć na wyczyny wielu kierowców. Jest też inny wymiar, całkiem prozaiczny - walka pokoleń. Młodym wydaje się że nie wpadną w pułapki które często zniszczyły szczęście ich rodziców czy dziadków a starsi wzdychają że za ich czasów młodzież była inna, ludzie bardziej uczciwi i inne bzdury. Wybielamy siebie, czasy swojej młodości. Jako rodzice często próbujemy sterować dziećmi, aby osiągnęły to czego nam się nie udało. Dzieci powielają nasze błędy, nie potrafią żyć inaczej niż Ci którzy je wychowali i chyba to błędne koło będzie trwało dalej. Dla mnie dzieło W. Millera jest wielowymiarowe, z najważniejszym przekazem jak kończy świat bez kręgosłupa moralnego ale nie każdy musi się z tym zgadzać, w końcu jesteśmy różni. Pozdr.

Witam. To chyba jedna z najważniejszych książek które przeczytałem. Po raz drugi po 30 latach. Kupiłem ostatnio, trochę przypadkowo, wydanie z 1991 roku, to samo, które czytałem jako młody chłopak, na początku drogi życia. Wtedy ciężko było przełknąć tezę autora że potrafimy jako ludzie niszczyć swój świat, nawet znając konsekwencje swoich czynów. Teraz z perspektywy lat...