Pewnego dnia młody Jakub wchodzi na działkę sąsiada, o którym krążą legendy. W jego starym sadzie znajduje szopę, a w niej… czarną Wołgę.

Kiedy przeczytałam, że w książce będzie coś o czarnej Wołdze, wiedziałam, że muszę to przeczytać. Od razu bowiem przypomniały mi się opowieści babci na ten temat i strach, jaki we mnie to budziło. Byłam święcie przekonana, że po tylu latach po prostu przeczytam historię, która będzie dla mnie sentymentalną podróżą do czasów dzieciństwa. Pomyliłam się. Owszem, sentyment był, ale była też groza. I to taka, że hej! Przyznaję się bez bicia, że w nocy bałam się sama iść do ubikacji, tak byłam zestrachana w trakcie lektury 🤭

Prócz strachu dostajemy też kawał dobrej, spójnej historii, w której dzieje się tak dużo, że nie ma miejsca nawet na złapanie oddechu. Ale wiecie, dzieci tak mają - niekończące się zasoby energii - i autor oddał to w swojej książce idealnie. Ja już dzieckiem dawno nie jestem, lecz miałam wrażenie, że jestem częścią drużyny i biorę udział we wszystkich przygodach. Książka ma mocny vibe „The stranger things” czy Goonies (kto zna i wie, co łączy te dwie produkcje?), więc jeśli lubicie takie klimaty, to musicie ją przeczytać.

Ja się autorowi kłaniam w pas, bo potrafi w dobre historie i potrafi przestraszyć jak mało kto.

Gorąco polecam!

Pewnego dnia młody Jakub wchodzi na działkę sąsiada, o którym krążą legendy. W jego starym sadzie znajduje szopę, a w niej… czarną Wołgę.

Kiedy przeczytałam, że w książce będzie coś o czarnej Wołdze, wiedziałam, że muszę to przeczytać. Od razu bowiem przypomniały mi się opowieści babci na ten temat i strach, jaki we mnie to budziło. Byłam święcie przekonana, że po tylu...