„Imperium Grozy: Droga zimnego serca.” to ostatni tom cyklu wykreowanego przez Glena Cooka. W związku z tym w niniejszej opinii ocenie, zarówno ostatnią cześć, jak i cały cykl. Warto zauważyć, że omawiana pozycja miała premierę 13 lat po wydaniu poprzedniej książki. Wydaje się, że przez taki długi okres czas Glen Cook, mógł spokojnie przemyśleć i rozplanować zakończenie całego cyklu.

Ostatnia część cyklu ostatecznie oceniam na bardzo dobrą (8/10), gdy miałem za sobą ¾ zawartości myślałem nawet o wystawieniu oceny 9/10 (rewelacja), niestety sposób zakończenia książki nie przypadł mi do gustu… Na sam koniec omawianej pozycji mamy pewne starcie, po zakończeniu, którego książka nagle się kończy, a wiele wątków zostaje nierozstrzygniętych. Nie ma problemu z tym, że nie ukazano tego, jak dalej potoczyły się losy przedstawionego świata. Szczerze mówiąc, nie za bardzo mnie interesuje, jak się potoczyły losy Gwiezdnego Jeźdźca i czy z czasem znowu zaczął robić zamieszanie. Boli mnie raczej to, że nie wiem, jak potoczyły losy takich postaci Ssu-ma Shih-ka’i, Michael Trebilcock, Cesarzowej Mgły itp.…

Czytając omawianą książkę miałem trochę wrażenie, że czytam komiks o „Avengers” lub oglądam ostatni film o wspomnianej grupie. Skąd takie skojarzenie? W omawianej pozycji mamy bowiem swego rodzaju zebranie najważniejszy postaci cyklu w jednym miejsc. Dokładnie jak to ma miejsce w historiach o „Mścicielach”. Dziwnie może to zabrzmi, ale odnoszę wrażenie, że Glena Cooka mocno zainspirowało kino superbohaterskie, a dokładniej ostatni film pierwszej fazy MCU, czyli „The Avengers”.

Mam wrażenie, że omawianą pozycje czytało mi się tak dobrze, ponieważ polubiłem postacie wykreowane przez Glena Cooka i byłem ciekawy jak się skończą ich przygody. Obiektywnie, patrząc historia nie jest jakaś powalająca, pod tym względem uważam, że 3 poprzednie tomy wypadają lepiej.

Kończąc już o samej książce. Mnie zakończenie trochę rozczarowało, jednak to nie znaczy, że książka jest jakaś słaba, o to, to nie… Jeśli ktoś czytał poprzednie części cyklu i również polubił przedstawione postacie to, serdecznie polecam sięgnąć po omawianą pozycje. W książce znajdziemy motywy kryminalne, polityczne, obyczajowe. Myślę, że osoba, która nie czytała poprzednich części powinna również miło spędzić czas, zapoznając się z niniejszym dziełem.

Jeśli chodzi o sam cykl, to uważam, że jego największym plusem są bohaterowie. Moimi ulubionym postaciami są: Ssu-ma Shih-ka’i, Varthlokkur, Michael Trebilcock, Cesarzowa Mgła, Walther i Bragi Ragnarson.

Jeśli chodzi o przedstawiony świat, w którym toczy się akcja, to wydaje się on ciekawy, chodzi Glen Cook nie poświęca mu zbyt wiele uwagi. Większość akcji toczy się w Kevelin, Imperium Grozy i Hamad al Nakir, jednak wspomniane krainy, mocno się od siebie różnią, przez co nie czujemy monotonii.

Jeśli chodzi o głównego złoczyńce, z którym bohaterowie podejmują ostateczne starcie w ostatnim tomie cyklu, to powiem tak, nie jest to dla mnie mega intrygująca postać, ale również nie mam z nią takich problemów, jakie miałem z Melkorem w „Simalirionie”.

Podsumowując ostatecznie swoją opinię, powiem, że cały cykl „Imperium Grozy” mimo niezbyt dobrego początku dostanie ode mnie ocenę 8/10.

„Imperium Grozy: Droga zimnego serca.” to ostatni tom cyklu wykreowanego przez Glena Cooka. W związku z tym w niniejszej opinii ocenie, zarówno ostatnią cześć, jak i cały cykl. Warto zauważyć, że omawiana pozycja miała premierę 13 lat po wydaniu poprzedniej książki. Wydaje się, że przez taki długi okres czas Glen Cook, mógł spokojnie przemyśleć i rozplanować zakończenie...