Z bardzo dużym poślizgiem, za co wszystkich ogromnie przepraszam, ale w końcu mogę podzielić się z Wami moją opinią odnośnie antologii polskich opowiadań grozy "City 5". Człowiek spiął to i owo, zwarł jeszcze więcej, dzięki czemu teraz możecie cieszyć oczy moim mądrowaniem się. Zdaję sobie oczywiście sprawę, że jesteście z tego powodu w piekło wzięci, także rozsiądźcie się wygodnie i zatopcie swoje oczyska w tekście. Zapraszam.

„City 5 – Antologia Polskich Opowiadań Grozy” to zbiór dwudziestu dwóch historii, których tematem przewodnim jest miasto. Miasto w formie fizycznej, astralnej, takie w którym ludzkie dramaty przeplatają się z radością, przyjemność z bólem i cierpieniem, a rzeczy na pozór normalne nie zawsze są tym na co wyglądają. Dwudziestu jeden polskich autorów i autorek zabiera nas właśnie w podróż do takich metropolii, ukazując swoje własne wizje tychże miejsc.

Jak wspomniałem powyżej, w skład antologii wchodzą dwadzieścia dwa teksty, o różnych odcieniach miejskiej grozy (chociaż mamy jeden wyjątek, o czym za chwilę). Pisząc tą opinie posiłkowałem się notatkami z lektury i jasno z nich wynika, że moją pierwszą trójkę całego zbioru stanowią trzy nazwiska: Marek Zychla, Anna Musiałowicz i Kazimierz Kyrcz Jr. Zacznijmy może od „Slab City” Marka Zychli, który tym utworem po raz kolejny udowadnia, że w kręgach psychodelicznej grozy/fantastyki porusza się jak przysłowiowa ryba w wodzie. Historia młodej dziewczyny, trafiającej do tytułowego miasta, robi świetną robotę. Naprawdę kawał mocnej opowieści. Ania Musiałowicz w swojej twórczości, przyzwyczaiła mnie do łagodnego, bardziej stonowanego oblicza grozy. Tymczasem opowiadanie „Guzik Obchodzi” to popis autorki w klimacie psychodelicznej grozy, z miastem w tle, w którym czas płynie trochę inaczej niż ma to w zwyczaju. Przyznam się, że odjechałem przy tej historii. Kazimierz Kyrcz Jr natomiast w swoich opowiadaniach – „Sosnowiec” i „Dąbrowa Górnicza” – przedstawia nam, w charakterystyczny dla siebie lekko humorystyczny sposób, spotkanie dwóch podstarzałych panów, z finałem, który kopie mocno po zadku i wywołuje ciary na plecach. Brawo.

Równie świetnie prezentuje się większość pozostałych tekstów ze zbioru. Wśród nich na pewno mogę wyróżnić takie opowiadania jak: „Skrwi” Kornela Mikołajczyka (fajna wariacja w klimacie klasycznego slashera), „Kwarantanna” Jerzego A. Kozłowskiego (ciekawa i oryginalna wizja apokalipsy zombie), „Fasady” Joanny Łańcuckiej (bardzo gęste pod względem klimatu opowiadanie), „Dekonstrukcja Mariana” Tadeusza Oszubskiego (mocno lovecraftowska historia z Marianem w roli głównej), „Miłość” Niny Igielskiej (świetnie oddające wszystko to, co internet robi z ludźmi), „Miejska Gra” Margoty Kott (wieczór panieński w niezwykle survivalowym stylu), „Wypadek Przy Pracy” Jarosława Jakubowskiego (wciągająca historia z motywem Frankensteina w tle), „Dusze w Kaloryferach” Anny Szczęsnej (kolejna w zbiorze wariacja na temat apokalipsy zombie, z genialnym pomysłem wyjściowym) oraz „Ellipsis” Zetera Zelke (drugie, mocno lovecraftowskie opowiadanie w antologii, rozkręcające się bardzo powoli, ale z finałem który miażdży).

Wspomniałem wcześnie o jednym opowiadaniu, które chyba nie do końca pasuje klimatycznie do tego zbioru. Mam tu na myśli utwór Dariusza Muszera „Lena”, traktujący o możliwości przenoszenia osobowości do wirtualnego świata. Opowieść w mocno cyberpunkowym klimacie, nie mająca zbyt wiele wspólnego z grozą. Ale mimo tego, była to naprawdę dobra historia, którą czytało się świetnie.

Podsumowując, bardzo udany zbiór, po który warto sięgnąć, mimo, że trafiły się w nim również utwory, z którymi nie znalazłem chemii (na szczęście były w mniejszości). Większość tekstów jednak zadowoliła moje czytelnicze gusta, dlatego też jestem z niego zadowolony. Ponadto prezentuje on naprawdę mocny przekrój przez grozowe klimaty, począwszy od slashera, poprzez weird a na klimatach postapo kończąc. Zachęcam i polecam.

Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia !!!

Za możliwość objęcia książki patronatem oraz egzemplarz do opinii dziękuję Wydawnictwu FORMA / Kazimierz Kyrcz Jr.

Z bardzo dużym poślizgiem, za co wszystkich ogromnie przepraszam, ale w końcu mogę podzielić się z Wami moją opinią odnośnie antologii polskich opowiadań grozy "City 5". Człowiek spiął to i owo, zwarł jeszcze więcej, dzięki czemu teraz możecie cieszyć oczy moim mądrowaniem się. Zdaję sobie oczywiście sprawę, że jesteście z tego powodu w piekło wzięci, także rozsiądźcie się...