Powieść opowiada ostatnie lata życia inflanckiego szlachcica Patkula, który zginął tragicznie, spiskując przeciwko królowi szwedzkiemu Karolowi XII. Książki może nie czyta się jednym tchem, choć z pewnością nawiązuje ona do klasyki gatunku (Sienkiewicz, Kraszewski), nieco się od niej różniąc, o czym poniżej.

Minusem pozycji jest niestety jej koszmarnie nudny początek. Jeśli już ktoś przez niego przebrnie, to obiecuję, że potem będzie już ,,z górki", a akcja nabierze tempa. Mam tutaj na myśli początek fabuły rozgrywający się w Rydze, przyjęcia, bale, rozmowy arystokratów i księży.

Autor oprócz bycia powieściopisarzem jest także poetą i dramaturgiem. To wyraźnie widać. Paradoksalnie jest to i wadą i zaletą. W powieści pojawiają się wspaniałe, barokowe figury retoryczne. Zasób słownictwa jest naprawdę godny pochwały i czytelnik ma wrażenie, że dziś tak już się nie pisze. Niestety, autor niejednokrotnie przesadza. Dialogi dwóch postaci niekiedy zamieniają się w przydługawe, poetyckie tyrady. Jest to o tyle sztuczne, że mało wiarygodne, bo wątpię by nawet szlachta albo duchowieństwo operowało takim językiem. Wyraźnie widać, że ,,sceny" są stylizowane na dramat. Króciutkie wprowadzenie - dialog, następnie inne miejsce, króciutkie wprowadzenie i znowu dialog. Dopiero w dalszej części mamy więcej opisów, mam tu także na myśli zakończenie.

Plusem, pomimo dramatyczno-poetyckich naleciałości, jest fabuła. Autor naprawdę dobrze to wszystko wymyślił. Los kilku bohaterów splata się wokół uwięzionego Patkula. Pojawiają się postacie historyczne. Jest dużo retrospekcji (niestety połączonych z wewnętrznymi monologami), dzięki którym stopniowo, krok po kroku, odkrywamy kto jest kim. W tle jest solidnie odrobiona lekcja historii. Występuje także motyw drogi, tułaczki: zarówno więźnia, jak i bliskich mu osób, które poruszają wszędzie niebo i ziemię, by go uwolnić.

Mocne 6/10

Powieść opowiada ostatnie lata życia inflanckiego szlachcica Patkula, który zginął tragicznie, spiskując przeciwko królowi szwedzkiemu Karolowi XII. Książki może nie czyta się jednym tchem, choć z pewnością nawiązuje ona do klasyki gatunku (Sienkiewicz, Kraszewski), nieco się od niej różniąc, o czym poniżej.

Minusem pozycji jest niestety jej koszmarnie nudny początek....